Φύσεως μέγας και ποιητικός πανηγυρικός σήμερα. Στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί τυχόν κίνδυνος μόλυνσης με ιχνοστοιχεία στείρου φορμαλισμού, η διδασκαλία της θεματικής ενότητας "Ποίηση, από την παράδοση στον μοντερνισμό", διαλέξαμε και φέτος να διερευνήσουμε την πορεία αυτή παρακολουθώντας την εξέλιξη ενός συγκεκριμένου θέματος, του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζεται η φύση στην νεοελληνική ποίηση και της σχέσης της με τους ανθρώπους.
Στα πλαίσια αυτά οι μαθητές και μαθήτριες του Δ1 και του Δ2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου ήρθαν σε επαφή με χαρακτηριστικά και κατά το δυνατό αντιπροσωπευτικά ποιήματα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αξιοποιώντας 10-15 ποιήματα από εκείνα που τους είχαν δοθεί ή και διαλέγοντας τα ίδια τα παιδιά κάποιο που τους άρεσε, κάθε ομάδα διερεύνησε ένα ξεχωριστό επιμέρους θέμα:
α) Πως παρουσιάζεται η φύση στην νεοελληνική ποίηση
β) Οι ρόλοι και οι συμβολισμοί που αποδίδονται στην φύση.
γ) Η σχέση ανθρώπου και φύσης
δ) Το μοτίβο της θάλασσας.
Μετά το πέρας της εκπαιδευτικής διαδικασίας κι αξιοποιώντας τα ευρήματα των μαθητών καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι
ανεξαρτήτως
τεχνοτροπιών και σχολών η φύση υπήρξε αγαπημένο θέμα των Ελλήνων ποιητών
καθόλη τη διάρκεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Άλλες φορές η φύση
χρησιμοποιείται ως σκηνικό, άλλες ως πρωταγωνιστής κι άλλες φορές ως
σύμβολο. Στα ποιήματα τους οι Έλληνες ποιητές εμπνέονται από
όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το ελληνικό τοπίο (βουνά, νησιά, θάλασσα,
ήλιος κ.τ.λ.) και τα απεικονίζουν παραστατικά στα έργα τους. Η θάλασσα
μέσα σ’ αυτά έχει ιδιαίτερη σημασία. Σε πολλές περιπτώσεις η φύση ταυτίζεται με
την έννοια της πατρίδας, ενώ σε άλλες γίνεται αντιληπτή με την πιο οικεία
και βιωματική σημασία του τόπου. Πολύ συχνό φαινόμενο είναι να προσωποποιείται
η φύση και να λειτουργεί άλλοτε ως βοηθός κι άλλοτε ως αντίπαλος, δείγμα της
έντονης σύνδεσης που νοιώθουν οι άνθρωποι μαζί της. Άλλες φορές, όταν απλά
χρησιμοποιείται ως σκηνικό, υπαγορεύει την ατμόσφαιρα του ποιήματος .
Αναλύοντας τα παραπάνω διαπιστώσαμε ότι ο τρόπος απεικόνισης της φύσης
επηρεάζεται από το λογοτεχνικό κίνημα και τη σχολή στην οποία ανήκει κάθε
ποιητής αλλά και από τους στόχους τους οποίους θέλει να
εξυπηρετήσει το ποίημα του. Άρα μπορεί να γίνει διακριτή η πορεία της ποίησης
από την παράδοση στον μοντερνισμό.
Ακολουθούν οι εργασίες των παιδιών.
Ακολουθούν οι εργασίες των παιδιών.
Δ1
α) Άνθρωπος και φύση
(Θοδώρα, Τσαμπίκα, Κατερίνα, Ελεάννα Κατ., Ζωζώ)
β) Ρόλοι και συμβολισμοί που αποδίδονται στη φύση
(Μαρία, Ελεάννα Κων., Μαριλένα, Πετρούλα)
Δ2
α) Η φύση στην νεοελληνική ποίηση
(Μαρία, Βαγγέλης Π., Διαμαντής, Βάσω, Ραφαήλ)
β) Άνθρωπος και φύση
(Αναστασία, Νίκος, Βαγγέλης Ξ.., Μιχάλης, Κωνσταντίνα)
γ) Ρόλοι και συμβολισμοί που αποδίδονται στη φύση
(Άννα, Δήμητρα, Νεφέλη, Δημήτρης)
δ) Το μοτίβο της θάλασσας
(Σταματία, Μανώλης, Καλλιόπη, Ελένη, Ηλίας)
Το μοτίβο της θάλασσας στη νεοελληνική ποίηση
Κι ας κλείσω, για να δικαιολογήσω και τον ακόμη μια φορά γιγαντιαίο
τίτλο της ανάρτησης, με το βίντεο
που συνηθίζω να ποστάρω σε τέτοιες περιπτώσεις...
Δεν λέω και του χρόνου.
Ο μεγαλοπρεπής επίλογος των εργασιών των παιδιών έπεται... (Μελοποιήσεις,
διασκευές, οπτικοποιήσεις, πράματα και θάματα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου