Η φάρμα των ζώων.(= Σοβιετική Ένωση): Σταλινισμός

Όπου αποδεικνύεται ότι ενίοτε ο μεγαλύτερος εχθρός μια επανάστασης είναι η επικράτησή της...   

Στο βιβλίο του Τζόρτζ Όργουελ η "Φάρμα" των ζώων, τα ζώα (Σοβιέτ) εξεγείρονται, διώχνουν τον αγρότη (Τσάρο) και διαχειρίζονται μόνα τους την φάρμα (Σοβιετική Ένωση) με το σύνθημα "όλα τα ζώα είναι ίσα" (κομμουνισμός). Ηγέτης αναδεικνύεται ένα γηραιό γουρούνι (Λένιν), ενώ τα γουρούνια (καθώς είναι ιδιαίτερα ευφυή) αναλαμβάνουν την πνευματική καθοδήγηση των ζώων (μπολσεβίκοι). Όταν το γηραιό γουρούνι πεθαίνει , δύο άλλα γουρούνια διεκδικούν τη θέση του το ένα (Στάλιν) αποεικνύεται πιο καπάτσο από το άλλο (Τρότσκι) και με θεμιτά και αθέμιτα μέσα υπερισχύει. Μετά την ανάρρηση του στην εξουσία κατορθώνει να διώξει το άλλο γουρούνι από την φάρμα, διαδίδει ότι αυτό συνωμότησε με τον αγρότη και είναι προδότης, και εκτελέι όλους όσους νομίζει ότι είναι οπαδοί του, αλλά και όσους θεωρεί ότι μπορεί να απειλήσουν την εξουσία του. Παραλλήλα , πιέζει συνεχώς τα ζώα να αυξήσουν την παραγωγή (εκβιομηχάνιση Σοβιετικής Ένωσης). Τις κότες να κάνουν πιο πολλά αυγά, τις γελάδες πιο πολύ γάλα, τα πρόβατα περισσότερο μαλλί. Όποιος διαφωνεί ή διαμαρτύρεται στο ελάχιστο βαφτίζεται προδότης και εκτοπίζεται ή εκτελείται (διώξεις αντιφρονούντων). Το σύνθημα πια έχει γίνει "Όλα τα ζώα είναι ίσα. αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από άλλα. (Σταλινισμός).

    Ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, μεγάλος σοβιετικός ποιητής και υπέρμαχος της επανάστασης. Ήταν ένα ακόμα από τα "θύματα" του σταλινισμού, απο τα πιο πρώιμα μάλιστα. Κοντά στα τέλη του 1920, ο Μαγιακόβσκι απομυθοποίησε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Σοβιετικής Ένωσης υπό τον Ιωσήφ Στάλιν: τα σατυρικά του έργα Ο κοριός (ρωσικά: Клоп, 1929) και Το μπάνιο (ρωσικά: Баня, 1930), τα οποία πραγματεύονται την Σοβιετική απέχθεια για την τέχνη και την γραφειοκρατεία, αντανακλούν αυτήν την εξέλιξη.Το απόγευμα στις 14 Απριλίου, 1930, ο Μαγιακόβσκι αυτοπυροβολήθηκε. Το ημιτελές κείμενο του ποιήματος της αυτοκτονίας του σημείωνε, μεταξύ άλλων:
Το καράβι της αγάπης συντρίφθηκε πάνω στην καθημερινή ρουτίνα. Εσύ κι εγώ, δεν χρωστάμε τίποτε ο ένας στον άλλον, και δεν έχει νόημα η απαρίθμηση αμοιβαίων πόνων, θλίψεων και πληγών.

Μετά το θάνατο του Στάλιν ακούστηκαν διαδόσεις ότι ο Μαγιακόφσκι δολοφονήθηκε από την μυστική υπηρεσία, κατ' εντολή του Στάλιν. Τίποτε δεν αποδείχθηκε.

   Στην ταινία "Ψεύτης ήλιος"του Νικίτα Μιχάλχοφ βρισκόμαστε το 1936 στη Σοβιετική Ένωση. Κοντά στη Μόσχα, ο συνταγματάρχης Σεργκέι Κοτόφ (Νικίτα Μιχάλκοφ) ήρωας της επανάστασης του ΄17 περνάει μια μέρα ξεκούρασης στο εξοχικό του. Όλα φαντάζουν ειδυλλιακά. Η όμορφη γυναίκα του Μαρούσα , η πανέξυπνη και γλυκύτατη κόρη του Νάντια (Νάντια Μιχάλκοβα, κόρη του σκηνοθέτη), η πανέμορφη εξοχή. Μαζί τους είναι συγγενείς της γυναίκας του, «εκπρόσωποι» της προηγούμενης τάξης πραγμάτων. Ο Κοτόφ απολαμβάνει την εκτίμηση, την αγάπη και τον θαυμασμό όλων (χαρακτηριστική η σεκάνς με την άσκηση του στρατού. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Μίτια (Όλεκ Μεντζίκοφ). Πρώην μνηστήρας της Μαρούσα, προστατευόμενος του πατέρα της, έλειπε για πάνω από 10 χρόνια. Γοητευτικός, πνευματώδης, όλοι έλκονται από αυτόν εκτός από τον Κοτόφ. Μόνο που αυτή η επίσκεψη δεν είναι μια πράξη εθιμοτυπίας, ευγένειας, ή έστω ένα κλείσιμο συναισθηματικών λογαριασμών… Γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι ήρωες, ειδικά οι παλιοί και ειδικότερα οι αγαπητοί, μπορεί και να είναι επικίνδυνοι για κάποιους.