Περί έρωτος: Ο ύμνος στον έρωτα (Γ΄Στάσιμο "Αντιγόνης"), μερικές εργασίες μαθητών του Μουσικού Σχολείου Ρόδου και μια μελοποίηση- έκπληξη από μια μαθήτρια του Λυκείου Αρχαγγέλου

   Μέσα στους 20 στίχους του Στάσιμου  ο Σοφοκλής κατορθώνει το ακατόρθωτο: Ο Χορός εκκινώντας από το επεισόδιο με τον Αίμονα, υμνεί το μεγαλείο του έρωτα. χωρίς να παραλείπει τις καταστροφικές πτυχές  που έχει το "γλυκύπικρον ἀµάχανον (=ἀµήχανον) ὄρπετον" (που λεγε κι η Σαπφώ) [εδώ θέλει άνω τελεία, αλλά βαριέμαι να ψάχνω να την βρω] και ταυτόχρονα συνδέει και το στάσιμο με την υπόθεση του δράματος.
  Στην εισαγωγική ανάρτηση για την "Αντιγόνη" έχει γίνει ειδική μνεία στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές αναφορές στο συγκεκριμένο στάσιμο και έχουν αναρτηθεί χαρακτηριστικές θεατρικές εκδοχές του. Και ένα απόσπασμα από την παράσταση του 2002 στο Θέατρο Δελφών μπορείτε να δείτε εδώ.
   Στην συγκεκριμένη ανάρτηση, θα περιοριστώ να παραθέσω την εμπνευσμένη μελοποίηση της Τάνιας Μπρεάζου, μαθήτριας σήμερα της Γ΄Λυκείου (αν δεν απατώμαι) Αρχαγγέλου,

και μερικές εργασίες από μαθητές και μαθήτριες της Β΄Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου:

 Ένα σκίτσο της Άννας

 ένα κείμενο της Αμαλίας- Τσαμπίκας. 

 "Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν είναι ερωτευμένος "  Της Αμαλίας 

    Λυπάμαι πολλούς ανθρώπους. Όμως περισσότερο εκείνους που έχουν πάψει να ελπίζουν στον Έρωτα και στο συναίσθημα. Εκείνους που προσβάλλουν τον ίδιο τους τον εαυτό, όταν ισχυρίζονται ότι ο Έρωτας είναι "χαμένη υπόθεση". Όταν αφήνουν κάποια ηλίθια στερεότυπα να σταθούν εμπόδια σε αυτό που πραγματικά θέλουν να κάνουν. Δεν είναι με ποιον κοιμάσαι. Ούτε με πόσους. Είναι οι αποφάσεις που οδηγείσαι να πάρεις, δίχως δεύτερους και τρίτους στο μυαλό σου να ακούγονται ως πρώτοι, ενώ η πραγματική τους αξία ισοδυναμεί με μηδέν.  Το μυαλό και το σώμα σου είναι δικά σου,  σε κανέναν άλλο δεν ανήκουν και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίσει γι' αυτά. Παρά μόνο εσύ. Είσαι εσύ και οι επιλογές σου.
     Άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν την διαφορά ανάμεσα στο να δένεσαι με ένα σώμα με το να δένεσαι με μια ψυχή. Εκείνοι που μπερδεύουν την παρηγοριά σε δύσκολους καιρούς με την διεκδίκηση και τον συναισθηματισμό. Η σαρκική απόλαυση πάντα υπήρξε ευχάριστη. Ποτέ ικανοποιητική. Όταν μπαίνει η ψυχή στην μέση όλα αλλάζουν. Δυο σώματα ενώνονται. Δυο ψυχές μοιράζονται. Τότε που καταλαβαίνεις πραγματικά εκείνη την αιώνια ανθρώπινη τελετή που ελευθερώνει την ψυχή σου.
   Έρωτας. Κόκκινος, υπερήφανος, βίαιος. Ανθρώπινος. Έρωτας. Ηδονικός, ο ένας για τον άλλο, για την στιγμή, για την αιωνιότητα του ηδονικού χρόνου, για ό,τι μας περικλείει και τους δυο. Γι' αυτό έχει το προνόμιο να μας κατέχει και να τον κατέχουμε. Σύντροφοι στην βιολογία των σωμάτων, των εκκρίσεων, της ανθρώπινης αναπνοής. Χαρά, πόνος, κρυμμένες αναμνήσεις, βία και προσμονή για την επόμενη στιγμή που θα ξαναγίνουμε ένα. Μόνο για σένα και για τον άλλο. Έρωτας. Σεβασμός. Σέβεσαι και σε σέβονται ανθρώπινα, όταν ξέρεις την ουσία σου, όταν η επιλογή είναι κοινή, όταν ο σεβασμός κατακτιέται, όχι όταν τον πιέζεις να έρθει. 
    Εκεί που μπορείς να είσαι ελεύθερος, να αφήσεις το σώμα σου να κατακτήσει και να κατακτηθεί, να επιτεθεί και να  αμυνθεί, να ανέβει σε θρόνο και να βουτήξει σε λάσπες. Εκεί. Δες τον Άνθπωπο που είναι απέναντί σου, τον μοναδικό συμμετέχοντα,  ένα γυμνό σώμα, που τόσο κατηγόρησαν οι υπόλοιποι, ακόμα και οι "θεοί", για τον Έρωτά του και μόνο. Για την Ηδονή του. Για την Επιλογή του. Για την Επιθυμία του. Για το Σώμα του. "σου είπα να φύγουμε και εσύ με ρώταγες για πόσο
μα ο Έρωτας καμιά σχέση δεν έχει με ερωτήσεις 
ούτε μετριέται σε μέρες και μήνες. 
Όσοι κρατούν πισινές δεν είναι ερωτευμένοι 
και όποιος ονειρεύεται να ξεφύγει οφείλει πρώτα
να ξυπνήσει
μα εσύ κοιμάσαι ακόμα 
και προτιμάς το σανίδι απ΄τη ζωή
λες και έχουν καμιά διαφορά" 

                                 (jolly roger)                

ένα σκίτσο της Ελπίδας ,

ένα κείμενο του Ρωμανού,

"Έρωτας"   Του  Ρωμανού

  Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν στην αγάπη και υπάρχουν και αυτοί που υπακούν στον φόβο, ο έρωτας τα υπερνικάει όλα γιατί μέσα του έχει και τα δύο. Ίσως να μην είναι πολύ ώριμο σαν συναίσθημα και να μην έχει συνήθως τόσο μεγάλη διάρκεια αλλά είναι αναπόφευκτο και ανάλογα με τις περιστάσεις μπορεί να σου χαρίσει ευτυχία τόσο μεγάλη που να μοιάζει απόκοσμη, είτε να σε πνίξει στη μιζέρια. Ο έρωτας μπορεί να αποφέρει (ανάλογα με την περίπτωση πάντα) αγάπη, μίσος, εμμονή και άλλα πολλά και μέσα στην ανυπολόγιστη δύναμη του ο έρωτας έχει γίνει αίτιο θαυμαστών μνημείων (όπως το Taj mahal), αυτοκτονιών, πολέμων και στις πιο ακραίες του περιπτώσεις, γάμους. Αλλά μέσα στο χάος του και την υπερβολή του ο έρωτας παραμένει ένα από τα πιο υπέροχα συναισθήματα που υπάρχουν. Και ναι υπάρχουν αυτοί που θα τον χαρακτηρίσουν γλυκανάλατο και άσκοπο, αυτοί όμως απλά βάζουν άμυνες επειδή φοβούνται μην πληγωθούν. Και αυτός είναι ο εύκολος τρόπος να αντιμετωπίσεις κάτι το τόσο δυνατό. Οι πραγματικά θαρραλέοι όμως ρίχνουν τις άμυνες τους και παίρνουν το ρίσκο να πληγωθούν. Δεν μπορώ να πω πως εγώ υπήρξα πάντοτε θαρραλέος στον συγκεκριμένο τομέα όμως ο θαυμασμός προς αυτούς με κάνει τουλάχιστον να προσπαθώ. Γιατί μπορεί να υπάρχει το ρίσκο να πληγωθείς άλλα ποντάρεις και στην περίπτωση του να ανταμειφτείς για το θάρρος σου και μόνο για αυτό αξίζει. Γιατί στην τελική σε ένα κόσμο που αναπόφευκτα οδεύει προς στην λήθη και όσο σπουδαίος και να γίνεις κάποια μέρα δεν θα υπάρχει κανείς να σε θυμάται, το να ερωτευτείς και να σε ερωτευτούν ίσως το μόνο αληθινό πράγμα που μας μένει να κάνουμε. “Αν κατορθώσεις να κόψεις το κάπνισμα, το ποτό και τον έρωτα, δεν θα ζήσεις περισσότερο. Απλώς θα σου φαίνεται ότι η ζωή διαρκεί περισσότερο.” -Φρόυντ Σ.-

κι ένα κείμενο του Νικήτα.

[ Το Γ΄Στάσιμο της "Αντιγόνης"]  - Του Νικήτα

Ο Χορός παρουσιάζει τον θεό Έρωτα να έχει μεγάλη δύναμη και να μην γονατίζει ποτέ. Αντίθετα, με ορμή απλώνεται στον κόσμο και και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τα βέλη του. Τρυπώνει στο μυαλό και στη σώμα και το ξεστρατίζει, παίρνοντας την λογική. Ο ερωτευμένος γίνεται έρμαιο των συναισθημάτων του και γι' αυτό βιώνει έντονα τη χαρά και τη λύπη. Φαίνεται πως η Αφροδίτη μαζί με το γιο της μαγεύει τους ανθρώπους και ίσως και να γελάει μ' αυτούς βλέποντας τους να υποφέρουν από την μανία του έρωτα.


(Κι επειδή το μότο της ζωής μου είναι "Ένας Χατζιδάκις δεν έβλαψε ποτέ κανένα"

  )