Στα πλαίσια της θεματικής ενότητας "Ποίηση: Από την παράδοση στον μοντερνισμό" οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α' Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου διάλεξαν και εικονογράφησαν ένα στίχο κάποιου από τα ποιήματα με τα οποία ασχοληθήκαμε.
Τα έργα των παιδιών συγκεντρώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την οπτικοποίηση ενός τραγουδιού. Κανονικά, καθώς τα περισσότερα ποιήματα σχετίζονται με την φύση και τον άνθρωπο θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν τραγούδια όπως το "Όμορφή και παράξενη πατρίδα" ή το "Πώς να σωπάσω μέσα μου", τα οποία όμως έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί εδώ κι εδώ (κι εδώ). Έτσι τελικά προτιμήθηκε το αυτοαναφορικό ποίημα "Καταρχήν" του Ισπανού ποιητή Blas De Otero, σε μετάφραση του Βασίλη Λαλιώτη και μελοποίηση από τα Διάφανα Κρίνα... Διότι το συγκεκριμένο ποίημα συνοψίζει γλαφυρά και εναργώς όλες τις πτυχές που σχετίζονται με την ποιητική δημιουργία, καθώς είναι ταυτόχρονα απολογισμός, απολογία, προκήρυξη και μανιφέστο...
Και καθώς το χρησιμοποιούμε εμείς στο τέλος της διδακτικής ενότητας, φιλοδοξούμε να γίνει ένας είδος παρακαταθήκης αρχών για το μέλλον...
Η παρουσίαση των έργων των παιδιών γίνεται με χρονολογική σειρά, από το πιο παραδοσιακό στο λιγότερο παραδοσιακό ποίημα.
Δημήτρης
Μαρία Αθ.
Άννα
Δήμητρα
Τσαμπίκα
Ραφαήλ
Νίκος
Ζωζώ
Ελεάννα Κατ.
Η ζωγραφιά του Βαγγέλη Ξ. , εμπνευσμένη από τους στίχους της Μαρίας Μουτσάκη "Του έρωτα και του θανάτου", αγνοείται μετά από κάποια από τις μετακομίσεις και τις αλλαγές αίθουσας του τμήματος.
Υ.Γ.: Η μελοποίηση των "Διάφανων Κρίνων" κρατάει περίπου 10 λεπτά. Οπότε αναγκάστηκα να την κατακρεουργήσω για λόγους πρακτικούς, ώστε να κρατήσω το βίντεο σε λογική για παρουσίαση στη τάξη χρονική διάρκεια. Έκανα όμως και μια δεκάλεπτη εκδοχή του βίντεο. Και γιατί δεν μου πήγαινε καρδιά να το μακελέψω, και γιατί θεωρώ ότι οι ζωγραφιές των παιδιών αποτελούν μια αντιπροσωπευτική οπτικοποίηση του τραγουδιού. Μπορείτε να την δείτε στο προσωπικό μου ιστολόγιο, μαζί με τους αρχικούς ισπανικούς στίχους του ποιήματος.
Τα έργα των παιδιών συγκεντρώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την οπτικοποίηση ενός τραγουδιού. Κανονικά, καθώς τα περισσότερα ποιήματα σχετίζονται με την φύση και τον άνθρωπο θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν τραγούδια όπως το "Όμορφή και παράξενη πατρίδα" ή το "Πώς να σωπάσω μέσα μου", τα οποία όμως έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί εδώ κι εδώ (κι εδώ). Έτσι τελικά προτιμήθηκε το αυτοαναφορικό ποίημα "Καταρχήν" του Ισπανού ποιητή Blas De Otero, σε μετάφραση του Βασίλη Λαλιώτη και μελοποίηση από τα Διάφανα Κρίνα... Διότι το συγκεκριμένο ποίημα συνοψίζει γλαφυρά και εναργώς όλες τις πτυχές που σχετίζονται με την ποιητική δημιουργία, καθώς είναι ταυτόχρονα απολογισμός, απολογία, προκήρυξη και μανιφέστο...
Και καθώς το χρησιμοποιούμε εμείς στο τέλος της διδακτικής ενότητας, φιλοδοξούμε να γίνει ένας είδος παρακαταθήκης αρχών για το μέλλον...
Η παρουσίαση των έργων των παιδιών γίνεται με χρονολογική σειρά, από το πιο παραδοσιακό στο λιγότερο παραδοσιακό ποίημα.
Δημήτρης
 |
| "Καλότυχα είναι τα βουνά ποτέ τους δεν γερνάνε..." |
Μαρία Αθ.
 |
| "... το καλοκαίρι πράσινα και το χειμώνα χιόνι..." |
Θοδώρα
 |
| "...Ολόχαρη και λαμπυρή η μέρα ξημερώνει, εγέλαν η ανατολή κι η δύση καμαρώνει...." |
Βάσω
 |
| " Εις το βουνό ψηλά εκεί είν΄εκκλησιά ερημική..." |
Καλλιόπη
 |
| "...Kι' όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του." |
Ελεάννα Κων.
 |
| "...Νὰ ζοῦσα καὶ πάλι στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη..." |
Κατερίνα
 |
| "...Ποιὰ τάχα φουρτούνα φουρτούνιαζε μέσα μου καὶ ποιὰ ἀνεμοζάλη... |
Μαρία Π.
 |
| "Μιὰ θάλασσα μέσα μου σὰ λίμνη γλυκόστρωτη καὶ σὰν ὠκεανός ἀνοιχτὴ καὶ μεγάλη..." |
Πετρούλα
 |
| "...καὶ βλέπω τὰ ὀνείρατα κι ἀκούω τὰ μιλήματα τῶν πρώτων μου χρόνων κοντὰ στὸ ἀκρογιάλι..." |
Βαγγέλης Π.
 |
| "Πάλε ξυπνάει της άνοιξης τ΄αγέρι..." |
Άννα
 |
| "...κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου, τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής." |
Δήμητρα
 |
| "Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες..." |
Τσαμπίκα
 |
| "... ο άνεμος όταν περνάει στίχους ήχους παράφωνους ξυπνάει στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες" |
Ραφαήλ
 |
| "...βλέπουμε να φωτίζουνται στο ηλιόγερμα σπασμένα ξύλα, από ταξίδια που δεν τέλειωσαν..." |
Μαριλένα
 |
| "....Ξαναμπαρκάραμε με τα σπασμένα μας κουπιά." |
Αναστασία
 |
| "....πέστε μου είναι η τρελή ροδιά που τρίζει τ’άρμενα ψηλά στον διάφανον αιθέρα;..." |
Σταματία
 |
|
|
Μανώλης
 |
| "Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας –..." |
Νίκος
 |
| "...σαν πάει κάτι να γραφή είναι ως αν να γράφονταν από την άλλη μεριά αγγελτηρίων θανάτου..." |
Ζωζώ
 |
| "Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων...." |
Ελεάννα Κατ.
 |
| "Θὰ πεῖς καὶ ποὺ δὲν ἦταν τότε θάλασσα." |
Υ.Γ.: Η μελοποίηση των "Διάφανων Κρίνων" κρατάει περίπου 10 λεπτά. Οπότε αναγκάστηκα να την κατακρεουργήσω για λόγους πρακτικούς, ώστε να κρατήσω το βίντεο σε λογική για παρουσίαση στη τάξη χρονική διάρκεια. Έκανα όμως και μια δεκάλεπτη εκδοχή του βίντεο. Και γιατί δεν μου πήγαινε καρδιά να το μακελέψω, και γιατί θεωρώ ότι οι ζωγραφιές των παιδιών αποτελούν μια αντιπροσωπευτική οπτικοποίηση του τραγουδιού. Μπορείτε να την δείτε στο προσωπικό μου ιστολόγιο, μαζί με τους αρχικούς ισπανικούς στίχους του ποιήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου