Ανθελληνικόν 17: "Για ποια Ελλάδα, ρε γαμώτο" (Αφροδίτη Μάνου, Στίχοι και Μουσική της ίδιας )

 Εάν, αδίκως όπως αποδείχθηκε, η νίκη της Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ '87 ήταν μια φορά έκπληξη, η νίκη της Βούλας Πατουλίδου στα 100 μέτρα με εμπόδια στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης τον Αύγουστο του 1992, ήταν καμιά χιλιάδα φορές. 

    Τα πάντα ήταν εναντίον της. Οι    Έλληνες είχαν να πάρουν μετάλλιο στον στίβο από το 1956 και το χάλκινο μετάλλιο του Ρουμπάνη στο επί κοντώ. Χρυσό μετάλλιο είχαν να πάρουν από το μετάλλιο του Τσικλητήρα το

1912. Ελληνίδα δε δεν είχε πάρει ποτέ μέχρι τότε μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και, όσον αφορά το στίβο δεν είχε καν παρουσία σε τελικό ή, σε ότι έχει να κάνει με δρομικό αγώνισμα, στον ημιτελικό. Επιπλέον, τη χρονιά εκείνη η Πατουλίδου, μια αθλήτρια που συν τοις άλλοις σε όλη την καριέρα της ψαχνότανε για το ποιο αγώνισμα της ταιριάζει και εναλλασσόταν συνεχώς ανάμεσα στα εμπόδια, το μήκος και το απλό κατοστάρι, δεν φαινότανε να είναι σε καλή κατάσταση, σε σημείο που η ομοσπονδία σκεφτότανε να μην τη στείλει στους Ολυμπιακούς. 

    Παρόλα αυτά, στους Ολυμπιακούς, η Πατουλίδου γινότανε σε κάθε κούρσα καλύτερη και, αφού κατάφερε να γίνει η πρώτη Ελληνίδα που μετέχει, κατά σειρά, σε ημιτελικό και τελικό Ολυμπιακών Αγώνων, στον τελικό έκανε τον καλύτερο αγώνα της ζωής της, κάτι που της επέτρεψε να απολαύσει την εύνοια της τύχης που συνεπάγονταν το γεγονός ότι η αθλήτρια που προπορευόταν τσακίστηκε (ας πρόσεχε, τα εμπόδια για αυτό υπάρχουν, για να τα περνάνε) και ότι οι χρόνοι της κούρσας ήταν  οι χαμηλότεροι  κατά μέσο όρο που σημειώθηκαν ποτέ σε τελικό. Και κάπως έτσι, από το πουθενά η Βούλα Πατουλίδου, την ώρα που εγώ έπαιρνα πιτόγυρα στο νησί που ήμουν διακοπές και είδα τυχαία τον αγώνα στην τηλεόραση του μαγαζιού, έγινε ολυμπιονίκης. Τρελαμένη από την επιτυχία της, στις βιωματικές δηλώσεις που έκανε μετά είπε μεταξύ άλλων ότι  σκέφτηκε πριν το αγώνα ότι θα τρέξει "για την Ελλάδα, ρε γαμώτο". Όπως καταλαβαίνετε, η φράση αυτή ήταν η φράση της χρονιάς, έγινε σύνθημα τα επόμενα χρόνια και ακόμα και σήμερα θεωρείται εμβληματική.  (Πλήρες χρονικό της Πατουλιάδας εδώ κι εδώ)

  Πίσω όμως από την ηρωική Ελλάδα της Πατουλίδου κρύβεται και η άλλη, η αντιηρωική. Η Ελλάδα της στείρας αρχαιολατρίας, των φτηνών προεκλογικών  υποσχέσεων, της τηλεοπτικής σήψης και της παρακμής. Και για να μιλήσει για όλα αυτά, η Αφροδίτη Μάνου (πολλά χρόνια πριν γίνει και η ίδια μέρος του προβλήματος και καταλήξει στα γεράματά της αυτό που κορόιδευε στα νιάτα της ) μετέτρεψε τη φράση της Πατουλίδου σε ερώτηση: Για ποια Ελλάδα, ρε γαμώτο; Αυτό  έγινε στους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού που περιλαμβανότανε στο δίσκο της "Πού πας καραβάκι;" (έχουμε πει και εδώ κάποια πράγματα.). Η Πατουλίδου, μπάι δε γουέι, εμφανίζεται στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού και σε εκείνη αναφέρεται η Μάνου, όταν λέει για το κορίτσι που φεύγει σαν τον άνεμο και σχίζει την οθόνη... (Πολλά χρόνια πριν γίνει και η ίδια η συνθέτρια μέρος του προβλήματος και καταλήξει στα γεράματά της αυτό που κορόιδευε στα νιάτα της).

 

Στη χώρα των ηρώων γεννήθηκα κι εγώ
Αντάρτες και θεοί κληρονομιά μου
Μετρούσα τούς αιώνες με τον ήλιο αρχηγό
Τα θαύματα του κόσμου όλα δικά μου
Μα κύλησαν τα χρόνια σε λάθος ποταμό
Ξεφτίλα, τηλεόραση και πλήξη
Τα πλοία στο λιμάνι σκουριάζουνε καιρό
Κι ένα αεράκι να μη λέει να φυσήξει

Φεύγει ένα κορίτσι, τρέχει σαν τον άνεμο
Σαν το χελιδόνι μπαίνει στην οθόνη
Αστράψε το νήμα, όνειρο παράνομο
Θεέ μου, φτάνει πρώτο
Για ποια Ελλάδα, ρε γαμώ το

Αθάνατη πατρίδα μου, προεκλογική
Της αφασίας και του μετ’ εμποδίων
Αδίστακτο τοπίο, τροχιά ελλειπτική
Των οραμάτων και των μυστηρίων
Μια πίκρα, μια μιζέρια που φτάνει ως το λαιμό
Με το που ανοίγεις την εφημερίδα
Ελλάδα σ’ αγαπούσα κι ακόμα σ’ αγαπώ
Όπως σε πρόλαβα, σε γνώρισα, σε είδα

Φεύγει ένα κορίτσι, τρέχει σαν τον άνεμο
Σαν το χελιδόνι μπαίνει στην οθόνη
Αστράψε το νήμα, όνειρο παράνομο
Θεέ μου, φτάνει πρώτο
Για ποια Ελλάδα, ρε γαμώ το

Στη χώρα των ηρώων, γεννήθηκα κι εγώ
Βαριά, πολύ βαριά η κληρονομιά μου
Τις μέρες να μετρώ με ένα ήλιο ναυαγό
Τα τραύματα του κόσμου όλα δικά μου

Υ.Γ. Για του λόγου το αληθές: