"Επί Ασπαλάθων" - Γιώργος Σεφέρης. Μια επετειακή ανάρτηση

  Πάλι με την άνοιξη, όπως και τότε,ο γηραιός ποιητής επιλέγει την απομόνωση ανήμερα της επετείου της απελευθερωτικής επανάστασης, αντί των μασκαράτων και τον καραγκιοζιλικιών εν είδει εορτασμού από την Χούντα.  Στα κίτρινα ανθάκια των ασπαλάθων διακρίνει την βέβαιη τιμωρία των Τυράννων...
(Εκτενέστερος σχολιασμός εδώ)

Γιώργος Σεφέρης, «Επί Ασπαλάθων…»

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού.

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες

το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια

και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν

ακόμη…

Γαλήνη

-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού

τ’ αυλάκια.

τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.

Το βράδυ βρήκα την περικοπή:

“τον έδεσαν χειροπόδαρα” μας λέει

“τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν

τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν

απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι”.

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος

31 του Μάρτη 1971

 
Σήμερα, πάλι με την άνοιξη, υπενθυμίζεται στους πάσης φύσεως Αρδιαίους -Τυράννους  του κόσμου τούτου-κι ειδικά εκείνους που κρύβονται κάτω από κάθε λογής προσωπεία-  πως τα αγκάθια των ασπαλάθων παραμένουν  ακόμα έτοιμα...