Σανίδα Σωτηρίας - Το βραβευμένο ποίημα της Άννας Μ. από το ΣΤ2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

    Είχα προαναγγείλει - με τη φοβερή διορατικότητα  που με χαρακτηρίζει, χοχο- μια προηγούμενη ανάρτηση ως την τελευταία της σαιζόν, πλην η επικαιρότητα με ξεπερνάει. Μέχρι την ύστερη ώρα συνεχίζονται οι βραβεύσεις για τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου Ρόδου. Και σήμερα με πολλή χαρά και το γνωστό καμάρι το ιστολόγιο παρουσιάζει το ποίημα "Σανίδα σωτηρίας" της Άννας Μ.  από το  ΣΤ2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου, το οποίο βραβεύτηκε στον Α΄Διαγωνισμό Μαθητικής Γραφής που προκήρυξε το Μεταπτυχιακό Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με θέμα τη διαφορετικότητα.(Κι έπεται συνέχεια...)

ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Και τώρα πια τα στόματα

γεμίσανε με σκώμματα

και τα σκουλήκια τρέφονται

με τα δικά μας χώματα!

Και δούλος μεσ’ το χώμα μου

κλειστό μένει το στόμα μου

πουλάω την πατρίδα μου

βγαίνει η ψυχή απ΄το σώμα μου.

Μιλάω για επανάσταση

μα ίδια η κατάσταση!

Θίασος η εξουσία,

ατέλειωτη παράσταση.

Το μέλλον μου στα χέρια τους

γραμμένο μεσ’τα σκέλια τους

πισώπλατα με κόβουνε

τα αιχμηρά μαχαίρια τους.

Με διώχνουν απ’το σπίτι μου

και δεν λυγουν στη λύπη μου

γελούν και ετοιμάζουνε

τώρα την καταδίκη μου.

Κρατάνε τα μνημεία μου

κι αυτό για τιμωρία μου

που έμαθα και κράτησα

χρόνια την ιστορία μου!

Σωπαίνω και αισθάνομαι

μεσ΄την οργή μου χάνομαι

σαν έξυπνο πουλί

από τη μύτη πιάνομαι.

Δεν σβήνει η ελπίδα μου,

το σκότος ηλιαχτίδα μου.

Η πίστη και τα όνειρα

της σωτηρίας σανίδα μου!