Οι ποντικοί συγκεντρώνονται για να αντιμετωπίσουν το γάτο και συζητούν με ομηρικό πάθος και μένος. Στο τέλος ένας γέρος τους μιλάει με τη φωνή της λογικής και τον ακούνε, αντίθετα με τον Νέστορα και τους Αχαιούς. Πάντως, το πρόβλημα των Αχαιών λύθηκε με συνέλευση, μιας και επέστρεψαν την Χρυσηίδα και έπαψε ο λοιμός. Των ποντικών το θέμα έμεινε και μένει άλυτο. Τώρα, αν η συνέλευση άνοιξε νέες φουρτούνες στους Αχαιούς με την οργή του Αχιλλέα και την απεργία του, είναι άλλο θέμα.
Σ' ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας
συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μια φορά
για να σκεφτούν πώς θα γλυτώσουν μια για πάντα
από του γάτου τον αιώνιο βραχνά.
Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες
μα τελικά δεν καταλήξανε πουθενά
και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει
ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά.
Τότε πετάγετ' ένας νεαρός και λέει:
«βρήκα τη λύση του προβλήματος, παιδιά,
θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται
και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά».
Κι όλοι φωνάξαν: «μπράβο, αυτό είναι, συμφωνούμε»
και πέρασε η πρότασή του παμψηφί
μα ένας γέρος ποντικός τους λέει: «δικαίωμα»
και θέτει την εξής ερώτηση:
«Άμα μου λύσετε αυτή την απορία,
τότε δε θα 'χω αντίρρηση καμιά.
Ποιος από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;»
Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια
και ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά
που πα να πει ότι δε βρέθηκε κανένας
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά.
Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές.
Μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις
άσε καλύτερα καθόλου μην τις λες.
 |
| Η Συνέλευση των Αχαιών, εμ, των ποντικών |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου