Τα σημερινά παιδιά, ως γνωστόν, δεν έχουν την τύχη που είχε η δικιά μου γενιά να διδαχτούνε αναλυτικά και στα νέα ελληνικά την "Αληθινή ιστορία" του Λουκιανού.
Έρχονται σε επαφή μαζί της για πρώτη φορά και για λίγο στα μέσα του Νοέμβρη της Α΄ Γυμνασίου, περίπου. Στην 4η ενότητα του βιβλίου των Αρχαίων Ελληνικών ανθολογείται το απόσπασμα το οποίο
αναφέρεται στους Φελλόποδες. Εκεί ο Λουκιανός περιγράφει ότι οι Φελλόποδες είναι άνθρωποι καθόλα όμοιοι με τους υπόλοιπους, εκτός από τα πόδια τα οποία είναι φτιαγμένα από φελλό, πράγμα που τους επιτρέπει να τρέχουν στην θάλασσα. Αφηγείται ακόμα ότι τους χαιρέτησαν ευγενικά στα ελληνικά, τους είπαν ότι πάνε στην πατρίδα τους τη Φελλώ κι, αφού συνταξίδεψαν για λίγο μαζί τους (οδοιπόροι σε θαλάσσιους δρόμους αυτοί), τους αποχαιρέτησαν κι έφυγαν για την πόλη τους.
 |
| Κάτοψη της Φελλώς από ντρόουν |
Μια συνήθης δημιουργική εργασία είναι να ζητείται από τα παιδιά να ζωγραφίσουν τους Φελλόποδες, κάτι που έχουμε κάνει κι εμείς στο παρελθόν. Αυτή τη χρονιά όμως είπαμε με τα παιδιά από τα τμήματα Α1 και Α3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου να εξερευνήσουμε άλλες πτυχές του... λουκιάνειου σύμπαντος. Ξέρω ότι τέτοιες χαζομάρες λένε συνήθως οι χολυγουντιανές εταιρίες παραγωγής όταν προαναγγέλλουν το περαιτέρω ξεζούμισμα κάποιου κερδοφόρου κινηματογραφικού σύμπαντος. Η δική μας όμως δεν είναι μια τέτοια περίπτωση. Αφενός διότι τα δικά τα κίνητρα είναι δεν είναι ταπεινά... Κι αφετέρου γιατί ενώ οι εν λόγω κινηματογραφικές απόπειρες κατά κανόνα είναι χαμηλού αισθητικού αποτελέσματος (δείτε φερ' ειπείν τον καημένο τον νεκραναστημένο Γούλβεριν), τα έργα των παιδιών είναι καταπληκτικά. Ποιο είναι το περιεχόμενο των έργων αυτών όμως; Το ανθολογούμενο απόσπασμα τελειώνει με τους Φελλόποδες να συνοδεύουν για λίγο τον Λουκιανό και τους συντρόφους του και έπειτα αφού τους αποχαιρετήσουν ευγενικά να αλλάζουν δρόμο, κατευθυνόμενοι στην Φελλώ την πατρίδα τους. Υποθέσαμε λοιπόν, ότι οι Φελλόποδες προσκαλούν τον Λουκιανό και τους φίλους του να επισκεφθούν την Φέλλω και τα παιδιά ανέλαβαν χρησιμοποιώντας την φαντασία τους να την περιγράψουν και, αν τυχόν ήθελε κάποιο, να την ζωγραφίσουν.
Ακολουθούν οι εργασίες των παιδιών ... (Η σειρά παρουσίασης των εργασιών είναι τυχαία. Αυτά που είναι σε μορφή κειμένου τέθηκαν με τη σειρά που μου τις έστειλαν τα παιδιά. Αυτές που είναι σε μορφή φωτογραφίες μπήκαν σε αντίστροφη αλφαβητικά σειρά, λόγω κάποιας πρόσκαιρης ιδιοτροπίας στον έντιτορ του μπλόγκερ... )
Δικαία
Και όπως άλλαζαν δρόμο μας κάλεσαν να μείνουμε για λίγες μέρες μαζί τους. Δεχτήκαμε και πήγαμε μαζί τους.
Όταν φτάσαμε επιτέλους στην Φελλώ, όλοι μείναμε κόκκαλο, ήταν όλα πανέμορφα, τα δέντρα, τα σπίτια, τα λουλούδια, ακόμα και το γρασίδι με το που το έβλεπες, γυάλιζαν τα μάτια σου.
Τα σπίτια ήταν σαν τα δικά μας, με μόνο μα διαφορά, ήταν όλα φτιαγμένα από φελλό, όμως όχι απλό φελλό, φελλό με χρώμα, χρώμα πιο πλούσιο από το δικό μας. Ήταν κυριολεκτικά απερίγραπτο!
Τα δέντρα και τα λουλούδια ήταν πιο πολλά. Μάλιστα είμαστε σίγουροι ότι το 80% της Φελλλως αποτελείται από λουλούδια και δέντρα. Τα λουλούδια ήταν σαν τα δικά μας. Τα δέντρα αντί για φρούτα έβγαζαν φελλούς, ήταν πανέμορφα.
Αφού είδαμε όλα τα όμορφα της Φελλού, αποφασίσαμε να φύγουμε. Ήταν μια εμπειρία που θα την διηγηθούμε σε όλους και όταν έρθει η ώρα στα εγγόνια μας.
Βασίλης Συμ.
Ήταν ένα όμορφο μεσημέρι όταν φθάσαμε στη Φελλώ. Μόλις μπήκαμε μέσα στη πόλη οι Φελλόποδες μας υποδέχθηκαν με ένα πού μεγάλο και αξιοπρεπές τραπέζι. Το τραπέζι είχε όλων των ειδών τα φαγητά και τα περισσότερα από την παραδοσιακή κουζίνα των Φελλόποδων. Όταν τελείωσε το δείπνο μας πήγανε στην πόλη τους για να τη δούμε και πράγματι ήταν πολύ όμορφη αλλά και παράξενη με την καλή έννοια, οι δρόμοι για παράδειγμα ήταν πιο μεγάλοι γιατί είχαν πιο μεγάλα πόδια από εμάς τους συνηθισμένους ανθρώπους. Τέλος, το βράδυ μας έφεραν πάλι φαγητό και μας είπαν που θα κοιμόμασταν την νύχτα.
Και όπως άλλαζαν δρόμο μας κάλεσαν να μείνουμε για λίγες μέρες μαζί τους. Δεχτήκαμε και πήγαμε μαζί τους.
Όταν φτάσαμε επιτέλους στην Φελλώ, όλοι μείναμε κόκκαλο, ήταν όλα πανέμορφα, τα δέντρα, τα σπίτια, τα λουλούδια, ακόμα και το γρασίδι με το που το έβλεπες, γυάλιζαν τα μάτια σου.
Τα σπίτια ήταν σαν τα δικά μας, με μόνο μα διαφορά, ήταν όλα φτιαγμένα από φελλό, όμως όχι απλό φελλό, φελλό με χρώμα, χρώμα πιο πλούσιο από το δικό μας. Ήταν κυριολεκτικά απερίγραπτο!
Τα δέντρα και τα λουλούδια ήταν πιο πολλά. Μάλιστα είμαστε σίγουροι ότι το 80% της Φελλλως αποτελείται από λουλούδια και δέντρα. Τα λουλούδια ήταν σαν τα δικά μας. Τα δέντρα αντί για φρούτα έβγαζαν φελλούς, ήταν πανέμορφα.
Αφού είδαμε όλα τα όμορφα της Φελλού, αποφασίσαμε να φύγουμε. Ήταν μια εμπειρία που θα την διηγηθούμε σε όλους και όταν έρθει η ώρα στα εγγόνια μας.
Ήταν ένα όμορφο μεσημέρι όταν φθάσαμε στη Φελλώ. Μόλις μπήκαμε μέσα στη πόλη οι Φελλόποδες μας υποδέχθηκαν με ένα πού μεγάλο και αξιοπρεπές τραπέζι. Το τραπέζι είχε όλων των ειδών τα φαγητά και τα περισσότερα από την παραδοσιακή κουζίνα των Φελλόποδων. Όταν τελείωσε το δείπνο μας πήγανε στην πόλη τους για να τη δούμε και πράγματι ήταν πολύ όμορφη αλλά και παράξενη με την καλή έννοια, οι δρόμοι για παράδειγμα ήταν πιο μεγάλοι γιατί είχαν πιο μεγάλα πόδια από εμάς τους συνηθισμένους ανθρώπους. Τέλος, το βράδυ μας έφεραν πάλι φαγητό και μας είπαν που θα κοιμόμασταν την νύχτα.
Εύα
Όταν μας προσκάλεσαν να πάμε μαζί τους, είχαμε μία μικρή αντίρρηση, όμως στο τέλος υποκύψαμε. Ήθελα να δω την χώρα τους, από που έρχονται. Πήγαμε λοιπόν μαζί τους, τέσσερα μερόνυχτα ταξιδεύαμε μαζί στη θάλασσα, ώσπου φτάσαμε στην Φελλώ .Το μόνο που υπήρχε εκεί ήταν οι Φελλοποδες και ένας κόσμος φτιαγμένος από φελλό! Ήταν τεράστια με σπίτια ψηλά σαν ουρανοξύστες, θεόρατα αγάλματα, των θεών τους πιθανόν, και παιδιά να παίζουν χαρούμενα στους δρόμους χωρίς έγνοιες και ανησυχίες . Έπαιζαν ενα περίεργο παιχνίδι, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μείναμε εκεί για περίπου 2 μέρες ,ήταν πολύ ωραία και η εμπειρία ήταν απίστευτη.
Oι Φελλόποδες μας φέρθηκαν φιλικά (πράγμα που δεν περιμέναμε) και μας προσκάλεσαν στη Φελλώ. Εμείς δεχτήκαμε με χαρά. Έτσι ξεκινήσαμε για τη Φελλώ γεμάτοι περιέργεια. Όταν φτάσαμε, όλοι μας εκπλαγήκαμε από την τόσο προχωρημένη αρχιτεκτονική αυτών των ανθρώπων! Τα σπίτια ήταν φτιαγμένα με διάφορους τρόπους: τα πιο κακοφτιαγμένα ήταν χτισμένα από σκουπίδια της θάλασσας και φύκια αλλά η διακόσμηση τους ήταν φανταστική. Τα υπόλοιπα ήταν χτισμένα από ξύλα. Όλα τα σπίτια ήταν πολύ προσεγμένα και οι κήποι τους ήταν γεμάτοι με κάθε λογής λουλούδια.
Στο ταξίδι μας πάνω στο πέλαγος, μας έκανε μεγάλη εντύπωση η συνάντηση μας με τους Φελλόποδες. Τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ευγενικοί. Αφού μας προσκάλεσαν να τους επισκεφτούμε στην Φελλώ! Φυσικά και δέχτηκα κατευθείαν. Είμαι τόσο περίεργος να ανακαλύψω την πατρίδα τους. Μετά από λίγες ώρες, φτάσαμε στο λιμάνι της Φελλώς. Εκεί μας υποδέχτηκαν οι κάτοικοι της και μας ετοίμασαν μία μικρή γιορτή. Ξαφνικά τα πόδια τους από φελλό έγιναν κανονικά. Μας ξενάγησαν στο όμορφο νησί τους .Ήταν γεμάτο δάση και βλάστηση. Τα λουλούδια ήταν διαφορετικά, αφού έβγαζαν μία γλυκιά μελωδία. Τα ζώα ήταν με πέντε ουρές και επτά πόδια. Τα μάτια τους ήταν στο πιγούνι και το στόμα τους στο μέτωπο. Ήταν αρκετά τρομακτική εικόνα, αλλά ευτυχώς ήταν ήμερα. Τα σπίτια τους είχαν σχήμα μπουκαλιών και τα πηγάδια τους ήταν γεμάτα με κρασί. Η καθημερινότητα τους ήταν απλή. Ασχολούνται με το ψάρεμα, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και το εμπόριο. Η γιορτή ήταν καταπληκτική. Τα λουλούδια τραγουδούσαν και εμείς χορεύαμε. Κρασί φυσικά από τα πηγάδια.
Ήρθε η ώρα να φύγουμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Τους ευχαριστήσαμε για αυτήν την μοναδική εμπειρία. Ελπίζουμε να ξαναεπισκεφτούμε την Φελλώ.
Οι Φελλοποδες μας προσκάλεσαν να πάμε μαζί τους στην Φελλώ και να ζήσουμε για λίγο μαζί τους. Εγώ και οι σύντροφοί μου σκεφτήκαμε να τους ακολουθήσουμε και να δούμε την Φελλώ, γιατί δεν είχε κάτι να κάνουμε στο νησί μας. Το ταξίδι ήταν μεγάλο. Περάσαμε αρκετές δυσκολίες εμείς, ενώ οι Φελλόποδες ήταν μια χαρά. «Φτάσαμε στην Φελλώ», μας είπαν και εμείς κοιτούσαμε καλά καλά το νησί. Η Φελλώ ήταν μεγάλη και γεμάτη με μικρά σπιτάκια, πολλά λουλούδια , χωράφια, και μικρά παιδιά να παίζουν στους δρόμους. Το νησί είχε τα πάντα που χρειαζόμαστε και οι Φελλόποδες ήταν όλοι χαρούμενοι. Εδώ θα μπορούσαμε να μείνουμε για πάντα.
Πλησιάζοντας τη Φελλώ, μπορούσαμε να δούμε από μακριά ψηλούς φοίνικες με πράσινα φύλλα και μεγάλες καρύδες να κρέμονται. Φτάνοντας στην ακτή εντυπωσιάστηκα από τη χρυσή άμμο που απλωνόταν μπροστά μου και τις όμορφες παραλίες του νησιού. Αφού εξερεύνησα λίγο παρατήρησα πολύχρωμα φυτά και παράξενα ζώα, καταπράσινους ανθισμένους λόφους και απ’ την άλλη μεριά του νησιού άραζαν σε ένα όμορφο λιμάνι, ξύλινες βάρκες. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ από αυτά που είδα και θα ήθελα να μείνω σ’ αυτό το μαγικό τόπο!
Δεχτήκαμε αμέσως την πρόσκληση που μας έκαναν οι Φελλοποδες για να επισκεφτούμε την πατρίδα τους. Μόλις φτάσαμε, είδα μπροστά μου μια πόλη που ήταν σαν να είχε βγει από παραμύθι. Παντού υπήρχαν λουλούδια και δέντρα που πάνω τους όμως δεν υπήρχαν καρποί, αλλά κάθε λογής λουλούδια. Από τα μεγάφωνα ακουγόταν κλασική μουσική και όλοι ήταν χαρούμενοι και φιλόξενοι, οργάνωσαν μάλιστα και μια γιορτή προς τιμήν μας. Ευτυχώς τα φαγητά τους ήταν σαν και αυτά που έτρωγα, με μια μόνο εξαίρεση τη σούπα τους που την έφτιαχναν με θαλασσινό νερό και ήταν πολύ αλμυρή. Μπορώ να πω ότι ήταν μια από τις πιο ωραίες εμπειρίες της ζωής μου και εύχομαι να ξανά πάω και να περάσω το ίδιο ωραία.
Σάββας
Θεμιστοκλής
Υ. Γ. : Καλά. άμα θέλετε ντε και καλά να δείτε Φελλόποδες, να εδώ μερικοί παλιοί... Δειγματολήπτικά βάζω αυτούς, τους πιο παλιούς από όλους:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου