Στο τρίτο ύμνο της "Γένέσεως" από το "Άξιον Εστἰ", ο ποιητής περιγράφει την δημιουργία θάλασσα και του ελληνικού νησιωτικού τοπίου, όπως έχουμε πει κι εδώ.
Περιγράφει δε την ελληνική φύση ως έναν ενσυνείδητο ζωντανό οργανισμό ο οποίος είναι ένα με τους
ανθρώπους καθώς είναι προορισμένος για να καλύπτει τις ανάγκες τους, καθιστάμενος εν τέλει ένας ταυτόχρονα μικρός και μεγάλος κόσμος. Ένας ρεαλιστικός παράδεισος με άλλα λόγια, ο οποίος προσφέρει στον άνθρωπο όλα εκείνα που χρειάζεται για να είναι πλήρης κι ευχαριστημένος, χωρίς όμως να κινδυνεύει να λιμνάσει η ζωή του, να πλήξει και να μείνει στάσιμος ως νοήμονας οργανισμός.
Στα πλαίσια της διδασκαλίας του σχετικού ποιήματος για το μάθημα της Λογοτεχνίας, παρακινήθηκαν όσα παιδιά από το Γ2 και το Γ3 του Μουσικού Σχολείου ήθελαν να μου στείλουν φωτογραφίες τους, παλιότερες ή τωρινές, που να αναδείκνυαν την ομορφιά του ελληνικού τοπίου. Στην παρούσα ανάρτηση δημοσιεύονται οι φωτογραφίες αυτές.
Αλεξάνδρα
Κωνσταντίνα Π.
Μαίρη
Μικές
Ραφαήλ
Επειδή μου φάνηκε ενδιαφέρουσα ως φάση, θα παραθέσω και μια φωτογραφία που μου έστειλε η μητέρα του Μιχάλη από το Γ3, όταν σε ανύποπτο χρόνο πέρασε κατά την διάρκεια των διακοπών τους από το χωριό μου.
Κι επειδή, η φύση έχει και λυτρωτική, θεραπευτική αξία, θα κλείσω με μια δική μου φωτογραφία. Κατά το πρώτο μέρος της δεύτερης καραντίνας συνήθιζα να φωτογραφίζω κάθε μέρα και να δημοσιεύω στο άλλο ιστολόγιό μας το ηλιοβασίλεμα. Αυτή είναι η καλύτερη, κατά τη γνώμη μου.
Υ.Γ.:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου