Το 1978 κυκλοφόρησε ένας περίεργος δίσκος που έμοιαζε εκτός εποχής.
Κυκλοφόρησε από την "Λύρα" σε παραγωγή Διονύση Σαββόπουλου. Η μουσική ήταν του Νίκου Ξυδάκη και οι στίχοι ήταν Μανόλη Ρασούλη, πλην του "Κανείς εδώ δεν τραγουδά" (= ) που το είχε γράψει ο Τάκης Σιμώτας , το μελοποίησε ο Παπαζογλου και το πρωτόπαιξε σαν δώρο στο γάμο του Σιμώτα. Τραγουδούσαν ο Νίκος Παπάζογλου, ο Δημήτρης Κοντογιάννης, η Σοφία Διαμαντή και, σε ένα τραγούδι, ο Σαββόπουλος. Ονομαζόταν "Η εκδίκηση της γυφτιάς" και περιείχε, σε εποχές έντονης πολιτικοποίησης, τραγούδια αγαπησιάρικα, επηρεασμένα από τον λεγόμενο "τουρκογύφτικό" ήχο της δεκαετίας του '60, ιδωμένο όμως με μια φρέσκια ματιά και μια ιδιαίτερη αισθητική που έδεναν υποδειγματικά με την πρωτόγνωρη στιχουργία του Ρασούλη και το "λυγμό" στη φωνή του Παπάζογλου αλλά και την γνήσια λαϊκή χροιά στις φωνές του Κοντογιάννη και της Διαμαντή. Χωρίς καμιά προώθηση έγινε γνωστός στόμα με στόμα και επιβλήθηκε στη συνείδηση όλων - εκκινώντας από τις φοιτητικές παρέες- ως "απαραίτητο" κομμάτι στο σάουντρακ της ζωής μας.
'Ετσι το 1979 η ομάδα ξανασυναντήθηκε και έφτιαξε ένα νέο δίσκο, με τον αυτοσαρκάστικό τίτλο "Τα δήθεν". Και αυτός ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία και πιο πολυακουσμένο τραγούδι έγινε ένα με τίτλο "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια". ΄.
Ο Ρασούλης συνηθίζει στους στίχους του να "απαντάει" σε λόγια άλλων τραγουδιών, γεγονός που έχει θίξει το ιστολόγιο εδώ και εδώ. Τούτη τη φορά οι δικοί του στίχοι έγιναν αντικείμενο απάντησης από τους μη "δήθεν" λαικούς. που δεν αντιλήφθηκαν τον (αυτο)σαρκασμό. Ο Βασίλης Παπαδόπουλος εγραψε, ο Τάκης Σούκας μελοποίησε και ο Στράτος Διονυσίου τραγούδησε το "Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε", τραγούδι που αποτέλεσε το θέμα του γρίφου της εβδομάδας που "έλυσε" ο Αντώνης από το Α1 του Γυμνασίου Παραδεισίου (Μπράβο Αντώνη!).
Ας τους αφιερώσουμε κι εμείς _ στους μη "δήθεν" λαϊκούς- ένα, ακόμα, "δήθεν" λαϊκό τραγουδάκι.
Υ.Γ. : Παρά τις πιέσεις των δισκογραφικών εταιριών τα μέλη της δημιουργικής ομάδας των δύο αυτών δίσκων, αρνήθηκε να μετατρέψει τη έμπνευση της σε εμπορική συνταγή και να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, επιλέγοντας να ακολουθήσουν ο καθένας το δικό του δρόμο, υπηρετώντας όμως με την ίδια ειλικρίνεια και φρεσκάδα το ελληνικό τραγούδι.
Κυκλοφόρησε από την "Λύρα" σε παραγωγή Διονύση Σαββόπουλου. Η μουσική ήταν του Νίκου Ξυδάκη και οι στίχοι ήταν Μανόλη Ρασούλη, πλην του "Κανείς εδώ δεν τραγουδά" (= ) που το είχε γράψει ο Τάκης Σιμώτας , το μελοποίησε ο Παπαζογλου και το πρωτόπαιξε σαν δώρο στο γάμο του Σιμώτα. Τραγουδούσαν ο Νίκος Παπάζογλου, ο Δημήτρης Κοντογιάννης, η Σοφία Διαμαντή και, σε ένα τραγούδι, ο Σαββόπουλος. Ονομαζόταν "Η εκδίκηση της γυφτιάς" και περιείχε, σε εποχές έντονης πολιτικοποίησης, τραγούδια αγαπησιάρικα, επηρεασμένα από τον λεγόμενο "τουρκογύφτικό" ήχο της δεκαετίας του '60, ιδωμένο όμως με μια φρέσκια ματιά και μια ιδιαίτερη αισθητική που έδεναν υποδειγματικά με την πρωτόγνωρη στιχουργία του Ρασούλη και το "λυγμό" στη φωνή του Παπάζογλου αλλά και την γνήσια λαϊκή χροιά στις φωνές του Κοντογιάννη και της Διαμαντή. Χωρίς καμιά προώθηση έγινε γνωστός στόμα με στόμα και επιβλήθηκε στη συνείδηση όλων - εκκινώντας από τις φοιτητικές παρέες- ως "απαραίτητο" κομμάτι στο σάουντρακ της ζωής μας.
'Ετσι το 1979 η ομάδα ξανασυναντήθηκε και έφτιαξε ένα νέο δίσκο, με τον αυτοσαρκάστικό τίτλο "Τα δήθεν". Και αυτός ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία και πιο πολυακουσμένο τραγούδι έγινε ένα με τίτλο "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια". ΄.
Ο Ρασούλης συνηθίζει στους στίχους του να "απαντάει" σε λόγια άλλων τραγουδιών, γεγονός που έχει θίξει το ιστολόγιο εδώ και εδώ. Τούτη τη φορά οι δικοί του στίχοι έγιναν αντικείμενο απάντησης από τους μη "δήθεν" λαικούς. που δεν αντιλήφθηκαν τον (αυτο)σαρκασμό. Ο Βασίλης Παπαδόπουλος εγραψε, ο Τάκης Σούκας μελοποίησε και ο Στράτος Διονυσίου τραγούδησε το "Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε", τραγούδι που αποτέλεσε το θέμα του γρίφου της εβδομάδας που "έλυσε" ο Αντώνης από το Α1 του Γυμνασίου Παραδεισίου (Μπράβο Αντώνη!).
Ας τους αφιερώσουμε κι εμείς _ στους μη "δήθεν" λαϊκούς- ένα, ακόμα, "δήθεν" λαϊκό τραγουδάκι.
Υ.Γ. : Παρά τις πιέσεις των δισκογραφικών εταιριών τα μέλη της δημιουργικής ομάδας των δύο αυτών δίσκων, αρνήθηκε να μετατρέψει τη έμπνευση της σε εμπορική συνταγή και να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, επιλέγοντας να ακολουθήσουν ο καθένας το δικό του δρόμο, υπηρετώντας όμως με την ίδια ειλικρίνεια και φρεσκάδα το ελληνικό τραγούδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου