Θ΄ανέβω και θα τραγουδήσω... Της "Λουΐζας"

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Καλαμάτας "Ελευθερία", από την αδερφή μου, την "Λουίζα".

(Κάτι να ακούτε όσο διαβάζετε...)

Την Κυριακή 17 Οκτωβρίου, ο Ε.Ο.Σ. Καλαμάτας πραγματοποίησε μια ξεχωριστή επτάωρη εξόρμηση στο φαράγγι του Ριντόμου ,από το πηγαδιώτικο γεφύρι έως την παραλία της Σάνταβας .Το φαράγγι του Ριντόμου βρίσκεται στις αρχές της Μεσσηνιακής Μάνης, 15 χιλιόμετρα ανατολικά της Καλαμάτας και ξεκινά από το λούκι της Νεραϊδοβούνας(2.031μ.) , διασχίζει το Δήμο Αβίας, περνώντας κοντά από τα χωριά Ρίντομο Πηγάδια,Κέντρο(Γαϊτσές), Δολοί ,σε μήκος 21 χιλιομέτρων, και καταλήγει στη θέση Σάνταβα στο χωριό Κιτριές. Ο Παυσανίας ,αρχαίος έλληνας περιηγητής και γεωγράφος του 2^ου αι. μ.χ, ονομάζει το φαράγγι του Ριντόμου, ως Χοίρειο Νάπη(κοιλάδα των χοίρων), λόγω των πολλών αγριογούρουνων που ζούσαν εκεί. Λίγο μετά τις 08.00΄π.μ.η ομάδα αποτελούμενη από 31 μέλη και με αρχηγό τον κ.Γιάννη K. ξεκίνησε από τα γραφεία του Ε.Ο.Σ .Καλαμάτας στο Ανατολικό κέντρο, για να πραγματοποιήσει την προαναφερθείσα εξόρμηση. Περνώντας μέσα από τα πανέμορφα χωριά της Αλαγονίας και στρίβοντας από το Τουριστικό ,πήραμε το δασικό δρόμο προς τα Πηγάδια. Στο δρόμο συναντήσαμε πολλές ξερολιθιές, σημάδια άλλων εποχών που υποδηλώνουν ότι στην απομονωμένη αυτή περιοχή ζούσαν πολλοί άνθρωποι που ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Σε λίγο φθάσαμε στο χωριό Πηγάδια σε υψόμετρο 950 μ..Το χωριό κατοικείται από κάποιους κατοίκους μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες .Κατηφορίσαμε το παλιό πανέμορφο καλντερίμι μήκους 1.600 μ. προς το περίφημο πηγαδιώτικο γεφύρι, μοναδικό στην Ελλάδα, γιατί έχει διπλή καμάρα(το ένα πέτρινο τόξο πάνω στο άλλο.)Σε λίγο περνώντας πάνω από το γεφύρι , περάσαμε απέναντι και κατεβήκαμε στην κοίτη του φαραγγιού που ήταν σπαρμένη με βράχια Σηκώνοντας τα μάτια μας ψηλά αντικρίσαμε το διπλό γεφύρι φτιαγμένο από μανιάτικη πέτρα, με τα τόξα του να πηδούν πάνω από τη βαθιά χαράδρα συνδέοντας τα κατακόρυφα συμπαγή πρανή του φαραγγιού στο στένεμα της κοίτης του. Κατασκευάστηκε με λαϊκή σοφία κι αποδεικνύει περίτρανα ότι η καμάρα στα γεφύρια είναι στατικό κι όχι αρχιτεκτονικό χαρακτηριστικό. Στο στένεμα αυτό του φαραγγιού δεν υπήρχαν προεξοχές, για να στηριχθεί η καμάρα και ψάχνοντας τις βρήκαν χαμηλότερα. Έστησαν λοιπόν την πρώτη καμάρα χαμηλότερα κι επάνω της στήριξαν τη δεύτερη .Απίθανη τεχνική, απίθανοι μάστορες και καλλιτέχνες μαζί αυτοί που την έφτιαξαν. Ξεκινήσαμε την πορεία μας στην κοίτη του φαραγγιού ακολουθώντας την ροή του χειμάρρου(κατάντι).Εντύπωση στην ομάδα προκάλεσε ο βράχος τεραστίων διαστάσεων που βρισκόταν σφηνωμένος στα τοιχώματα του φαραγγιού ,ψηλά πάνω από τα κεφάλια μας. Σταδιακά το τοπίο σε υποβάλει ,η ψυχή σου σφίγγεται αντικρίζοντας το στένεμα των βράχων .Οι βράχοι μοιάζουν να γλείφουν ο ένας τον άλλο, αφήνοντας μόνο μια στενή λωρίδα ουρανού από πάνω μας και το ορμητικό πέρασμα του νερού έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στον ασβεστολιθικό όγκο ,λειαίνοντας τα βράχια. Τα ζωνάρια που διατρέχουν τα κατακόρυφα πρανή ,είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της ζωής του φαραγγιού .Η λέξη Ρίντομο ετυμολογικά προέρχεται από το ουσιαστικό ο ρους(ροή ποταμού)και το ρήμα τέμνω(τομή) Το θέαμα είναι απερίγραπτα συγκλονιστικό κι όσο ψάχνεις με τα μάτια τόσο ανακαλύπτεις περισσότερα. Στο σημείο αυτό το φαράγγι γίνεται υπερβολικά στενό . Σε μήκος 100 μ. το πλάτος του κυμαίνεται από 1μ.έως 3μ.και το ύψος του στα 60μ.Τα στριφογυριστά στρώματα των πετρωμάτων κάθε πλευράς προσαρμόζονται στα ταίρια τους, σα να είναι χωρισμένα με μια μαχαιριά. Ενώνονται σχεδόν από πάνω μας οι κορνίζες των υγρών βράχων στάζοντας σταλακτίτες κι ένα όλο και πιο χοντρό υφάδι από αναρριχητικά φυτά, αγριόχορτα και κουτσουρεμένα δέντρα πνίγει τους κατωφερικούς βραχότοιχους. Όλα τριγύρω είναι υγρά και σκοτεινά.

Σε λίγο το φαράγγι αρχίζει να πλαταίνει και στην πορεία μας αυτή πραγματοποιούμε αλλεπάλληλα καταρριχητικά κατεβάσματα από τεράστια άγρια βράχια, γεγονός που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και μας δυσκολεύει στο να θαυμάσουμε το γύρω επιβλητικό τοπίο. Η διαδρομή χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερου κάλλους γεωμορφολογικούς σχηματι σμούς , έντονες πτυχώσεις των πετρωμάτων ,ρήγματα, βραχώδη απόκρημνα πρανή, σπάνιες παρεγγενέσεις, στρωματότοπους με χαρακτηριστικές χρωματογραφικές περιοχές, και ορθοπλαγιές με σπήλαια που φέρουν ευδιάκριτους ,από την κοίτη του φαραγγιού, σταλακτίτες, καθώς και κτίσματα που μοιάζουν άλλοτε με οχυρωμένα φυλάκια κι άλλοτε με ασκηταριά.

.......κι ένα βουνό είναι ένα ποίημα που σου γυρεύει να το ακούσεις.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Η περιοχή αυτή χαρακτηρίζεται από ένα πλούσιο οικοσύστημα, με χλωρίδα και πανίδα εντυπωσιακή. Μεγάλη ποικιλία δέντρων ,θάμνων και λουλουδιών μας αγκαλιάζει σε κάθε μας βήμα. Πλατάνια ,δάφνες, μυρτιές , λυγιές, χρυσόξυλα, σχίνα ,κουμαριές, θαμνώδη πουρνάρια ,βατομουριές, αλλά και κρόκοι, αγριόκρινα, αγριοχρυσάνθεμα, αμάραντοι, κυκλάμινα, συμπληρώνουν το ήδη εντυπωσιακό τοπίο, με μικρές χρωματικές πινελιές. Ένα μοναδικό κι ευχάριστο άρωμα πλανιέται στην ατμόσφαιρα ,από το πλήθος των βοτάνων που ευδοκιμούν εδώ. Θυμάρι, λεβάντα ,μέντα, θρούμπι, φασκόμηλο είναι μερικά από τα μυρωδικά που σε μεθούν.

Ύστερα από10 χιλιόμετρα συνεχόμενης πορείας συναντήσαμε την καινούρια γέφυρα της Κοσκάρακας ή Κοσκάραγας ή Κοσκάργας ,η οποία, αν και εντυπωσιακή ,<<βαραίνει >> ιδιαίτερα το τοπίο . Εδώ η παρέα μας χωρίστηκε ,γιατί κάποιοι έφυγαν οδικώς για την Καλαμάτα Έτσι η ομάδα συνέχισε την πορεία αποτελούμενη από 13 άτομα. Λίγο πιο κάτω συναντήσαμε και την παλιά τσιμεντένια γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1934 από αυστριακό μηχανικό και πριν λίγα χρόνια κρίθηκε μη ασφαλής. Ακριβώς από κάτω βρίσκε-ται η τρίτη γέφυρα που είναι πέτρινη και είχε φτιαχτεί το 1850 ,για να εξυπηρετεί πους πεζοπόρους. Στο σημείο αυτό, λέει η παράδοση, οι βάρδιες (όπως έλεγαν τότε τις σκοπιές) των Μανιατών, μετά από σύντομη μάχη νίκησαν και φόνευσαν τον Κοσκάρ Αγά και το ασκέρι του, που προσπάθησαν να εισέλθουν στην αδούλωτη Μάνη μέσα από το φαράγγι, αφού άφησαν τις βάρκες τους στη Σάνταβα,στις εκβολές του χειμάρρου Σε αυτό το γεγονός αποδίδουν οι γέροντες από τα γύρω χωριά την ονομασία Κοσκάρακα ή Κοσκάραγα

Το φαράγγι σιγά σιγά φαρδαίνει και η όψη του, όσο πλησιάζουμε προς τη θάλασσα, γίνεται εμφανώς πιο ήμερη .Ύστερα από 5 χιλιόμετρα πολύ γρήγορης κατάβασης η γαλαζοπράσινη θάλασσα του Μεσσηνιακού κόλπου φανερώνεται μπροστά μας και μας καλεί για μια βουτιά στα πεντακάθαρα νερά. Η επαφή με το δροσερό νερό είναι αναζωογονητική για τα ταλαιπωρημένα μας μέλη. Έτσι με την ψυχή μας γεμάτη από Ελλάδα παίρνουμε χαρούμενοι το δρόμο του γυρισμού .Άλλη μια εξόρμηση του Ε.Ο.Σ. Καλαμάτας πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία. olyven –(ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Ε.Ο.Σ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ )



Φώτος εδώ http://www.eleftherianews.gr/index.php?page=26