'Οταν η μουσική σωπάσει: Ένα μουσικό "μανιφέστο" των μαθητών του Γ2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου.

    Η παρακάτω εργασία των μαθητών του Γ2 του Μουσικού σχολείου γράφτηκε στα πλαίσια του κειμένου της 6ης ενότητας της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας με τίτλο "Η μουσική εξημερώνει τον άνθρωπο", το οποίο αναφέρεται στην ιδαιτερη σημασία που έδιναν οι Αρκάδες στην μουσική. Δεν υπήρχε πρόθεση να γίνει μετά ανάρτηση.
   Όταν όμως πήρα τις εργασίες στα χέρια μου και διάβασα αυτά που έγραψαν , συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα ήταν  ένα είδος μουσικού μανιφέστου . Θελώ να πω, οι αρχαίοι Αρκάδες θεωρούνται από τους ιστορικούς "άγριοι" κι "απολίτιστοι", σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες του νοτίου Ελλαδικού χώρου, επειδη εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους στην ορεινή πατρίδα τους, ακολούθησαν ένα δικό τους δρόμο, ο οποίος λίγα προσέφερε στην εξέλιξη του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Ωστόσο, να, αυτοί που θεωρούνται "απολίτιστοι" δείτε πόση σημασία έδιναν στην μουσική και πώς την είχαν συνυφάνει με την καθημερινή τους ζωή. Δεν μπορούσαν να παραδεχτούν ότι δεν γνωρίζουν μουσική, λέει ο  Πολύβιος, γιατί ήταν ντροπιαστικό και γιατί, αν το έκαναν, θα ήταν ψεμματα, εφόσον αναγκαστικά μάθαιναν μουσική όλοι. Η σημασία της μουσικής - παιδευτική, ψυχαγωγική και θεραπευτική- είχε γίνει αντιληπτή λοιπόν, από τους  "απλοϊκούς" Αρκάδες και την έκριναν απαραίτητη για τη ζωή τους. 
    Άρα, θα περιμένε κανείς   ότι σήμερα που ζούμε σε ένα πολιτισμένο και ευνομούμενο κράτος, το οποίο καυχάται ότι είναι φορέας και συνεχιστής του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, θα θεωρούταν εκ των ουκ άνευ όχι απλά η  μουσική και ηθική καλλιεργεια κι, ακόμα περισσότερο, η δυνατότητα καθε παιδιού να "εξερευνήσει" την ιδιαίτερη κλίση του, όποια κι αν είναι αυτή. Αντ' αυτού το οικείο Υπουργείο επιδίδεται σε κλεισιμο σχολείων, απολύσεις καθηγητών, αμφισβητούμενες -το λιγότερο- ως προς τις προθέσεις και τα αποτελέσματα μεταρρυθμίσεις (στα πλαίσια των οποίων τα Ειδικά Σχολεία είναι οι επόμενοι υποψηφιοι για "ευθανάσία" ) εξετασιολαγνικές και αντιπαιδαγωγικές πρακτικές, συνεχόμενα ήξεις -αφήξεις σε ποικιλία θεμάτων, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι φετινές εξετάσεις της Α' Λυκείου.
      Θα πρότεινα εγώ, λοιπόν,  στο Υπουργείο να αφήσει καταμέρως τα εσχάτως διακινούμενα από αυτό  γκαιμπελικά διαφημιστικά μηνύματα -  που αναπαράγουν, συν τοις άλλοις,  σεξιστικά στερεότυπα  (το αγοράκι θέλει να γίνει "μηχανικός" και το κοριτσάκι "ράφτρα") -  και να ασχοληθεί λιγάκι περίσσοτερο με τα ουσιώδη (και τέτοιο είναι το πάθος για την μουσική και το σχολείο τους που ξεχύνεται από τα γραπτά των μαθητών μου), ώστε να αποδείξει ότι διαθέτει  αυτό το οποίο επιγράφεται.  Παιδεία!(Και θυμάστε όλοι τι γίνεται όταν η μουσική σωπάσει, ε; ****  )
  Σαν ένα μικρό "ευχαριστώ" στους μαθητές μου έφτιαξα ένα βιντεάκι με χαρακτηριστκές φράσεις από τις εργασίες τους. Και μ'αυτό θα ξεκινήσουμε,  με την ελπίδα  "ν' ακούσει η πολιτεία κι απ' το τραγούδι μου αυτό παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία"...



Ακόλουθούν εργασίες των παιδιών συνοδευόμενες από το αγαπημένο τραγούδι του καθενός...

Η μουσική κι εγώ - Της Μαρίας  

  Ο κάθε άνθρωπος, στην πορεία της ζωής του, βρίσκει, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, έναν τρόπο για να μπορέσει να εκφράσει τον εαυτό του, τα συναισθήματά του ή απλά καταστάσεις, φανταστικές ή πραγματικές. 
   Εμένα προσωπικά με εκφράζουν δυο είδη τέχνης.  Είναι ο χορός, και είναι και η μουσική. Πιστεύω πως αυτά τα δυο συχνά ταιριάζουν μαζί. Όχι όμως και απαραίτητα. 
   Η μουσική για μένα είναι πολλά. Μου έχει δώσει κάμποσες φορές το εισιτήριο της έκφρασης, καθώς μου έχει φανεί πολύ χρήσιμη στο να βγάλω από μέσα μου τα συναισθήματά μου και σκέψεις που με έβγαζαν εκτός πραγματικότητας. Μπορώ να χαθώ με αυτήν και να χάσω την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Να βρεθώ για λίγο σε μια δική μου διάσταση και να φανταστώ πως μπορώ να κάνω τα πάντα.! 
   Όταν είμαι στεναχωρημένη, μπορώ απλώς να βάλω μουσική και να την ακολουθήσω χορεύοντας. Όταν είμαι είμαι χαρούμενη, κάνω το ίδιο επίσης. Είναι σαν να μιλάω και να εξήγώ αυτά που νιώθω, τα οποία δεν λέγονται με λέξεις. Χαίρομαι που έχω το πλεονέκτημα να παίζω έστω ένα μουσικό οργάνο πολύ καλά,  γιατί μπορώ να παίζω μουσική και να την κάνω να ακούγεται όπως ακριβώς νιώθω. 
  Η μουσική κι εγώ είμαστε ένα. Η ζωή μου δεν θα ήταν έτσι όπως είναι  χωρίς αυτήν. Μπορώ να κάνω κάτι που δεν μπορούν όλοι! Να αποκρυπτογραφήσω τους ήχους της καρδιάς.  Είναι σαν θεϊκό χάρισμα.
Η μουσική κι εγώ - Ματίνα 

Η μουσική είναι καθρέφτης για τα συναισθήματά μου, ακόμη και την ίδια μου την ψυχή. Κατά την δικιά μου γνώμη, πιστεύω ότι ό,τι αισθανόμαστε το μεταφέρουμε στην μουσική. Ακόμα, ένα τραγούδι μπορεί να φέρει αναμνήσεις, κλάμματα, συγκίνηση και δύναμη. Για παράδειγμα, εγώ όταν θέλω να ξεσπάσω κάπου, απλά δεν μιλάω. Κατεβάζω τα ακουστικά μου, ακούω τραγούδια και σιγά-σιγά ηρεμώ.  Υπάρχει αυτή η στιγμή που νιώθεις τόσο μόνος σου και η μουσική είναι η μοναδική παρηγοριά σου, η μόνη που μπορεί να σε καταλάβει! Υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές που θες να τα παρατήσεις όλα και,  με το που ακούς ένα τραγούδι, αμέσως σου δίνει την δύναμη να προσπαθήσεις περισσότερο και να δώσει όλη σου τη δύναμη. Η μουσική  όμως, εύκολα μπορεί εύκολα να σου ανεβάσει τη διάθεση, αλλά μπορεί και να σου την κατεβάσει. 
 Αυτή είναι η σχέση μου με τη μουσική και δεν θέλω να τη χάσω ποτέ.    
    Η μουσική για μένα - Της Μένης

Η μουσική για μένα είναι το παν: είνα ήχος, είναι συναίσθημα! Πιστεύω πως κάθε μουσική, η κάθε μελώδία δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα στον καθένα. Εμένα προσωπικά μου δημιουργεί διάφορα συναισθήματα ανάλογα με την διάθεσή μου. Η μουσική μας κάνει να ξεχάσουμε ορισμένα πράγματα στη ζωή μας που μας πικραίνουν και που μας είναι εμπόδιο για την ευτυχία αλλά και να κάποια συναισθήματα ή  αναμνήσεις από το παρελθόν. Ακούγοντας μουσική είναι σαν να διακόπτουμε τη ζωή για μια στιγμή και να απολαμβανόνουμε την απλότητά της.
Η μουσική χαρακτηρίζεται  ως ένα είδος τέχνης. Εγώ συμφωνώ με αυτό ιγατί η μουσική μπορεί να μεταφέρει στον άλλο τα συναισθήματα που νιώθει κάποιος ή τα έχει περάσει μέσα στα τραγούδια που έχει συνθέσει. Ο καθένας βρίσκει τραγούδια που προσδιορίζουν τον εαυτό του, που ταιριάζουν με στιγμές που έχουν ζήσει ή που ζουν και είναι παρόμοιες με του συνθέτη,

Η μουσική για μένα - Της Ελεάννας

Όλα άρχισαν από τότε που γεννήθηκα. Απο μικρή τραγουδούσα από το πρωί ως το βράδυ κι ακόμη συνεχίζω να το κάνω. Πάντοτε ήθελα να γίνω τραγουδίστρια, λέγοντας ότι αυτό θα είναι το επάγγελμα που θα επιθυμούσα να κάνω, κάτι που δεν ισχύει πια. Ως χόμπι η μουσική είναι  το καλύτερο πράγμα. Πιστεύω πως όλα όσα σχετίζονται με την μουσική, οι διάφορες συνθέσεις, οι μελωδίες οι οποίες άλλοτε σου χαρίζουν συναισθήματα χαράς και άλλοτε λύπης, είναι δώρο θεού. Σε στιγμές απελπισίας ή μοναξίας η μουσική είναι η συμπαράσταση σου, ο ΦΙΛΟΣ σου. Είναι πάντα δίπλα σου! Ένα πολύ ωραίο συναίσθημα σου δημιουργεί η μουσική σε τραγούδια που καμιά φορά μιλάνε για καταστάσεις τις οποίες έχεις κι ο ίδιος περάσει. Είναι επίσης ωραίο να μαθαίνεις μουσικά όργανα και κυρίως ένα μουσικό όργανο, το οποίο όταν θα το πιάνεις στα χέρια σου, για να το παίξεις, θα γίνεσαι ένα με αυτό και θα ακούγονται μελωδίες. βγαλμένες από τα βάθη της ψυχής σου. Εμένα μου αρέσει η κιθάρα πάρα πολύ. Η κιθάρα που έχω ήταν της μητέρας μου, η οποία μάθαινε να παίζει όταν ήταν στο Λύκειο. Άρχισα να ασχολούμαια με το όργανο αυτό όταν ήμουν στο Δημοτικό. Η αλήθεια όμως είναι πως άρχισα να μαθαίνω κανονικά όταν πρωτόρθα στο Μουσικό Γυμνάσιο. Τη λατρεύω και πιστεύω ότι αυτό θα ισχύει για πάντα! Το ίδιο και για το τραγουδι αλλά και για όσα πράγματα έχω να μάθω για τη μουσική μέσω αυτού του σχολείου.
Η μουσική κι εγώ  -Θοδώρα

   Η ιστορία της μουσικής συνδέεται με την ιστορία του πολιτισμού και του ίδιου του ανθρώπου. Είναι μια προσπάθεια του ανθρώπου να μετασχηματίσει την αποτρόπαια φυσική πραγματικότητα σε μια αρμονική και οργανωμένη έκφραση ζωής.
    Η μουσική έπαιζε και εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. 'Ο,τι δεν μπορώ να πω με λόγια το εκφράζω με νότες. Όταν ακούω μουσική, και πολύ περισσότερο όταν παίζω, ο κόσμος γεμίζει μελωδίες και ήχους που με κάνουν να νιώθω ευτυχισμένη. Ξεχνώ όλα τα προβλήματα μου και πλημμυρίζω συναισθήματα και αισιοδοξία. Μέσα από τις μείζονες κλίμακες εκφράζω την χαρά μου, ενώ με τις ελλάσονες εκφράζω την θλίψη μου.
  Για μένα λοιπόν, η μουσική είναι τρόπος έκφρασης, ζωής και αναζήτησης. Ένα μεγάλο άγνωστο ταξίδι χωρίς προορισμό, αλλά με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς: κλασική μουσική, βυζαντινή, παραδοσιακή μόντέρνα, και όλα αυτά τα είδη μουσικής  πού είτε ακόμα δεν ανακάλυψα, είτε ακόμα δεν γεννήθηκαν. Κάθε καινούριο είδος, κι ένας καινούριος κόσμος, γεμάτος εκπλήξεις και συγκινήσεις που πάντα έχουν κάτι να σου προσφέρουν, για να σε παρηγορήσουν, να σε παινέψουν και να σε ταξιδέψουν.
Όλα αυτά είναι για μένα η μουσική. Ένα παράξενο ταξίδι γεμάτο περιπέτειες και ευχάριστες εκπλήξεις που σου προσφέρονται για να τις ανακαλύψεις.  
Η μουσική κι εγώ - Της Τσαμπίκας

Η μουσική είναι μια τέχνη που προσφέρεται σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή ηλικίας. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη μουσική τους, όλοι τραγουδούν, όλοι κουβαλούν μια μελωδία. Είτε είναι στο μυαλό τους, είτε την τραγουδούν, είτε  χορεύουν "μέσα της". Αυτό συμβαίνει γιατί η μουσική είναι κομμάτι του εαυτού μας, ακόμα κι αν δεν έχουμε επαφή (δεν ακούμε μουσική;), όταν είμαστε ευτυχισμένοι, θλιμμένοι, θυμωμένοι κ.α.. Έχουμε πάντα την ανάγκη να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τη μουσική.
Για μένα η μουσική είναι τρόπος ζωής και έκφρασης. Με τη μουσική ταξιδεύω ή ξεπερνώ πιο εύκολα τα προβλήματα, κουβαλώντας μέσα μου μια μελωδία ή έναν στίχο. Είναι σαν μέσα στη σκέψη μου να ανακατεύονται διάφορα ακούσματα και χωρίς να το ελέγχω γίνομαι πιο ήρεμη, πιο δυνατή, πιο αισιόδοξη. Η μουσική επίσης, είναι μια δυνατότητα για μένα, να διαμορφώνω, όχι μόνο τα συναισθήματά μου, αλλά και να επηρεάζω εκείνα των άλλων, κι εννοώ θετικά. Όταν εκφράζομαι μέσω της μουσικής, νιώθω ότι κάποιο βάρος έχει φύγει απ' την ψυχή μου και έχει αφήσει ένα πιο απελευθερωμένο "εγώ" μού. Μπορεί κανείς να πει ότι η μουσική είναι σαν τον καλύτερο φίλο, είναι κάτι σταθερό, θα είναι εκεί και δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ! Η μουσική περιγράφει την ψυχή του ανθρώπου όπως δεν μπορούν τα λόγια. Τα είδος της μουσικής που αντηχεί σε έναν άνθρωπο μπορεί να τον κάνει ξεχωριστό, να του προσφέρει την υπέρτατη φυγή απ' την πραγματικότητα, το υπέρτατο ταξίδι του μυαλού, και να του δώρίσει μια "γεύση μαγείας". Τέλος, η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να αποκαλύπτεις τις πτυχές του εαυτού σου που είναι κρυμμένες... Να αποκτάς όνειρα, να αποκτάς ελπίδες. Να αποκτάς μια νέα άποψη για τη ζωή.
   Η μουσική είναι και συνήθεια. Θέλει χρόνο για να την κατανοήσεις, να την νιώσεις, θέλει χρόνο να τη συνδυάσεις με στιγμές της καθημερινότητας σου, ώστε να γίνει κομμάτι της ζωής σου, που σου δίνει χαρακτήρα και στήριγμα πάντα, όταν το ζητήσεις. Για αυτό το λόγο μια κοινωνία που επιθυμεί να αναπαραγάγει πολιτισμό, πιστεύω πως οφείλει να διδάξει την μουσική στους πολίτες της, να τους μάθει την σπουδαιόττητά της, έτσι ώστε να αποδειχθεί σε όλους ότι η μουσική εξημερώνει, θεραπεύει και κάνει τον άνθρωπο λίγότερο βίαιο. (Όπως και το κείμενο υποστηρίζει , άλλωστε...) 
Η μουσική για μένα της Άννας - Ραφαέλας
α)

