Και πάλι ποιος είπε τα κούφια λόγια στην Αθήνα και ποια ήταν αυτά! (Από το Γ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

Ακόμα μια χρονιά τελειώνουμε το ταξίδι μας στη Νεοελληνική Λογοτεχνία Γ΄ Γυμνασίου ταξιδεύοντας μακριά,  στον καββαδιακό Νότο και στο "Κούρο Σίβο". 

Και συνεχίζω κλέβοντας τον εαυτό μου από εδώ: 

Το ποιητικό υποκείμενο στο ποίημα του Νίκου Καββαδία "Kuro siwo" ταξιδεύει διχασμένο ανάμεσα στο εδώ και στο εκεί, το τότε και τώρα.

Το σώμα του στο τώρα κάνει ακόμα ένα ταξίδι μακριά στο Νότο, αλλά το μυαλό του αναμετριέται με τα λόγια που του είπε τότε , "μιαν κούφια ώρα", στην Αθήνα η αόριστη και ασαφής γυναικεία παρουσία που συχνά πυκνά εμφανίζεται στην ποίηση του Καββαδία, σχετικά με την πορεία της ζωής του. 

   Έτσι.  μέσα στη μοναξιά του και την κούραση, το ποιητικό υποκείμενο αμφισβητεί τις επιλογές της ζωής του, μοιρασμένος ανάμεσα σε κείνο που άφησε αλλά δεν μπορεί να ξεχάσει και σε εκείνο που επέλεξε αλλά δεν είναι σίγουρος πως τον γεμίζει. Και καταλήγει βέβαια στο τέλος να αποδεχτεί πως είναι εμποτισμένος από τη ζωή του ναυτικού και πως το Κούρο Σίβο, σύμβολο των θαλάσσιων ταξιδιών, τον κρατά αιχμάλωτο, όπως συμβαίνει άλλωστε με όλους τους ανθρώπους και τις επιλογές τους, αυτό δηλαδή που ο άλλος ποιητής ονομάζει " μέρα του μεγάλου Ναι ή του μεγάλου του Όχι" (ή και "η ώρα που αφέθηκες κι ενδίδεις"...) !

  Τέλος πάντων, περισσότερα για την ανάλυση του ποιήματος δείτε εδώ. Στην παρούσα ανάρτηση θα δούμε την δημιουργική εργασία  που έκαναν τα παιδιά από το Γ1 Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου, τα οποία  μετά τον σχολιασμό των δυο πρώτων στροφών του ποιήματος (και άρα πριν την "αποκάλυψη" της τρίτης στροφής), έγραψαν ποιος κατά τη γνώμη τους ήταν εκείνος που είπε στο ποιητικό υποκείμενο τα λόγια που θυμάται και ποια ήταν αυτά, σε  ευθύ λόγο.  

Τα λόγια τα είπε η γυναίκα του:

 "Άντρα μου, θέλω να προσέχεις γιατί σε εκείνα τα μέρη τα νερά είναι επικίνδυνα. Να μας πεις πώς ήταν η εμπειρία σου. Θα σε περιμένουμε. "

Τα λόγια τα είπε η οικογένειά του: 

"Αν θες να γίνεις ναυτικός, να προσέχεις"

Τα λόγια τα είπε η οικογενειά του:

 "Τι πάει να πει είναι το όνειρό σου. Είναι επικίνδυνα εκεί; Δεν θα σου λείψουμε εμείς ή οι φίλοι σου; Πού πας;"

Τα λόγια τα είπε ο πατέρας του και ήτανε:

 "Έχεις γυρίσει όλη τη Γη μέσα από την επικίνδυνη θάλασσα. Έχεις δει τα πιο όμορφα μέρη. Αλλά δεν είσαι στο τόπο που σε γέννησε! Το σώμα σου μπορεί να βρίσκεται στα ταξίδια, αλλά να ξέρεις ότι το  πνεύμα σου θα βρίσκεται σε τούτη δω την κούφιαν ώρα. στην Αθήνα". 

Τα λόγια τα είπε ο πατέρας του: 

"Γιέ μου, ελπίζω να πετύχεις στους στόχους που έχεις βάλει. Μπορεί εγώ να μη θέλω να φύγεις από μενα, αλλά πρέπει να κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις. Όταν γυρίσεις, θέλω να μου φέρεις κάτι, οτιδήποτε, αρκεί να γυρίσεις". 

Τα λόγια τα είπε ο μπαμπάς του  και ήταν: 

"Θα σε σφίξει το Κούρο Σίβο σαν μια ζωνη, και συ θα κοιτάς απάνω στο τιμόνι πώς παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι ".

Τα είπε τα λόγια ο μπαμπάς του: 

" Να φύγεις , να πας να ταξιδέψεις, να δεις τόπους και πολιτισιμούς. Θα ζήσεις εμπειρίες που δεν θα ξεχάσεις. Αξίζει όμως;"

Τα λόγια τα είπαν οι γονείς του: 

"Γιε μου, εμείς θα στηρίζουμε την επιλογή σου  να πας στα καράβια γιατί σε αγαπάμε πολύ και θέλουμε να είσαι ευτυχισμένος. Μόνο που να προσέχεις εκεί που θα πας. Τις αρρώστιες. Και να τρως καλά. Α, και να μας στέλνεις κάνα γράμμα πού και πού, να μαθαίνουμε τα νέα σου. Θα μας λείψεις πολύ. "

Τα  λόγια τα είπε ο πατέρας του: 

" Παιδί μου, θα μας λείψεις εκεί πού πας. Να προσέχεις. Η σκέψη σου θα είναι μαζί μας."

Τα λόγια τα είπε η  οικογένειά του: 

"Μην πας, παιδί μου. Μην πας! Δεν ξέρεις πόσο κακά θα συναντήσεις. Γύρνα πίσω! Γύρνα! "

Ο πλοίαρχος θείος του που τον είχε αναθρέψει σα γιό του, όταν πέθαναν οι γονείς του και είχε σκοπό να τον προειδοποιήσει για τα επικίνδυνα εμπόδια των νερών μέσα από το δικό του βίωμα καθώς ήταν κι αυτός στα καράβια:

 "Αγόρι μου, να προσέχεις ! Τα νερά είναι επικίνδυνα παντού εκεί. Από τη Γέφυρα του Αδάμ μέχρι το Κούρο Σίβο που παραπλανεί τα καράβια και εκτροχιάζει τη ρότα τους. "

Οι γονείς και οι φίλοι του του τα έλεγαν: 

"Κάνεις μια επικίνδυνη ζωή! Θα μας αφήσεις μόνους. Μακριά θα έχεις μόνο τη αγάπη μας. Παιδί μου, μην πας!"

Τα λόγια τα είπε η οικογένειά του: 

"Θα σε αγαπάμε και θα σε σκεφτόμαστε. Να προσέχεις εκεί που θα πας".

Τα παιδιά του:

 "Μπαμπά, φύγε από δω. Πάνε αλλού, σε άλλα μέρη, να μας φέρεις λεφτά, να έχουμε να φάμε για να ζήσουμε! "

Οι φίλοι του τα είπανε: 

"Αγαπημένε φίλε, μην πας να ταξιδέψεις. Είναι πάρα πολύ μακριά, δεν θα μπορούμε να επικοινωνήσουμε!"

Η μάνα του και είπε: 

"Στα νύχια σου θα μπαίνει η πίσσα και θα καίνε. Τα ρούχα σου θα βρωμάνε ψαρόλαδο> Θα με σκέφτεσαι που σου τα λέω αυτά και η σκέψη από μόνη της θα είναι ανυπόφορη! "