Πρωινό άστρο- Γιάννης Ρίτσος

Το απόσπασμα του βιβλίου σε αυτόγραφο του ποιητή.

Κι αφού το νανουρίσαμε  το παιδί, εμπρός να "πειράξουμε" και τα όνειρα του λιγουλάκι...
Το ποίημα "Πρωινό άστρο" ο Γιάννης Ρίτσος το έγραψε για την κόρη του Έρη και ως σύνολο αναφέρεται σε όλη την διαδικασία του ύπνου. Το δικό μας απόσπασμα αναφέρεται στα όνειρα... (Εκτός, αν αποφασίσουμε πως δεν ισχύει αυτό... )

Η φωτισμένη τέως διευθύντρια του 134ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών  Στέλλα Πρωτονοτάριου  χρησιμοποίησε  μέρος αυτου ως πρωινή προσευχή  στο πολυπολιτισμικό σχολείο  το οποίο διηύθυνε και έχει μαθητές διαφόρων θρησκειών.
Τα παιδιά της Α' Γυμνασίου Παραδεισίου ζωγράφισαν "περιβολάκια στο φτερό μιας πεταλούδας" 
Και η καθηγήτρια τους, η gia_des του  ιστολογίου μας,  έφτιαξε αυτό το ωραίο βίντεο με την ανάγνωση του ποιήματος. 

Ο ποιητής και το... "Πρωινό άστρο"

Κανονικά, θα έπρεπε να πω ότι το νανούρισμα που κάναμε πριν είναι έκφραση μητρικής στοργής και το παρόν ποιήμα έκφραση πατρικής. Γιατι τα παιδιά τα νανουρίζουν συνήθως οι μανάδες και στο ποίημα αυτό η ποιητική φωνή ταυτίζεται με τον συγγραφέα...

Άμα ξεπεράσουμε όμως, τέτοιους  ερμηνευτικούς περιορισμούς, θα δούμε πως και στα δύο ποιήματα κοινή συνισταμένη είναι η τρυφερότητα και η ανάγκη που έχουμε να αγαπάμε και να μας αγαπάνε,να εκφράζουμε την αγάπη αυτή και να  ελπίζουμε το καλύτερο...
Γιατί μη νομίζετε πως χάνεται αυτή η ανάγκη όταν μεγαλώνουμε. Άλλωστε, για δείτε κι αυτό της Τζένης Μαστοράκη:
Οι μεγάλοι
κουβαλούν πάντα μέσα τους
το παιδί που υπήρξαν
στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
το κορίτσι που δεν πρόφτασαν να φιλήσουν
έναν αγιάτρευτο καημό λαχανίδας.
Oνειρα συνοικιακά
σα μια μοτοσυκλέτα με καρότσα
για πολυμελείς οικογένειες.
Εμείς
κουβαλάμε, απλούστατα, μέσα μας
τους μεγάλους.
Και πάντα προσδοκούμε και επικαλούμαστε το "άστρο του πρωινού "- κυριολεκτικά ή μεταφορικά - ζητώντας  : "Ετούτη η μέρα να μας βρει μ' αυτούς που αγαπούμε" (ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραψε τους στίχους, διασκευάζοντας ένα  μεταφρασμένο από τον Άρη Δικταίο στίχους  "δημοτικό" τραγούδι της ινδιάνικης φυλής Paunnee)


Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο ποιητής εξωραΐζει τα πράγματα για το παιδί του... Την προειδοποιεί για τις δυσκολίες της ζωής και μάλιστα τις εικονοποιεί με το οπτικό τέχνασμα της κλίμακας στο τέλος του αποσπάσματος... Όλα  κι όλα! "Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδια"...
Μα έχει υποσχεθεί ήδη ότι η μήτερα της θα είναι πάντα εκεί, για να προσφέρει την φροντίδα της για τις υλικές αναγκες, όπως  και ο ίδιος, για να προσφέρει την ομορφιά και την πνευματική ολοκλήρωση μέσω το τραγουδιών του. Και  δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας πόσο οι έγνοιες σαν στάχυα  της μητερούλας  και τριανταφυλλένια τραγούδια του πατέρα - ποιητή μοιάζουν με το γνωστό σύνθημα- στιχάκι των πρωτοπόρων απεργών και συνδιακλιστών των αρχών του αιώνα ... : "Ψωμί και τριαντάφυλλα". Γιατί  -αλήθεια -  ο άνθρωπος  χρειάζεται την ύλη (ψωμί) για να ζήσει... Αλλά ζητώντας μόνο την επιβίωση και ζώντας μόνο στην ύλη, απανθρωπίζεται και επιστρέφει στη ζωώδη του φύση... Η ομορφια και το πνεύμα (τα τριαντάφυλλα) είναι αυτά που τον αποθεώνουν...
Έτσι,  τα τριαντάφυλλα του ποιητη είναι πρόγονοι  της "παιδεία και της ελευθερίας " των φοιτητών του Πολυτεχνείου.