Ολόκληρο το ποίημα 3 : "Πρέβεζα" (Κώστας Καρυωτάκης - Γιάννης Γλέζος/ Δήμος Μούτσης)

  Το ποίημα αυτό καθαυτό δεν θα το σχολιάσω , εφόσον το έχω αναλύσει ήδη εδώ εγώ κι εδώ το' χει σχολιάσει εμπνευσμένα, και μάλιστα σε ηλικία μόλις 15 χρονών, η Εύα, μια παλιά μου μαθήτρια από τον Αρχάγγελο.

    Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1930, δυο χρόνια περίπου μετά την αυτοκτονία του ποιητή, και είναι ένα από τα τρία τελευταία ποιήματα που έγραψε- που διασώθηκαν καλύτερα, διότι η σπιτονοικοκυρά του καθώς καθάριζε το σπίτι μετά τον θάνατό του πέταξε τα χαρτιά του γιατί δεν είχε καταλάβει  πώς είναι ποιήματα.

Ελαιώνας στην Πρέβεζα

 Το ποίημα, μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια στην πλήξη της "άγονης" ελληνικής επαρχίας, όχι κατ' ανάγκην της Πρέβεζας, έγινε γνωστό από την μελοποίηση του Γιάννη Γλέζου η οποία αποδίδει γλαφυρά και ακέρια την άγρια ειρωνεία και την κρυμμένη οργή του ποιήματος. Από την μελοποίηση αυτή ωστόσο, λείπει η τελευταία στροφή στην οποία ο ποιητής, αφού έχει περιγράψει ως θάνατο ανθρώπους και τόπους της περιοχής αυτής, περιγράφει ειρωνικά την κηδεία ενός από αυτούς ως  γελοίο αντίδοτο  στην γελοία πλήξη της γελοίας ζωής της επαρχίας (Στην πραγματικότητα βέβαια είναι εκείνος που πέθανε από αηδία). Εξαιρέθηκε ενδεχομένως διότι  επειδή ο Καρυωτάκης  "σπάει" το στίχο για να δώσει έμφαση σ' αυτό που γράφει δεν ταίριαζε με την μελωδική γραμμή. Ή γιατί, για να λέμε και την αλήθεια, δεν προσφέρει ούτως ή άλλως τίποτα παραπάνω στο ποίημα, αντιθέτως το βαραίνει, εφόσον αναφέρεται  σε πράγματα  ο ποιητής ήδη έχει υπαινιχθεί με σαφήνεια πιο πάνω, κι  αν μου επιτρέψετε να αυθαιρετήσω λίγο, εφόσον ο Καρυωτάκης ο ίδιος ποτέ δεν το δημοσίευσε δεν ξέρουμε  εάν θα τη συμπεριλάμβανε την τελική στροφή στην τελική εκδοχή του ποιήματος. Ή δεν ξέρω για ποιο λόγο εξαιρέθηκε , ωστόσο εξαιρέθηκε.

  Ακούστε τώρα την μελοποίηση  στην πρώτης εκτέλεση από τον Θανάση Γκαϊφύλλια  (και βέβαια όχι από τον great impostor  ροκά του ελληνικού τραγουδιού,  το μεγαλύτερο προτέρημα του οποίου είναι το ταυτόσημο επώνυμο με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου).

Διαβάστε και το ποίημα τώρα...

 Να σημειώσουμε ωστόσο ότι υπάρχει και μια άλλη, αδίκως παραγνωρισμένη, μελοποίηση ολόκληρου του του ποιήματος από τον Δήμο Μούτση ( στο δίσκο "Τετραλογία").   Εμβατηριακή αρχικά αυτή  η μελοποίηση δείχνει έμφαση στην πικρή δηκτική σάτιρα του ποιήματος, η οποία ενισχύεται με την βινιέτα ειρωνείας  που αποτελεί το βαλσάκι  προς το  τέλος.  Και το πνεύμα αυτό υπηρετείται άψογα από την στακάτο ερμηνεία του Χρήστου  Λεττονού.  Της αξίζει να την ακούσετε...