Η μουσική είναι ένας από τους σημαντικότερους τομείς στην ζωή μου. Πιστεύω πως η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης συναισθημάτων  όλων των ανθρώπων, κι αυτό ισχύει  και για μένα.  Ανάλογα με την ψυχική μου διάθεση, αλλάζει το είδος και ο ρυθμός της. Δεν με φαντάζομαι χωρίς τη μουσική. Ακόμα και τα όνειρά μου για το μέλλον μ' αυτήν σχετίζονται. Ακόμα και η καθημερινή μου ζωή.
   Το μουσικό σχολείο είναι το μέσον που με έφερε πιο κοντά στη Μουσική και με βοήθησε να μάθω περισσότερα πράγματα γι' αυτήν, για τα μουσικά όργανα και τα παρακλάδια της. Φερ' ειπέιν, Θεωρία της Μουσικής, Βυζαντινή, Παραδοσιακή, Ευρωπαϊκή, χορωδία, πιάνο, λύρα, βιολί...
  Από παλιά υπήρχε η Μουσική. Γιατί ο άνθρωπος πάντα είχε την ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά του είτε με στίχους, είτε με μελωδίες και συνάμα, να διευρύνει το μυαλό του με κάτι διαφορετικό, όχι βαρετό.
  Από μικρή είχα μια έλξη προς την μουσική κι αυτό συνεχίζεται μέχρι τώρα, και θα συνεχισθεί και στο μέλλον. Το επάγγελμα που θέλω να ασκήσω είναι σχετικό μ' αυτήν, γιατί το επάγγελμα που επιλέγει κάποιος πιστεύω πως θα πρέπει να του αρέσει και να το θεωρεί και χόμπυ!!!!
β)

 Η μουσική αποτελείται από την μελωδία και τους στίχους. Ο άνθρωπος πάντα είχε την ανάγκη να εκφραστεί απο τότε που δημιουργήθηκε. Ένας τρόπος έκφρασης ήταν και η μουσική. Ανάλογα με την ψυχική του διάθεση και την αρέσκειά του σε συγκεκριμένα ακούσματα, μελωδίες, συνθέτες, τραγούδια, που περιγράφουν την ψυχική του κατάσταση.
   Έτσι και για μένα, η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων μου. Όταν είμαι νευριασμένη ακούω μουσική για να με χαλαρώσει. Όταν είμαι θλιμμένη, βγάζω αυτό το συναίσθημα στο παίξιμο μου, στα μουσικά όργανα. Ακόμα και όταν είμαι χαρούμενη ή αγχωμένη αποδεικνύεται από τον τρόπο εκτέλεσης των τραγουδιών στο τραγούδι ή στο μουσικό όργανο.
Η Μουσική για μένα είναι το σημαντικότερο κομμάτι της καθημερινής μου ζωής, το οποίο δεν θα ήθελα να χάσω ποτέ!!!

Η Μουσική κι εγώ - του Διαμαντή.

   Η σχέση μου με την μουσική είναι ιδιαίτερη και μοναδική. Από μικρός ενθουσιαζόμουν με οποιοδήποτε μουσικό άκουσμα και προσπαθούσα να βγάλω το ρυθμό και τις νότες. Για αυτό και επέλεξα να πάω σε μουσικό σχολείο.
    Το αγαπημένο μου μουσικό όργανο είναι η κλασική κιθάρα. Αν και όταν ξεκίνησα να παίζω, δηλαδή όταν πρωτομπήκα στο μουσικό σχολείο, δεν έπαιζα τόσο καλά. Αλλά προσπαθούσα όσο πιο σκληρά μπορούσα για να γίνω όσο πιο καλός γίνεται.
    Η κιθάρα για μένα είναι το παν. Είναι ένα μουσικό όργανο που παίζεται σε πολλές χώρες και, επίσης, δένει με πολλά τραγούδια. Επιπλέον, η κιθάρα σε ένα συγκρότημα είναι βασικό όργανο. Μάλιστα, με την κλασική κιθάρα μπορεί να παίξει κάποιος πιο γλυκά και πιο καλογραμμένα τραγούδια, τα οποία είναι φτιαγμένο γι' αυτό το είδος. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα είδη κιθάρας, το καθένα έχει το δικό του είδος μουσική που αντιπροσωπεύει. Επιπλέον, σκέφτομαι να το ακολουθήσω και επαγγελματικά, γιατί μου αρέσει παρα πολύ σαν μουσικό όργανο.
 Η μουσική κι εγώ - Δήμητρα

Η μουσική για μένα είναι κάτι σαν τρόπος για να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Μέσα από λέξεις οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους, βγάζουν κάποιο νόημα, και με λίγη  μουσική δημιουργώ τους δικούς μου στίχους. Αυτό σημαίνει πως οι λέξεις βγαίνουν από μέσα μου, και δεν τις σκέφτομαι, απλά μου έρχονται.
  Η μουσική, όπως σε όλους τους ανθρώπους έτσι και σε μένα, μου δημιουργεί λύπη, αν ακούω κάτι όχι τόσο ευχάριστω, χαρά , αν ακούω κάτι δυνατό και εύθυμο. Διάφορα συναισθήματα και σκέψεις περνούν από το μυαλό μου κάθε φορά που ακούω μουσική.
  Η μουσική για μένα είναι κάτι σαν το χορό για κάποιους, η ζωγραφική για κάποιους άλλους. Μου χρειάζεται. Αν το πρωί περιμένοντας το λεωφορείο δεν ακούω μουσική, μετά δεν έχω διάθεση  για τίποτα. Το ότι πάω σε Μουσικό Σχολείο είναι ένας παράγοντας που με βοήθησε ιδιαίτερα να μάθω κι άλλα όργανα, να πάρω πληροφορίες για πολλά πράγματα που σχετίζονται με την μουσική . Μαθαίνουμε για πολλούς καλλιτέχνες και αυτό μας κινεί το ενδιαφέρον και σκεφτόμαστε πώς θα ήταν αν ήμασταν εμείς στη θέση τους. Πετυχημένοι μουσικοί που μένουν στην Ιστορία και τα τραγούδια τους ακούγονται με τα χρόνια ολοένα και περισσότερο.
 Ακούω και ξένη και ελληνική μουσική. Η καθεμιά είναι ίσως διαφορετική από την άλλη κι αυτός είναι ο λόγος που άμα χορεύω ακούω ξένα, άμα είμαι λυπημένη ελληνικά ή ξένα, αναλόγως. Όταν παλι, είμαι χαρούμενη θα ακούσω μουσική η οποία είναι σε μια μέση κατάσταση, θα μεταφερθώ σε σκέψεις και θα είμαι και πάλι χαλαρή.
Μουσική δεν είναι μόνο αυτή που παίζουμε ή αυτή που ακούμε αλλα είναι και η  φωνή μας. Μουσική είναι ότι έχει να κάνει με ρυθμό, μελωδία, νότες, αξίες. Κάποιοι τραγουδούν για να νιώσουν καλά. Εγώ δεν είμαι πολύ του τραγουδιού, αλλά, όταν έχω κέφια ή κάποιο τραγούδι μου αρέσει, δεν είναι ότι είναι στο μυαλό μου να μην το τραγουδήσω, αλλά παρασύρομαι από την μουσική και μου βγαίνει εκείνη τη στιγμή να τραγουδήσω.
   Η μουσική είναι απαραίτητη, εκτός από την καθημερινή ζωή, και στα πάρτυ, σε ένα ταξίδι, σε μια εκδρομή. Χωρίς τη μουσική  η ζωή μου, όπως και πολλών άλλων, αν όχι όλων των ανθρώπων, θα ήταν άχρωμη .
 Κάποιοι, κάποτε ανακάλυψαν την μουσική γιατί την χρειαζόταν. Κάτι ήξεραν, όπως κι εμείς που τη συνεχίζουμε μέχρι τώρα και πιστεύω ότι θα συνεχίσει να υπάρχει γιατί την χρειαζόμαστε κι εμείς όσο και οι παλαιότεροι άνθρωποι. Μουσική ίσον ζωή.  Η μουσική βρίσκεται παντού. Δεν πιστεύω να υπάρχει άνθρωπος που να μισεί την μουσική. Θα είναι σαν να τους λείπει κάτι.  Θα έχουν μέσα τους ένα κενό...
Η μουσική κι εγώ - Πετρούλα

Η μουσική είναι τρόπος ζωής και έκφρασης. Με την μουσική μπορείς να ταξιδεψεις, να ξεπεράσεις πιο εύκολα ένα πρόβλημα ή έστω να το ξεχάσεις για λίγο.... Μέσα στη σκέψη σου ανακατεύονται και τα ακούσματα σου και χωρίς να το ελέγχεις σε κάνουν πιο ήρεμο, πιο επιθετικό πιο δυνατό, πιο αισιόδοξο.
   Για μερικούς ή πολλούς, η μουσική είναι τρόπος ζωής και χωρίς αυτήν δεν μπορούν να ζήσουν. Μέσα σ'αυτούς τους ανθρώπους ανήκω κι εγώ, αφού δίχως τη μουσική δεν θα άντεχα ούτε μια μέρα.  Για μένα η μουσική αποτελεί πλέον σημαντικό και καθημερινό στοιχείο στην ζωή μου. Με εκείνη μπορώ να εκφραστώ καλύτερα από ότι με τα λόγια άνω τελεία μπορώ να ξεχαστώ έστω και για λίγο και να μην σκέφτομαι τα προβλήματα μου. Όταν είμαι νευριασμένη ή θυμωμένη, ακούω μουσική και αμέσως είμαι καλύτερα. Συγκινούμαι εύκολα από τα τραγούδια, ιδίως όταν έχουν βαθύ νόημα για μένα.
Η μουσική είναι ένας τρόπος απόδρασης από την πραγματικότητα για μένα. Βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο, τελείως διαφορετικό, ολοκληρωτικά δικό μου, στον οποίον είναι όλα όπως θα τα προτιμούσα. Γενικότερα, με την μουσική μπορώ να χαλαρώσω και να εκφράσω πολύ πιο έντονα τα συναισθήματά μου.
Ακούγοντας την, γίνομαι άλλος άνθρωπος και μπορώ να κάνω και να σκεφτώ πράγματα που στην αληθινή ζωή ποτέ δεν θα τα τολμούσα. Έτσι λοιπόν, θα συνεχίσω να ακούω μουσική, όλα τα είδη της, μιας και το καθένα τους μπορεί να σε κάνει να νιώθεις διαφορετικά και να δημιουργει διαφορετικά συναισθήματα στον καθένα.
   Για μένα λοιπόν, η μουσική είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, και με υποστηρίζει και με βοηθάει τις δύσκολες μέρες της καθημερινότητας.  

 Η Μουσική και Εγώ - Του Μανώλη

      Η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων, που μας ο γαληνεύει, μας ψυχαγωγεί, μας ηρεμεί και μας χαλαρώνει. Δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη μας.

      Εγώ λατρεύω τη μουσική και μου αρέσουν όλα της τα είδη. Με συντροφεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας ακούγοντάς την στο λεωφορείο το πρωί για το σχολείο, πριν κοιμηθώ, μερικές φορές ακόμα και όταν διαβάζω.Στον ελεύθερό μου χρόνο είμαι στη χορωδία του Δήμου Ροδίων μαζί με τη μαμά μου που αγαπάει και αυτή πολύ τη μουσική. Μαζί με τη χορωδία μου δίνουμε εκπληκτικές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό και είμαστε μια δεμένη και συνεργάσιμη ομάδα.

      Λόγω της αγάπης μου για τη μουσική, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Μουσικό Σχολείο Ρόδου, όπου φοιτώ μέχρι και σήμερα. Είναι ένα από τα καλύτερα σχολεία της Ελλάδας που σε εντάσει πάρα πολύ καλά μέσα σε αυτήν την τέχνη που λέγεται μουσική, με πολύ καλούς και έμπειρους καθηγητές και μουσικούς. Σε αυτό το σχολείο διδασκόμαστε την ιστορία της μουσικής καθώς και τη θεωρία της, να ψάλουμε βυζαντινούς ύμνους και να παίζουμαι τουλάχιστον τρία μουσικά όργανα.

      Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην αγαπάει τη μουσική αφού είναι η κίνηση του ήχου να φτάσει την ψυχή και να της δείξει την αρετή. 
Η μουσική κι εγώ - Νίκος 

   Η λέξη "μουσική " έχει πολλές σημασίες για μένα. Η μουσική, για να λέγεται μουσική πρέπει να με κάνει να χαρώ, να κλάψω, να γελάσω, να στεναχωρηθώ. Δηλαδή πρέπει να μπορέσει να ξυπνήσει διάφορα συναισθήματα στο εσωτερικό της ψυχής μου. έτσι ώστε να μου δώσει την αφορμή να προσέξω τους στίχους, τη μελωδία της. Τη σωστή μουσική μπορώ να την καταλάβω μόνο όταν την ακούσει πρώτα η ψυχή μου και μετά τα αυτιά μου, μόνο τότε μπορεί να θεωρηθεί σωστή και πραγματική μουσική. 
     Η μουσική υπήρξε προτού καν γεννηθούν οι άνθρωποι, γιατί η φύση από μόνη της καταφέρνει με τον δικό της τρόπο να παράγει μουσική από την θάλασσα, τον άνεμο, την βροχή, τα ζώα και με πολλούς ακόμα τροπους που μόνο αυτή μπορεί να  καταφέρει. Αυτό για μένα είναι κάτι τρομερό και μαγικό, το οποίο μόνο ο Θεός φαίνεται ότι μπορεί να τα καταφέρει. Την μουσική τη θεωρώ ακόμα μια επιστήμη άνω τελεία αλλά και τέχνη, μελέτη, γλώσσα . Με αυτήν μπορώ να επικοινωνήσω με έναν άνρθωπο από μια τελείως άγνωστη χώρα για μένα. Κι όμως μπορώ, αν ξέρουμε κι οι δυο κάτι απο μουσική. Αυτό που πιστεύω πραγματικά είναι ότι αν δεν υπήρχε η μουσική στη ζωή μας, τότε εκατομμύρια πράγματα θα ήταν διαφοερετικά για την ανθρωπότητα  γιατί δεν θα μπορούσε  χωρίς αυτό το μαγικό ερέθισμα στ' αυτιά, αυτό που κάνει τον άνθρωπο να νιώθει χιλάδες πράγματα στην ψυχή του. 
Η μουσική κι εγώ - του Βαγγέλη Π. 

Με την μουσική μπορεί κανείς να εκφραστεί πλήρως, να εκφράσει τα συναίσθηματά τουμ να χαλαρώσει, να παρηγορηθεί... Και πολλά άλλα ακόμα. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος με μουσικά ακούσματα. Η μουσική λοιπόν, δείχνει την αξία της, πόσο σημαντική είναι για τον άνθρωπο, από την αρχαιότητα ήδη, καθώς οι αρχαίοι μάθαιναν μουσική από πολύ μικρή ηλικία. 
  Έτσι νιώθω κι εγώ για την μουσική. Θεωρώ ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μουσική. 
  Κάθε φορά που ακούω μουσική χαλαρώνω, το μυαλό μου αδειάζει από σκέψεις και συναισθήματα. Ανάλογα με την ψυχολογική μου κατάσταση, επιλέγο κάθε φορά και το τι είδος μουσικής θα ακούσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν προτιμώ την παραδοσιακή μουσική. Δεν υπάρχει στιγμή που θα πω πως έχω την επιθυμία να ακούσω παραδοσιακά τραγούδια. 
  Τέλος πάντων, θεωρώ πως κάθε είδος μουσικής μπορεί να προσφέρι κάποια πράγματα, απλά το τι είδος μουσικής θα επιλέξει κάποιας να ακούσει και θα του αρέσει καθορίζεται από τον ίδιο και σε κάποιο βαθμό τα ακούσματα που είχε σαν παιδί. 
  Όσοι ασχολούνται με την μουσική και έχουν την επιθυμία να ασχοληθούν πιο σοβαρά με αυτό θα πρέπει να κάνουν αυτό που τους αρέσει πραγματικά και όχι αυτό που αρ΄ςσει στους άλλους, γιατί δεν πρόκειται να το αγαπήσουν μέσα από την καρδιά τους. 
  Στην δικιά μου περίπτωση, ήταν εύκολο να επιλέξω με πιο όργανο και είδος μουσικής θα ασχοληθώ και θα μάθω, αφού μου άρεσε από μικρός και κανένας δεν μου επέβαλε να ασχοληθώ με αυτό. Έτσι το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Τέλος, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μουσική και δεν μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς μουσική. Γιατί η μουσική είναι μια ολόκληρη επιστήμη και αν κάτσεις και ασχοληθείς σοβαρά μ' αυτήν, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα τελειώσει ποτέ!!!

Η μουσική κι εγώ  - Τάσος 

Για εμένα η μουσική είναι η τέχνη του συνδυασμού των ήχων που προκαλεί την αίσθηση της αρμονίας. Πρόκειται για τρόπο έκφραση συναισθημάτων του ανθρώπου, όπως και ο χορός ή η ποίηση. Μερικές φορές ίχνη της μπορούν να μείνουν στο μυαλό μας, κι αυτό είναι καλό, και άλλες φορές μόνο και μόνο γιατί την ακούσαμε στην αρχή κι ας μην μας άρεσε, κι αυτό είναι κακό. 
  Η μουσική είναι κοινή γλώσσα ανάμεσα σε όλους τους λαούς και βρίσκεται πέρα από ιδεολογικές, εθνικές και ταξικές διαφορές.  Πρόκειται για ένα πανανθρώπινο δημιούργημα που δεν επιδέχεται τοποικούς περιορισμούς και προσδιορισμούς. Τέλος, η μουσική τεχνοτροπία και ο ρυθμός είναι χαρακτηριστικά της μουσικής. 
 Κάνει καλό να την ακούμε συνεχώς. 
 Η μουσική κι εγώ - Γιάννης 

Για μένα η μουσική σημαίνει πολλά: αγάπη, ζωή, ενέργεια, χαρακτήρας δημιουργία, περηφάνια, γαλήνη. 
  Υπάρχουν πολλά είδη μουσικής, για παράδειγμα η λαϊκή, η ρεμπέτικη, η παραδοσιακή, η βυζαντινή, η έντεχνη, η ροκ, η τζαζ , η πόπ.... Και άλλα πολλά είδη, που ίσως να μην γνωρίζω. 
  Η μουσική είναι τρόπος ζωής για πολλούς ανθρώπους, δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτή, διότι τους βοηθάει ό,τι κι αν κάνουν όλη την μέρα. Εγώ είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Ακούω μουσική όταν γράφω, όταν διαβάζω, όταν είμαι στο σχολείο, όταν βαριέμαι, όταν έχω ελεύθερο χρόνο, ακόμα κι όταν δεν πρέπει να ακούω μουσική. 
  Μουσική είναι ένας τρόπος να ξεχνάς τα προβλήματά σου ή να νιώθεις πιο έντονα. Η μουσική μπορεί να χαρακτηρίσει τον κάθε άνθρωπο και τα συναισθήματα που έχει. 
 Εγώ με την μουσική φέρνω ακόμα στο μυαλό μου μνήμες ή και ιστορίες που μου έχουν πει από άτομα που δεν ζουν πια, όπως παππούδες, γιαγιάδες, θείες, θείους που τους ήξερα και του αγαπούσα. 
 Στην ζωή μου η μουσική είναι το πάν και εγώ χωρίς αυτή ίσως και μην ήμουν τίποτα, ίσως και να μην υπήρχε ζωή. 
Το μεγαλύτερο μουσικό όργανο είναι η φωνή του ανθρώπου και όλα τα όργανα προσομοιάζουν την φωνή του ανθρώπου. 
  Αυτά τα πράγματα είναι για μένα η μουσική και κανείς δεν μπορεί να μου αλλάξει γνώμη.

  Η μουσική κι εγώ -  Ελένη      

Η μουσική είναι τα πάντα για μένα και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν. Παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή μου γιατί όταν είμαι λυπημένη με ανεβάζει ψυχολογικά και όταν είμαι χαρούμενη με κρατάει έτσι για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Γενικά η μουσική μου δημιουργεί διάφορα συναισθήματα που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Η μουσική ήταν και πάντα θα είναι μαζί μου είτε την ακούω, είτε την παίζω, είτε την φτιάχνω στο μυαλό μου. Οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας πάντα θα έχω ένα μουσικό κομμάτι να με συνοδεύει και να με εκφράζει. Η μουσική που αυτήν την περίοδο με εκφράζει περισσότερο είναι η αγγλική ποπ -ροκ και  αν και μου αρέσει να ακούω κι αλλά είδη, αυτή είναι η αγαπημένη μου. 
Η μουσική κι εγώ  - Βαγγέλης Ξ. 

Μουσική για μένα θα πει παράδοση, ευεξία, χαλάρωση. Όλα αυτά για μένα είναι η ζωή μου. Χωρίς τη μουσική θα ήταν όλα κενά. Ήθη κι έθιμα, στην παράδοση, χωρίς μουσική δεν θα ήταν παράδοση. Με λίγα λόγια δεν θα υπήρχε ζωή χωρίς μουσική, το κάθετι που κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή. 
Οι φωνές, οι εντάσεις, για όλα υπάρχει ο γιατρός, η μουσική. Το κάθε είδος μουσικής, για κάθε τύπο έκφρασης του ανθρώπου. Όλα αυτά είναι για μένα αυτή η λέξη. 
   Τα όργανα τα οποία επέλεξα να ακουλουθήσω στο Μουσικό έχουν σχέση με την παράδοση: λαούτο, λύρα, ασκομαντούρα. Αυτά είναι τα όργανα που με εκφράζουν, με καλύπτουν ως άνθρωπο. Τα όργανα που θα με βοηθούν στις δυσκολίες. 
Η μουσική κι εγώ - του Μιχάλη 

   Θυμάμαι, όταν ήμουνα μικρός, ήθελα πάντα να ασχοληθώ με την μουσική. Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο πέρα απο αυτήν. Όταν μου βάζανε τραγούδια και άκουγα, κάθε φορά ο ρυθμός και με έκανε, συνεχώς, να θέλω να χορέψω, αλλά δεν χόρευα επειδή ντρεπόμουνα. Το περίεργο με την μουσική είναι ότι όταν ακούς κάτι που σου αρέσει ταξιδεύεις σε έναν άλλο, διαφορετικό και πολύ όμορφο κόσμο. Όταν όμως τελειώσει το τραγούδι γυρνάς πίσω στον πραγματικό και μερικές φορές είσαι δυστυχισμένος, που αυτό δεν κράτησε για πάντα. Στην Τρίτη Δημοτικού αποφάσισα να πάω στο Ωδείο να μάθω κιθάρα. Στην αρχή ήταν όλα εύκολα και ωραία, μετά όμως όλο και δυσκόλευε και χρειαζόταν περισσότερο διάβασμα, κι εγώ είχα βαρεθεί, για αυτό και σταμάτησα να πηγαίνω μετά από τρία χρόνια, έχοντας μάθει πολύ λίγα πράγματα. Μετά από ένα χρόνο που δεν πήγαινα, μου είχε λείψει παρά πολύ, γι' αυτό είπα στην μητέρα μου ότι ήθελα να πάω στο Μουσικό Σχολείο. Το καλοκαίρι πήγα και έδωσα εξετάσεις για να δω αν θα με πάρουν. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και είδα ότι είχα περάσει, ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ανυπομονούσα να ανοίξει το σχολείο. Όταν άνοιξε, μας είπαν ότι θα κάνουμε αναγκαστικά τρία μουσικά όργανα: πιάνο αναγκαστικά, ταμπουρά ή λύρα και ένα ένα άλλο, όποιο θέλουμε εμείς.             
   Φυσικά, εγώ διάλεξα την κιθάρα μιας και είχα τρία χρόνια εμπειρίας. Στη συνέχεια, όσο μάθαινα περισσότερα πράγματα στην θεωρία άρχισα να καταλαβαίνω τα λάθη που έκανα τόσα χρόνια στην κιθάρα. Αλλά εκτός από αυτά τα μαθήματα είχαμε και δυο άλλα, την χορωδία και την βυζαντινή και ανυπομονούσα να δω τι ήτανε. Όταν όμως έμαθα, φοβήθηκα γιατί εγώ δεν έχω καλή φωνή και η βυζαντινή μου φαινότανε πολύ δύσκολη. Γι' αυτό, προσπάθησα να τα πάω καλά στα γραπτά ώστέ να μην μείνω πίσω, γιατί δεν ήθελα να φύγω από αυτό το υπέροχο σχολείο. Μετά από τρία χρόνια, συνεχίζω να είμαι μαθητής του Μουσικού Σχολείου και ελπίζω, όταν μεγαλώσω, να μπορώ να γίνω κι εγώ μουσικός. 

****: Σβήνουν τα φώτα...