Ο θάνατος είναι πολύ περίεργη κατάσταση. Είναι η ύστατη στιγμή να συνειδητοποιήσεις. Ότι δεν θα υπάρξουν άλλες στιγμές.
Είναι περίεργο που για πρώτη φορά σ' αυτό το ιστολόγιο παρουσιάζουμε ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, γραμμένο για έναν αγαπημένο μου συνθέτη. Είναι περίεργο πώς καμιά φορά ο θάνατος, το τέλος, είναι ευκαιρία για δημιουργία, για αρχή.
Θα ήταν περίεργο να ευχηθώ κι άλλες αρχές χωρίς να υπάρχουν άλλα τέλη; Και στο καρέ τυφλών που παίζουμε, να μην ξαναπάμε πάσο...
Για τον Άλκη Αλκαίο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου