Έγκλημα. Τιμωρία? Μέρος 2ο. (Στις πόσες "μεμονωμένες περιπτώσεις" παύουν να είναι μεμονωμενες οι περιπτώσεις?)

Έψαχνα στο "Σωλήνα" νέα για τις πλημμύρες και βρήκα αυτό.
Ναι, και όντως σοκαρίστηκα... Είναι από τις διαδηλώσεις στην Αγγλία ενάντια στην εκεί προσπάθεια εκποίησης του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας.

Δεν σοκαρίστηκα απλά... Έχω μείνει ενεός...
Και δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω ποιος είναι πιο επικίνδυνος. Οι ανεγκέφαλοι ένστολοι  "υπερασπιστές της δημοσίας τάξης" (και το "ανεγκέφαλοι" σε ρόλο ευφημισμού)  που ξυλοκόπησαν έναν άνθρωπο καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι (και, παρόλα αυτά, συνεπή στη φύλαξη των Θερμοπυλών που του ανήκουν) ή ο άθλιος δημοσιογραφίσκος που προσπαθεί ανερυθρίαστα   σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης ( με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα στο 02:40 και στο 07:00 περίπου) να τον παρουσιάσει ως δημόσια απειλή (πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και δεν μπορεί να κουνήσει ούτε καν το καροτσάκι του...) και ως απειλή για τους πάνοπλους και υγιέστατους αστυνομικούς...
Ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος? Ο επίορκος προστάτης ή ο βιαστής της αλήθειας? Κανένας από τους δυο.  Ο κακομοίρης που κάθεται αδρανής στη τηλεόραση και παριστάνει την μαριονέτα είναι. Εμείς...