Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος. Το γυναικείο φύλο στην ελληνική μουσική

   Η ανάρτηση αυτή είναι κόμβος ανακατεύθυνσης προς τη σελίδα του ιστολογίου με  τίτλο: "Εκείνη. Η γυναίκα στο Ελληνικό τραγούδι." Εγώ βέβαια, θα ξεκινήσω λίγο πιο παλιά.  Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, λέει η Ιστορία - ή, ενδεχομένως, το "Εσπρέσσο" της εποχής μετατραπέν σε Ιστορία - στα
καλλιστεία "Who's gonna be the next  (όχι τοπ μόντελ αλλά) αυτοκράτειρα " τα οποία οργάνωσε η μαμά

"Μίμη, να ένα μήλο..."

του για να του βρει γυναίκα,  θαμβώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής (δείτε εδώ και την "αμαρτωλή" σελίδα του ιστολογίου) και θέλησε να της δώσει το  χρυσό μήλο που συμβόλιζε την πρόταση γάμου. Σκέφτηκε  να κάνει τον έξυπνο πρώτα όμως και την ρώτησε αν συμφωνεί ότι από τη γυναίκα προέρχονται τα πιο μεγάλα κακά, εννοώντας τα σχετικά με την Εύα. Αυτή, που δεν είχε μάθει να μασάει τα λόγια της, τον τάπωσε παρατηρώντας ότι προέρχονται και τα πιο μεγάλα καλά, εννοώντας την Παναγία, κι ο μαμάκιας Θεόφιλος "ψάρωσε" με την νεαρά, βραχυκύκλωσε,  την προσπέρασε και έδωσε το σχετικό μήλο στην Θεοδώρα,  η οποία αποδείχθηκε τελικά "σιγανό ποταμάκι", εφόσον, επιτροπεύουσα  στον αυτοκρατορικό θρόνο το γιό τους μετά τον θάνατο του Θεόφιλου, ανέτρεψε την θρησκευτική πολιτική του ( ο συγχωρεμένος ήταν  εικονομάχος), δίνοντας παράλληλα στις άδολες κορασίδες του μέλλοντος το μήνυμα "σκάσε και τούμπαρέ τον μετά". Ή  πώς γεννάται ένα στερεότυπο, καθότι, όπως λέει κι ένα τραγουδάκι της

"Να μην ξανακάνω την έξυπνη. Να μην ξανακάνω την έξυπνη. Να μην ..."

Αφροδίτη Μάνου,  "το μήλο πέφτει πάντα κάτω από την μηλιά"...

   Η Κασσιανή έφαγε τα λυσσιακά της που έχασε τον αυτοκρατορικό θρόνο από την πιο καπάτσα Θεοδώρα και το 'ριξε στην υμνογραφία,  έγινε δηλαδή η πρώτη σύγχρονη τραγουδοποιός κι ίσως θα έπρεπε για αυτόν τον λόγο να ξεκινήσω  την σελίδα με  θέμα την γυναίκα στο ελληνικό τραγούδι στην οποία παραπέμπει αυτή η ανάρτηση, με το τροπάριο της Κασσιανής, τιμής ένεκεν,  πλην δεν ταιριάζει θεματικά (ούτε και χρονολογικά μεταξύ μας. Η αοιδός έζησε 1200 χρόνια πριν). Αντ' αυτού, κι επειδή υπάρχουν κι άντρες που δε φοβούνται τις έξυπνες γυναίκες,  προτιμώ το, παρόμοιας προβληματικής αλλά απηλλαγμένο θεολογικά επιχρίσματα και αγκυλώσεις, τραγουδάκι του Μανόλη Ρασούλη που ισχυρίζεται "Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα, μα  πίστεψέ με είναι η μόνη μου ελπίδα" .

(Ο Διονύσης Σαββόπουλος πάλι,  την εποχή που μεταλλασότανε σε Νιόνιο, το ίδιο πράγμα το βλέπει πιο πρακτικά: "Ο άνδρας και η γυναίκα δεν είναι  ίσοι,  γιατί απλούστατα η γυναίκα είναι ανώτερη. Για αυτό κι  κυρα-Άσπα  του Διονύση, υποχωρώντας τον καθοδηγεί") (σόρρυ, δεν έχει βίντεο... )

   Για να επιστρέψω λίγο στα πρακτικά, αφορμή για τη δημιουργία της σελίδας μου  έδωσε το αναλυτικό πρόγραμμα  για τη "Λογοτεχνία "  της Α' Λυκείου και η θεματκή ενότητα "Τα φύλα στη Λογοτεχνία" . Καλός ο Παπαδιαμάντης, αλλά εγώ ήθελα και κάτι πιο πρόσφατο.   Αρχικά επρόκειτο να κάνω μια αναρτησούλα μικρή, αλλά ο όγκος των τραγουδιών που μαζεύτηκε με ανάγκασε, για να αποσυμφορήσω την αρχική σελίδα του ιστολογίου, να φτιάξω τη σελίδα.   Εννοείται ότι δεν είναι πρόθεση μου   να καλύψω το θέμα πλήρως, καθότι αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να παραθέσω το 90% της ελληνικής δισκογραφίας, πράγμα άτοπο από πολλές απόψεις.  Δε φιλοδοξώ καν να δώσω ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα, παρα μόνο ένα ενδεικτικό.

Η δομή  και η ανάπτυξη της σελίδας είναι συνειρμική.... Ελπίζω να σας αρέσει...

Και τι ξέρει δηλαδή το "Μαρί Κλαιρ";

Υ.Γ. : Ευχαριστώ την gia-des  για την βοήθεια στην επιλογή των τραγουδιών ...