Η αποχαιρετιστήρια ανάρτησή μου για τη φετινή Γ' Γυμνασίου δε θα μπορούσε να έχει θέμα άλλο από τον ανθρωπισμό. Είναι παιδιά με ενσυναίσθηση, με βαθιά ευαισθησία και διαρκείς ανησυχίες κοινωνικές και πολιτικές, παιδιά ενημερωμένα και δραστήρια που με γεμίζουν ελπίδα για το μέλλον, για το τι μπορούν να γίνουν και το τι μπορούν να κάνουν στη ζωή τους.
Σήμερα, λοιπόν, το ιστολόγιο φιλοξενεί κάποιες δημιουργικές εργασίες από μαθήτριες και μαθητές του Γ1 και του Γ2 με θέμα εμπνευσμένο από την ιστορία του Χομαγιούν και του Βακάρ για την οποία κάναμε στην τάξη.
Άλλα παιδιά ζωγράφισαν ή έφτιαξαν κόμικ και άλλα παιδιά αποφάσισαν να μιλήσουν με τα έργα τους για θέματα ευρύτερα όπως η ανθρωπιά, η εθελοντική προσφορά, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η προσφυγιά ή οι συνέπειες του πολέμου. Έγραψαν ποιήματα, έφτιαξαν αφίσες ή σχολίασαν κείμενα που έψαξαν και βρήκαν μόνα τους. Περιττό να πω πόσο περήφανη είμαι για τις τάξεις μου και πόσο θα μου λείψουν. Τους εύχομαι ειλικρινά μόνο τα καλύτερα για τη συνέχεια.
Δέσποινα Φ.
Στέλιος Τ.
Μικρά παιδιά άνδρες και γυναίκες
οπού η ζωή τους γύρισε την πλάτη
και παρέδωσε τη διαχείρισή της στους φονιάδες ναζί
Μια μέρα αποφάσισαν να αποδεκατίσουν
μυριάδες Εβραίους. Μα γιατί;
Των αθώων αυτών ανθρώπων για ένα συμφέρον
να στερήσουν το δικαίωμα τούτο που τους δίνει τη ζωή
Μικρά παιδιά προσπαθούν να το σκάσουν από το γκέτο
Τα βρώμικα χέρια των αστυνόμων της Γκεστάπο
ακολουθώντας μονοπάτια και δρόμους κρυμμένους
ζητώντας τη σωτηρία τους μένουν σε
δωμάτια απομονωμένα κλειδωμένα
Μια ανάσα πριν τον θάνατο
κυριευμένοι από τρόμο με την καρδιά να χτυπά σαν
δαιμονισμένη κάθε φορά που ένας Γερμανός χτυπούσε την πόρτα
κλειδωμένοι χωρίς να ξέρουν αύριο τι τους ξημερώνει
Δικοί τους άνθρωποι που έμειναν πίσω
αποβιβάστηκαν στον δρόμο του θανάτου
μα και αυτοί που απέδρασαν έφυγαν με
την ζωή τους μισοκατεστραμμένη. Μα γιατί;
Ποιο το νόημα αυτής της χαιρεκακίας
ποιος ο λόγος της ευχαρίστησης από τα παθήματα
εκατομμυρίων ανθρώπων;
Νίκη Ν., Ξέχνα το παρελθόν
Μπορείς να κοιτάξεις πλέον αλλιώς τον κόσμο
μη μένεις κολλημένος στα παλιά
(ξέχνα το παρελθόν...)
Όλοι έχουμε γεννηθεί στον ίδιο κόσμο,
οι άνθρωποι όλοι είμαστε ίσοι
(ξέχνα το παρελθόν...)
Μπορεί διαφορετικοί μα πάντα ίσοι.
Οπότε, ας κοιτάξουμε όλοι μπροστά
και ας μοιραστούμε το φαγητό, το σπίτι και τη χώρα μας
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δε μπορούν
να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα τους
(ξέχνα το παρελθόν...)
Φρόντισε, λοιπόν, να τους καλωσορίσεις χαμογελαστός
χωρίς να τους προσβάλλεις, λέγοντάς τους να επιστρέψουν πίσω από εκεί που ήρθαν.
Δεν ξέρεις τι περνάει ο καθένας στη ζωή του
και ούτε θα μάθεις
Γι' αυτό μη γυρίσεις να μου πεις ποτέ
πως δεν χρειάζονται την βοήθειά μας!
Μαρία Τ.
Νίκος Β.
Όλοι μπορούνε
300 θέλουν
200 προσπαθούνε
100 τα καταφέρνουν
600 τυχερότεροι
τα καταφέρνουν επίσης
οι υπόλοιποι πεθαίνουν
Μιχάλης Μ.
 |
| Refugee Passage Denied |
Λουκάς Π.
Νίκος Π., Σχολιασμός του ποιήματος του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, Πρόσφυγες στην άμμο
Σε αυτό το ποίημα ο ποιητής βλέπει τι συμβαίνει και δεν κάνει τίποτα για να το αποτρέψει. Μας λέει πως είδε έναν μικρό Άραβα στην άμμο αλλά δεν ήταν μόνο αυτός: χιλιάδες πρόσφυγες άφηναν την πατρίδα τους για κάτι καλύτερο. Ακόμα βλέπουμε πως το προσφυγόπουλο ικέτευε να του χαρίσουν τη ζωή. Όμως μόλις τον σκότωσαν, ο ποιητής λυπήθηκε πολύ γιατί κατάλαβε ότι είχε χάσει χρόνια κλεισμένος μόνο στον εαυτό του. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι κάθε μέρα μπορεί να βλέπουμε γύρω μας πράγματα που δεν πρέπει να συμβαίνουν αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να τα αλλάξουμε.
Σοφία Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου