Μέρος 2ο γιατί είναι η δεύτερη φορά που το ιστολόγιο δημοσιεύει μια παρόμοια δημιουργική εργασία. Και μετά το τότε Β3 , τη σκυτάλη παίρνουν το φετινό Β1 και το φετινό Β3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου.
Σε αυτήν την ανάρτηση, λοιπόν, δημοσιεύονται οι δημιουργικές εργασίες που υλοποιήθηκαν για το μάθημα της Ιστορίας, εμπνευσμένες από την πρωτοβυζαντινή και την μεσοβυζαντινή εποχή. Κατά τα
γνωστά, στη σειρά αυτών των δημιουργικών εργασιών τα παιδιά προσεγγίζουν δημιουργικά την Ιστορία σε α' πρόσωπο. Μπορούσαν να επιλέξουν από μια λίστα που τους είχε δοθεί ένα ιστορικό γεγονός ή ένα ιστορικό πρόσωπο, πραγματικό ή φανταστικό αλλά τοποθετημένο σε συγκεκριμένο και ρεαλιστικό ιστορικό πλαίσιο και χωρίς αναχρονισμούς, κι έπειτα έπρεπε να γράψουν κείμενα διαφόρων ειδών. Εννοείται ότι τα παιδιά θα μπορούσαν να ασχοληθούν και με κάποια δική τους ιδέα σχετική. Όπως επίσης και να εμπνευστούν από ένα ιστορικό γεγονός και να το ζωγραφίσουν.
Οι εργασίες παρουσιάζονται χρονολογικά. Ωστόσο, πολλές ήταν οι εργασίες που είχαν ως θέμα το τελευταίο βράδι μιας βυζαντινής πριγκίπισσας στην Κωνσταντινούπολη πριν φύγει για να παντρευτεί κάποιον ξένο ηγεμόνα ώστε να επικυρωθεί κάποια διπλωματική συμφωνία. Στην προηγούμενη ανάρτηση επειδή αυτή η πρακτική ακολουθήθηκε καθόλη την βυζαντινή ιστορία (και όχι μόνο), οι συγκεκριμένες εργασίες δημοσιεύτηκαν διάσπαρτες, ανάμεσα στις υπόλοιπες. Στην παρούσα θα δημοσιευτούν πρώτες.
Ακολουθούν τα έργα των παιδιών. (Ο Πάνος, η Κασσιανή και ο Στέφανος είναι από άλλες τάξεις. Παλιά. )
Είστε Βυζαντινή πριγκίπισσα, πρόκειται να σας παντρέψουν με τον γιό ενός ξένου ηγεμόνα ώστε να επικυρωθεί μια συμμαχία και είναι το τελευταίο βράδυ σας στην Κωνσταντινούπολη πριν φύγετε για πάντα.
Άννα
Αλήθεια
Γκιουλίζ
Αγγελική
Ξύπνησα σήμερα, αμέριμνη από ό,τι με περιμένει. Πηγαίνω εις το μπάνιο να νιφτώ, μετά στην τραπεζαρία για να λάβω το πρωινό μου και να καλημερίσω τον πατέρα, μόνο και μόνο για να μου πει μερικά τραγικά νέα. Θα με παντρέψουν με τον Erikley τον γιό του Sepherus(ενός ηγεμόνα που ούτε η μάνα του δεν τον ξέρει). Θα με παντρέψουν με ΞΕΝΟ. Και φυσικά δεν έχω τον λόγο να πω τίποτα. Γιατί; Επειδή είμαι πριγκίπισσα; Επειδή είμαι γυναίκα νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε θέλουν με την ζωή μου χωρίς να μου πέφτει λόγος και εγώ πρέπει να τους υπακούω; Σε καμία περίπτωση. Δεν θα κάθομαι σαν ένα αντικείμενο την ημέρα του γάμου μου. Θα πάρω αυτόν που θέλω, αν θέλω εγώ. Είναι πολύ καταθλιπτικό αλλά και εξοργιστικό να βλέπω άλλες τόσες γυναίκες μαζί με την μητέρα μου και την αδερφή μου να περνούν τα ίδια. Εγώ δεν θα είμαι έτσι, δεν υπάρχει περίπτωση. Ποτέ και κανείς δεν θα μου πάρει την ελευθερία μου και δεν χρειάζομαι κανέναν για να την βρω. Θα το σκάσω μόνη μου. Σήμερα κιόλας το βράδυ. Αντί να φύγω με την άμαξα για να βρω τον Erikley θα κρυφτώ και θα φύγω με τον αγαπημένο μου σε άλλη χώρα. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν και δεν τους πέφτει λόγος αυτό που κάνουν είναι ανήθικο και ντροπιαστικό. Να είστε σίγουροι πως θα το αλλάξω.
Μιράντα
Δεν το πιστεύω. Δεν γίνεται να φύγω. Δεν μπορώ να αφήσω το σπίτι μου, την οικογένειά μου. Δεν μπορώ να διανοηθώ αυτό που συμβαίνει. Αυτό θα είναι το τελευταίο βράδυ στο παλάτι, σ’ αυτό το πανέμορφο και οικείο μέρος. Το τελευταίο βράδυ που θα κοιτάξω από το δωμάτιό μου την θέα, τους δρόμους που λάμπουν. Το τελευταίο βράδυ που θα ακούσω την καμπάνα της Αγίας Σοφίας να χτυπάει ανέμελα, δυνατά και περήφανα. Η τελευταία φορά που θα δω σε μια πλατεία και στους δρόμους τόσο κόσμο. Τελευταία φορά που θα ακούσω τους ανθρώπους στην αγορά να φωνάζουν και οι πωλητές να προσπαθούν να προσεγγίσουν κόσμο. Τα γέλια, οι χαρές, οι λύπες.... Όλα θα μου λείψουν. Αλλά πιο πολύ ο αδερφός μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω. Είναι μικρός, ανώριμος και έχει ανάγκη από έναν οδηγητή. Ποιος θα είναι αν δεν είμαι εγώ εδώ να τον προσέχω; Φοβάμαι. Κι όλα αυτά για έναν.... ξένο. Όλα αυτά για κάποιους που δεν υπολογίζουν κανέναν και κανενός τα συναισθήματα. Εμένα με σκέφτηκαν πριν πάρουν αυτήν την απόφαση; Δεν θα έπρεπε καν να πάρουν αυτοί την απόφαση. Αλλά μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι και να τούς κοιτάξεις στα μάτια λέγοντας «Όχι», όταν ζεις σε αυτήν την πατριαρχική κοινωνία; Όταν είσαι γυναίκα.... Αντίο, Πόλη..... Ο Θεός να σε φυλά... και όλους σας....
Αναστασία
Βυζάντιο
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα έκλεισαν και επίσημα οι ημερομηνίες για τους γάμους μας με τον μελλοντικό μου άντρα. Αύριο παντρευόμαστε, αλλά δεν έχουμε γνωριστεί, ίσα που έχουμε πει ένα γεια αλλά αυτό κάνεις δεν το λογαριάζει.
Οι ετοιμασίες κανονίστηκαν πριν από λίγο, όπως για το καθιερωμένο τραπέζι μετά τον γάμο και τι ώρα θα αναχωρήσουμε για τα πατρικά εδάφη του συζύγου μου.
Στενοχωριέμαι πολύ που θα αφήσω πίσω μου τα πατρικά μου εδάφη, αλλά έτσι κανόνισαν τ' αρσενικά και έτσι θα γίνει. Απλά για την ώρα θα κοιτάξω να απολαύσω το τελευταίο βράδυ μου στον πύργο.
Είμαι πολύ οργισμένη γιατί σε όλους πέφτει λόγος εκτός από 'μένα που με αφορά στο κάτω κάτω και γιατί όλα αυτά τα κάνουν για το συμφέρον τους. Βλέπεις εγώ είμαι γυναίκα και δεν έχω λόγο ούτε μπορώ να εκφράζω την άποψη μου .Αύριο μετά την δύση του ηλίου θα πούμε το τελικό μας αντίο, πριν φύγω από τον τόπο που γεννήθηκα, που έζησα, που έπαιξα, που χτύπησα, που έκλαψα και χάρηκα.
Κανέναν δεν ενδιαφέρει εκτός από την μάνα μου, πώς αισθάνομαι και τι πραγματικά εγώ θέλω να κάνω στην ζωή μου, γιατί είμαι γυναίκα και γιατί από αυτό τον γάμο εξαρτάται η συμμαχία και η ειρήνη.
Αυτή είναι η τελευταία μου σημείωση από τα πάτρια εδάφη μου.Παρ όλα αυτά, μια νέα μέρα έρχεται και για να την αντιμετωπίσω χρειάζεται δύναμη και υπομονή.
Με αγάπη,
Γιολάντα
Δεν το πιστεύω. Δεν γίνεται να φύγω. Δεν μπορώ να αφήσω το σπίτι μου, την οικογένειά μου. Δεν μπορώ να διανοηθώ αυτό που συμβαίνει. Αυτό θα είναι το τελευταίο βράδυ στο παλάτι, σ’ αυτό το πανέμορφο και οικείο μέρος. Το τελευταίο βράδυ που θα κοιτάξω από το δωμάτιό μου την θέα, τους δρόμους που λάμπουν. Το τελευταίο βράδυ που θα ακούσω την καμπάνα της Αγίας Σοφίας να χτυπάει ανέμελα, δυνατά και περήφανα. Η τελευταία φορά που θα δω σε μια πλατεία και στους δρόμους τόσο κόσμο. Τελευταία φορά που θα ακούσω τους ανθρώπους στην αγορά να φωνάζουν και οι πωλητές να προσπαθούν να προσεγγίσουν κόσμο. Τα γέλια, οι χαρές, οι λύπες.... Όλα θα μου λείψουν. Αλλά πιο πολύ ο αδερφός μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω. Είναι μικρός, ανώριμος και έχει ανάγκη από έναν οδηγητή. Ποιος θα είναι αν δεν είμαι εγώ εδώ να τον προσέχω; Φοβάμαι. Κι όλα αυτά για έναν.... ξένο. Όλα αυτά για κάποιους που δεν υπολογίζουν κανέναν και κανενός τα συναισθήματα. Εμένα με σκέφτηκαν πριν πάρουν αυτήν την απόφαση; Δεν θα έπρεπε καν να πάρουν αυτοί την απόφαση. Αλλά μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι και να τούς κοιτάξεις στα μάτια λέγοντας «Όχι», όταν ζεις σε αυτήν την πατριαρχική κοινωνία; Όταν είσαι γυναίκα.... Αντίο, Πόλη..... Ο Θεός να σε φυλά... και όλους σας....
Βυζάντιο
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα έκλεισαν και επίσημα οι ημερομηνίες για τους γάμους μας με τον μελλοντικό μου άντρα. Αύριο παντρευόμαστε, αλλά δεν έχουμε γνωριστεί, ίσα που έχουμε πει ένα γεια αλλά αυτό κάνεις δεν το λογαριάζει.
Οι ετοιμασίες κανονίστηκαν πριν από λίγο, όπως για το καθιερωμένο τραπέζι μετά τον γάμο και τι ώρα θα αναχωρήσουμε για τα πατρικά εδάφη του συζύγου μου.
Στενοχωριέμαι πολύ που θα αφήσω πίσω μου τα πατρικά μου εδάφη, αλλά έτσι κανόνισαν τ' αρσενικά και έτσι θα γίνει. Απλά για την ώρα θα κοιτάξω να απολαύσω το τελευταίο βράδυ μου στον πύργο.
Είμαι πολύ οργισμένη γιατί σε όλους πέφτει λόγος εκτός από 'μένα που με αφορά στο κάτω κάτω και γιατί όλα αυτά τα κάνουν για το συμφέρον τους. Βλέπεις εγώ είμαι γυναίκα και δεν έχω λόγο ούτε μπορώ να εκφράζω την άποψη μου .Αύριο μετά την δύση του ηλίου θα πούμε το τελικό μας αντίο, πριν φύγω από τον τόπο που γεννήθηκα, που έζησα, που έπαιξα, που χτύπησα, που έκλαψα και χάρηκα.
Κανέναν δεν ενδιαφέρει εκτός από την μάνα μου, πώς αισθάνομαι και τι πραγματικά εγώ θέλω να κάνω στην ζωή μου, γιατί είμαι γυναίκα και γιατί από αυτό τον γάμο εξαρτάται η συμμαχία και η ειρήνη.
Αυτή είναι η τελευταία μου σημείωση από τα πάτρια εδάφη μου.Παρ όλα αυτά, μια νέα μέρα έρχεται και για να την αντιμετωπίσω χρειάζεται δύναμη και υπομονή.
Με αγάπη,
Γιολάντα
Μιχάλης Τ.
Αγαπητοί υπήκοοι και φίλοι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας,
Βρισκόμαστε σε μια σημαντική στιγμή, όπου η μοίρα μου συνδέεται με τη μελλοντική ειρήνη και σταθερότητα της περιοχής. Είναι ευθύνη μου να συμμετάσχω σε αυτήν τη στρατηγική ένωση μεγάλης σημασίας.
Σε αυτό το τελευταίο βράδυ στην Κωνσταντινούπολη, εκφράζω τον θαυμασμό μου για την ιστορία και τον πολιτισμό αυτής της μεγαλοπρεπούς πόλης.
Κατανοώ το βάρος μου σε αυτήν την πολιτική σύνδεση, αλλά επιθυμώ να θυμίσω ότι πίσω από τις πολιτικές αποφάσεις υπάρχουν ανθρώπινες ψυχές. Εκφράζω την ελπίδα μου ότι αυτή η ένωση θα οδηγήσει σε κοινό μέλλον γεμάτο ειρήνη και ανάπτυξη.
Σε όλους σας, σας ευχαριστώ για τη στήριξή σας και τη συνεχή σας πίστη. Είναι στιγμές όπως αυτή που μας δίνουν την ευκαιρία να κατασκευάσουμε γέφυρες ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς.
Νίκος Τ.
Γιώργος Σ. 
Ιωάννα Β.
Μαρία Χ.
Μιχάλης Β.
Ρίτα
Μαρίζα
Ο Κωνσταντίνος βρίσκεται μπροστά μου και με αποκαλεί «θεοποιημένη Ιστορία». Σ’ όλη τη διάρκεια της συνάντησής μας εκείνος προσπαθεί να φανεί σε μεγάλο πρόσωπο. Οι λόγοι της αναγόρευσης του σε «Μεγάλο» σχετίζονται με τις επιτυχίες του, την επιχειρηματολογία του και τον ρόλο του στην Ιστορία.
Ο Κωνσταντίνος παρουσιάζει επιχειρήματα που υποστηρίζουν την αναγόρευσή του, συνδέοντας τις προσπάθειές του με το κοινό καλό ή την πρόοδο της κοινωνίας. Περιμένω σε λίγο να αναφερθεί σε πράξεις του στο πολιτικό ή κοινωνικό πεδίο όπως η αναγνώριση του Χριστιανισμού ή η μεταφορά της πρωτεύουσας , προκειμένου να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό του ως "Μεγάλου".
Η θεοποίησή μου από αυτόν μπορεί να αναφέρεται σε έναν μύθο ή έναν θρύλο που έχει σίγουρα τον σεβασμό και την αναγνώριση. Το πώς ο Κωνσταντίνος αλληλεπιδρά με αυτήν την ιστορία γενικά και πώς την αξιοποιεί για τον σκοπό της αναγόρευσής του σχετίζεται με τις συγκεκριμένες συνθήκες και τον πολιτισμικό πλαίσιο του περιβάλλοντός του…
Έφτασε λοιπόν το τέλος. Ήρθε η μέρα, αυτή η αποφράδα μέρα του 529 μ.Χ. που η Ακαδημία μετά από 142 χρόνια προσφοράς στα γράμματα και στη φιλοσοφία κλείνει. Άραγε είναι περήφανος ο αυτοκράτορας για την απόφασή του; Πρέπει να ξεχαστούν η αρχαιοελληνική σκέψη και φιλοσοφία, γιατί τάχα δεν ταιριάζουν με τα χριστιανικά ήθη;
Αυτές οι σκέψεις με βασανίζουν από το ξημέρωμα. Γιατί να λάχει σε μένα, τον Δαμάσκιο, να είμαι ο τελευταίος σχολάρχης της πλατωνικής Ακαδημίας; Το όνομά μου δε θα μείνει γνωστό στους αιώνες τόσο για την προσφορά μου στη φιλοσοφική σκέψη, όσο γιατί είμαι ο τελευταίος, ο πιο μοιραίος και τραγικός διευθυντής αυτής της σχολής. Ένα ρίγος με διαπερνά καθώς περιδιαβαίνω για τελευταία φορά τους διαδρόμους και συνομιλώ νοερά με τον μεγάλο δάσκαλο Πλάτωνα και με όλα τα σπουδαία πνεύματα που για ενάμιση αιώνα δίδαξαν εδώ… Τούτες τις τελευταίες στιγμές νιώθω έντονη θλίψη και μελαγχολία. Σαν να πενθώ για έναν θάνατο, το θάνατο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού… Νιώθω όμως και οργή να με πλημμυρίζει, καθώς στο όνομα της θρησκείας δολοφονείται η φιλοσοφία. Καθώς μαζεύω με περίσσια προσοχή τους παπύρους και προσπαθώ να σώσω όσους περισσότερους μπορώ από το μένος των στρατιωτών του αυτοκράτορα, αναρωτιέμαι γιατί οι θρησκείες θολώνουν την κρίση των ανθρώπων, τους φανατίζουν και τους οδηγούν στην καταστροφή τόσο σπουδαίων πολιτιστικών δημιουργημάτων…
Εγκαταλείπω την Ακαδημία με πόνο, μα και με περηφάνεια, ευγνώμων που ως νεοπλατωνικός υπήρξα συνεχιστής αυτού του σπουδαίου φιλοσοφικού ρεύματος. Γυρίζω να δω για τελευταία φορά την επιγραφή στην είσοδο: «Αγεωμέτρητος μηδείς εισίτω». Αν προλάβαινα, θα την άλλαζα με μία άλλη: «Αφιλοσόφητος μηδείς εισίτω». Ίσως τότε η Ακαδημία να είχε καλύτερη τύχη…
Κωνσταντίνος Δ. : Προς τη Στάση του Νίκα 
Πάνος 
Στέλλα
Αθηναγόρας
Αρετή Κυρά 
Κάρμεν
Ο αυτοκράτοράς μας, Ιουστινιανός, ολοκλήρωσε πρόσφατα το χτίσιμο ενός νέου χριστιανικού ναού,και χθες αποφάσισα να τον επισκεφθώ. Εξωτερικά ήταν ένα πολλά υποσχόμενο δημιούργημα, τεράστιο σε μέγεθος, με έναν μεγαλοπρεπή τρούλο και μικρές διακοσμητικές και μη λεπτομέρειες που έκαναν την διαφορά. Ήταν αδύνατο να μπεις στην εκκλησία, χωρίς να χαϊδέψεις με τα μάτια σου κάθε εκατοστό του κτηρίου. Ωστόσο πολύ ανυπόμονη καθώς ήμουν, μπήκα μέσα. Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν δέος. Ήταν πολύ εντυπωσιακό και συγκινητικό, να βλέπεις πως κάτι τέτοιο αφιερώθηκε αποκλειστικά στην λατρεία της χριστιανικής θρησκείας. Μετά από όλους τους διωγμούς και τις διαμάχες, όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που περάσαμε κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως μια μέρα θα συνεργαστούν χιλιάδες άνθρωποι για να χτίσουν κάτι τόσο εκπληκτικό, για εμάς. Μέσα από τα δάκρυα της συγκίνησής μου, μπορούσα να διακρίνω τα περίτεχνα μωσαϊκά/ψηφιδωτά στο πάτωμα, στους τοίχους και στο ψηλό ταβάνι, που αναπαριστούσαν τον Χριστό, γεγονότα, ανθρώπους, ζώα ή φυτά. Στην συνέχεια παρατήρησα έναν εντυπωσιακό πολυέλαιο να κρέμεται απ’ το εσωτερικό του τρούλου. Κάτι που μου τράβηξε απευθείας την προσοχή ήταν πως τίποτα δεν ήταν τοποθετημένο τυχαία, για παράδειγμα τα παράθυρα. Είχαν συγκεκριμένα μεγέθη και αποστάσεις ώστε να συγκεντρώνεται το φως ομοιόμορφα. Όλα ήταν προσεγμένα, σωστά διαμορφωμένα, λεπτομερή και το αποτέλεσμα υπέροχο. Ελπίζω να διατηρηθεί αυτό το αριστούργημα για πάρα πολλά χρόνια ακόμα, ώστε να μπορούν να το θαυμάζουν ακόμα πολλές γενιές.
Ειρήνη
Τώρα που μπήκα στον Ναό της Αγίας Σοφίας έχω μείνει έκπληκτη! Έχω παρατηρήσει πολλές λεπτομέρειες στο χώρο αλλά υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία μου κάνουν μεγάλη εντύπωση. Για παράδειγμα, μου προκαλούν μεγάλο θαυμασμό τα αρκετά παράθυρα σε ψηλότερα σημεία του Ναού. Μέσα από αυτά, διέρχονται ακτίνες του ήλιου, οι οποίες φωτίζουν την Αγία Σοφία στο εσωτερικό της. Επιπλέον βλέποντας τα ψηφιδωτά στο Ιερό Βήμα, εντυπωσιάζομαι λόγω της μεγάλης τους λεπτομέρειας, όπως για παράδειγμα το ψηφιδωτό της «Ένθρονης Πλατυτέρας» και το ψηφιδωτό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Το μέγεθος και ο σχηματισμός του τρούλου με αφήνουν με ανοιχτό το στόμα! Είναι μεγαλειώδης και έχουν σχεδιαστεί πάνω του διάφορα μεγαλοπρεπή σχέδια. Εντυπωσιάστηκα επίσης από τους τεράστιους σε μέγεθος πεσσούς, οι οποίοι στηρίζουν τον τρούλο. Οι είσοδοι της Αγίας Σοφίας είναι τρεις πύλες, οι λεγόμενες «Τρεις Βασιλικές Πύλες» που είναι τόσο επιβλητικές, με αποτέλεσμα να τις θαυμάζω αρκετή ώρα. Όσο περπατάω μέσα στον Ναό, παρατηρώ την μεγάλη του απόσταση, αφού μου παίρνει λίγη ώρα για να φτάσω από ένα σημείο σε ένα άλλο. Κάτι άλλο που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι η αγιογράφησή του Ναού. Για παράδειγμα υπάρχουν αγιογραφημένοι οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Γενικότερα, ο Ναός της Αγίας Σοφίας είναι για εμένα ένα «στολίδι του Χριστιανισμού», γι’ αυτό και νιώθω μία μεγάλη χαρά και αγάπη μέσα μου για τον Ναό αυτό!
Κατερίνα
Σήμερα επισκέφτηκα για πρώτη μου φορά τον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας. Με μια πρώτη ματιά μου φάνηκε (εξωτερικά) πάρα πολύ μεγάλος με πολλούς χώρους και εικόνες, σκεφτόμουν πώς τα κατάφεραν να την χτίσουν, πόσους εργάτες χρειάστηκαν, πόσο καιρός και πόσα χρήματα. Με το που μπήκα μέσα ένιωσα αγωνία ,ταραχή και μεγάλο θαυμασμό για αυτό που αντίκριζα , είχα μαγευτεί, όλα εκεί μέσα ήταν τόσο ξεχωριστά που δεν ήξερα τι να πρωτοδώ, τις άγιες εικόνες, τον βασιλικό τρούλο, τους πολυελαίους. τα παραθυράκια από τα οποία έμπαινε φως, τους κίονες, τα καθίσματα ή τα μεγάλα σύμβολα που δεν ήξερα τι σήμαιναν. Αυτό που είδα ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για το οποίο νιώθω μεγάλη χαρά που βρίσκεται στην πατρίδα μου και που είναι μία από τις πρώτες εκκλησίες του χριστιανισμού
Σαββίνα
Σήμερα έμαθα πως ολοκληρώθηκε η καινούργια εκκλησία που έχτισε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουστινιανός. Μόλις το άκουσα χάρηκα πάρα πολύ και αμέσως ξεκίνησα να πάω προς την εκκλησία. ‘Όταν έφτασα , δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου , δεν είχα ξαναδεί τόσο μεγάλο ναό και με τόσο πρωτότυπη και προσεγμένη αρχιτεκτονική σχεδίαση . Προχώρησα με ενθουσιασμό προς τη πύλη και όταν μπήκα μέσα συγκινήθηκα πολύ. Ήταν γεμάτη εικόνες και τοιχογραφίες με υπέροχα σχέδια. Ένιωσα μεγάλη ευγνωμοσύνη και ευχαρίστηση διότι μπόρεσα να θαυμάσω από κοντά κάτι τόσο όμορφο . Πιο πολύ από όλα όμως με ενθουσίασε η ένωση της εκκλησίας με την χριστιανική θρησκεία. Δεν υπάρχουν πολλοί χριστιανικοί ναοί τόσο προσεγμένοι και φαίνεται πως χρειάστηκε μεγάλη αφιέρωση χρόνου όσο στη σχεδίαση τόσο και στο χτίσιμο. Είμαι πολύ χαρούμενη συγκινημένη και είμαι σίγουρη πως αυτό το αριστούργημα θα μείνει στην ιστορία για πολλά χρόνια και θα είναι ένα από τα πιο ξακουστά έργα της Βυζαντινής αρχιτεκτονικής και χριστιανικής θρησκείας.
Αντζελίνα
Ηλιάνα 
Θαρρενή 
Λίγες μέρες έχουν περάσει από την επιστροφή μου στο νησί από την Νέα Ρώμη. Πέρασα πολύ ωραία και είδα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και μέρη αλλά αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν το νέο κτίριο που έφτιαξε ο Ιουστινιανός, την Αγιά Σοφιά. Ήταν ένας ολοκαίνουριος ναός με έντονα χρώματα, πολύ μεγάλος, είχε τέσσερις μεγάλους στύλους οι οποίοι στήριζαν τα τέσσερα μεγάλα τόξα. Χτίστηκε στον αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο και παρόλο που έκανε αρκετά χρόνια για να φτιαχτεί ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστος. Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν επίσης και τα ψηφιδωτά που υπήρχαν στον χώρο. Ο χώρος ήταν πολύ μεγάλος και άνετος και πραγματικά δεν είχα ξανά δει κάτι τέτοιο. Θα τον ξαναεπισκεπτόμουν σίγουρα γιατί πέρασα πολύ ωραία!
Μελιτίνη 
Σαββίνα
Μιχάλης Μ. : Υγρό πυρ 
Ο Ηράκλειος γέρος και ταλαιπωρημένος μαθαίνει για την ταχύτατη εξάπλωση των Αράβων και καταλαβαίνει ότι αυτά για τα οποία κόπιασε σε όλη τη ζωή του χαθήκαν για πάντα. Νίκος Σ. 
Μαρία Π.
Αγαπητοί συμπολίτες , εικονομάχοι,
Είμαι ευγνώμων που έχω την τιμή να σας μιλήσω για αυτό το θέμα. Όπως γνωρίζετε, πριν κάποιες μέρες άρχισε ο πόλεμος μεταξύ εικονομάχων – εικονολατρών. Κατά την γνώμη μας, το να προσκυνάτε σε εικόνες είναι λάθος. Πιστεύουμε πως όταν κάποιος προσκυνά σε οποιαδήποτε εικόνα, δεν προσκυνεί σε αυτόν/η που αντιπροσωπεύει αλλά αντιθέτως προσκυνεί στην εικόνα. Προσκυνούν στα είδωλα, και έτσι είναι ειδωλολάτρες. Δεν δεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές σε καμία Χριστιανική εκκλησία μας. Σκεφτείτε το. Προσκυνάτε όντως σε αυτόν/η που αντιπροσωπεύουν οι εικόνες η προσεύχεστε στην εικόνα; Ας μην ξεχνάμε πως όλες οι εικόνες είναι φτιαγμένες από ανθρώπους και όχι από τον Θεό. Δεν νομίζω πως ο Θεός θέλει να προσκυνάμε σε οποιοδήποτε δημιούργημα του ανθρώπου καθώς δεν είναι φτιαγμένο από εκείνον. Πολλοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ή κάνουν πως πιστεύουν άρχισαν να πουλάνε εικόνες για χρήματα, λέγοντας διάφορα ψέματα και έτσι έβγαλαν λεφτά. Αυτό είναι προσβλητικό προς την θρησκεία μας καθώς οι εικόνες υποτίθεται ότι φτιάχνονται για την προσκύνηση και όχι για την πώληση μέσω ψεμάτων.
Αυτοί μέχρι στιγμής είναι οι λόγοι που πιστεύουμε ότι οι εικόνες πρέπει να διαγραφθούν τελείως από την κοινωνία μας. Θα θέλαμε να σας έχουμε με το πλευρό μας. Και μην ανησυχείτε, θα νικήσουμε αυτό τον πόλεμο μαζί!
Άρης
Αγαπητοί υπήκοοι και φίλοι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας,
Βρισκόμαστε σε μια σημαντική στιγμή, όπου η μοίρα μου συνδέεται με τη μελλοντική ειρήνη και σταθερότητα της περιοχής. Είναι ευθύνη μου να συμμετάσχω σε αυτήν τη στρατηγική ένωση μεγάλης σημασίας.
Σε αυτό το τελευταίο βράδυ στην Κωνσταντινούπολη, εκφράζω τον θαυμασμό μου για την ιστορία και τον πολιτισμό αυτής της μεγαλοπρεπούς πόλης.
Κατανοώ το βάρος μου σε αυτήν την πολιτική σύνδεση, αλλά επιθυμώ να θυμίσω ότι πίσω από τις πολιτικές αποφάσεις υπάρχουν ανθρώπινες ψυχές. Εκφράζω την ελπίδα μου ότι αυτή η ένωση θα οδηγήσει σε κοινό μέλλον γεμάτο ειρήνη και ανάπτυξη.
Σε όλους σας, σας ευχαριστώ για τη στήριξή σας και τη συνεχή σας πίστη. Είναι στιγμές όπως αυτή που μας δίνουν την ευκαιρία να κατασκευάσουμε γέφυρες ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς.
Ένας Χριστιανός πανηγυρίζει μετά το
Διάταγμα των Μεδιολάνων
Πάει τόσος καιρός που δεν μπορώ να εκφράσω την θρησκεία μου, εγώ και κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μου, γιατί φοβόμασταν για τη ζωή μας. Κάθε φορά που βγαίνω είτε για να πάρω φαγητό αλλά κυρίως όταν κι εγώ σαν όλους τους ανθρώπους προσπαθώ να δοξάσω και να λατρέψω τον Θεό μου. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να κάνω αυτά που ονειρεύομαι. Σήμερα όμως όλα αυτά είναι παρελθόν, διότι ήρθε να μας σώσει το Διάταγμα των Μεδιολάνων!!!
Πλέον μπορώ να κάνω όλα αυτά που θέλω αλλά δεν πρέπει να προκαλώ τους οπαδούς των άλλων θρησκειών, γιατί ένα μεγάλο μέρος του κινδύνου παραμένει. Τώρα πια μπορώ να κάνω ό,τι θέλω με την θρησκεία μου φανερά χωρίς να έχω τόσο φόβο. Μάλιστα μπορώ να γνωρίσω κι άλλο κόσμο και διαφορετικές θρησκείες. Μπορώ να πηγαίνω να παίρνω πράγματα από την αγορά, μπορώ να γνωρίσω και να εξερευνήσω μέρη και πράγματα που δεν γνωρίζω αυτή τη στιγμή.
Πάει τόσος καιρός που δεν μπορώ να εκφράσω την θρησκεία μου, εγώ και κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μου, γιατί φοβόμασταν για τη ζωή μας. Κάθε φορά που βγαίνω είτε για να πάρω φαγητό αλλά κυρίως όταν κι εγώ σαν όλους τους ανθρώπους προσπαθώ να δοξάσω και να λατρέψω τον Θεό μου. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να κάνω αυτά που ονειρεύομαι. Σήμερα όμως όλα αυτά είναι παρελθόν, διότι ήρθε να μας σώσει το Διάταγμα των Μεδιολάνων!!!
Πλέον μπορώ να κάνω όλα αυτά που θέλω αλλά δεν πρέπει να προκαλώ τους οπαδούς των άλλων θρησκειών, γιατί ένα μεγάλο μέρος του κινδύνου παραμένει. Τώρα πια μπορώ να κάνω ό,τι θέλω με την θρησκεία μου φανερά χωρίς να έχω τόσο φόβο. Μάλιστα μπορώ να γνωρίσω κι άλλο κόσμο και διαφορετικές θρησκείες. Μπορώ να πηγαίνω να παίρνω πράγματα από την αγορά, μπορώ να γνωρίσω και να εξερευνήσω μέρη και πράγματα που δεν γνωρίζω αυτή τη στιγμή.
 |
| Ο Κωνσταντίνος εποπτεύει τον χώρο στον οποίο θέλει να χτίσει τη Νέα Ρώμη |
 |
| Ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης |
 |
| Ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης |
 |
| Ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης |
 |
| Ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης |
Μαρίζα
Ο Κωνσταντίνος βρίσκεται μπροστά μου και με αποκαλεί «θεοποιημένη Ιστορία». Σ’ όλη τη διάρκεια της συνάντησής μας εκείνος προσπαθεί να φανεί σε μεγάλο πρόσωπο. Οι λόγοι της αναγόρευσης του σε «Μεγάλο» σχετίζονται με τις επιτυχίες του, την επιχειρηματολογία του και τον ρόλο του στην Ιστορία.
Ο Κωνσταντίνος παρουσιάζει επιχειρήματα που υποστηρίζουν την αναγόρευσή του, συνδέοντας τις προσπάθειές του με το κοινό καλό ή την πρόοδο της κοινωνίας. Περιμένω σε λίγο να αναφερθεί σε πράξεις του στο πολιτικό ή κοινωνικό πεδίο όπως η αναγνώριση του Χριστιανισμού ή η μεταφορά της πρωτεύουσας , προκειμένου να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό του ως "Μεγάλου".
Η θεοποίησή μου από αυτόν μπορεί να αναφέρεται σε έναν μύθο ή έναν θρύλο που έχει σίγουρα τον σεβασμό και την αναγνώριση. Το πώς ο Κωνσταντίνος αλληλεπιδρά με αυτήν την ιστορία γενικά και πώς την αξιοποιεί για τον σκοπό της αναγόρευσής του σχετίζεται με τις συγκεκριμένες συνθήκες και τον πολιτισμικό πλαίσιο του περιβάλλοντός του…
Ευθύμης
 |
| Η ενθρόνιση του Ιουστινιανού |
Έφτασε λοιπόν το τέλος. Ήρθε η μέρα, αυτή η αποφράδα μέρα του 529 μ.Χ. που η Ακαδημία μετά από 142 χρόνια προσφοράς στα γράμματα και στη φιλοσοφία κλείνει. Άραγε είναι περήφανος ο αυτοκράτορας για την απόφασή του; Πρέπει να ξεχαστούν η αρχαιοελληνική σκέψη και φιλοσοφία, γιατί τάχα δεν ταιριάζουν με τα χριστιανικά ήθη;
Αυτές οι σκέψεις με βασανίζουν από το ξημέρωμα. Γιατί να λάχει σε μένα, τον Δαμάσκιο, να είμαι ο τελευταίος σχολάρχης της πλατωνικής Ακαδημίας; Το όνομά μου δε θα μείνει γνωστό στους αιώνες τόσο για την προσφορά μου στη φιλοσοφική σκέψη, όσο γιατί είμαι ο τελευταίος, ο πιο μοιραίος και τραγικός διευθυντής αυτής της σχολής. Ένα ρίγος με διαπερνά καθώς περιδιαβαίνω για τελευταία φορά τους διαδρόμους και συνομιλώ νοερά με τον μεγάλο δάσκαλο Πλάτωνα και με όλα τα σπουδαία πνεύματα που για ενάμιση αιώνα δίδαξαν εδώ… Τούτες τις τελευταίες στιγμές νιώθω έντονη θλίψη και μελαγχολία. Σαν να πενθώ για έναν θάνατο, το θάνατο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού… Νιώθω όμως και οργή να με πλημμυρίζει, καθώς στο όνομα της θρησκείας δολοφονείται η φιλοσοφία. Καθώς μαζεύω με περίσσια προσοχή τους παπύρους και προσπαθώ να σώσω όσους περισσότερους μπορώ από το μένος των στρατιωτών του αυτοκράτορα, αναρωτιέμαι γιατί οι θρησκείες θολώνουν την κρίση των ανθρώπων, τους φανατίζουν και τους οδηγούν στην καταστροφή τόσο σπουδαίων πολιτιστικών δημιουργημάτων…
Εγκαταλείπω την Ακαδημία με πόνο, μα και με περηφάνεια, ευγνώμων που ως νεοπλατωνικός υπήρξα συνεχιστής αυτού του σπουδαίου φιλοσοφικού ρεύματος. Γυρίζω να δω για τελευταία φορά την επιγραφή στην είσοδο: «Αγεωμέτρητος μηδείς εισίτω». Αν προλάβαινα, θα την άλλαζα με μία άλλη: «Αφιλοσόφητος μηδείς εισίτω». Ίσως τότε η Ακαδημία να είχε καλύτερη τύχη…
 |
| Η Στάση του Νίκα |
 |
| Η Στάση του Νίκα |
Ένα νεαρό επαρχιωτόπουλο επισκέπτεται πρώτη
φορά την Κωνσταντινούπολη κατά την διάρκεια
της Στάση του Νίκα
Βάιος
Ένα ματωμένο ταξίδι
Είμαι ο Μαξέντης. Ένα παιδί που κατοικεί στην Τραπεζούντα. Στην Πόλη ήθελα να πάω εδώ και καιρό, για να δω τα αξιοθέατα και διάφορα μνημεία. Ετοίμασα τα πράγματα μου, αλλά είχα μία απορία αν θα πήγαινα με καράβι ή με άλογο. Τελικά αποφάσισα να πάω με το άλογο.
Λίγο πριν βγω από το χωριό, ένας φίλος μου, ο Ιόδιος με παρακάλεσε να τον πάρω μαζί μου. Έτσι κι έκανα. Χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίσαμε το μεγάλο ταξίδι. Στην αρχή πηγαίναμε χαλαρά, μέχρι που έστησαν ενέδρα κάτι Πέρσες, όμως τους ξεφύγαμε αμέσως. Από εκείνη την στιγμή ήμασταν υποψιασμένοι και προετοιμασμένοι. Για να φτάσουμε στην Πόλη μας κόστισε μόνο μερικά φλουριά. Χρησιμοποιήσαμε ένα μικρό καραβάκι για να μας πάει μαζί μα τα άλογα, απέναντι στον Γαλατά.
Εκεί ρωτήσαμε έναν σιδερά, πού βρισκόταν ο ιππόδρομος. Η απάντηση του ήτανε στο κέντρο της πόλης και αν θέλαμε να πάμε να παρακολουθήσουμε τις ιπποδρομίες θα έπρεπε να βιαστούμε. Περάσαμε πάνω από δύο μικρές γέφυρες και στην συνέχεια την μεγάλη γέφυρα του Άγιου Καλλίνικου που μας περνούσε πάνω από τον Κεράτιο. Μπήκαμε στην πρώτη πύλη που αντικρίσαμε. Κατεβήκαμε στην Μέση Οδό έως να φτάσουμε στο Αυγούστειο. Αλλά αργήσαμε πολύ, οι πύλες έκλεισαν. Ο Ιόδιος πρόλαβε να μπει πριν αυτές κλείσουν, έτσι από εκείνη την στιγμή χαθήκαμε. Για να μην χάσω τον αγώνα σκαρφάλωσα σε ένα τείχος του ιπποδρόμου με αποτέλεσμα να καταφέρω το να τον δω. Όμως τελικά βρέθηκα μπροστά σε άπειρους πολίτες που ασχολούνταν μόνο με το να φωνάζουν «ΝΙΚΑ ΝΙΚΑ». Αμέσως κατέβηκα, πήρα το άλογο μου και κατευθύνθηκα σε ένα σπίτι δίπλα στον ποταμό Λύκο, έτσι ώστε να περάσω εκεί την νύχτα μου. Την επόμενη ημέρα έβλεπα παντού πτώματα ανθρώπων πεσμένα στους δρόμους. Γι’ αυτό έφυγα γρήγορα. Με περίμενε ένα πλοίο στον Γαλατά, έτσι ώστε να με γυρίσει πίσω στην Τραπεζούντα.
Κάτι με προβλημάτιζε όμως. Τι συνέβη στον Ιόδιο; Ρώτησα έναν πολίτη τα Πόλης και μου ανέφερε ότι όσοι βρίσκονταν μέσα στον ιππόδρομο εκτελέστηκαν και κανένας δεν σώθηκε. Με μεγάλη θλίψη επέστρεψα στην Τραπεζούντα κι εκεί προς τιμήν του έφτιαξα ένα μνήμα που πάνω έλεγε «Ένας Άδικος Θάνατος: ΙΟΔΙΟΣ ΚΡΑΝΥΔΗΣ».
Συνέντευξη στον Ιουστινιανό μετά την επικράτησή του στην Στάση του Νίκα
Αλέξανδρος
-Αρχικά, πρέπει να σας πω, σεβάσμιε Ιουστινιανέ, βασιλιάς μας ότι θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της καριέρας μου ότι σας παίρνω συνέντευξη. Θα ήθελα να σας ρωτήσω για την πρόσφατη τραγωδία της στάσης του Νίκα.
- Βεβαίως, ότι θέλετε…
-Γιατί σκοτώσατε τόσους πολλούς ανθρώπους ;
-Μα, αν δεν είχα αντιδράσει θα με εκθρόνιζαν και ότι έτσι πολύ κακοί άνθρωποι θα κυβερνούσαν οι οποίοι θα κατάστρεφαν το Βυζάντιο.
- Ναι, αλλά γιατί να σκοτώσετε όλους τους ανθρώπους που ήταν εγκλωβισμένοι σε ένα στάδιο;
- Ήταν μια σωστή κίνηση γιατί όλοι ήταν εναντίον μου για να είναι εκεί. Και μεγαλοφυής, γιατί στο στάδιο κανείς δεν θα μπορούσε να ξεφύγει, κάνοντας το πιο εύκολο να τους σκοτώσω. Εκεί θα ήταν όλοι μαζεμένοι ενώ αν τους άφηνα θα ήταν διασκορπισμένοι σε διάφορες πόλεις.
-Πως νιώθετε μετά από όλη αυτήν την κατάσταση;
- Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω για το καλό όλου το βυζάντιου και όχι αυτό που ήθελε μια μικρή ομάδα ατόμων.
- Αυτή ήταν η γνώμη του Ιουστινιανού για τα πρόσφατα γεγονότα και αν με ρωτήσετε την γνώμη μου, ο Ιουστινιανός είχε το άδικο ίσως στο μέρος να σκοτώσει ανθρώπους που θέλανε για τον θρόνο του και αλλά βεβαίως δίκιο στο μέρος που σχετίζεται με την επιθυμία του να προστατεύσει τους υπόλοιπους
Ένα ματωμένο ταξίδι
Είμαι ο Μαξέντης. Ένα παιδί που κατοικεί στην Τραπεζούντα. Στην Πόλη ήθελα να πάω εδώ και καιρό, για να δω τα αξιοθέατα και διάφορα μνημεία. Ετοίμασα τα πράγματα μου, αλλά είχα μία απορία αν θα πήγαινα με καράβι ή με άλογο. Τελικά αποφάσισα να πάω με το άλογο.
Λίγο πριν βγω από το χωριό, ένας φίλος μου, ο Ιόδιος με παρακάλεσε να τον πάρω μαζί μου. Έτσι κι έκανα. Χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίσαμε το μεγάλο ταξίδι. Στην αρχή πηγαίναμε χαλαρά, μέχρι που έστησαν ενέδρα κάτι Πέρσες, όμως τους ξεφύγαμε αμέσως. Από εκείνη την στιγμή ήμασταν υποψιασμένοι και προετοιμασμένοι. Για να φτάσουμε στην Πόλη μας κόστισε μόνο μερικά φλουριά. Χρησιμοποιήσαμε ένα μικρό καραβάκι για να μας πάει μαζί μα τα άλογα, απέναντι στον Γαλατά.
Εκεί ρωτήσαμε έναν σιδερά, πού βρισκόταν ο ιππόδρομος. Η απάντηση του ήτανε στο κέντρο της πόλης και αν θέλαμε να πάμε να παρακολουθήσουμε τις ιπποδρομίες θα έπρεπε να βιαστούμε. Περάσαμε πάνω από δύο μικρές γέφυρες και στην συνέχεια την μεγάλη γέφυρα του Άγιου Καλλίνικου που μας περνούσε πάνω από τον Κεράτιο. Μπήκαμε στην πρώτη πύλη που αντικρίσαμε. Κατεβήκαμε στην Μέση Οδό έως να φτάσουμε στο Αυγούστειο. Αλλά αργήσαμε πολύ, οι πύλες έκλεισαν. Ο Ιόδιος πρόλαβε να μπει πριν αυτές κλείσουν, έτσι από εκείνη την στιγμή χαθήκαμε. Για να μην χάσω τον αγώνα σκαρφάλωσα σε ένα τείχος του ιπποδρόμου με αποτέλεσμα να καταφέρω το να τον δω. Όμως τελικά βρέθηκα μπροστά σε άπειρους πολίτες που ασχολούνταν μόνο με το να φωνάζουν «ΝΙΚΑ ΝΙΚΑ». Αμέσως κατέβηκα, πήρα το άλογο μου και κατευθύνθηκα σε ένα σπίτι δίπλα στον ποταμό Λύκο, έτσι ώστε να περάσω εκεί την νύχτα μου. Την επόμενη ημέρα έβλεπα παντού πτώματα ανθρώπων πεσμένα στους δρόμους. Γι’ αυτό έφυγα γρήγορα. Με περίμενε ένα πλοίο στον Γαλατά, έτσι ώστε να με γυρίσει πίσω στην Τραπεζούντα.
Κάτι με προβλημάτιζε όμως. Τι συνέβη στον Ιόδιο; Ρώτησα έναν πολίτη τα Πόλης και μου ανέφερε ότι όσοι βρίσκονταν μέσα στον ιππόδρομο εκτελέστηκαν και κανένας δεν σώθηκε. Με μεγάλη θλίψη επέστρεψα στην Τραπεζούντα κι εκεί προς τιμήν του έφτιαξα ένα μνήμα που πάνω έλεγε «Ένας Άδικος Θάνατος: ΙΟΔΙΟΣ ΚΡΑΝΥΔΗΣ».
Συνέντευξη στον Ιουστινιανό μετά την επικράτησή του στην Στάση του Νίκα
Αλέξανδρος
-Αρχικά, πρέπει να σας πω, σεβάσμιε Ιουστινιανέ, βασιλιάς μας ότι θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της καριέρας μου ότι σας παίρνω συνέντευξη. Θα ήθελα να σας ρωτήσω για την πρόσφατη τραγωδία της στάσης του Νίκα.
- Βεβαίως, ότι θέλετε…
-Γιατί σκοτώσατε τόσους πολλούς ανθρώπους ;
-Μα, αν δεν είχα αντιδράσει θα με εκθρόνιζαν και ότι έτσι πολύ κακοί άνθρωποι θα κυβερνούσαν οι οποίοι θα κατάστρεφαν το Βυζάντιο.
- Ναι, αλλά γιατί να σκοτώσετε όλους τους ανθρώπους που ήταν εγκλωβισμένοι σε ένα στάδιο;
- Ήταν μια σωστή κίνηση γιατί όλοι ήταν εναντίον μου για να είναι εκεί. Και μεγαλοφυής, γιατί στο στάδιο κανείς δεν θα μπορούσε να ξεφύγει, κάνοντας το πιο εύκολο να τους σκοτώσω. Εκεί θα ήταν όλοι μαζεμένοι ενώ αν τους άφηνα θα ήταν διασκορπισμένοι σε διάφορες πόλεις.
-Πως νιώθετε μετά από όλη αυτήν την κατάσταση;
- Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω για το καλό όλου το βυζάντιου και όχι αυτό που ήθελε μια μικρή ομάδα ατόμων.
- Αυτή ήταν η γνώμη του Ιουστινιανού για τα πρόσφατα γεγονότα και αν με ρωτήσετε την γνώμη μου, ο Ιουστινιανός είχε το άδικο ίσως στο μέρος να σκοτώσει ανθρώπους που θέλανε για τον θρόνο του και αλλά βεβαίως δίκιο στο μέρος που σχετίζεται με την επιθυμία του να προστατεύσει τους υπόλοιπους
Σέβα
 |
| Ανθέμιος και Ισίδωρος (με τον τρόπο του Πάνου Ζάχαρη) |
Ο αυτοκράτοράς μας, Ιουστινιανός, ολοκλήρωσε πρόσφατα το χτίσιμο ενός νέου χριστιανικού ναού,και χθες αποφάσισα να τον επισκεφθώ. Εξωτερικά ήταν ένα πολλά υποσχόμενο δημιούργημα, τεράστιο σε μέγεθος, με έναν μεγαλοπρεπή τρούλο και μικρές διακοσμητικές και μη λεπτομέρειες που έκαναν την διαφορά. Ήταν αδύνατο να μπεις στην εκκλησία, χωρίς να χαϊδέψεις με τα μάτια σου κάθε εκατοστό του κτηρίου. Ωστόσο πολύ ανυπόμονη καθώς ήμουν, μπήκα μέσα. Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν δέος. Ήταν πολύ εντυπωσιακό και συγκινητικό, να βλέπεις πως κάτι τέτοιο αφιερώθηκε αποκλειστικά στην λατρεία της χριστιανικής θρησκείας. Μετά από όλους τους διωγμούς και τις διαμάχες, όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που περάσαμε κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως μια μέρα θα συνεργαστούν χιλιάδες άνθρωποι για να χτίσουν κάτι τόσο εκπληκτικό, για εμάς. Μέσα από τα δάκρυα της συγκίνησής μου, μπορούσα να διακρίνω τα περίτεχνα μωσαϊκά/ψηφιδωτά στο πάτωμα, στους τοίχους και στο ψηλό ταβάνι, που αναπαριστούσαν τον Χριστό, γεγονότα, ανθρώπους, ζώα ή φυτά. Στην συνέχεια παρατήρησα έναν εντυπωσιακό πολυέλαιο να κρέμεται απ’ το εσωτερικό του τρούλου. Κάτι που μου τράβηξε απευθείας την προσοχή ήταν πως τίποτα δεν ήταν τοποθετημένο τυχαία, για παράδειγμα τα παράθυρα. Είχαν συγκεκριμένα μεγέθη και αποστάσεις ώστε να συγκεντρώνεται το φως ομοιόμορφα. Όλα ήταν προσεγμένα, σωστά διαμορφωμένα, λεπτομερή και το αποτέλεσμα υπέροχο. Ελπίζω να διατηρηθεί αυτό το αριστούργημα για πάρα πολλά χρόνια ακόμα, ώστε να μπορούν να το θαυμάζουν ακόμα πολλές γενιές.
Τώρα που μπήκα στον Ναό της Αγίας Σοφίας έχω μείνει έκπληκτη! Έχω παρατηρήσει πολλές λεπτομέρειες στο χώρο αλλά υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία μου κάνουν μεγάλη εντύπωση. Για παράδειγμα, μου προκαλούν μεγάλο θαυμασμό τα αρκετά παράθυρα σε ψηλότερα σημεία του Ναού. Μέσα από αυτά, διέρχονται ακτίνες του ήλιου, οι οποίες φωτίζουν την Αγία Σοφία στο εσωτερικό της. Επιπλέον βλέποντας τα ψηφιδωτά στο Ιερό Βήμα, εντυπωσιάζομαι λόγω της μεγάλης τους λεπτομέρειας, όπως για παράδειγμα το ψηφιδωτό της «Ένθρονης Πλατυτέρας» και το ψηφιδωτό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Το μέγεθος και ο σχηματισμός του τρούλου με αφήνουν με ανοιχτό το στόμα! Είναι μεγαλειώδης και έχουν σχεδιαστεί πάνω του διάφορα μεγαλοπρεπή σχέδια. Εντυπωσιάστηκα επίσης από τους τεράστιους σε μέγεθος πεσσούς, οι οποίοι στηρίζουν τον τρούλο. Οι είσοδοι της Αγίας Σοφίας είναι τρεις πύλες, οι λεγόμενες «Τρεις Βασιλικές Πύλες» που είναι τόσο επιβλητικές, με αποτέλεσμα να τις θαυμάζω αρκετή ώρα. Όσο περπατάω μέσα στον Ναό, παρατηρώ την μεγάλη του απόσταση, αφού μου παίρνει λίγη ώρα για να φτάσω από ένα σημείο σε ένα άλλο. Κάτι άλλο που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι η αγιογράφησή του Ναού. Για παράδειγμα υπάρχουν αγιογραφημένοι οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Γενικότερα, ο Ναός της Αγίας Σοφίας είναι για εμένα ένα «στολίδι του Χριστιανισμού», γι’ αυτό και νιώθω μία μεγάλη χαρά και αγάπη μέσα μου για τον Ναό αυτό!
Σήμερα επισκέφτηκα για πρώτη μου φορά τον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας. Με μια πρώτη ματιά μου φάνηκε (εξωτερικά) πάρα πολύ μεγάλος με πολλούς χώρους και εικόνες, σκεφτόμουν πώς τα κατάφεραν να την χτίσουν, πόσους εργάτες χρειάστηκαν, πόσο καιρός και πόσα χρήματα. Με το που μπήκα μέσα ένιωσα αγωνία ,ταραχή και μεγάλο θαυμασμό για αυτό που αντίκριζα , είχα μαγευτεί, όλα εκεί μέσα ήταν τόσο ξεχωριστά που δεν ήξερα τι να πρωτοδώ, τις άγιες εικόνες, τον βασιλικό τρούλο, τους πολυελαίους. τα παραθυράκια από τα οποία έμπαινε φως, τους κίονες, τα καθίσματα ή τα μεγάλα σύμβολα που δεν ήξερα τι σήμαιναν. Αυτό που είδα ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για το οποίο νιώθω μεγάλη χαρά που βρίσκεται στην πατρίδα μου και που είναι μία από τις πρώτες εκκλησίες του χριστιανισμού
Σήμερα έμαθα πως ολοκληρώθηκε η καινούργια εκκλησία που έχτισε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουστινιανός. Μόλις το άκουσα χάρηκα πάρα πολύ και αμέσως ξεκίνησα να πάω προς την εκκλησία. ‘Όταν έφτασα , δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου , δεν είχα ξαναδεί τόσο μεγάλο ναό και με τόσο πρωτότυπη και προσεγμένη αρχιτεκτονική σχεδίαση . Προχώρησα με ενθουσιασμό προς τη πύλη και όταν μπήκα μέσα συγκινήθηκα πολύ. Ήταν γεμάτη εικόνες και τοιχογραφίες με υπέροχα σχέδια. Ένιωσα μεγάλη ευγνωμοσύνη και ευχαρίστηση διότι μπόρεσα να θαυμάσω από κοντά κάτι τόσο όμορφο . Πιο πολύ από όλα όμως με ενθουσίασε η ένωση της εκκλησίας με την χριστιανική θρησκεία. Δεν υπάρχουν πολλοί χριστιανικοί ναοί τόσο προσεγμένοι και φαίνεται πως χρειάστηκε μεγάλη αφιέρωση χρόνου όσο στη σχεδίαση τόσο και στο χτίσιμο. Είμαι πολύ χαρούμενη συγκινημένη και είμαι σίγουρη πως αυτό το αριστούργημα θα μείνει στην ιστορία για πολλά χρόνια και θα είναι ένα από τα πιο ξακουστά έργα της Βυζαντινής αρχιτεκτονικής και χριστιανικής θρησκείας.
Ιουλία
Λίγες μέρες έχουν περάσει από την επιστροφή μου στο νησί από την Νέα Ρώμη. Πέρασα πολύ ωραία και είδα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και μέρη αλλά αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν το νέο κτίριο που έφτιαξε ο Ιουστινιανός, την Αγιά Σοφιά. Ήταν ένας ολοκαίνουριος ναός με έντονα χρώματα, πολύ μεγάλος, είχε τέσσερις μεγάλους στύλους οι οποίοι στήριζαν τα τέσσερα μεγάλα τόξα. Χτίστηκε στον αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο και παρόλο που έκανε αρκετά χρόνια για να φτιαχτεί ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστος. Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν επίσης και τα ψηφιδωτά που υπήρχαν στον χώρο. Ο χώρος ήταν πολύ μεγάλος και άνετος και πραγματικά δεν είχα ξανά δει κάτι τέτοιο. Θα τον ξαναεπισκεπτόμουν σίγουρα γιατί πέρασα πολύ ωραία!
 |
| Μια νεαρή Ροδίτισσα μπροστά στην Αγία Σοφία |
Μαρία Π.
Αγαπητοί συμπολίτες , εικονομάχοι,
Είμαι ευγνώμων που έχω την τιμή να σας μιλήσω για αυτό το θέμα. Όπως γνωρίζετε, πριν κάποιες μέρες άρχισε ο πόλεμος μεταξύ εικονομάχων – εικονολατρών. Κατά την γνώμη μας, το να προσκυνάτε σε εικόνες είναι λάθος. Πιστεύουμε πως όταν κάποιος προσκυνά σε οποιαδήποτε εικόνα, δεν προσκυνεί σε αυτόν/η που αντιπροσωπεύει αλλά αντιθέτως προσκυνεί στην εικόνα. Προσκυνούν στα είδωλα, και έτσι είναι ειδωλολάτρες. Δεν δεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές σε καμία Χριστιανική εκκλησία μας. Σκεφτείτε το. Προσκυνάτε όντως σε αυτόν/η που αντιπροσωπεύουν οι εικόνες η προσεύχεστε στην εικόνα; Ας μην ξεχνάμε πως όλες οι εικόνες είναι φτιαγμένες από ανθρώπους και όχι από τον Θεό. Δεν νομίζω πως ο Θεός θέλει να προσκυνάμε σε οποιοδήποτε δημιούργημα του ανθρώπου καθώς δεν είναι φτιαγμένο από εκείνον. Πολλοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ή κάνουν πως πιστεύουν άρχισαν να πουλάνε εικόνες για χρήματα, λέγοντας διάφορα ψέματα και έτσι έβγαλαν λεφτά. Αυτό είναι προσβλητικό προς την θρησκεία μας καθώς οι εικόνες υποτίθεται ότι φτιάχνονται για την προσκύνηση και όχι για την πώληση μέσω ψεμάτων.
Αυτοί μέχρι στιγμής είναι οι λόγοι που πιστεύουμε ότι οι εικόνες πρέπει να διαγραφθούν τελείως από την κοινωνία μας. Θα θέλαμε να σας έχουμε με το πλευρό μας. Και μην ανησυχείτε, θα νικήσουμε αυτό τον πόλεμο μαζί!
 |
| Εικονομάχοι και εικονολάτρες |
 |
| Εικονομάχοι και εικονολάτρες |
 |
| Διγενή Ακρίτας |
Κασσιανή (Τα παίρνει στο κρανίο που απέτυχε στον διαγωνισμό "Who is gonna be next queen" και κερδίζει για κάποιον λόγο τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας συνθέτριας)
 |
| Και μετά τη Μακεδονική Δυναστεία η παρακμή... |
Τουτέστιν, μια προοικονομία για το μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου