Η δική μου γλώσσα είναι η δική μου δύναμη-Της Λαβίνιας, από το Γ3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

 Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντηση της Λαβίνιας από το Γ3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου σε μια εργασία που έγραψαν τα παιδιά  με θέμα τι είναι για αυτά η γλώσσα. 

   Παράλληλα είναι και ο προπομπός μιας δημιουργικής εργασίας που υλοποίησαν  και φέτος από κοινού μαθητές και μαθήτριες από τις Γ' Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου  Ρόδου και του Γυμνασίου Παραδεισίου. 

Η εικόνα και το τραγούδι που συνοδεύουν την ανάρτηση είναι επιλογές της Λαβίνιας. 

Λαβίνια Νικολοπούλου Γ3                                                                     Δεκέμβριος 2021

Η δική μου γλώσσα είναι η δική μου δύναμη

                Η γλώσσα θεωρώ ότι είναι το πιο θαυμαστό δημιούργημα των ανθρώπων. Πως θα ήταν άραγε ο κόσμος χωρίς γλώσσα; Όπως ένα λουλούδι χωρίς νερό και ήλιο… πολύ απλά δε θα υπήρχε. Θα μπορούσα να χαρακτηρίζω την γλώσσα ως απέραντες εκτάσεις καταπράσινης γης, στην οποία βλασταίνουν άπειρα λουλούδια! Λουλούδια τόσα πολλά και τόσο διαφορετικά, όπως η πληθώρα των λέξεων στην ελληνική γλώσσα με τόσο διαφορετικές ρίζες. Κάποια πολύ σπάνια, κάποια άλλα πιο συνηθισμένα όπως οι μοναδικές λέξεις και οι καθημερινές λέξεις. Πολύχρωμα, όπως οι λέξεις που εκφράζουν πολλά συναισθήματα. Με αγκάθια ή χωρίς, όπως οι λέξεις που μπορούν να πληγώσουν, να στεναχωρήσουν ή να εξοργίσουν. Με πολλά πέταλα ή λιγοστά, όπως οι λέξεις με πολλές έννοιες. Λουλούδια του κήπου ή λουλούδια του αγρού, όπως οι λέξεις των επιστημονικών ορολογιών ή οι απλές λέξεις.

          Θα μπορούσα να παρομοιάσω τις λέξεις και με τα σύννεφα που γκρίζα και «άχρωμα», συγκρούονται σφοδρά και γεννούν τις αστραπές, στις ψυχρές φθινοπωρινές μέρες. Γιατί οι λέξεις όταν εκτοξεύονται απερίσκεπτα από τα στόματα των ανθρώπων, γεννούν πολέμους, ολέθρους, παρεξηγήσεις. Οι λέξεις κρύβουν πολλές φορές το κλειδί για την ευτυχία του ανθρώπου, σαν τα σύννεφα που κρύβουν τον ήλιο όταν παίζουν κρυφτό. Ναι, πράγματι, οι λέξεις μοιάζουν και με σύννεφα και με λουλούδια αλλά δε θα επιλέξω ούτε τα σύννεφα, ούτε τα λουλούδια για να συγκρίνω τις λέξεις. Γιατί με τις λέξεις της γλώσσας, σκέφτεσαι, διαμαρτύρεσαι, διεκδικείς, προσεύχεσαι, δίνεις εντολές, κανείς φίλους ή εχθρούς, κάνεις ειρήνη ή πόλεμο, φτιάχνεις γέφυρες επικοινωνίας, πείθεις, ενθαρρύνεις, εμψυχώνεις, παρηγορείς, ψυχαγωγείς και το μόνο πράγμα που μπορεί να εκφράσει απευθείας τα συναισθήματα, όπως η γλώσσα είναι η μουσική!

Η μουσική, γλώσσα της ψυχής και λέξεις της, οι νότες.

Όπως υπάρχουν ξεχωριστά είδη μουσικής, έτσι υπάρχουν και ξεχωριστά ειδή λέξεων. Θα μπορούσα να παρομοιάσω τα μέρη του λόγου με τα είδη της μουσικής: τα ρήματα με την κλασσική μουσική, τα ουσιαστικά με την λαϊκή, τα άρθρα με την τζαζ και τη μπλουζ, τα επιρρήματα με την ροκ, τα επίθετα με την ποπ, τις αντωνυμίες με την ραπ και την τραπ, τους συνδέσμους με την ίντι (indie). Όπως υπάρχουν οι μείζονες κλίμακες και οι ελάσσονες κλίμακες στην μουσική έτσι υπάρχουν και στην γλώσσα οι λέξεις που προκαλούν συναισθήματα χαράς και οι λέξεις που προκαλούν συναισθήματα λύπης. Όπως οι νότες της μουσικής έτσι και λέξεις της γλώσσας, στηρίζουν και συντροφεύουν το μαγικό, περιπετειώδες ταξίδι του ανθρώπου. 

          Η γλώσσα της κάθε γενιάς δεν παραμείνει ποτέ ίδια με αυτήν της προηγούμενης ή της επόμενης. Η γλώσσα που μιλάμε, δηλαδή οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, προδίδουν το ποιοι είμαστε. Από το λεξιλόγιο και το ύφος ενός ομιλητή μπορούμε να καθορίσουμε τον χαρακτήρα του καθώς και να διεισδύσουμε στον ψυχικό του κόσμο.  

          Οι λέξεις που επιλέγω και χρησιμοποιώ είναι η πηγή της δύναμης μου και της αυτοπεποίθησης μου. Στις δύσκολες στιγμές με προστατεύον άλλα και στις ευχάριστες με βοηθούν να μοιραστώ την χαρά με τους γύρω μου. Η γλώσσα μου είναι ο πολιτισμός μου, η σκέψη μου και τελικά η ταυτότητα μου.