"Το σχολείο των ονείρων μου"- Ένα κείμενο της Μαριλένας από το Δ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

Το δοκίμιο που ακολουθεί αποτέλεσε τη συμμετοχή της Μαριλένας από το Δ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου  στο διαγωνισμό μαθητικού δοκιμίου  που διοργάνωσε το 3ο Λύκειο Νέας Φιλαδέλφειας εις μνήμην του Μίλτου Κουντουρά, με θέμα "Το σχολείο των ονείρων σας".

          ΕΧΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ!

        I have a dream… είπε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στον πιο γνωστό λόγο που έχει ακουστεί ποτέ, είπαν και οι Αμπα σε ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια τους. Όλοι τους είπαν αυτήν την τόσο εύηχη φράση, που στα ελληνικά  είναι  Έχω ένα όνειρο, αναφερόμενοι σε έναν κόσμο ιδανικό, χωρίς διακρίσεις και ρατσιστικές συμπεριφορές, σε έναν κόσμο βγαλμένο μέσα από ένα παραμύθι. Είναι, άραγε, αυτό εφικτό; Πώς μπορεί να γίνει; Πώς μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι ότι το να είσαι διαφορετικός είναι όμορφο, ότι το να πιστεύεις στα παραμύθια δεν είναι ανόητο… Φυσικά μέσα από το σχολείο! Έτσι και εγώ ως παιδί έχω το δικό μου όνειρο, να δημιουργήσω ένα σχολείο μαγικό, φανταστικό , ονειρικό.

      Πώς είναι, όμως, ένα τέτοιο σχολείο ; Όλα ξεκινούν από τον  περιβάλλοντα  χώρο.

Ένα κτήριο βγαλμένο από ένα παραμύθι, μέσα στην εξοχή, πλημμυρισμένο από τα αρώματα των λουλουδιών που ενώνονται με τις μουσικές ευωδίες του Βιβάλντι, τις  γλυκές μουσικές γεύσεις του Μότσαρτ και τους αρμονικούς πίνακες του Μάνου Χατζιδάκι . Ένα παλάτι μέσα στο οποίο τα παιδιά θα μαθαίνουν φυσική όχι διαβάζοντας ένα βιβλίο στριμωγμένα στα κρύα και άψυχα θρανία των τάξεων, αλλά μέσα σε ένα υπερσύγχρονο εργαστήριο με υπολογιστές, πίνακες και πολλά εργαλεία για να πραγματοποιούν σε πράξη κάθε τους άσκηση.  Εκεί οπού οι καθηγητές δεν μαθαίνουν στα  παιδιά να παπαγαλίζουν, αλλά τους μαθαίνουν να σκέφτονται, να αναπτύσσουν κριτική σκέψη έτσι ώστε κανένας να μην μπορέσει ποτέ να τους εκμεταλλευτεί. Να μην επιτρέψουν ποτέ στους εαυτούς τους να γίνουν έρμαια στα χέρια κάποιων. Αυτό το σχολείο είναι ένα σχολείο που μπορεί να προσφέρει τα πάντα στους μαθητές του, αρκεί να το διεκδικήσουν. Σε αυτό θα περιλαμβάνονται πολλές αίθουσες με τα καλύτερα μουσικά όργανα, για όσους θέλουν να διδαχτούν μουσική.  Μια τεράστια ,για παράδειγμα, αίθουσα διακοσμημένη σαν ένα πραγματικό ανάκτορο όπου στο κέντρο της θα δεσπόζει ένα πανέμορφο κατάμαυρο πιάνο με ουρά έτσι ώστε να δημιουργεί απόλυτη ευτυχία σε κάθε εραστή της μουσικής. Στο ίδιο σχολείο θα υπάρχουν γήπεδα για όσους αποκτούν ελευθερία τρέχοντας, παίζοντας ποδόσφαιρο και κολυμπώντας. Αυτό το σχολείο θα δείχνει στο κάθε παιδί τον δρόμο που του αρμόζει, το μονοπάτι στο οποίο μπορεί να μεγαλουργήσει. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει απαραίτητα επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις ή αριστείο στο τέλος της χρονιάς.

     Όταν λέμε ότι ένα σχολείο είναι καλό, συνήθως εννοούμε ότι έχει καλούς καθηγητές. Τι σημαίνει όμως αυτό; Καλός καθηγητής για εμένα είναι αυτός που εμπνέει τα παιδιά, που δεν είναι απόμακρος και δεν αφήνει τους μαθητές του ποτέ σε ησυχία, δεν τους αφήνει ποτέ να βαρεθούνε. Σωστός καθηγητής είναι εκείνος που αγαπάει τα παιδιά και νοιάζεται πραγματικά για αυτά. Είναι εκείνος που τους μαθαίνει να είναι δημιουργικοί, να βάζουν στόχους και να τους κατακτάνε, να αγαπάνε οτιδήποτε  κάνουνε και να μην το βάζουν ποτέ κάτω, ο,τι κι αν συμβαίνει. Είναι εκείνος που δεν εκβιάζει τα παιδιά με τους βαθμούς , αλλά τους μαθαίνει πως οι βαθμοί δεν είναι τίποτα άλλο από απλά νούμερα τυπωμένα σε ένα χαρτί, είναι και εκείνος που τους μαθαίνει το σημαντικότερο από όλα : πως το τέλειο δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ  και ότι δεν αξίζει για κανέναν και για τίποτα να υποκύπτουμε στην μελαγχολία και να μην ζούμε τη ζωή έτσι όπως της αξίζει. Τέλος είναι εκείνος που θα μάθει στους μαθητές του να έχουν ως σλόγκαν το “ άδραξε τη μέρα” ή το ότι ο δρόμος του αύριο οδηγεί στη χώρα του ποτέ. Κάποιος θα έλεγε πως πραγματικά καλός καθηγητής ήταν ο Robin Williams στον "Κύκλο τον χαμένων ποιητών". Αλλά εγώ δεν πιστεύω αυτό! Πιστεύω πως καλός καθηγητής μπορεί να είναι αυτός που διδάσκει στα πέντε παιδιά του ακριτικού Καστελόριζου, αλλά και αυτός που διδάσκει σε ένα σχολείο στην Αθήνα. Καλοί  καθηγητές, υπάρχουν σε κάθε άκρη της γης και είναι εκείνοι που δεν τους νοιάζει να προετοιμάσουν επιτυχόντες της ιατρικής, αλλά  ευτυχισμένους και έτοιμους για την κοινωνία ανθρώπους.

      Στο σχολείο των ονείρων μου θα ήθελα να μην υπάρχουν διακρίσεις, να μην  υπάρχουν στο λεξιλόγιο των μαθητών λέξεις όπως γύφτος, χοντρός, άσχημος, ξένος, αδερφή και όλες αυτές οι λέξεις που στοχοποιούν τους ανθρώπους. Σε αυτό το σχολείο οι μαθητές θα μαθαίνουν το ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί, αλλά κανένας δεν είναι καλύτερος από τον άλλο. Σε αυτό το σχολείο οι μαθητές θα νοιάζονται  ο ένας για τον άλλο και δεν θα προσπαθούμε να κάνουνε  κακό σε κανέναν. Οι ψυχές των μαθητών θα είναι αγνές, όμως όχι και ανυποψίαστες. Στο σχολείο που ονειρεύομαι δεν κυριαρχεί η ενδοσχολική βία, το bulling ή όπως αλλιώς θέλουμε να το βαπτίσουμε. Εκεί όλοι θα σέβονται ο ένας τον άλλον, τις ανάγκες τους, τα θέλω τους, τα πιστεύω τους. Για αυτό και σε αυτό το μέρος δεν θα γίνεται η καθιερωμένη πρωινή προσευχή ούτε θα υπάρχει σε κάθε τάξη κρεμασμένη και ξεχασμένη μια εικόνα της Παναγίας. Γιατί ο θεός όποιος κι αν είναι , είτε αυτόν τον λένε Αλλάχ, είτε Θεό είτε Βούδα θα είναι πάντα εκεί με άλλο πρόσωπο και όνομα στις ψυχές των παιδιών. Γι’ αυτό και σε ένα ελεύθερο από στερεότυπα και προκαταλήψεις σχολείο δεν νοείται κάποια παιδιά να νιώθουν μειονεκτικά, επειδή δεν πιστεύουν σε εκείνη εκεί την εικόνα που κρέμεται πάνω από τον πίνακα. Σε αυτό το σχολείο όλοι θα είναι αδέλφια ˙ανεξάρτητα από τις διαφορές που υπάρχουν,  θα έχουν πάντα ένα κοινό να τους ενώνει ˙ την αξία που θα αποδίδουν το δικαίωμα του να είσαι ξεχωριστός.

       Κάπως έτσι θα φανταζόμουνα το σχολείο μου, ή μάλλον τη μικρογραφία ενός δίκαιου κόσμου. Χωρίς ρατσισμό, χωρίς ζήλια και φθόνο. Ένα μέρος αγγελικά πλασμένο στο οποίο κανείς δεν θα φοβάται να εκφραστεί, να ονειρευτεί ή αλλιώς να ζει! Γιατί μια ζωή χωρίς όνειρα είναι η άνοιξη χωρίς λουλούδια , η θάλασσα χωρίς κύματα και η επιτυχία χωρίς αποτυχία!

     Αυτό είναι το σχολείο των ονείρων κάθε παιδιού , αλλά επειδή πολλές φορές αυτό που  θέλουμε είναι  βγαλμένο από ένα παραμύθι, ας μην σταματήσουμε να πιστεύουμε σε αυτά αλλά και ας μην ζούμε μέσα από αυτά. Πρέπει να κοιτάμε τι γίνεται γύρω μας και να προσπαθούμε συνεχώς να το βελτιώσουμε, όχι μόνο για εμάς αλλά για το καλό όλων μας. Γιατί θα πρέπει κάποια στιγμή να πούμε το ‘ Όλοι για  έναν και ένας για όλους’ .  Εμένα λοιπόν αυτό είναι το όνειρό μου!!