Μια μυρωδιά καλοκαιριου...

κατόπιν του πρώτου φετινού μπάνιου (κι ας έβρεχε) και λίγο πριν τις αναρτήσεις με τις εργασίες των Παραδείσιων ...παιδιών.

Η Μιχαέλα παρουσιάζει... Παροικιακός ελληνισμός.

Κάθε Μάη το ΄χω τάμα μάλλον να αντιμετωπίζω τεχνικά προβλήματα...

Για τα παιδιά από το Ψυχικό (κι όχι για ... ψυχικό)

Τα πολυαγαπημένα μου παιδιά που πήγαιναν στην Γ' Γυμνασίου του 1ου Γυμνασίου Νέου Ψυχικού τη χρονιά 2007-08, μεγαλώσανε κι ετοιμάζονται να δώσουν πανελλήνιες...

Το τραγούδι της ημέρας. Ύμνος στα εσπεριδοειδή και στον έρωτα!

Η Ζωή Σ. από το Γ3 του Γυμνασίου Αρχαγγέλου, περσινή μας μαθήτρια, ήταν αυτή που έλυσε τον τελευταίο γρίφο για φέτος, ο οποίος συνέδεε τον παροιμιώδη εμπρηστή της αρχαιότητας, Ηρόστρατο, με τους εξεταζόμενους μαθητές: ο πρώτος πυρπόλησε το Αρτεμίσιο στην Έφεσο επειδή ήθελε να μείνει στην ιστορία ενώ οι μαθητές, ιδίως δε οι αδύναμοι, θέλουν απελπισμένα (ή μήπως να πω... διακαώς;;; χιχιχι)  να ΜΗ μείνουν στην Ιστορία! :P

Το τραγούδι της ημέρας. Αν μ' αγαπάς.

Τον τελευταίο καιρό, έχει δημιουργηθεί μια μικρή "παράδοση": στους γρίφους μας συμμετέχουν όχι μόνο μαθητές αλλά και συνάδελφοι.

Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα... Θα τους γράψω και κάτι.

-->

Στα πλαίσια της διδασκαλίας του ποιήματος του Νίκου Καββαδία (εδώ και εδώ) "Οι γάτες των φορτηγών" και καθώς είχε προηγηθεί η διδασκαλία του αφηγήματος του Αντώνη Σουρούνη (εδώ και εδώ) "Άνθρωποι και δελφίνια", ζητήθηκε από τους μαθητές του Β2 και του Β3 του Γυμνασίου Αφάντου να γράψουν ένα κείμενο με θέμα τα ζώα... (Για τις αντιλήψεις μου περί δημιουργικής γραφής στο σχολείο ανατρέξτε εδώ). Τα κείμενα αυτά καθυστέρησαν να βγουν στο φως λόγω φόρτου εργασίας  (διδακτικής ή στα πλαίσια της Λ.Α.Γ.Α.) αλλά δεν λησμονήθηκαν. Ιδού λοιπόν οι επινοήσεις, οι διασκευές και οι σκέψεις των παιδιών μου...

Νεοκλασικισμός. της Κατερίνας Κ.

 Την παρακάτω παρουσίαση μάς ετοίμασε η Κατερίνα Κ. από το Β1 του Γυμνασίου Αφάντου και αφορά τον νεοκλασικισμό στη ζωγραφική .

"Βιάστηκε να νυχτώσει... Νίκος Παπάζογλου". Της Νικολέττας Λ. από το Β1

Η Νικολέττα -μάλλον θα έπρεπε να πω πλέον η γνωστή Νικολέττα- από το Β1 του Γυμνασίου Αφάντου,  ... σήκωσε τα κόκκινα φουλάρια.

Ο Γρίφος της Εβδομάδος. Τελευταίος και πανηγυρικός.

Ο τελευταίος από τους γρίφους μας πριν τις εξετάσεις έχει πάρει από το "κλίμα" και διατηρεί έναν -ας πούμε- εξεταστικό χαρακτήρα... 

Η εκπαίδευση στον κινηματογράφο. Οι παρουσιάσεις των μαθητών του Β2 και Β3 του Γυμνασίου Αφάντου

     Τον Φλεβάρη έτυχε -μεταξύ μας δεν έτυχε, εγώ το "έτυχα"- να κάνουμε ταυτόχρονα στην Γλώσσα της Β΄΄Γυμνασίου την ενότητα για την εκπαίδευση και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας το αφήγημα του Γιώργου Ιωάννου "Να' σαι καλά, δάσκαλε". Αποφασίσαμε το λοιπόν με τα παιδιά να κάνουμε κάτι παρόμοιο με τον ήρωα του αφηγήματος και τους μαθητές του. Μόνο που εμείς είπαμε να ασχοληθούμε με την εκπαίδευση, όπως αυτή παρουσιάζεται στον κινηματογράφο, ελληνικό και ξένο...

Ο αετός πεθαίνει στον αέρα...

Για αυτούς που φεύγουν, αναμετρώμενοι στα ίσια με το  θάνατο...

Ταυτοματοποιήματα (Ήτοι, ποιήματα από τα παιδιά του Α1 και του Α2 με αυτόματη γραφή και ταυτότητα!)

      Κι ενώ προετοιμαζόμαστε ολοταχώς για εξετάσεις (πάντα έκανα αισιόδοξα ξεκινήματα ε;;;), λέω να ξεπληρώσω τα χρωστούμενα και να σας χαλαρώσω με ένα απόγευμα ποίησης -αυτό που λέμε φιλολογικό βραδινό- με την ευγενική χορηγία της Α' τάξης του Γυμνασίου Παραδεισίου.

Η θάλασσα μέσα μας. Οι "θαλασσογραφίες" των παιδιών του Β2 και του Β3.

Είμαστε στην ευχάριστη θέση από το σχολείο μας να βλέπουμε αυτό (και καταλαβαίνετε το δράμα και τον αυτοέλεγχο του ... δασκάλου που δεν έχει  -ακόμα- πει  , παραφράζοντας τον Καζαντζάκη, "Σταμάτα, μαθητή! Σταμάτα, να ακούσουμε το πουλί"  :D).

Καλές οι αναστάσεις. Καμιά αντίσταση, τίποτα?

Λέω...