Μικροί κριτικοί στον κοροναϊό 5: "Πριν τους αλλάξει ο Χρόνος" (Κωνσταντίνος Καβάφης) - Από τη Σοφία, μαθήτρια στο Ε1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

 Στα πλαίσια των δημιουργικών εργασιών με θέμα την ποίηση που υλοποιούν  στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου, η Σοφία επέλεξε να σχολιάσει ένα ποίημα.

Και διάλεξε το ποίημα "Πριν τους αλλάξει ο Χρόνος" του Κωνσταντίνου Καβάφη. 

Λυπήθηκαν μεγάλως          στον αποχωρισμό των.

Δεν τόθελαν αυτοί·          ήταν η περιστάσεις.
Βιοτικές ανάγκες          εκάμνανε τον ένα
να φύγει μακρυά-          Νέα Υόρκη ή Καναδά.
Η αγάπη των βεβαίως          δεν ήταν ίδια ως πριν·
είχεν ελαττωθεί          η έλξις βαθμηδόν,
είχεν ελαττωθεί          η έλξις της πολύ.
Όμως να χωρισθούν,          δεν τόθελαν αυτοί.
Ήταν η περιστάσεις.-          Ή μήπως καλλιτέχνις
εφάνηκεν η Τύχη          χωρίζοντάς τους τώρα
πριν σβύσει το αίσθημά των,          πριν τους αλλάξει ο Χρόνος·
ο ένας για τον άλλον          θα είναι ως να μένει πάντα
των είκοσι τεσσάρων          ετών τ' ωραίο παιδί.

Ας δούμε τι έγραψε η Σοφία. 

  Το  ερωτικό ποίημα «Πριν τους αλλάξει ο Χρόνος» του Κωνσταντίνου Καβάφη γράφτηκε το 1924. Είναι ένα από τα ερωτικά του ποιήματα  στα οποία καταγράφει στιγμές από την ζωή των ομοφυλόφιλων ανδρών,όπως ήταν και κείνος, και τις καταστάσεις που βίωναν υπό την πίεση και το μίσος που δέχονταν από την τότε κοινωνία.

     Το ποίημα αναφέρεται στον χωρισμό ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού ο οποίος  δεν έγινε με την θέληση τους («δεν το ήθελαν αυτοί»). Οι περιστάσεις οδήγησαν στον χωρισμό. Ένας από τους δυο, έπρεπε λόγω βιοτικών αναγκών, για επαγγελματικούς λόγους δηλαδή,  να φύγει μακριά, Νέα Υόρκη ή Καναδά, δεν δηλώνεται  συγκεκριμένα γιατί δεν έχει σημασία. Λυπήθηκαν και οι δύο πολύ, όπως αναφέρεται και στο ποίημα,  διότι αυτή η απόφαση  σήμανε και στον χωρισμό τους. Αναφέρεται όμως, πως η αγάπη τους δεν ήταν ίδια όπως πριν, δηλαδή παλιά στην αρχή της σχέσης τους. Είχε ελαττωθεί η έλξη λέει και το επαναλαμβάνει άλλη μια φορά  για να το επισημάνει. Είχαν χαθεί μεν κάποια συναισθήματά,  αλλά αυτοί και πάλι δεν ήθελαν να χωρίσουν ή να αποχωριστούν. Η μετανάστευση του ενός παραμένει ο μοναδικός  λόγος για τον χωρισμό. Αν δεν είχε προκύψει και το ζήτημα του ενός πολύ  πιθανόν να διαρκούσε ακόμα η σχέση τους.  Και το τονίζει ο ποιητής  λέγοντας πάλι ότι οι  οι περιστάσεις ήταν ο λόγος του χωρισμού.

  Στην συνέχεια ανατρέπει με μια ρητορική ερώτηση την εντύπωση αυτή καθώς διερωτάται μήπως ήταν η Τύχη ως καλλίτεχνις (προσωποποιημένη δηλαδή) που πρόσφερε μια υπηρεσία.  Διότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή να τους χωρίσει, αφού η αγάπη τους ξεθώριαζε. Και ίσως, αν συνέχιζαν να είναι μαζί, η αγάπη τους θα αλλοιωνόταν πιο πολύ, με αποτέλεσμα να έβλεπαν με το πέρασμα του Χρόνου να φθείρεται η ξεχωριστή ομορφιά τους και να αλλοιώνεται η νεανική τους εικόνα -γιατί ήταν νέοι ακόμα. Και θα χανόταν έτσι κι αυτό που κάποτε είχε εμπνεύσει και κρατήσει την μεταξύ τους έλξη. Έτσι η παρέμβαση της Τύχης τα διορθώνει όλα.  Απομάκρυνε τους δύο νέους την κατάλληλη στιγμή, πριν τη φθορά. Κι έτσι κατόρθωσε ο καθένας να κρατήσει  την εικόνα του άλλου μέσα του όπως ήταν στα 24 του έτη όπως μας αναφέρει, τότε δηλαδή που τον ποθούσε ακόμα.

   Το πέρασμα του χρόνου, δηλαδή, θα φθείρει αναμφίβολα και αναπόφευκτα και τους δυο νέους. Αλλά ο χωρισμός θα διαφυλάξει την μνήμη τους στην πιο όμορφη στιγμή τους.  Και έτσι δεν θα φθείρει πλήρως και τους δύο, καθώς  δεν θα κατορθώσει να πλήξη την ξεχωριστή εικόνα που έχει ο ένας για τον άλλο, μιας και κανένας τους δεν θα μπορεί να δει πως αλλοιώθηκε η ομορφιά του άλλου  με το πέρασμα του χρόνου. Και αυτό βέβαια είναι ένα στοιχείο το οποίο ισχύει για όλες τις σχέσεις, ανεξάρτητα από το αν είναι ομοφυλοφιλικές  ή ετεροφυλοφιλικές.