Για σένα τραγουδώ 3: "Φορτίνο Σαμάνο" (Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου για τον Φορτίνο Σαμάνο)

Ο τύπος  που βλέπετε να κοιτάει άφοβα τον φακό,

έχει λίγες στιγμές ζωής και το ξέρει. Αλλά παρόλα αυτά, στέκεται αγέρωχος και γαλήνιος απέναντι στο θάνατο γιατί γνωρίζει πως είναι η ενσάρκωση εκείνης της προαιώνιας δίψας για λευτεριά που όλο την προσπαθούν να την πνίξουν  κι όλο αναγεννιέται.
Είναι ο Fortino Samano  ένας Μεξικανός υπολοχαγός και υπαρχηγός του Emiliano Zapata στην εξέγερση των φτωχών του 1910.  Συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό.   Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο και πόζαρε αδιάφορα ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο,  χαμογελώντας άφοβα στο φακό του βραζιλιάνου φωτογράφου Agustin Victor-Casasola. Κάτι άλλο για αυτόν δεν ξέρουμε. Αλλά αυτό που ξέρουμε αρκεί.
Κι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραψε με αφορμή το περιστατικό το  ομώνυμο τραγούδι , το "Φορτίνο Σαμάνο".

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
 "Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει
 να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
 ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή"

Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
 είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχειό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
 ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ' αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
 θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."

Αφιερωμένο σε όλα εκείνα  τα παιδιά που φωνάζουν "Λιμπερτά" καθώς κοιτούν τις κάνες, από τον Θερσίτη μέχρι τις μέρες μας και τις μέρες που θα 'ρθουν, ελπίζοντας βέβαια να μη χρειαστεί να 'ρθουν.