"Θούριος" (Ρήγας Φεραίος) - Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά.

  Πληροφορείσαι από τον Τύπο ότι η αστυνομία εξάρθρωσε σπείρα τρομοκρατών και ανακάλυψε την γιάφκα της, εντός της οποίας ανευρέθηκαν πλήθος προκηρύξεων με σκοπό την εξέγερση και την διασάλευση της τάξης... Μη βιαστείς, αναγνώστη, να πάρεις αβασάνιστα το μέρος της αστυνομίας.

 Η παραπάνω "είδηση" - την οποία χρησιμοποιώ συνήθως για να σχολιάσω την τάση των Μ.Μ.Ε. λάθρα να εμπλέκουν το σχόλιο στην είδηση αποσκοπώντας στην δια του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων  - αναφέρεται σε έναν άνθρωπο πού κι εσύ θα τιμήσεις μεθαύριο, τον Ρήγα Φεραίο. Σχετίζεται με την σύλληψη του Ρήγα και των συντρόφων του  από τις Αυστριακές αρχές, κατόπιν πληροφοριών που τους παρείχε ένας πλούσιος Έλληνας ο οποίος διέβλεπε στην επαναστατική του δράση κίνδυνο για τα συμφέροντά του. Ακολούθως ο Ρήγας και εφτά σύντροφοί του που είχαν Οθωμανική υπηκοότητα απελάθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, παραδόθηκαν στις οθωμανικές αρχές, φυλακίστηκαν στον πύργο Νεμπόισα του Βελιγραδίου, βασανίστηκαν, στραγγαλίστηκαν στις 24 Ιουνίου του 1798 και τα σώματά τους πετάχτηκαν στον Δούναβη.

   Ναι, αλλά τον ήρωα μπορείς να τον σκοτώσεις, το μάρτυρα ποτέ. Στα καφενεία της μετεπαναστατικής Ελλάδας (για να θυμηθώ ένα παράθεμα της "Ιστορίας" εκείνης που με στοίχειωσε όταν ήμουν μαθητής και έδινα Πανελλήνιες) έβλεπες συχνά κρεμασμένη μια χαλκογραφία: Η Ελλάδα γονατισμένη κι αλυσοδεμένη και δυο άντρες να προσπαθούν να την ελευθερώσουν. Ο Κοραής και ο Ρήγας.

 Ο "Θούριος"  (αρχαιοπρεπές επίθετο που σημαίνει οργισμένος, μαινόμενος) δεν ήταν ποίημα. Ήταν 

 επαναστατική προκήρυξη γραμμένη σε στίχους για να απομνημονεύεται ευκολότερα... Αποτελεί έμμετρη ανάπτυξη  τη  φράσης που απηχεί την βασική προβληματική της πολιτικής και επαναστατικής σκέψης  του Ρήγα - "Όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά"- και μέρος του ευρύτερου οράματος- προγράμματός του για την αφύπνιση των υπόδουλων στην Οθωμανική αυτοκρατορία, το οποίο περιλάμβανε την παιδεία ("Φυσικής Απάνθισμα", "Σχολείο των Ντελικάτων Εραστών"), την ηθική καλλιέργεια (Ηθικός Τρίπους) την ιστορική μνήμη (χαλκογραφία του Μεγαλέξανδρου), την πατριδογνωσία (η σειρά χαρτών που δημοσίευσε), την ευνομία και κοινωνική δικαιοσύνη ("Νέα Πολιτική Διοίκησις"... μέρος της οποίας αποτελούσε Ο Θούριος).

    Το σχολικό βιβλίο περιέχει μέρος μόνο του "Θούριου". Ωστόσο εγώ για λόγους δεοντολογίας θα αναφερθώ, στα λίγα σχόλια  που θα κάνω εδώ, στο σύνολό του. Στο πρώτο μέρος του ποιήματος δεσπόζει μια από τις πλέον εμβληματικές φράσεις την ελληνικής λογοτεχνίας την  οποία οι σύγχρονοι αναρχικοί (και δεν εννοώ τους απολιτίκ μπαχαλάκηδες ή τους εν διατεταγμένη υπηρεσία προβοκάτορες που αρέσκονται τα σύγχρονα Μ.Μ.Ε. να ταυτίζουν με την συγκεκριμένη πολιτική θεωρία) εκφράζουν με ένα σύνθημα ("Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ' όλα τα κελιά") κι 
 ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με ένα δίστιχο (όσο κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας θα \ναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει): "Κάλλιο είναι μια ώρα ελεύθερης ζωής παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή". Τι πιο καίριος και ακριβής διαχωρισμός μεταξύ του ζην και του ευ ζην!.
    Στην συνέχεια ο Ρήγας αναφέρεται στην ανάγκη ύπαρξης Συντάγματος, εφόσον θεωρεί ότι η ευνομία είναι μητέρα της πραγματικής ελευθερίας. Οι νόμοι όμως να χαρακτηρίζονται από δικαιοσύνη κι όχι να ευνοούν τον ισχυρό στην προσπάθεια του να ποδηγετήσει τον αδύναμο. Στην συνέχεια παρατίθεται ο όρκος των αγωνιστών ο οποίος εκδηλώνει την πρόθεση τους να μην υποκύψουν σε κανέναν αφέντη και  μέχρι τελευταίας ρανίδας της δύναμης τους να πέσουν μαχόμενοι για την ελευθερία και την δικαιοσύνη. 
  Το τελευταίο μέρος του "Θούριου" αποτελεί κάλεσμα ελευθερίας. Και το κάλεσμα αυτό απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, χρώματος ή φυλής. Απευθύνεται σε "αράπηδες και 'άσπρους",  και σε όλους τους λαούς της Βαλκανικής. Στη συνέχεια καλεί όσους έχουν (αυτο)εξοριστεί να επιστρέψουν στις πατρίδα τους για να βοηθήσουν στον αγώνα κατά της τυραννίας κι έπειτα,  καλεί σε πανβαλκανικό ξεσηκωμό και όχι μόνο (καθώς την έκκληση του απευθύνει και στους Αιγύπτιους και τους Σύριους) αναφέροντας ξεχωριστά κάποιες περιοχές (Ρούμελη, Μάνη, Σούλι, Ύδρα. Μαύρη Θάλασσα κτλ) ή προσωπικότητες (ο Βόσνιος πασάς Πασβαντζιογλου, αδερφικός φίλος του Ρήγα). Υπενθυμίζει τους αγώνες των προγόνων εκάστου και καλεί σε ανένδοτο αγώνα εναντίον όλων εκείνων που όλους, όχι μόνο Χριστιανούς αλλά και Τούρκους ακόμα, τους κατασπαράζουν σαν λύκοι και τους αδικούν.
  Ο αγώνας εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ταυτίζεται λοιπόν στα λόγια του Ρήγα με τον αγώνα συλλήβδην εναντίον της τυραννίας. Κάπως έτσι ο χαρακτηρισμός του "εθνομάρτυρα" καλύπτει ένα μέρος μόνο της προσωπικότητας και της πολιτικής σκέψης του Ρήγα Φεραίου. Ο Ρήγας ήταν κυρίως ένας κοινωνικός αγωνιστής, ένας ακόμα μαχητής της Ελευθερίας, στην μακριά κόκκινη σαν  το αίμα/από το αίμα γραμμή από τον Σπάρτακο μέχρι τον Κάρλος Τζουλιάνι... Ο Ρήγας έσπειρε την ιδέα, η Φιλική Εταιρεία την καλλιέργησε, η Επανάσταση έδρεψε (εν μέρει) τους καρπούς  και η σκυτάλη είναι τώρα σε μας να διαφυλάξουμε την παρακαταθήκη του για τις επόμενες γενιές.
  Θα αφιερώσω την σημερινή ανάρτηση στην "τρομοκράτισσα", κατά τα Μ.Μ.Ε., και "ύποπτη", κατά τις τις αρχές της χώρας, μαθήτρια της Α' Λυκείου Ιερισσού Χαλκιδικής και στον αγώνα της ίδιας, των

ΙΕΡΙΣΣΟΣ από realmedialive
συμμαθητών και των συμπατριωτών της ενάντια στην υποβάθμιση της περιοχής τους προς εξυπηρέτησιν συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, όντες πιστοί στο νόημα της φράσης: