Κι άλλον μύθο θα σας πω! Χιουμοριστικά... (Από το Γ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

Κάθε χρόνο βρίσκουμε κάπως τον τρόπο να ασχοληθούμε στα πλαίσια του μαθήματος της Λογοτεχνίας. λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με τις συνθήκες, με το χιούμορ στη Λογοτεχνία. Το ίδιο κάναμε και φέτος από απόστασή με το Γ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου. 

Και όπως κάθε χρόνο (βρείτε τις σχετικές εργασίες στην σελίδα του ιστολογίου με τίτλο "Μικροί Δημιουργοί"), έτσι και φέτος γράφτηκαν χιουμοριστικές διασκευές κάποιων μύθων  από κάποια από τα παιδιά του τμήματος. 

Ας  τις δούμε... 

Α) Η Ματίνα γράφει επί το χιουμοριστικότερο τις λεζάντες που συνοδεύουν μια εκδοχή σε κόμιξ της γνωστής ιστορίας του Αισώπου με τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα. 

Β) Η Μιχαέλα... εκσυγχρονίζει την συνάντηση Οδυσσέα και Πολύφημου 

Ο ΚΥΚΛΩΠΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ…ΟΔΥΣΣΕΑ!!

 Μια φορά και ένα καιρό που λέτε, ο Οδυσσέας βρέθηκε στα χέρια του Κύκλωπα Πολύφημου. Αυτός ο  Κύκλωπας ήταν τρανός και φοβερός! Μπορούσε να καταβροχθίσει τα πάντα σε δευτερόλεπτα! Όμως δεν ήξερε τι τον περίμενε όταν στο δρόμο του έπεσε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Καλυφθείτε, σύντροφοι, έρχεται το τέρας!!

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ: Οδυσσέααα, πρέπει να τον αποτελειώσεις!!!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Θεέ μου!!!! Γιατί σε μένα αυτή η συμφορά!!!! Τον βλέπετε;;;; Μοιάζει σαν τεράστιο μονόφθαλμο γκρέμλιν!! Θα μας φάει όλους!!!

ΚΥΚΛΩΠΑΣ: Ωωωω, τι βλέπουν τα ματάκια μου;;; Α, μπερδεύτηκα, το μάτι μου ήθελα να πω…..  Βρε, βρε, βρε…. Πώς και από δω, λαχταριστά μεζεδάκια;;;

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Παιδιά… Αυτός έχει στο δόντι του ένα τεράστιο μαρούλι… Τελικά δεν τρώει μόνο ανθρώπους; Τι θα κάνουμε;;

ΚΥΚΛΩΠΑΣ: Αχ! Θα τρελαθώ! Έφαγα μαρούλι πριν ένα μήνα και είναι ακόμη στο δόντι μου; Μήπως πρέπει να φάω εσάς για να φύγει;;

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ: Τον Οδυσσέα φάε!! Άσε μας εμάς!!

ΟΔΥΣΣΕΑ: Καλά, έτσι ε; Θα γυρίσουμε, πού θα πάει! Θα δείτε εσείς… Θα αλλάξω συντρόφους!

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ: Καλά, βρε Οδυσσέα, ηρέμησε! Μια πλάκα κάναμε!

(Συνεχίζει ο Κύκλωπας λιμάροντας τα νύχια….)

ΚΥΚΛΩΠΑΣ: Διαλέξτε εσείς ποιον θα φάω πρώτο…..(κρατς…κρουτς…)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Μας έχωσες μέσα στη σκόνη από τα βρωμερά σου  νύχια… Δεν αντέχω άλλο…. Δε θα τρωγόμαστε μετά… Άσε μας καθαρούς τουλάχιστον… Όχι σαν εσένα…

ΚΥΚΛΩΠΑΣ: Μην φοβάστε… Πλένω καλά τους ανθρώπους που θα φάω… Αυτό μου έλειπε τώρα… Να κολλήσω και κορονοϊό!!!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Α, βλέπω προσέχεις… Ήρθε η ώρα να σε σκοτώσω… Ή μήπως να σε τυφλώσω να μην βλέπεις την τύφλα σου και να την κάνουμε από εδώ;

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ: Ναιιι…Να τον τυφλώσουμε! Δε μπορούμε τα αίματα!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Σιγά μη σκίσετε κανένα καλτσόν! Θα του καρφώσω το μάτι, αλλά με τι;

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ: Πιάσε κάτι μακρύ!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Θα πιάσω αυτή εδώ τη μπατονέτα του self test! Φτάνει και περισσεύει!!

 

(Ο Οδυσσέας ανοίγει ένα καινούριο self test χωρίς να τον βλέπει ο Κύκλωπας. Πηδάει κάπου κοντά του και τον καρφώνει στο μάτι….)

 

ΚΥΚΛΩΠΑΣ: Αααααα!!!Το ματάκι μου!! Μου χώσανε μέσα τη μπατονέτα… Το ήξερα από την αρχή ότι δεν ήταν καλά αυτά τα τεστ… Μπορεί να σου κάνουν κακό, μεγάλο κακό!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Αυτός τελικά, σύντροφοι, φοβόταν τον κορονοϊό αλλά το βρήκε από μπατονέτα!! Τρέξτεεεε να ξεφύγουμεεε!!! Τις μάσκες μη ξεχάσετε!!!!

Γ) Η Αθανασια αποκαλύπτει την πραγματική πραγματικότητα σχετικά με τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα. 

Δ) Ο Ζαχαρίας διασκευάζει ποιητικά τον μύθο του Αισώπου με τον παπαγάλο  

 

E) Η Μελίνα ξεμπροστιάζει τα ψέματα του Ευριπίδη και  παρουσιάζει τι έγινε πραγματικά στη συνάντηση Ελένης. Μενέλαου και Θεονόης  

Μετά από αρκετές ώρες που ο Μενέλαος και η Ελένη συζητούν για το τι θα γίνει με το μέλλον τους,  ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσουν λοιπόν έναν από τους κινδύνους.  Έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον σκληρό Uεοκλύμενο και να καταφέρουν να τον ξεγελάσουν. Η Ελένη, όπως συνήθως, είναι αγχωμένη και σκέφτεται το χειρότερο που μπορεί να συμβεί.  Μα τι απαισιόδοξη γυναίκα πού είναι,  βρε παιδί μου! Από την άλλη,  η Θεονόη περνάει από μπροστά τους κουνιστή και λυγιστή, ατρόμητη, ξερώντας ότι μπορεί να τους καταστρέψει χωρίς καν να κουνήσει το μικρό της δαχτυλάκι… (εκπληκτικό!) Αφού λοιπόν της καθαρίζουν το μονοπάτι και την ατμόσφαιρα, αρχίζει να τους βομβαρδίζει με τα μαντέματα της, τονίζοντας και το ποσό υπέροχη είναι (πολύ πρωτότυπο , κυρία Θεονόη) . Μετά, τους  καταπλακώνει ουσιαστικά με το ποσό σημαντική είναι η απόφαση της και το πώς οι θεοί μπορούν να στραφούν εναντίον τους από στιγμή σε στιγμή.  Η Ελένη μετά,  απελπισμένα προσπαθεί να μπαλώσει την κατάσταση λέγοντας ότι άμα δεν τους αφήσει να γλιτώσουν δεν θα είναι δίκαιη προς τον πατέρα της, και προς την ηθική της εποχής, και προς την οικογένεια της, και προς  όλο της το σόι, τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι αν η Θεονόη αποφάσισε να τους αφήσει να γλιτώσουν ή όχι. Αφού η Ελένη αρχίζει και μοιρολογεί για τα καμώματά της και για όλα αυτά που λένε όλοι οι υπόλοιποι για εκείνη,  πετάγεται ο Μενέλαος και λέει, τα ίδια, αλλά πιο δυναμικά. O φίλος μας ο Μενέλαος δε λογαριάζει τίποτα. Γυρνάει και της λέει :"Άμα θέλεις κάνε εκείνο, άμα θέλεις κάνε το άλλο, αλλά, κοπελιά, άμα δεν μας αφήσεις να φύγουμε εσύ θα είσαι η στρίγγλα και κακιά, και εγώ, έτσι για να μάθεις, θα πεθάνω στον τάφο του πατέρα σου με την Έλεν και μετά εσύ κάνε ό,τι πιστεύεις. Ένα πράγμα ζητάω, τη γυναίκα μου την οποία την έστειλε ο Δίας για να την προσέχεις, όχι για για να την καμαρώνει ο αδερφούλης σου». Απελπισμένος πλέον,  στρέφεται προς τον Άδη και δείτε τώρα τι λέει ο άνθρωπος, να του φέρει πίσω τους νεκρούς που σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Μα είναι λογικά αυτά τα πράγματα; Όχι βέβαια. Γι’ αυτό αφήνει τη Θεονόη σε ένα μονοπάτι το οποίο καταλήγει στο να μην τους μαρτυρήσει, απλό το πράγμα. Μετά από όλη τη μακρά συζήτηση αυτή, επιτέλους ήρθε η ώρα η Θεονόη να μας πει την long-awaited απόφαση της. Αρχίζει, το λοιπόν,  λέγοντας ότι είναι ευσεβής και έτσι θέλει να παραμείνει βεβαίως βεβαίως και ότι θέλει να κρατήσει το όνομα της καθαρό, βεβαίως βεβαίως. Τέλος,  η κυρά Θεονόη μας αναφέρει ότι τελικά θα πάει με τη μεριά της Ήρας και δεν θα τους κατινιάσει στον Θεοκλύμενο.

    Εκεί που όλα πάνε να τελειώσουν και η Ελένη με το Μενέλαο να χαρούν την απόφαση της Θεονόης η Ελένη μπαίνει στο παλάτι, λογικά θέλοντας να πιει λίγο νερό η καημένη. Μετά από πέντε-δέκα λεπτά, αφού βγαίνει από το παλάτι αντικρίζει άλλη μία Ελένη την κοιτάει, κοιτάει τον Μενέλαο και λέει «ωπ, τι γίνεται εδώ,  ρε παιδιά".  Ο Μενέλαος ο καημένος μπερδεμένος πλέον με τις δύο Ελένες, απομακρύνεται λίγο και προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι γίνεται: «Μα γιατί να ξαναήρθε το είδωλο;»  Βρίσκεται σε μία φάση σοκ.  «Μήπως τα δημιουργήματα της Θεονόης βραχυκύκλωσαν;;» Εκεί που κάθεται και αγναντεύει το πέλαγος,  από πίσω μαλλιοτραβιούνται Η Ελένη με το είδωλο: « …ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΨΕΥΤΡΑ. ΚΑΙ ΕΓΩ  ΕΙΜΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κ.λπ.. -πραγματικά, λυπάμαι τον καημένο τον Μενέλαο… Με όλη αυτήν τη φασαρία ξανά βγαίνει από το παλάτι η Θεονόη, βλέπει το το είδωλο σοκάρεται  και το μαλλιοτραβάει μέσα στο παλάτι,  λογικά για να το εξαφανίσει ή να το δώσει στον Θεοκλύμενο,  κανείς δεν ξέρει.

Στ) Η Εβίτα καταπιάνεται με τις Άρπυιες... 

Ο Φινέας και οι Άρπυιες

Ο Φινέας ήταν ο βασιλιάς της Θράκης και του Βοσπόρου και τύχαινε επίσης να είναι ιδιαίτερα γνωστός μάντης της περιοχής. Ήταν τόσο καλός στους χρησμούς του που ο μύθος αναφέρει ότι ο Δίας οργίστηκε φοβερά, καθώς ο Φινέας αποκάλυπτε στους ανθρώπους λεπτομερώς όλα τα σχέδιά του. Έτσι, ο βασιλιάς των θεών σχεδίασε να τον τιμωρήσει. Αρχικά του έριξε μέγα  κεραυνό και τον τύφλωσε. Το πλήγμα αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Φινέα να συνεχίσει το έργο του ακόμα και τυφλός. Στη συνέχεια λοιπόν ο Δίας πέρασε στο επόμενο επίπεδο του σχεδίου του και έστειλε στα μέρη τους τις Άρπυιες, πέντε μυθολογικά όντα με σώμα πουλιού και κεφάλι γυναίκας. Αυτές, κατ’ εντολή του θεού, κάθε φορά που ο Φινέας ετοιμαζόταν να φάει, άρπαζαν το φαγητό του ή του έριχναν κουτσουλιές με σκοπό να τον αφήσουν για πάντα πεινασμένο και εξαθλιωμένο. Από το βασανιστήριο αυτό προσπάθησαν να τον απαλλάξουν οι διερχόμενοι Αργοναύτες. Δύο από αυτούς, οι γοργοπόδαροι Καλάις και Ζήτης, ήταν γραφτό από χρησμό να κυνηγήσουν τις Άρπυιες και είτε να τις σκοτώσουν είτε να αποτύχουν και να σκοτωθούν οι ίδιοι. Τελικά, προς μεγάλη τελικά οι χρησμοί διαψεύστηκαν ντροπιαστικά αφού καμία από τις δύο προβλέψεις δεν βγήκε αληθινή. Οι Αργοναύτες συμβιβάστηκαν με τις Άρπυιες και οι Αργοναύτες χάρισαν τη ζωή στις Άρπυιες, οι οποίες συμφώνησαν να μεταναστεύσουν στην Κρήτη και να μην ξαναενοχλήσουν τον Φινέα. Ο τυφλός μάντης για να ευχαριστήσει τους σωτήρες του, τους αποκάλυψε πώς να περάσουν με ασφάλεια τις Συμπληγάδες πέτρες.

 

 

(Ο... Ζαχαρίας είναι προφανώς από άλλη τάξη, παλιά... )