Για την ειρήνη (Από το Γ1 και το Γ3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

  Με τα παιδιά από το Γ1 και το Γ3 αφιερώσαμε αρκετό χρόνο τον περασμένο Φλεβάρη προσεγγίζοντας και σχολιάζοντας κείμενα διαφόρων ειδών  που αναφέρονται στην ειρήνη και τον πόλεμο. 

 Αυτό έγινε στα πλαίσια της διδασκαλίας της σχετικής ενότητας της Νεοελληνικής Γλώσσας και του

αποσπάσματος από  "Τη ζωή εν τάφω" με τίτλο "Τα ζα" το οποίο ανθολογείται στο βιβλίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Μετά το τέλος της εκπαιδευτικής διαδικασίας  τα παιδιά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχε απόλυτο δίκαιο ο Ηρόδοτος όταν έλεγε ότι κανένας δεν είναι τόσο ηλίθιος που να προτιμάει τον πόλεμο από την ειρήνη, μιας και στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς τα παιδιά τους.  Στη συνέχεια ανατέθηκε στα παιδιά μια δημιουργική εργασία με θέμα την ειρήνη, ελεύθερη ως προς την μορφή. 

Ακολουθούν οι ζωγραφιές, οι αφίσες ευαισθητοποίησης, τα διηγήματα,  τα χαϊκού και τα υπόλοιπα ποιήματα που έκαναν τα παιδιά. 

Μιράντα 

Ο Χαρταετός
πεθαίνει στον αέρα ελεύθερος και δυνατός

3 Μαρτίου 2025, Ρόδος

    8.00 το πρωί. Ο συναγερμός του ξυπνητηριού αρχίζει να χτυπά. Ο Στέλιος με μία βαρεμένη κίνηση το κλείνει, τρίβοντας τα μάτια μου. Το προηγούμενο βράδυ ήταν πολλή ώρα μπροστά απ’ την οθόνη, κοιμήθηκε αργά. Τα μάτια του τσούζουν, τα νιώθει ξερά, βαριά. Σήμερα δεν έχουν σχολείο, είναι Καθαρά Δευτέρα. Έπεσε, λοιπόν, ξανά να κοιμηθεί λίγο ακόμα.

Είναι μεσημέρι. Όλη η οικογένεια έχουν μαζευτεί στο τραπέζι, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, θείες, για να φάνε όλοι μαζί. Ο Στέλιος κανονικά δεν ήθελε να έρθει, βαριόταν. Ήθελε να κάτσει σπίτι να παίξει βιντεοπαιχνίδια. Όλοι κάθισαν στο τραπέζι. Οι μεγάλοι μιλάνε για χωράφια, για τράπεζες, πολιτικά, λεφτά, λεφτά, λεφτά, και… λεφτά! Ο Στέλιος δεν είχε ακούσει τίποτα άλλο να βγαίνει από το στόμα τους εδώ και χρόνια. Και πολλές φορές τον έβαζαν κι αυτόν στη συζήτηση. «Εσύ να θυμάσαι να βρεις μια καλή δουλειά, να βγάζεις καλά λεφτά». Ο Στέλιος δεν ήθελε να γίνει σαν τους μεγάλους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το χρήμα. Αυτό βλέπουν μόνο στη ζωή. Δεν του άφηναν άλλη επιλογή παρά να κλειστεί μέσα στον μικρό κόσμο του, μπας και σταματήσει να ακούει τις μπούρδες και τα ανούσια πράγματα που λένε.

Παραδίπλα ήταν τα μικρά ξαδερφάκια του με τους γονείς τους, και πετούσαν χαρταετό. Ήταν ένας μεγάλος αετός, πολύχρωμος, με πολλές ουρές διαφορετικών χρωμάτων που περίμεναν να χορέψουν με τον άνεμο. «Πετάει! Πετάει!» φώναζε το μικρούλι, «Στέλιο, κοίτα! Πετάει!». Μα ο Στέλιος δεν ήθελε να δει. Όσο μακριά κι αν ήταν από το έδαφος, όσο κοντά κι αν ήταν στον ουρανό, τα σχοινιά ακόμα τα κρατούσαν. Και στρεφόταν προς τον ήλιο, κι ο αέρας τον έσπρωχνε όλο και πιο κοντά. Μα το νήμα δεν έλεγε να σπάσει. Ο Στέλιος ταυτιζόταν με τον χαρταετό. Είναι ένας ελεύθερος με σχοινιά. Ένας αετός χωρίς φτερά. Δεν ήθελε να κοιτάει. Τον φόβιζε. Μία φωνή έφτασε στα αυτιά του: «Στέλιο! Φεύγει!».Κι ύστερα η φωνή έγινε κλάμα. Ο χαρταετός είχε πετάξει. Το νήμα έπεσε και τώρα δεν είχε τίποτα να τον κρατάει. Έφυγε για άλλα μέρη. Το παιδί συνέχιζε να φωνάζει: «Στέλιο! Δες! Φεύγει!». Μα ο Στέλιος δεν σήκωσε κεφάλι από το κινητό. Ζήλεψε τόσο πολύ τον χαρταετό. Δεν ήθελε να δει. Ο Στέλιος ήθελε μόνο την ελευθερία του.

 

3  Μαρτίου 2025, Γάζα

8.00 το πρωί. Ο πολεμικός συναγερμός αρχίζει να χτυπά. Ο Αχμέτ σηκώνεται απότομα από το κρεβάτι,τρίβοντας τα μάτια του. Το προηγούμενο βράδυ άρχισαν πάλι να σφαγιάζουν κόσμο και φοβήθηκε, έκλαιγε, και μέχρι να φύγουν οι στρατιώτες από κει πέρασε πολλή ώρα, κοιμήθηκε αργά. Τα μάτια του τσούζουν, τα νιώθει ξερά, βαριά. Σήμερα δεν έχουν σχολείο, βομβαρδίστηκε πριν δύο μέρες. Θα ήθελε να κοιμηθεί λίγο ακόμα, αλλά εντοπίστηκε κίνδυνος απειλητικής-επιθετικής αεροπορικής δραστηριότητας – αν και δεν έχει ιδέα τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις.

Είναι μεσημέρι. Η οικογένεια του Αχμέτ είναι όλοι στο καταφύγιό τους, στο υπόγειο του σπιτιού τους. Ο Αχμέτ κανονικά δεν ήθελε να πάει. Ήθελε να πάει στο ίδιο καταφύγιο με τους φίλους του. Κόψανε την μισή φρατζόλα ψωμί που είχε μείνει από χτες και μοιράστηκε σε όλους. Μαζί με τους γείτονες ήταν γύρω στα δέκα άτομα. Οι μεγάλοι δεν μιλάνε.Μόνο κάτι βλέμματα ανταλλάζουν, κάτι ματιές. Βλέμματα φοβισμένα, πονεμένα, και μάτια κλαμένα, και κλαίνε, κλαίνε, και… κλαίνε! Ο Αχμέτ δεν είχε ακούσει τίποτα να βγαίνει από το στόμα τους εδώ και καιρό, παρά μόνο κλάμα. «Δεν θα τη βγάλουμε». «Θα πεθάνουμε, δεν θα αντέξουμε». Ο Αχμέτ δεν ήθελε να γίνει σαν τους μεγάλους. Το μόνο που κάνουν είναι να κλαίνε και να πνίγονται στην θλίψη και στο άγχος. Αυτό βλέπουν μόνο στη ζωή. Δεν του άφηναν άλλη επιλογή από το να βγει στον κόσμο, μπας και σταματήσει να ακούει τα κλάματα και τις φωνές.

Οι γονείς του Αχμέτ δεν τον άφηναν να βγει. Μα αρνήθηκε να τους ακούσει. Τι ήξεραν οι μεγάλοι περισσότερο από αυτόν; Τον κίνδυνο; Κι αυτός ήξερε για τον κίνδυνο. Αλλά αυτός δεν τον φοβάται. Φεύγει, πάει να βρει τους φίλους του!   Και κοιτούσε ψηλά, ψάχνοντας τα αεροπλάνα, και φώναζε: «Ρίξτε! Ρίξτε! Δεν σας φοβάμαι! Εγώ και κάτω απ’ τα συντρίμμια θα γελάω! Εγώ και κάτω απ’ τα συντρίμμια θα τους βρω!». Και καθώς κοιτούσε τον ουρανό, παρατηρεί ένα πράγμα να πετάει. Ήταν ένας χαρταετός, ένας μεγάλος αετός, πολύχρωμος, με πολλές ουρές διαφόρων χρωμάτων που χόρευαν με το άνεμο. Ο Αχμέτ χόρευε μαζί τους με ένα χαμόγελο που είχε χάσει εδώ και καιρό. Τον θαύμαζε τόσο πολύ, δεν μπορούσε να σταματήσει να τον κοιτάει. Ήταν τόσο ελεύθερος αετός. Μόνος του, χωρίς δεσμά, στον αέρα να περιπλανιέται στον κόσμο ανενόχλητος, φουριόζος, προσπαθώντας να φτάσει τον άνεμο και να τον προσπεράσει.Ήθελε να τον πιάσει από την ουρά και να πετάξουν μακριά μαζί. Και πού ξέρεις, ίσως από ψηλά να φαινόνταν όλα μυρμήγκια, όλα τόσο απλά, τόσο όμορφα σαν ζωγραφιά.Ο Αχμέτ όλο και λιγότερο χόρευε πια. Ζήλεψε τόσο πολύ τον χαρταετό. Σκεφτόταν ότι αν γινόταν κάτι στην επόμενη ζωή του, θα γινόταν χαρταετός. Κι ας τον έλεγαν ονειροπόλο και κουφιοκέφαλο οι μεγάλοι. Ο Αχμέτ ήθελε μόνο την ελευθερία του…

Μιράντα Κ.   Γ1      1/4/2025  

Αρετή Κυρά

Όλοι μας μαζί 

για την ειρήνη πάντα 

θα προσπαθούμε 

Ρίτα 

α) 

Πόλεμος σκληρός 

ζωές καταστρέφονται 

θύματα πολλά 

β)

Ειρήνη για να 

υπάρχει προσπάθεια 

πρέπει να γίνει 

Αγγελική 

Αθηναγόρας 

Αλήθεια 

Αναστασία 

Άννα 

Αντζελίνα 

Βάιος 

Γκιουλίζ 

Γρηγόρης 

Ειρήνη 

Ευσταθία 

Ιουλία 

Κάρμεν 

Κατερίνα 

Κυριάκος Κ. 

Μαρία Π. 

Μελιτίνη 

Μιχάλης Τ. 

Νίκος Τ. 

Σαββίνα 

Στέλλα 

Κωνσταντίνος 

Υ.Γ.: