Όχι πια Δημοτική Ποίηση: Γυμνασιακή είναι ντε!

Πώς ακούμε συνέχεια γύρω μας ότι είναι δύσκολο το τρέχον έτος και βρισκόμαστε σε κρίση; Κάτι τέτοιο -αλλά όχι ακριβώς- συμβαίνει και στην Α' Γυμνασίου Παραδεισίου η οποία, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής αλλά μετασχηματίζοντάς το στα δικά της μέτρα και σταθμούς, διανύει μια επίπονη (με μένα καθηγήτρια) αλλά σε κρίση δημιουργικότητας σχολική χρονιά.
   Για να μιλήσουμε απλά (για πιο ποιητικές αποχρώσεις, κοιτάξτε λίγο παρακάτω στην ανάρτηση), και φέτος έχω αναλάβει το μάθημα των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας αλλά με μια καινούρια Πρώτη τάξη, με την οποία φιλοδοξώ να συνεχίσουμε τη δημιουργική, λογοτεχνίζουσα και -ελπίζω αν μη τι άλλο- διακεδαστική παράδοση της προηγούμενης τάξης. Για τις εργασίες των περσινών μαθητών και μαθητριών, μπορείτε να βρείτε περισσότερα στοιχεία εδώ. Για το μεράκι των φετινών παιδιών, το πρώτο δείγμα έπεται ακριβώς μία παράγραφο μετά στο παρόν κείμενο.
Προσπαθώντας, αρχικά, να κάνω μια "ομαλή" εισαγωγή στη δημοτική ποίηση, ασχοληθήκαμε με την ανάλυση του νανουρίσματος "Ύπνε μου κι έπαρέ μου το" που ανθολογείται στο σχολικό εγχειρίδιο. Το δημοτικό ποίημα, λόγω του τρυφερού του περιεχομένου, είχε απήχηση εντός τάξης, όπως απήχηση είχε κι εκείνο το προπαρασκευαστικό μάθημα για τα χαρακτηριστικά του δημοτικού τραγουδιού. Εκμεταλλευόμενη, λοιπόν, το ενδιαφέρον που έδειξαν τα παιδιά, τους ζήτησα να γράψουν στίχους ακολουθώντας το μέτρο της παραδοσιακής ποίησης, δηλαδή, τον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο. Το θέμα ήταν ελεύθερο κι η ομοιοκαταληξία προαιρετική. Με την άδεια των μαθητών-τριών (που είτε συνέθεσαν εντελώς πρωτότυπα κείμενα είτε επηρεαζόμενοι-ες από γνωστά τους δημοτικά άσματα, έγραψαν κάτι παραπλήσιο) και με ιδιαίτερη περηφάνεια, σας παρουσιάζω σε παγκόσμια πρώτη (κι έρχονται ακόμα πολλές...) το Α1 και το Α2 του Γυμνασίου Παραδεισίου σε μια βραδιά ιαμβογραφίας...

Σημείωση: Επέλεξα "να συνοδεύσω" κάθε ποίημα με έναν ζωγραφικό πίνακα που -κατά τη γνώμη μου- μοιράζεται το ίδιο θέμα ή, αν θέλετε, την ίδια ονειρική υπόσταση με τους στίχους των παιδιών.

Ξεκινάμε με το χιουμοριστικό ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο ποιητικό πόνημα κάποιου μη μαθητή του σχολείου μας:



Α1

Γ. Σταθόπουλος

Χάιδω Δ.

Το δηλητήριο, αγάπη μου, στην αγάπη τη δικιά μας

Δεν είναι το φιλί μας, είναι ο έρωτάς μας

Και όταν τα χεράκια σου κρατούσαν τα δικά μου

Τα ματάκια σου κοίταξαν με πάθος τα δικά μου.

Και τότε σου ψιθύρισα «αγάπη μου, σε θέλω»

Κι εσύ με μιας απάντησες «εγώ να δεις, καρδιά μου!»

Μα τότε όρκο δώσαμε ποτέ να μη χαθούμε

Και τώρα συνεχίζουμε να τον ακολουθούμε.

V. Wade

Ευρυδίκη Ζ.

Πώς μ’ αρέσει ο χειμώνας με τα κρύα τα πολλά,

με το χιόνι όταν πέφτει σαν βαμβάκι απαλά.

Πώς μου αρέσει να παίζω με το χιόνι στην αυλή,

χιονάνθρωπο θα φτιάξω με τη φίλη μου μαζί.

Τα Χριστούγεννα σα θα ‘ρθουν, τα δέντρα θα στολισθούν,

και στους δρόμους τα παιδάκια τα κάλαντα θα πουν!

Γ. Αβλιχος 

 
  

                         
                                       Γιάννης Ε.

   Ποτέ μην προκαλείς, προχώρα μπροστά για το μέλλον.

   Ζωή να έχει πάντα και μια μεγάλη μοίρα.

S. Dali 

                                   


            Πηγή Κ.

           Η αγάπη είναι χαρά, η χαρά είναι αγάπη

           Χτύπα την κι άστηνε. Τόσες φορές θα έρθει.

E. Carriere

Κλεονίκη Γ
Κοιμάται τ’ αγοράκι μου κι εγώ το νανουρίζω

Κοιμήσου που να σε χαρώ και να σε δω μεγάλο.

Και να σε δω της παντρειάς και να σ’ αρραβωνιάσω.

Δανιήλ Γ.
Νάνι-νάνι το παιδί και όσο ν’ αποκοιμηθεί,

όσο να ‘ρθει η μάνα του να του φέρει κάτι τι,

να του φέρει λουλουδάκια, λουκουμάδες στο χαρτί.

                                                                                    

M. Cassat

Παρασκευή Α.

 Ξανθό παιδί και άμαθο γεμάτο από σκέψεις

Περνούσε δα τον χρόνο του γεμάτο από προβλέψεις.

N. Λύτρας

Χανόρα Α.

Καλώς τα τα ματάκια μου, που λάμπουν σαν τ’ αστέρια

Η ξενιτειά σ’ έφερε μες στα δικά μου χέρια.

Δέκα χρόνια πάλευα με βρόμικες κουτάλες,

τις νύχτες μόνος έμενα, δεν έκανα σπατάλες.

Τι κι αν πέρασε ο καιρός χωρίς να ‘μαι κοντά σου;

Ποτέ μου δεν εξέχασα τη μυρωδιά απ’ τα μαλλιά σου.

Τώρα που ανταμώσαμε, στης εκκλησιάς τη σκάλα,

η ζωή που θα έχουμε, θα ‘ναι μέλι-γάλα.

Δ. Σταματίου

                                                    Εύα Ε
        Είμαι κούκλα αληθινή, ζωηρή και πεταχτή

         και αν δε με πιστεύετε, να ‘ρθειτε να με δείτε.

         Εκεί θα είμαι να σας δω και θα σας περιμένω,

         μα δε μπορώ να περπατήσω και να μπουσουλήσω

         γιατί τώρα γεννήθηκα και δεν τα ξέρω αυτά

        μόνο γάλα ξέρω να ζητώ και να μουρμουρίζω.

P. Picasso

Αναστασία Α.

Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να ‘τανε σαν και εμάς

χαρά και καλοσύνη να ‘χουν μέσα στην καρδιά.

Να μην υπάρχουν πόλεμοι, ούτε και δυστυχίες.

G. Sotomayor

     


      Νίκη Ζ.

     Κοιμάται τ’ αγοράκι μου, εγώ το νανουρίζω

     Κοιμήσου που να σε χαρώ και να σε δω μεγάλο

     Και να σε δω της παντρειάς και να σαραβαλιάσω

Anatoli

                                      



                                          Κωνσταντίνος Κ.

      Χρυσός αϊτός μας πέταξε από το περιβόλι
    που ‘χε στα νύχια μάλαμα και στα φτερά    χρυσάφι

   και πάνου στο κεφάλι του ατίμητο λιθάρι.

Κατερίνα Ζ.

Αγάπη δίχως πείσματα, δεν έχει νοστιμάδα

D. Hockey

M. Chagall

Κυριακή Θ.
Απόψε που θα κοιμηθώ, ύπνε έλα να με πάρεις

C. Monnet

    Μαρία Α.

  Καθώς ο ήλιος ξεπροβάλλει την αυγή,η μέρα που

  χαράζει, όλα στον κόσμο είναι ρόδινα

  και εγώ κοιτώ τη φύση γαλήνια και ψύχραιμη

  κι εκείνη, όπως η ψυχή κάποιων ανθρώπων.

Y. Pysar

Γαβριέλα Β.

Μοιάζεις με άγγελο που περπατάει στο λιβάδι μου

Και ότι η καρδιά σου στάζει σα μέλι. Και είσαι γλυκιά

Το βράδυ όταν κοιμάσαι, είσαι σα λουλούδι.

Τα μάτια σου λάμπουν σαν τα αστέρια και είσαι θεά.

Α2

Γιώργος Μπ.

M. Πυλαρινός

Χαίρομαι που ‘μια Έλληνας για χίλιους δύο λόγους,

λίγους από αυτούς θα πω, δεν προλαβαίνω όλους!

Η τρέλα δεν πάει στα βουνά, πάει στις παραλίες

γιατί λουλουδοπόλεμο δεν έχει άλλη χώρα,

γιατί έχουμε νοοτροπία «κι αύριο μέρα είναι»,

γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει αξία.

Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τι είναι το Έμενταλ;

Γιατί φωνάζουν «αδερφέ» και όλοι μας γυρνάμε,

γιατί φοράμε πέδιλα, όχι όμως με κάλτσες!

Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει και με χίλια,

γι’ αυτό όλοι μας τρέχουμε στο δρόμο με τ’ αμάξια.

Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι,

γιατί «ένα γλυκό χωρίς» κι όλοι καταλαβαίνουν,

γιατί είχαμε ΜΑΓΚΕΣ πρόγονους κι είμαστε των άκρων.

Αυτά είχα να πω εγώ, δικιά σας η συνέχεια

και τώρα βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας!

P. Gauguin

Ειρήνη Σ.

Ονειρεύτηκα πως ήμουν σε ένα όνειρο

Με απέραντα λουλούδια και όλοι ήταν πάντα

χαρούμενοι, μα τότε ξύπνησα και κατάλαβα

πως τίποτα δε θα μπορούσε να είναι αληθινό!

P.-A. Renoir

                                         Αθανασία Μ.

                             Είμαι όμορφη εγώ και όλοι με θαυμάζουν

                             Μες στο σχολειό μου κάθομαι και όλοι με κοιτάζουν

                             Κι όμως, θα έρθει η μέρα αυτή που θα ‘χω μεγαλώσει

                             Την καλοσύνη μου εγώ στον κόσμο θα ‘χω δώσει

                             Θα έχω βρει και μια δουλειά και μένα θα μ’ αρέσει,

                             μοντέλο θα ‘χω γίνει εγώ κι άμα σας αρέσει!

H. Fogg

Αλέξανδρος Μ.

Το τρένο ετριγύριζε γύρω ‘π’ την Ιταλία

και είδαμε σου λέω, βρε, πανέμορφα τοπία.

Στο τέλος εσταμάτησε σε μία πιτσαρία

Και φάγαμε πίτσα πολύ, μα πιο πολύ η Λία

Αφού φάγαμε, πήγαμε σε μία παραλία

Όταν εφτάσαμε εκεί, ήτανε μια μαφία

Και πήρα εγώ τηλέφωνο την αστυνομία

Και μία ώρα αργότερα έγινε ληστεία.

D. Hals

 Κατερίνα Χ.

    Άνοιξε το ραδιόφωνο τραγούδια για ν’ ακούσεις

   Άνοιξε το παράθυρο τον κόσμο σου να δεις

  Η μουσική δίνει χαρά μεγάλη, πίστεψέ το.

  Μικροί-μεγάλοι στο χωριό, το γλέντι να αρχίσει.

 Την τσάντα με τα τραγούδια, την παίρνω εγώ
   και φεύγω

 Σε πάρτι και γιορτές πολλές του κόσμου
   να πηγαίνω

Χαρά σκορπούνε πάρα πολύ, κι αν θέλεις 

πίστεψέ τo.

Ledent Pol

Ελισάβετ Μ.

Καθόμουνα ψηλά στο δέντρο και έβλεπα ψηλά

Αποκοιμήθηκα και ξύπνησα λίγο πιο μετά

Είδα όνειρο καλό με πολλά λουλουδάκια

Δεν ήθελα να ξυπνήσω στο όνειρο αυτό.

Nicole

Νίκος Μ.

Τι να κάνω ρε παιδιά, πάλι απουσία πήρα

στα Μαθηματικά γιατί έκανα τη γατούλα.

J. Royo

Μαρία Κ.

Τα δυο σου μάτια σαν κοιτώ τίποτα πια
δε νοσταλγώ.  

Είσαι πολύ μακριά, μακάρι να με είχες αγκαλιά.

A. Almondia

Ρονάλντο Μ.
Αν είσαι καλός μαθητής, πάρε καλούς βαθμούς και απόδειξέ το.

Κι εμείς θα σου πάρουμε ένα καινούριο ποδήλατο και φύλαξέ το.

Το χρώμα του θα είναι κόκκινο και άσπρο και θα έχει πολλές εικόνες.

Κι όλο το καλοκαίρι θα έχεις ένα ποδήλατο σαν τον φίλο σου που έχεις.

Στη γειτονιά θα κάνεις βόλτες και θα χαρείς πολύ

Γιατί θα είσαι κι εσύ ένα ωραίο παιδί.

Παντελής Τ.

S. Teplin

Θα σου δώσω τη μηχανή να πάτε μια βολτίτσα

Κι άμα ρε τη χάλασεις, θα φας και μια μπουνίτσα!

Και θα πλήρωνες και δε θα σε συμφέρει

Και αν δεν την πληρώσεις ρε, θα φας κι εσύ κλοτσίδι

Κι αν τον φας τον κλότσο ρε, θα φας κι ένα μπουνίδι

Κι όταν φας το μπουνίδι, θα φύγεις ρε αμέσως

Κι άμα ξανάρθεις ρε εδώ, θα σου κάνω μήνυση.

Κατάλαβες, παιδάκι μου, ή να στο ξαναπώ ε;

D. Hurd

Χρήστος Σ.

Η Κατερίνα είναι φίλες με την Σαββινούλα.

Η κυρία νευρίασε με τα παιδιά της τάξης.

Ο Σάββας είναι φίλος με τη Μαρία-Αγγελούσκα.

Ο Γιάννης και η Μαρία-Άγγελα έγιναν φίλοι.

Πήγα στο Τιτάν για ν’ αγοράσω σπανακόπιτα.

Της Αθανασίας της αρέσει το ποδόσφαιρο.

Πήγα στον Μαρινόπουλο και είδα την κυρία.








Για το τέλος, σας έχω επιφυλάξει μια μικρή έκπληξη: ας πούμε ότι το δημιουργικό μου ένστικτο ξύπνησε από τις ποιητικές δοκιμές των μαθητών-τριών μου και, για να ευχαριστήσω κατά κάποιον τρόπο τα παιδιά για τούτο το ξύπνημα, έφτιαξα ένα βιντεάκι. Πήρα μια μελωδία του Σπανουδάκη, μάζεψα τυχαίες εικόνες και τα συνδύασα με σκόρπιους στίχους και φράσεις ή λέξεις από τα κείμενα όλων των παιδιών με το ακόλουθο μάλλον υπερρεαλιστικό αλλά τρυφερό -πιστεύω- αποτέλεσμα: