Μικροί Σκηνοθέτες : Η Γ΄ Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου διαλέγει το έργο του Ευριπίδη που θα ήθελε να σκηνοθετήσει.

Αυτή τη φορά οι μικροί μάγοι και οι μικρές μάγισσες από την Γ΄ Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου αναλαμβάνουν ρόλο σκηνοθέτη.

   Αφού διαβάσανε τις υποθέσεις από τα έργα του Ευριπίδη που έχουν διασωθεί, κλήθηκαν να γράψουν

ποιο αυτά  θα σκηνοθετούσαν, εάν ήταν σκηνοθέτες, και να αιτιολογήσουν την επιλογή τους. Πρόκειται για μια εργασία που τέθηκε στην αρχή της χρονιάς, όταν κάναμε την εισαγωγή στην δραματική ποίηση, αλλά για διάφορους λόγους δεν κατέστη δυνατό να ανέβει η ανάρτηση νωρίτερα.  Τα παιδιά επέλεξαν περίπου τα μισά από τα έργα του ποιητή (μπόνους έχουμε και τις "Τραχίνιες" του Σοφοκλή, γιατί ο Μανώλης μπερδεύτηκε με τις σελίδες και δεν ήθελα να τον βάλω να την ξανακάνει). Οι τραγωδίες που επελέγησαν συχνότερα ήταν η "Ελένη", η "Ανδρομάχη" και η "Μήδεια", στοιχείο που αιτιολογείται σε κάθε περίπτωση  εύκολα. Η "Ελένη" γιατί είναι η τραγωδία με την οποία θα ασχολούμασταν όλη τη χρονιά, άρα τους φαινόταν περισσότερο οικεία. Η "Ανδρομάχη" εξαιτίας της ραψωδίας Ζ' της Ιλιάδας την οποία είχαν λατρέψει την προηγούμενη χρονιά ως δευτεράκια. Η "Μήδεια" γιατί πολλά ήταν εκείνα τα παιδιά με τα οποία συναντηθήκαμε μες το καλοκαίρι στο θέατρο της Τάφρου για να παρακολουθήσουμε την παράσταση του έργου σε σκηνοθεσία του Αιμίλιου Χειλάκη και του Μανώλη Δούνια. Στοιχείο που δείχνει πόσο διψάει η επαρχία  για ποιοτικό θέατρο και πόσο αυτό επηρεάζει τις καρδιά , την ψυχή και το μυαλό των ανθρώπων.  Χωρίς παραπάνω φλυαρίες, πάμε να δούμε τις επιλογές των παιδιών. Η σειρά είναι τυχαία. Σε κάθε έργο προτάσσεται μια ταινία ή μια παράσταση που βασίζεται σε αυτό, στα ελληνικά ή στα αγγλικά. 

Ηρακλείδες 

Σουλεϊμάν 

Μου άρεσε αυτό το έργο γιατί είναι επηρεασμένο από τα γεγονότα που οδήγησαν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το διάλεξα επίσης, γιατί μιλάει για ενδιαφέροντα πράγματα και σωστά, γιατί  οι χαρακτήρες του έργο προσφέρουν βοήθεια και προστασία σε άλλα άτομα. Μου άρεσε επίσης η αυτοθυσία της Μακαρίας που προσφέρθηκε να πεθάνει για να πάρουν την νίκη οι Αθηναίοι. Με άλλα λόγια είναι ένα έργο που αξίζει να το ψάξετε γιατί έχει και μεταδίδει πολλά νοήματα. 

Εκάβη 

Μαρίνα 

Ικέτιδες 

Έκτορας 

Αλκμήνη 

Διάλεξα το συγκεκριμένο έργο γιατί μου τράβηξε το ενδιαφέρον η παροχή ασύλου που έγινε στις εφτά μητέρες. Γιατί το ενδιαφέρον για τις γυναίκες μου φαίνεται ότι δεν ήταν κάτι συνηθισμένο τότε. Διότι τότε οι γυναίκες θεωρούνταν κατώτερες. Αυτό με έκανε να το  διαλέξω. Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι ο Θησέας βοήθησε στην επίτευξη της τιμητικής ταφής των ανδρών που έπεσαν στην Θήβα. Τέλος, αυτό που κατάλαβα από όλο το έργο είναι ότι οι τιμητικές πράξεις ανταμείβονται και  το βλέπουμε αυτό στην τελευταία πρόταση όπου λέει ότι ο Θησέας για την καλή πράξη που έκανε θα έχει πάντα ειρήνη. 

Άλκηστη 

Γιάννης Λ. 

Δήμητρα Γ. 

Αφού θα τελείωνα με την σκηνοθεσία της "Μήδειας " που είναι το πρώτο έργο που θα ήθελα να σκηνοθετήσω, θα ήθελα να ασχοληθώ με την "Άλκηστη". Μου έκανε εντύπωση η ευγενική θυσία της, να θυσιάζεται από την αγάπη της για τον άντρα της και φεύγοντας να έχει έναν τόσο ωραίο αποχαιρετισμό όλο συγκίνηση και πεθαίνει. Και μου άρεσε πολύ και η ανατροπή με τον Ηρακλή που πάει για να την γλιτώσει από το θάνατο. Επίσης, με θύμωσε η δειλία και ο εγωισμός που έδειξε ο άντρας της καθώς και ο πατέρας του. 

Αναστασία 

Ηλέκτρα 

Φαίη 

Η “Ηλέκτρα” είναι ένα από τα έργα που θα σκηνοθετούσα γιατί στο έργο αυτό η ηρωίδα παρουσιάζεται ως μια γυναίκα με ταραγμένο ψυχικό κόσμο. Η προσωπικότητα της, επίσης, δείχνει την δίψα της για αίμα και για εκδίκηση για την δικαίωση της ψυχής του πατέρα της και του Ορέστη. Επιπλέον, παρουσιάζεται σαν μια γυναίκα με αποφασιστικότητα, δυναμισμό και δολοπλοκία, καθώς εκείνη έχει το πάνω χέρι και κατευθύνει τον αδερφό της, τον Ορέστη, να εκτελέσει τις αποφάσεις της, οι οποίες είναι να σκοτώσουν πρώτα τον Αίγισθο και μετά την μητέρα τους, την Κλυταιμνήστρα. Επομένως, το έργο λόγω της ενδιαφέρουσας και δραματικής  πλοκής του και της ανατροπής του στον ρόλο της ηρωίδας που παρουσιάζεται ως πιο δυναμικός και αποφασιστικός χαρακτήρας, σε αντίθεση με τον Αισχύλο και τον Σοφοκλή , είναι το έργο που θα σκηνοθετούσα, εάν σκηνοθετούσα. 

Δήμητρα Ηλ. 

Ο πρώτος λόγος που τη διάλεξα είναι γιατί έχει το όνομα της ξαδέρφης μου και ήθελα να μάθω γιατί την ονομάσανε έτσι. Η περιέργεια μου όμως μεταμορφώθηκε σε μεγάλο ενδιαφέρον όταν διάβασα την υπόθεση. Γιατί καθώς μετά διάβαζα αναλυτικά την πλοκή του έργου ένιωσα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία από μια οικογένεια της οποίας τα μέλη αλληλοδολοφονούνται. Κι έτσι διάλεξα αυτήν τη τραγωδία. Έχω βρει ήδη τη μουσική που θα συνόδευε την παράσταση. Θα ήταν μελαγχολική σε όλη τη διάρκεια του έργου και θα γινόταν πολύ έντονη στις στιγμές που από το διάλογο ξεχειλίζει η οργή και βέβαια κατά τη διάρκεια της δολοφονίας. Θα διάλεγα ηθοποιούς που να μπορούν γλαφυρά να μεταδώσουν το βάρος των δυο αδερφιών με τα έντονα πάθη που έχουν, όπως όλοι οι ήρωες του Ευριπίδη. Όλα, ο φωτισμός, η σκηνογραφία, οι ερμηνείες, η μουσική και τα λοιπά θα φρόντιζα να τονίζουν την τραγικότητα της υπόθεσης, με αποκορύφωμα τις τύψεις του Ορέστη στο τέλος. Αυτή θα ήταν η σκηνοθετική μου άποψη για την τραγωδία. 

Ελένη

Τσαμπίκος 

Ένα ωραίο έργο  του Ευριπίδη που θα ήθελα πολύ να σκηνοθετήσω. Η "Ελένη" είναι πολύ δημοφιλές έργο του Ευριπίδη. Έχει πάρα πολύ ωραία διήγηση ιστορίας και αυτό θα το έκανε εύκολο για σκηνοθεσία. Έχει ωραία εξέλιξη και πολλά μυθιστορηματικά στοιχεία. Έτσι, πιστεύω ότι θα ήταν αυτό το έργο που θα προτιμούσα να σκηνοθετήσω. 

Νίκος Β. 

Είναι το πιο αγαπημένο μου από όλα τα έργα του Ευριπίδη. Είναι μια τραγωδία με τέλειες σκηνές  που μιλάει για πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, όπως πολέμους, τσακωμούς, εμφανίσεις θεών και τα λοιπά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μου αρέσει. Πολλά έργα είναι βαρετά γιατί σε όλη την παράσταση γίνεται το ίδιο. Κατά την γνώμη μου, ένα έργο θα πρέπει να έχει ποικιλία και όχι ποσότητα. Βέβαια, κάποια στοιχεία της τραγωδία είναι και αρνητικά ταυτόχρονα, όπως η εμφάνιση των θεών που απαιτεί την χρήση του θεολογείου που απαιτεί μια μακροχρόνια προετοιμασία στον σκηνοθέτη. Τα θετικά όμως είναι αρκετά και με αυτά οι παραστάσεις γίνονται καλές και διάσημες. Σήμερα τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για ένα σκηνοθέτη γιατί θα μπορούσε να κάνει καλές τις σκηνές μέσω της τεχνολογίας. Εγώ όμως άμα είχα την δυνατότητα να σκηνοθετήσω το έργο αυτό θα διάλεγα τον αρχαίο τρόπο. 

Δημήτρης Δ. 

Ο Ευριπίδης έχει συγγράψει πολλά έργα και μένα το αγαπημένο μου είναι η "Ελένη". Γιατί αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα καλύτερα έργα καθώς διαθέτει πράγματα που κάθε καλό έργο, για παράδειγμα προκαλεί αγωνία στους θεατές και τους ωθεί να βλέπουν με κομμένη την ανάσα για το τι θα γίνει. Επίσης, ενώ υπάρχει κάτι  και ο θεατής το νομίζει αληθινό, ότι ισχύει, ξαφνικά όλα αλλάζουν και τα πράγματα είναι διαφορετικά, χωρίς να το περιμένει. Επίσης, αφού είναι ένα τόσο διάσημο έργο, λογικό είναι να ενδιαφέρει και τους θεατές και άρα θα έχει επιτυχία η παράσταση. 

Αποστόλης Ν. 

Αποστόλης Μ. 

Ελευθερία 

Ελισάβετ 

Παναγιώτης 

Αμάντια 

Λευτέρης Φ. 

Νικολέτα 

Γιώργος Σ.    
Ο Ευριπίδης έχει γράψει πάρα πολλά ωραία έργα με παραλλαγές παλιών μύθων, αλλά κατά τη γνώμη μου ένα ξεχωρίζει για την άρνηση του μύθου και την αλλαγή των γεγονότων, η  “Ελένη”, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Ευριπίδη. Μας περιγράφει μία άλλη εκδοχή του μύθου του Τρωικού Πολέμου. Με λίγα λόγια μας δείχνει ότι η Ήρα από τη ζήλια της πήρε την Ελένη στην Αίγυπτο και έδωσε ένα είδωλο της στην Τροία. Θα σκηνοθετούσα αυτό το έργο επειδή έχει ωραία πλοκή και ωραία σκηνές κάτι που θα κινούσε το ενδιαφέρον του θεατή. Επίσης είναι ένα μεγάλο έργο και για αυτόν τον λόγο θα γινόταν εύκολα ταινία.
 
Εύα
    Ο Ευριπίδης έχει γράψει πολλά έργα. Ένα από αυτά είναι η ”Ελένη”. Το έργο αυτό θα επέλεγα να το σκηνοθετήσω, διότι μέσα από αυτό, διοχετεύονται διάφορες ιδέες μέσω του τρόπου σκέψης των ηρώων του έργου. Επίσης χρησιμοποιεί σύντομες φράσεις-ιδέες με φιλοσοφικό περιεχόμενο, με τις οποίες μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το πως να φερόμαστε στην καθημερινότητα. Επίσης μέσα από την Ελένη μπορούμε και εμείς να ταυτιστούμε με τους ήρωες και μέσω του φόβου και του ελέους να λυτρωθούμε από παρόμοια πάθη.  Επίσης,  στην “Ελένη”, ο Ευριπίδης έχει κρύψει τρόπους με τους οποίους θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε για να ζήσουμε όλοι μια ηθική και συνειδητή ζωή. Για παράδειγμα χρησιμοποιώντας την αντίθεση του είναι και του φαίνεσθαι, παρότι, έτσι εξελίσσεται η δράση, ο Ευριπίδης θέλει να καταλάβουμε πως δεν είναι εύκολο να κατακτήσουμε την γνώση και την αλήθεια, διότι τα φαινόμενα μας παραπλανούν και μας απομακρύνουν από αυτή.
Εν κατακλείδι, η “Ελένη” είναι ένα αξιόλογο και ενδιαφέρον έργο για να σκηνοθετηθεί.  
 
Αιμίλιος
Από όλα τα έργα του Ευριπίδη θα διάλεγα να σκηνοθετήσω το πιο διάσημο του έργο του,  την “Ελένη” επειδή μου άρεσε που Ευριπίδης είχε την ιδέα να αλλάξει την γνωστή μυθολογία και να βγάλει κάποια άλλη εκδοχή της. Ακόμη μου άρεσε το όλο θέμα, που το συνέχισε και μετά την Τροία,  με τον Μενέλαο και την Ελένη στην Αίγυπτο που το σκάσανε επειδή ο βασιλιάς της Αιγύπτου ο Θεοκλύμενος ήθελε να παντρευτεί την Ελένη. Επίσης μου φαίνεται πολύ περίεργο που μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια κατάφερε να διασωθεί. Πιστεύω πως άμα αυτή η ιστορία ξανά έβγαινε στο θέατρο θα ερχόταν πολύς κόσμος να το δει. Εμένα προσωπικά μου άρεσε το έργο του και νομίζω πως θα του έδινα μία άλλη πινελιά ως  τραγωδία.

 Αλέξης
Αν είχα την επιλογή να σκηνοθετήσω Θα διάλεγα την “Ελένη” γιατί μου αρέσει πολύ το α’ στάσιμο.  Είναι κάτι σαν μια παύση σε σχέση με αυτά που λένε τα προηγούμενα επεισόδια. Χρησιμοποιείται για για να δείξει την αντίληψη του υπόλοιπου κόσμου για το ζήτημα  και γι’ αυτό στον χώρο υπάρχουν αιχμάλωτες ελληνίδες. Υπάρχει μόνο ο χορός στη σκηνή και την ορχήστρα,  οπότε είναι το μόνο πράγμα που θα τραβάει την προσοχή των θεατών.
       Στο συγκεκριμένο απόσπασμα , ο χορός θρηνεί και για τους νικητές ,οι οποίοι όλοι έχασαν και από κάτι. Επίσης, αναφέρει και τον Μενέλαο, που παρασύρθηκε από τους ανέμους έχοντας μαζί του το είδωλο της Ελένης. Ταυτόχρονα, θρηνούν και για την καταστροφή της Τροίας,  καθώς θεωρούν ότι θα μπορούσαν να την αποφύγουν. Αναρωτιούνται για την ύπαρξη και την φύση των θεών, πως δεν το κατανοεί κανείς αυτό και πως δεν είναι λογικό να αλλάζουν γνώμη τόσο γρήγορα, με αποτέλεσμα τίποτα να μην είναι πλέον σίγουρο. Θεωρούν ανούσιο για κάποιον να ψάχνει την δόξα απ’ τον πόλεμο και πως οι δύο μεριές θα μπορούσαν να λύσουν τα προβλήματά τους μέσα απ’ τον διάλογο και πως δεν θα καταστρεφόταν έτσι η Τροία.
   Μου αρέσει  επειδή είναι πιο κοντά στις σκέψεις του θεατή και προσπαθεί κάπως να αμφισβητήσει τους θεούς, κάτι που μας βάζει στην θέση των ανθρώπων στους τότε καιρούς, οι οποίοι απλά πίστευαν σε όλα αυτά, χωρίς να βεβαιωθούν ή να κοιτάξουν τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Επίσης,  γενικά ο χορός σε όλη την  τραγωδία κρύβεται στην σκιά  και τώρα, είναι σειρά του να πάρει το κύριο μέρος και να δείξει την ομορφιά της μουσικής και της χορογραφίας.

Μήδεια 

Τζένια 

Βένια 

Ελένη Π.
Αν διάλεγα ένα έργο του Ευριπίδη το οποίο θα ήθελα να σκηνοθετήσω, θα ήταν Η “Μήδεια” (431 π.Χ.). Από τα πιο δυνατά έργα, ένα από τα συγκλονιστικότερα και παθητικότερα δράματα του παγκοσμίου θεάτρου. Παρόλο που είχε μια κακή κατάληξη, μου άρεσε τόσο πολύ η ιστορία.
     Η Μήδεια, μάγισσα, κόρη του Αιήτη, βασιλιά της Κολχίδος, ερωτεύεται τον Ιάσονα, που έχει πάει να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας. Τον βοηθάει στην προσπάθειά του και φεύγει μαζί του για την Κόρινθο, όπου όμως ο Ιάσων την εγκαταλείπει και νυμφεύεται τη Γλαύκη, κόρη του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα. Ο Ιάσων θέλει να διώξει τη Μήδεια και τα δυο παιδιά τους κι εκείνη, ταπεινωμένη και παράφορα ερωτευμένη, συλλαμβάνει την ιδέα να εκδικηθεί σκληρά τον Ιάσονα και να πεθάνει κατόπιν. Οργισμένη απευθύνεται στον Ιάσονα,  που τής συνιστά να φύγει αμέσως και με περιφρόνηση απαντά στην κυνική πρόταση, που τής κάνει να τη βοηθήσει στη φυγή της. Από την Κόρινθο περνά ο Αιγεύς, βασιλιάς της Αθήνας, που προσφέρεται να τη φιλοξενήσει. Η νεόνυμφη βασίλισσα δέχεται χαρούμενη τα δώρα που της προσέφερε η Μήδεια. Η Μήδεια τώρα παλεύει ανάμεσα στη ζήλεια και στη μητρική στοργή, μα η οργή της είναι πιο δυνατή από την αγάπη στα παιδιά της. Κι έτσι, ενώ ένας αγγελιοφόρος έρχεται και λέει πως η Γλαύκη πέθανε περιτριγυρισμένη από τις φλόγες που έβγαλαν τα μαγεμένα δώρα και μαζί της ο πατέρας της Κρέοντας, η Μήδεια ολοκληρώνει την εκδίκησή της προς τον Ιάσονα σκοτώνοντας και τα παιδιά τους μέσα στο παλάτι. Ο Ιάσων μανιασμένος ετοιμάζεται να σκοτώσει τη Μήδεια, μα εκείνη φεύγει κι έρχεται στην Αθήνα πάνω σε αμάξι, που το σέρνουν φτερωτοί δράκοντες.
      Το έργο έχει μεγάλη δραματικότητα και προκαλεί θλίψη στους θεατές με την κατάληξη του. Αλλά κάθε σκηνοθέτης θα επέλεγε λίγη δραματικότητα και τραγικότητα στο έργο του, γι αυτό επέλεξα να σκηνοθετήσω αυτή τη τραγωδία.

Μέλπη 

Δήμητρα Γ. 

Εγώ το έργο που θα διάλεγα να σκηνοθετήσω είναι η "Μήδεια", Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την υπόθεση στην οποία η Μήδεια παρασύρεται από το πάθος της εκδίκησης για την εγκατάλειψη από τον Ιάσονα και προκαλεί τον θάνατο με δηλητηριασμένα δώρα, της αντιζήλου του, της Γλαύκης, κι έπειτα, μετά από πολλές ταλαντεύσεις και ψυχολογικές μεταστροφές σκοτώνει τα ίδια της τα παιδιά. Και στο τέλος μάλιστα καταφέρνει να αποφύγει την τιμωρία βρίσκοντας καταφύγιο στην Αθήνα του Αιγέα που την φιλοξενεί.  

Γιάννης Τ. 

Το έργο που διάλεξα είναι η "Μήδεια". Το διάλεξα γιατί όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν στο έργο αυτό είναι ανατριχιαστικά, περίεργα και απίθανα. Και παρόλα αυτά έγιναν.  Μου άρεσε για πολλούς λόγους και θα πω κάποιους. Μου άρεσαν τα γεγονότα που προκάλεσε η Μήδεια και ότι το έκανε από ευγένεια, αν και οι αποφάσεις που πήρε μου φαίνονται ταυτόχρονα και παρατραβηγμένες. Επίσης, μου φάνηκε ενδιαφέροντας ο τρόπος με τον οποίο πήρε εκδίκηση από τον Ιάσονα σκοτώνοντας τα παιδιά της καθώς και τα αισθήματα τα οποία εκδήλωνε η Μήδεια καθόλη τη διάρκεια της τραγωδίας, από την κατάθλιψη ως την οργή. 

Σπύρος 

Κύκλώπας

Πέτρος

Εγώ θα σκηνοθετούσα το μοναδικό σατυρικό δράμα του Ευριπίδη γιατί η υπόθεση μου κίνησε το ενδιαφέρον, το διάβασα και το βρήκα πολύ καλό. Και θα μου άρεσε να είμαι εγώ  ο σκηνοθέτης μιας παράστασής του. 

Ηρακλής Μαινόμενος 

Σέβη

Για ένα καλό θέατρο πρώτα απ’ όλα θα έπαιρνα ένα από τα έργα που έχουν χαρακτήρες που είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι, όμως έχουν μοντέρνα θέματα που μπορώ να βγάλω σύγχρονα διδάγματα από  αυτά.
   Για αυτόν τον λόγο επέλεξα την ιστορία του Ηρακλή (Φυσικά όχι την ρωμαϊκή εκδοχη, “Hercules Furens”), που είναι μία από  τις τραγωδίες του Ευριπίδη που διασώθηκαν.
    Όλοι, μέχρι και οι ξένοι, ξέρουν τον Ηρακλή, κυρίως από την (κατά την άποψή μου χάλια) ταινία της Disney, και το έργο έχει θέματα με τα οποία  μπορώ να δουλέψω  άνετα και νιώθω ότι πολλοί από τους χαρακτήρες είναι ηθικά γκρίζοι. Επίσης, όλοι στην γη έχουμε χάσει κάποιον, άρα μπορεί εύκολα ένας άνθρωπος συσχετιστεί με τον Ηρακλή(μέχρι ένα σημείο).
    Εφόσον έχω ένα τέτοιο έργο στα χέρια μου θα ήθελα να δώσω βάση και στα κυρίως τραγικά γεγονότα, όμως θα έπαιρνα και  λίγη καλλιτεχνική ελευθερία για να δείξω τον μεγάλο δρόμο που έχει ο πρωταγωνιστής μπροστά του για να ξεπεράσει και να θεραπευτεί από μια τραυματική εμπειρία, δηλαδή τον θάνατο της οικογένειας του από τα ίδια του τα χέρια.

Σείριος 

Εγώ θα ήθελα να σκηνοθετήσω αυτό το έργο του Ευριπίδη γιατί ο αγαπημένος μου ήρωας της αρχαίας Ελλάδας είναι ο Ηρακλής. Μου αρέσει πάρα πολύ που παλεύει με τέρατα και το αγαπημένο μου είναι αυτό με τη Λερναία Ύδρα όπου ο Ηρακλής εκτός από δύναμη έπρεπε να σκεφτεί και έξυπνα για να νικήσει. Όμως στην τραγωδία του Ευριπίδη αναφέρονται πράγματα για την ζωή του ήρωα τα οποία δεν είναι πολύ γνωστά και μας δείχνει μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα του. 

Τρωάδες 

Ελένη Κ.
Εάν έπρεπε να σκηνοθετήσω ένα έργο του Ευριπίδη, πιστεύω πως θα σκηνοθετούσα τις “Τρωάδες”. Θα διάλεγα αυτό το έργο γιατί, εκτός από το πρωτότυπο αρχαίο κείμενο, υπάρχουν και πολλές διαφορετικές διασκευές του από τις οποίες θα μπορούσα να εμπνευστώ. Επιπλέον, το έργο συνδέεται με την Ιλιάδα, άρα πιθανότατα θα ήταν πιο εύκολο να παρακολουθηθεί από το κοινό. Τέλος, η πλοκή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, δείχνοντας την συνέχεια του Τρωικού Πολέμου από την πλευρά των γυναικών της Τροίας και του δράματος που περνούν. Με αυτόν τον τρόπο δίνει αρκετές ευκαιρίες στις ηθοποιούς να αναδείξουν τις ικανότητές τους σε ρόλους με έντονο συναισθηματικό φορτίο και να μεταδώσουν ένα, πάντα επίκαιρο, αντιπολεμικό μήνυμα στους θεατές.

Δημήτρης Χ.
Ο Ευριπίδης έχει κάνει πολλά έργα τα οποία έχουν μείνει στην ιστορία. Αν ήμουν ένας σκηνοθέτης θα σκηνοθετούσα σίγουρατις “Τρωάδες”.  Αναφέρονται κυρίως στο τι έγιναν οι επιζώντες του Τρωικού Πολέμου και κυρίως οι γυναίκες, κάτι για το οποίο είμαι σίγουρος ότι όλοι είχαμε την απορία, τι έγιναν όσοι γλίτωσαν  από τους ασταμάτητους Αχαιούς.  Έτσι, θα ήθελα να λύσω όλων την απορία και να έβγαζα μια πολύ ωραία παράσταση απλώς με ποιο σύγχρονα σκηνικά από ότι την αρχαία εκδοχή. Μάλιστα θα έβρισκα τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς, ώστε να γινόταν η παράσταση ακόμα ποιο ρεαλιστική και να δώσω το κλίμα της εποχής. Και γιατί ναμην  έκανα τις “Τρωάδες”  και ταινία;

Βασίλης 

Αθηνά 

Κωνσταντίνος Ζ. 

Βάκχες 

Αλέξανδρος Π. 

Χάρης 

Ιφιγένεια Εν Ταύροις 

Αφροδίτη 

Ζαχαρίας 

Ιφιγένεια Εν Αυλιδι 

Δέσποινα 

Δημήτρης Γ.
Αν είχα να επιλέξω ένα έργο του Ευριπίδη  θα επέλεγα την “Ιφιγένεια εν Αυλίδι”. την ιστορία της Ιφιγένειας στην Αυλίδα πριν από την θυσία της στην θέα Άρτεμη.  Ο λόγος που επέλεξα αυτό το έργο είναι επειδή ο θεατής είναι μάρτυρας της τραγικής ειρωνείας που δημιουργείται  ανάμεσα στην  μητέρα που σε ένα κλίμα συγκίνησης και χαράς ετοιμάζεται να  παντρέψει την κόρη της με τον Αχιλλέα και τον μελαγχολικό και απελπισμένο  πάτερα που πρέπει να θυσιάσει το παιδί του. Λογω τον συναισθημάτων που καλούνται να  δημιουργούν  οι ηθοποιοί στον θεατή εγώ θα είχαν την δυνατότητα και την ευελιξία ως σκηνοθέτης να κινηθώ ανάλογα .
 

Ανδρομάχη 

Μαργαρίτα

       Εάν ήμουν σκηνοθέτης, το έργο του Ευριπίδη που θα ανέβαζα στο θέατρο της Επιδαύρου θα ήταν η Τραγωδία του “Ανδρομάχη”. Η Ανδρομάχη είναι ένα πρόσωπο που δεν αναπτύχθηκε πολύ στο ομηρικό έπος όπου παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Εκεί, υποδύεται μόνο τον ρόλο της αφοσιωμένης συζύγου του Έκτορα που προσπαθεί να τον πείσει να μην εκτεθεί σε κίνδυνο. Ο Ευριπίδης στο έργο του της προσφέρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Περιγράφει τα βάσανά της στην αιχμαλωσία μετά την άλωση της Τροίας, αφού γίνει λάφυρο του Νεοπτόλεμου, γιου του Αχιλλέα. Η Ανδρομάχη εμπλέκεται σε δυσάρεστες περιπέτειες διότι προκαλεί την ζήλια της Ερμιόνης. Στο τέλος, ο ποιητής προσφέρει ως λύση την εμφάνιση της Θέτιδας ως “από μηχανής θεού”. Με την επιλογή αυτή, θα είχα το προνόμιο να αξιοποιήσω περισσότερους ηθοποιούς με τους ανάλογους ρόλους, ώστε να μην μείνει δυσαρεστημένος ο θίασός μου. Επίσης, σκηνοθετικά μου δίνει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω ευφάνταστους και σύγχρονους τρόπους για την θεϊκή επέμβαση της Θέτιδος αντί για την χρήση του αρχαίου αιωρήματος. Επομένως, σκοπός μου θα ήταν να αναδείξω τις άλλες πλευρές της Ανδρομάχης.

Τάνια
Αν ήταν να σκηνοθετήσω κάποιο από τα έργα του Ευριπίδη θα διάλεγα την “Ανδρομάχη”. Η “Ανδρομάχη” του Ευριπίδη ήταν μία τραγωδία του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, η οποία διδάχθηκε γύρω στο 427- 424π.Χ. Ο χορός αποτελούνταν από γυναίκες της Φθίας και υπήρχαν συνολικά 10 ρόλοι, εκ των οποίων η Ανδρομάχη, η Ερμιόνη, ο Νεοπτόλεμος, ο Μενέλαος, ο Ορέστης και ο Πηλέας ήταν οι βασική (κύριοι). Το σκηνικό παρίστανε τον ναό της Θέτιδας στην Φθία.
  Ο χαρακτήρας του έργου είναι πλούσιος, καθώς εμπλέκει θέματα κοινωνικά, προσωπικά, θρησκευτικά, φιλοσοφικά, πολιτικά, αλλά και ερωτικά. Σύμφωνα με την πηγή: «στοχοποιεί πολλά δεινά όπως τον πόλεμο, την απληστία, την προδοσία, τις προσωπικές αδυναμίες, την εν τυφλή υποταγή στους θεούς και τη γυναικεία απιστία, χωρίς να απορρίπτει τον καλό γάμο ο οποίος στηρίζεται στη σωφροσύνη της γυναίκας και του άνδρα».
   Η υπόθεση έχει πολύ ενδιαφέρον και μας αποκαλύπτει πολλά για τις αντιλήψεις και τον πολιτισμό εκείνης της εποχής, κάτι που εμπλουτίζει το έργο. Ο έντονος χαρακτήρας του μάλιστα, είναι το κύριο στοιχείο του που μου τράβηξε την προσοχή. Βλέπουμε ήδη από την πρώτη πράξη να μας παρουσιάζεται η Ανδρομάχη, η οποία μονολογεί τα γεγονότα: πως ο γιος της, Μολοσσός, και η ίδια κινδυνεύουν από την γυναίκα του Νεοπτόλεμου, Ερμιόνη, η οποία θέλει να τους σκοτώσει από τη ζήλια της που η Ανδρομάχη μπόρεσε να κάνει παιδί μαζί του, ενώ εκείνη όχι.
Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση στο έργο είναι η ειλικρίνεια με την οποία προβάλλουν τις απόψεις τους οι χαρακτήρες του έργου. Είτε αναφερόμαστε στον Πηλέα, είτε στην Ανδρομάχη ή ακόμα και στην Ερμιόνη, βλέπουμε ο λόγος τους να είναι ευθύς χωρίς μεταφορές και να λένε αυτό που θέλουν να πουν χωρίς να γυρνάνε το θέμα.
Εν κατακλείδι, το έργο θα το διάλεγα για την ποικιλία στα θέματα που προβάλλει αλλά και για τον ευθύ διάλογο του.
 
Σταματία
Ανάμεσα στις τραγωδίες του Ευριπίδη ξεχώρισα την “Ανδρομάχη”. Είναι η γυναίκα του Έκτορα, του αρχηγού των Τρώων, που κατέληξε σκλάβα στην Ελλάδα, όταν οι Έλληνες κατέκτησαν την Τροία. Είναι μια δυστυχισμένη γυναίκα που έμεινε χήρα ,όταν ο Αχιλλέας σκότωσε τον άντρα της . Επίσης.  οι Έλληνες σκότωσαν το παιδί της πετώντας το από τα τείχη της Τροίας για να μην πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα του όταν μεγαλώσει . Το έργο είναι πολύ δραματικό και προκαλεί θλίψη και συγκίνηση στους θεατές που παρακολουθούν. Η Ανδρομάχη είναι ένα πολύ τραγικό πρόσωπο που προκαλεί  τους σκηνοθέτες ως προς το  πως θα ερμηνεύσουν την τόση δραματικότητα και τραγικότητα.
 
Μυρσίνη
Το έργο το οποίο θα επιθυμούσα να σκηνοθετήσω θα ήταν αυτό της “Ανδρομάχης” . Είναι ένα έργο το οποίο είναι πρωτοποριακό με ιδιαίτερα πολυσήμαντο χαρακτήρα. Τα θέματα τα οποία στοχεύει ο Ευριπίδης  να θίξει είναι ποικίλα και αφορούν έως και σήμερα την κοινωνία.
     Ξεκινώντας από την πρωταγωνίστρια την Ανδρομάχη, αυτή  είναι ένας πολυδιάστατος ρόλος, με κυρίαρχη πλευρά της την τραγική, η οποία είναι η βασική διάθεση στο έργο . Είναι μια βασανισμένη γυναίκα η οποία έχει χάσει τον γιό της, τον άντρα της και την ευρύτερη οικογένεια της στον Τρωικό Πόλεμο . Ο κοινωνικός ρόλος της πια είναι να είναι παλλακίδα του γιου του Αχιλλέα  από γυναίκα του διάδοχου βασιλιά  Έκτορα. Έχει ζήσει την ύψιστη στεναχώρια χάνοντας το σπλάχνο της και τώρα είναι αναγκασμένη να αποδέχεται βία σε καθημερινή βάση, εξαιτίας του αποτελέσματος του  πολέμου . Τώρα πια έχει ένα παιδί , το παιδί του Νεοπτόλεμου , τον Μολοσσό.  Ο Ορέστης από την άλλη είναι ένας ρόλος πιο μυστήριος,  η συμπεριφορά του μεταφράζεται πάντα με δυο τρόπους, για παράδειγμα όπως η κίνηση του να σκοτώσει τον Νεοπτόλεμο μπορεί να θεωρηθεί ότι έγινε  για να πλησιάσει την Ερμιόνη και να την νυμφευτεί . Αυτή η κίνηση εκτιμάται ότι έχει κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις γιατί ο Ορέστης ήθελε να αποκτήσει ένα υψηλόβαθμο  ρολό στην κοινωνία και να είναι κάτοχος αξιώματος ως σύζυγος της κόρης του ηγέτη . Επίσης λένε ότι είχε μεγάλα συμφέροντα αν αποκτούσε το αξίωμα που του υποσχέθηκαν   παλαιοτέρα . Ο Νεοπτόλεμος είναι κατά την άποψη μου ένας ήρωας επιπόλαιος και συμφεροντολόγος . Είναι αναποφάσιστος στο ποια γυναικά θέλει να έχει και εν τέλει δεν δίνει αξία  σε τίποτα που γίνεται στον περίγυρο του. Η Ερμιόνη είναι μια γυναίκα που αποπνέει δηλητήριο , προσπαθεί με δόλιους τρόπους να κερδίσει την προσήλωση του συζύγου της προς το πρόσωπο της. Θέλει να βγάλει την Ανδρομάχη από την ζωή του Νεοπτόλεμου οριστικά , θα προσπαθήσει να το κάνει αφαιρώντας τη ζωή της εν αγνοία του άνδρα της. Έχοντας στην υποστήριξη  του πατέρα της θα κάνει απόπειρα δολοφονίας με παταγώδη αποτυχία και δυστυχώς για εκείνη θα το μάθει ο Νεοπτόλεμος . 
     Οι υπόλοιποι ρόλοι, Πηλέας, Θέτις ,Μενέλαος,  είναι ρόλοι με μη καθοριστικό ρόλο στην πλοκή αλλά προσφέρουν  μεγάλη συναισθηματική  ένταση με τους  διαλόγους κατά τη διάρκεια του έργου .
Η σκηνοθετική μου άποψη πάνω στο έργο είναι ότι πρέπει να βρεθεί η ισορροπία της έντασης των συναισθημάτων των ηρώων σε συνάρτηση με τη συνολική απόδοση αισθημάτων  . Την διαφοροποίηση τους ανάμεσα στους ήρωες, τα πρωτεύοντα συναισθήματα όπως η θλίψη και η νοσταλγία σε αντίθεση με τα δευτερευούσης σημασίας αισθήματα όπως η χαρά, με βάση πάντα το έργο. Επιπλέον  το συνολικό αποτέλεσμα του εκάστοτε ήρωα ως προς την έκφραση.
   Στη συνέχεια, η μουσική που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω θα συμβάδιζε με την εποχή της ιστορίας , με μερικά επιπλέον στοιχεία  εμπνευσμένα από την βυζαντινή εποχή.  
    Επιπρόσθετα,  ο συνδυασμός της σύγχρονης κοινωνικοπολιτικής κατάστασης συνδέεται άρρηκτα  με την τότε εποχή, οπότε αν ήμουν σκηνοθέτης θα επιθυμούσα να εκφράσω μέσα από το έργο την πρωτοπορία στη σκέψη που είχε ο Ευριπίδης που για κάποιους είναι ακόμα περίεργη  και προχωρημένη. Ο Ευριπίδης ήταν ο πρώτος που εξιδανίκευσε την θέση της γυναίκας για  την εποχή του, για εμένα θεωρείται ένας από τους πιο σκεπτόμενους ανθρώπους,  που έβαλαν το λιθαράκι τους για την εξέλιξη της νοητικής και ψυχικής μας εκπαίδευση

Θαρρενός
   Εγώ θα σκηνοθετούσα την “Ανδρομάχη”.
Εξιστορεί τα γεγονότα μετά τον Τρωικό Πόλεμο και συγκεκριμένα τις περιπέτειες της γυναίκας του Έκτορα, της Ανδρομάχης, αφού έχει αιχμαλωτιστεί και έχει γίνει σκλάβα του Νεοπτόλεμου, γιου του Αχιλλέα. Η Ανδρομάχη βρίσκετε σε δυσάρεστη θέση,  καθώς η γυναίκα του Νεοπτόλεμου, η Ερμιόνη, δεν την δέχεται και προσπαθεί να την σκοτώσει, μαζί με τον γιο της. Σημαντικό ρόλο παίζουν ο Πηλέας, ο οποίος σώζει την Ανδρομάχη, και η Θέτιδα η οποία είναι εκεί σαν “ο από μηχανής Θεός” για να παρηγορήσει τον Πηλέα αφού αυτός έμαθε για την δολοφονία του εγγονού τους στους Δελφούς. Ο Ευριπίδης κάνει πολύ καλή δουλειά,  ξεκαθαρίζοντας ποιους  χαρακτήρες μας παροτρύνει να αντιπαθούμε, για παράδειγμα την Ερμιόνη, γυναίκα του Νεοπτόλεμου, η οποία φεύγει με τον πρώην έρωτα της μόλις έχει σκοτωθεί ο άντρας της.
   Αξιοσημείωτο είναι πως ο Ευριπίδης χρησιμοποιεί πολλούς γυναικείους χαρακτήρες σε μία πατριαρχική εποχή. Αυτό σημαίνει πως το έργο του αυτό δεν θα ήταν τόσο καλοδεχούμενο τότε. Για ακόμη μια φορά παρατηρούμε πόσο μπροστά από την εποχή ήταν στην πραγματικότητα ο Ευριπίδης.  

Μαρία

 +Εξτρα μπόνους: Τραχίνιες (Σοφοκλή)

Μανώλης 

Υ.Γ.: Κι ένα τραγουδάκι αφιερωμένο στον Ευριπίδη, που μαθαίνει σε καθέναν από μας ότι είναι "εγκλωβισμένος μέσα σε ψέματα που γίνανε θεσμοί" .