Ιστορία μου, αμαρτία μου: Κασσιανή

Τίγκα στην αμαρτία είμαστε σήμερα...

(Μια wannabe χιουμοριστική ματιά στη βυζαντινή ιστορία)  
Την Βυζαντινή εποχή, ως γνωστόν, δεν υπήρχε τηλεόραση και, προφανώς, ούτε οι αηδίες του τύπου "Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος", "X - Factor", "Next top model" κλπ. Όποτε οι άνθρωποι κάλυπταν το κενό διοργανώνοντας διάφορα "Ποιος θέλει να γίνει βασίλισσα", "Queen Factor", "Next Queen" κλπ. Οι όροι ήταν απλοί και ήταν εύκολο να διοργανωθούν τέτοια show . Πάντα υπήρχε εύκαιρος ένα διάδοχος του θρόνου που σιγά σιγά συμφιλιώνονταν με την ιδέα του να αφήσει τα καπηλειά της Κωνσταντινούπολη και να κάνει τον αυτοκράτορα. Και παρόλο που ακόμα δεν ήταν διάσημη η Σταχτοπούτα, σωρός υπήρχαν οι πριγκιποπούλες που ονειρεύονταν τον πρίγκιπα! Όχι του παραμυθιού, του θρόνου.

  Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Θεόφιλος, αυτοκράτορας όσο να πεις του Βυζαντίου, παρευρέθηκε σε μιας μορφής καλλιστεία που είχε διοργανώσει η μαμά του, θέλοντας προφανώς να είναι του χεριού της η νύφη της,η αυτοκράτειρα. Ενώ ο ο Θεόφιλος

(που δεν ήταν και κάνας χθεσινός, τις είχε κάνει τις ζημιές του) περιδιάβαινε ανόρεχτα στην αίθουσα της εκδήλωσης κρατώντας ένα χρυσό μήλο, το οποίο θα το έδινε στην εκλεκτή της καρδιάς του, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά στην Κασσιανή και την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Την πλησίασε και, πριν της δώσει το μήλο και το χρίσμα, είπε να πει καμιά βλακεία να σπάσει τον πάγο. Και έσπασε τα μούτρα του. Γιατί την ρώτησε αν πιστεύει ότι από την γυναίκα προέρχονται όλα τα κακά- μάλλον έπεσε το μάτι του στο μήλο που κρατούσε και θυμήθηκε την Εύα (Πώς θα ήταν άραγε η Ιστορία άμα κρατούσε άλλο φρούτο?). Και η Κασσιανή ( που δεν είχε μάλλον, νονά- νεράιδα για να της μάθει την αρχέγονη και αλάνθαστη τακτική do the duck) απάντησε ότι προέρχονται και όλα τα καλά, εννοώντας την Παναγία και τη γέννηση του Χριστού. Τώρα ο Θεόφιλος, έπαθε ένα ντουβρουτζά, γιατί βασιλόπουλο- πράμα δεν είχε μάθει να του τη λένε και, καθώς δεν είχε γράψει ο Σαίξπηρ "το ημέρωμα της στρίγγλας", για να ξέρει πως να αντιδράσει, πήρε το ... μηλαράκι και πήγε σε άλλη παραλία. Και πιο συγκεκριμένα στη Θεοδώρα (αυτή, προφανώς, είχε νονά -νεράιδα)που άδραξε την ευκαιρία, και, χαμηλοβλεπούσα , διαθέσιμη και με τα γαλλικά και τα πιάνα της , τον έθελξε και έγινε γυναίκα του και αυτοκράτειρα . Τότε η Κασσιανή, λέγοντας ανάμεσα στα δόντια της "δεν δάγκωνα καλύτερα ένα μαγκάλι κάρβουνα" ,άλλαξε ...τροπάριο. Αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι και έγινε τραγουδοποιός, εμ υμνογράφος. Πρακτικά γιατί δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το ολίσθημα της, αλλά δηλώνοντας στο Star, σαν γνήσια σταρ, ότι το έκανε, γιατί κάποια που παραλίγο να γίνει αυτοκράτειρα, ότι και να έβρισκε θα ήταν συμβιβασμός.Από την άλλη ίσως ήθελε να αποφύγει και τυχόν ζήλια της Θεοδώρας. Μπορεί να αυτή να παντρεύτηκε τον Θεόφιλο, αλλά ήρθε δεύτερη. Ξεχνιούνται αυτά?

Η Εκκλησία την αγιοποίησε. Το πιο γνωστό σουξέ, σόρρυ, τροπάριο της είναι αυτό...

εμ, όχι, αυτό είναι... Oύτε αυτό? Αυτό μήπως?

Οκ! το 'χω, αυτό είναι. Τροπάριο της Κασσιανής. "Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή"

  Εν πάση περιπτώσει, ο Θεόφιλος, εκτός του ότι στερούταν καλλιτεχνικά (ούτε ένα Σέξπιρ δεν ήξερε...), δεν κατείχε, πριγκιπόπουλο γαρ, ούτε από λαϊκές σοφίες και δεν γνώριζε την παροιμία για τα σιγανά ποτάμια. Εικονομάχος βέρος ο ίδιος. στάθηκε από τους σφοδρότερους πολέμιους της εικονολατρίας. Μετά το θάνατο του, το 842,η, κρυπτοεικονολάτρισσα, Θεοδώρα συγκάλεσε το 843 την οικουμενική σύνοδο που αποφάσισε την αναστήλωση των εικόνων - γεγονός που γιορτάζεται από την εκκλησία την Κυριακή της Ορθοδοξίας-, σφραγίζοντας την οριστική επικράτηση των εικόνων και την οριστική λήξη της διένεξης. Και ισοφάρισε και την Κασσιανή στην αγιοσύνη...