Το σκετς - ερήμην του ίσως- είναι ένα σχόλιο στην διαχρονική και συγχρονική ταυτόχρονα (το πιάσατε, καμάρια μου;) διάσταση της φιλοσοφίας ή, αλλιώς. ένα είδος μίνι επιτομής στα κυριότερα φιλοσοφικά ρεύματα. Ο αγώνας γίνεται, υποτίθεται, στο Μόναχο το 1972 στα πλαίσια των τότε Ολυμπιακών Αγώνων και αντιμέτωπες τίθεται στον τελικό οι εθνικές ομάδες φιλοσόφων της Γερμανίας και της Ελλάδας. (Για να δείτε το σκετς με αγγλικούς υπότιτλους φτιάχτε τις ρυθμίσεις στο βίντεο)
Το βίντεο ξεκινάει με τον κλασικό τρόπο που ξεκινούν οι μεταδόσεις αθλητικών γεγονότων. Την κάμερα να ζουμάρει από ψηλά στο γήπεδο, συνοδευομένη το καλωσόρισμα του εκφωνητή με το πομπώδες ύφος που έχει επικρατήσει να μιλούν οι αγγλόφωνοι σπίκερς. Αντίπαλοι είναι η Εθνική Φιλοσόφων της Ελλάδας, με γκρίζα μαλλιά, γένια και ντυμένη με χιτώνες προφανώς, και η Εθνική Φιλοσόφων της Γερμανίας (και τον Αυστριακό Βιτγκενστάιν ως νατουραλιζέ, κάτι παρόμοιο είχε γίνει με τους Αυστριακούς ποδοσφαιριστές όταν Χίτλερ "ενσωμάτωσε" την Αυστρία... Ο Βιτγκενστάιν τότε είχε προλάβει να καταφύγει στην Αγγλία), ντυμένη με καμπαρντίνες, παντελόνια, γκέτες και παπούτσια που παραπέμπουν στον 19ο αιώνα. Εκτός από τον Φραντς Μπεκενμπάουερ (ποδοσφαιρικός αστέρας της εποχής, ηγέτης της Μπάγερν Μονάχου, κάτι σαν τον Στήβεν Τζέραντ σήμερα ένα πράγμα, που διακρίνονταν για το εγκεφαλικό του παιχνίδι. Ο Πολ Μπράιτνερ, ο επονομαζόμενος και "φιλόσοφος", θα ήταν μια καλύτερη επιλογή, αν θέλετε τη γνώμη μου, αλλά προφανώς όταν γυριζόταν το σκετς δεν ήταν φίρμα ακόμα) ο οποίος κλασικά φοράει την εμφάνιση της Μπάγερν Μονάχου, καθώς ποδοσφαιριστής είναι ο άνθρωπος, όχι φιλόσοφος, Παρόλα αυτά ο εκφωνητής παρουσιάζει ως έκπληξη την παρουσία του στην ενδεκάδα... Προπονητής της Γερμανίας είναι ο Λούθηρος (σχολιάζοντας ενδεχομένως τη σημασία που είχε η Μεταρρύθμιση για την απαγκίστρωση της ανθρώπινης σκέψης από το στείρο δογματισμό του Μεσαίωνα). Τον προπονητή της Ελλάδας δεν τον ξέρουμε, ο Θαλής, ως πρώτος φιλόσοφος, θα ήταν μια καλή λύση, Ή και ο Όμηρος! Από αυτόν δεν ξεκίνησαν όλα;
Διαιτητής, κρατώντας και μια κλεψύδρα για να μετράει το χρόνο, είναι ο ακριβοδίκαιος Κομφούκιος με το κλασικό κινεζικό γενάκι του, πατέρας της ηθικής του κινέζικου πολιτισμού, και επόπτες οι φιλόσοφοι - καθολικοί άγιοι Θωμάς ο Ακινάτης και Αυγουστίνος, με ράσα μοναχού και φωτοστέφανο, βεβαίως βεβαίως, γιατί ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι πιο σχολαστικός;
Ο αγώνας ξεκινάει, αλλά προς έκπληξη του Μπεκενμπάουερ, οι φιλόσοφοι και των δυο ομάδων σκορπίζουν στο γρασίδι περπατώντας σκεφτικοί, ενώ ενίοτε σταματούν για να διακηρύξουν τις θεωρίες τους. Σχόλιο ενδεχομένως των επικρίσεων που συχνά δέχεται η φιλοσοφία και οι φιλόσοφοι ότι απορροφημένοι στο κόσμο των ιδεών τους έχουν απομακρυνθεί από την ανθρώπινη ζωή και την πραγματικότητα.
Και το πρώτο ημίχρονο περνάει με μοναδικό αξιοσημείωτο την κίτρινη κάρτα που παίρνει ο Νίτσε επειδή κατηγορεί (προφανώς) τον Κομφούκιο πως "δεν έχει ελεύθερη βούληση ". Δικαιολογημένα αυτός, λοιπόν, τον σημειώνει στα.... "Ανάλεκτά" του. Οπότε, ο Λούθηρος ετοιμάζεται να βάλει στο αγώνα τον Μαρξ για να αλλάξει τη ροή του αγώνα, στη θέση του Βιτγκενστάιν. Όμως ενώ ο Μαρξ προθερμαίνεται ορμητικά (αναφορά στις αναταραχές που προκάλεσε η εμφάνιση του μαρξισμού στην καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων), μπαίνοντας στον αγώνα αρχίζει κι αυτός να σουλατσάρει πάνω κάτω, όπως όλοι οι υπόλοιποι (διότι δυστυχώς από μόνες τους οι ιδέες δεν φτάνουν, πρέπει να αλλάξουν και οι άνθρωποι).
Φτάνουμε στο τέλος του παιχνιδιού και την ύστατη ώρα, ο Αρχιμήδης, φωνάζοντας- τι άλλο; - "Εύρηκα", αντιλαμβάνεται τι πρέπει να κάνουν με την μπάλα, την παίρνει και η ελληνική αντεπίθεση ξεδιπλώνεται με τον Σωκράτη (αρχηγός της ομάδας και ... γνωστός σούπερ σταρ
) τελικά να καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα του τερματοφύλακα της Γερμανίας Λάιμπνιτς.
) τελικά να καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα του τερματοφύλακα της Γερμανίας Λάιμπνιτς.
Το γκολ προκαλεί εύλογα διαμαρτυρίες από τους Γερμανούς. O ιδεαλιστής Χέγκελ διατείνεται πως "η πραγματικότητα είναι απλώς ένα παρεπόμενο της μη φυσιοκρατικής ηθικής" και ο Καντ διατυπώνει την ... "κατηγορική προσταγή" ότι το γκολ " οντολογικά υπάρχει μόνο μέσα στην φαντασία".
Ο Μαρξ, από την πλευρά του, ως υλιστής φιλόσοφος είναι πραγματιστής και διαμαρτύρεται ότι το γκολ είναι οφσάιντ. Και όντως είναι. 'Η μάλλον φαίνεται ότι είναι... Γιατί η κάμερα δεν μπορεί να δείξει 100% ότι δεν καλύπτεται ο Σωκράτης ξεκινώντας την κούρσα του πριν τη πάσα του Αρχιμήδη. Και γιατί ποιος μπορεί να αποδείξει ότι αυτό που βλέπει είναι αλήθεια (φαντάζομαι ο ... καθηγητής διαιτησίας Ντεκάρτ, κάτι τέτοιο θα έλεγε από το στούντιο σχολιάζοντας της φάση). Άρα ο Σωκράτης και είναι οφσάιντ και δεν είναι... Δυστυχώς για τη Γερμανία, ο Χάιντεγκερ για... απροσδιόριστους λόγους δεν συμμετέχει στις διαμαρτυρίες (ενδεχομένως επειδή είχε λερωμένη τη φωλιά από τις σχέσεις του με το ναζιστικό καθεστώς κι ήθελε να κρατήσει χαμηλό προφίλ). Το γκολ λοιπόν κατοχυρώνεται κανονικά και για αυτό μας μισούν οι Γερμανοί. (Όποιος πήρε την τελευταία φράση τοις μετρητοίς και δεν κατάλαβε πως κάνω πλάκα διαβάζει λάθος σελίδα).
Και, τιμής ένεκεν, μια φωτογραφία του Σωκράτη, του χρυσού σκόρερ...
Οκ! Ο Σωκράτης είναι αυτός:
Ο Σόκρατες υπήρξε Βραζιλιάνος, πραγματικός ποδοσφαιριστής-φιλόσοφος, με πολιτική και συνδικαλιστική δράση, ιθύνων νους της καλύτερης Εθνικής Βραζιλίας όλων των εποχών (αδιάφορο αν δεν κέρδισε κανένα τρόπαιο, το ό,τι υπήρξε αυτή η ομάδα αποτελεί από μόνο του βραβείο). Μπον βιβέρ και λάτρης των συζητήσεων, συχνά δεν πήγαινε στην προπόνηση, διότι "υπάρχουν κι άλλα πέρα απ΄το ποδόσφαιρο". Δυστυχώς, το αλκοόλ αποδείχθηκε το δικό του κώνειο, καθώς πέθανε από κίρρωση του ήπατος το 2011.
Θαυμάστε τον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου