Έκτακτη Επετειακή 501η ανάρτηση!

Φτάσαμε αισίως τις 500 αναρτήσεις! Ή αλλιώς στη μισή χιλιάδα!!

  Εδώ και καιρό το ιστολόγιο έχει πάρει τον δικό του δρόμο και νομίζω ότι προχωρά κάπως ανεξάρτητα από τους συντάκτες του. Όχι πως δεν έχουμε εμείς τη διαχείριση ή πως δεν γράφουμε εμείς (ή ενίοτε κάποιοι εκλεκτοί φιλοξενούμενοι) τις αναρτήσεις αλλά το μπλογκ έχει απλώσει κλαδιά σε κομμάτια ουρανού που ούτε καν είχαμε φανταστεί όταν ξεκίνησε τρία χρόνια πριν.

  Φτάνουμε, λοιπόν, σήμερα να γιορτάζουμε τις 500 αναρτήσεις για ποιήματα και πεζά, για τα αρχαία και τη γλώσσα, για την ιστορία, την τέχνη, τη μουσική, τις ταινίες, τα παιχνίδια, για τις αναμνήσεις και τις προσδοκίες μας, τις εμπειρίες μας στην τάξη, τα μαθήματα και τις γιορτές, τις δουλειές των παιδιών μας. Για ό,τι μας αρέσει. Για να περνάμε καλά. Για να μας συντροφεύει σαν ένα είδος "αποθεραπείας" μετά το σχολείο. Για να 'χουμε ένα στέκι να τα λέμε. Με άνεση. Με όλους. Με εμάς τους ίδιους.
  Οι απολογίες μου αν η παραπάνω παράγραφος είναι λίγο ασυνάρτητη. Είναι προσωπικές σκέψεις και είναι ο τρόπος μου να ευχηθώ στο ιστολόγιο αυτό να τα "χιλιάσει"!! Ήδη έχουμε φτάσει στα μισά, άλλωστε! ;) Το επετειακό τραγούδι της ημέρας, ένα από τα αγαπημένα μου, λέγεται "Παράκληση". Η παράκληση και η ευχή να προχωρήσουμε, να ψηλώσουμε και να βαθύνουμε και να ονειρευόμαστε το αδύνατο και το δυνατό. Να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας...

Κι αν είναι οι λέξεις αφελείς...