Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-13) μέρα με τη μέρα

   Η σημερινή ανάρτηση γίνεται με αφορμή δυο βίντεο με ιστορικούς χάρτες που βρήκα στο Διαδίκτυο και παρουσιάζουν καθημερινά την εξέλιξη των Βαλκανικών Πολέμων.

   Αφού λοιπόν, είχε όχι απλά χρονίσει αλλά... αιωνίσει [sic] το Ανατολικό Ζήτημα, στις αρχές του 20ου αιώνα είχε γίνει φανερό ότι η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν θέμα χρόνου.. Ήδη, τα έθνη των Βαλκανίων διαγκωνίζονταν μεταξύ τους για τον... "θησαυρό του μακαρίτη", προσπαθώντας η καθεμιά ξεχωριστά να εκπληρώσει τους εθνικούς της πόθους, με αποκορύφωμα τον "Μακεδονικό Αγώνα". Η επανάσταση των Νεότουρκων και οι αρχές της ισότητας για όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας ανεξαρτήτως εθνότητας ή θρησκείας, τις οποίες αυτή ευαγγελιζόταν, προσωρινά τερμάτισε τις εχθροπραξίες. Σύντομα όμως φάνηκε ότι ο πραγματικός στόχος των Νεότουρκων ήταν ο βίαιος εκτουρκισμός της αυτοκρατορίας. Οπότε, οι λαοί των Βαλκανίων σκέφτηκαν η ισχύς εν τη ενώσει και αποφάσισαν να αφήσουν - προσωρινά- κατά μέρους τις μεταξύ τους διαφορές και να στραφούν ομού εναντίον του κοινού εχθρού. Η βαλκανική συμμαχία προξένησε έκπληξη στην διεθνή κοινή γνώμη γιατί δεν θεωρείτο εφικτή, με βάση τις διαφορές των χωρών που μετείχαν, και συχνά ονομαζόταν από τον διεθνή τύπο ως "η έβδομη μεγάλη δύναμη".

    Τελικά, μια μικρή συνοριακή διαφορά μεταξύ Μαυροβουνίου και Οθωμανικής αυτοκρατορίας τον Σεπτέμβρη του 1912 οδήγησε στην έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ο οποίος ολοκληρώθηκε με την συνθηκολόγηση της  Οθωμανικής αυτοκρατορίας στις 17/30 Μαΐου και την υπογραφή της "Συνθήκης του Λονδίνου" τον Μάιο του 1913, που όριζε την παραίτηση υπέρ των συμμάχων (Μαυροβούνιο, Ελλάδα, Βουλγαρία. Σερβία) από τις  ευρωπαϊκές της κτήσεις (πλην της Αλβανίας και της περιοχής της Κωνσταντινούπολης) και τα νησιά του Αιγαίου (πλην των Δωδεκανήσων τα οποία κατείχε η Ιταλία μετά τον Ιταλοτουρκικό Πόλεμο).

  Το ότι ο φρεσκοαναδιοργανωμένος από τον Βενιζέλο ελληνικός στρατός, απρόσμενα για τους Σέρβους και τους Βούλγαρους, προέλασε στην Ήπειρο και την Δυτική και Κεντρική Μακεδονία μέχρι τη Θεσσαλονίκη, ουσιαστικά ανέτρεπε τη συμφωνία διαμοιρασμού των εδαφών στην οποία είχαν φτάσει. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον μη καθορισμό από τη Συνθήκη του Λονδίνου  ποιων εδαφών θα έπαιρνε κάθε σύμμαχος και την εμμονή των Βούλγαρων να διεκδικούν τα εδάφη που προέβλεπε η αρχική συμφωνία με τους Σέρβους, οδήγησε τους Έλληνες και τους Σέρβους να έλθουν σε συμμαχία εναντίον των Βούλγαρων. Οι βουλγαρικές δυνάμεις προσέβαλαν σερβικές κι ελληνικές θέσεις τον Ιούνιο του 1913. Έλληνες και Σέρβοι αντεπιτέθηκαν μαζί -στον πόλεμο εναντίον της Βουλγαρίας μπήκε και η Ρουμανία, ενώ και η Οθωμανική αυτοκρατορία βρήκε ευκαιρία να μειώσει τη χασούρα ανακτώντας από την πανταχόθεν βαλλόμενη Βουλγαρία την Ανατολική Θράκη. Περικυκλωμένη από παντού, η Βουλγαρία τελικά συνθηκολόγησε  στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου.

  Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου σήμαινε ότι τα σύνορα της Ελλάδας έφταναν στον Νέστο,  αναγνωριζόταν η -αυτόνομη από το 1896- Κρήτη ως ελληνικό έδαφος και τα νησιά του Αιγαίου (πλην των κατεχόμενων από την Ιταλία Δωδεκανήσων) θα παρέμεναν υπό την διοίκησή της μέχρι να αποφασίσουν για την τύχη τους οι Μεγάλες Δυνάμεις.

Τα Βαλκάνια πριν και μετά την Συνθήκη του Βουκουρεστίου

 Άντε. κι ένα τραγουδάκι με τιτλο "Το 912"