Λίγα λόγια, ένα τραγούδι και μια ανάρτηση για την αποκατάσταση της άνω τελείας.

    Υποθέτουμε ότι έχεις να εκφράσεις γραπτά μια ιδιαίτερα πολυεπίπεδη έννοια, να περιγράψεις κάτι πολυσύνθετο, να συγκρίνεις κάτι πολύπλοκο κι άλλα τέτοια  “πολύ-”. Τι  κάνεις;

   Η μία σου εναλλακτική είναι να χρησιμοποιήσεις μικροπερίοδο λόγο επιλέγοντας την  κατά παράταξη σύνδεση των προτάσεων, με μια δευτερεύουσα- άντε, δυο το πολύ-  σε κάθε περίοδο. Επιλογή η οποία θα ήταν τέλεια αν πηγαίνεις στο Δημοτικό, άλλα που ενδεχομένως να μη θες να χρησιμοποιήσεις,  αν δεν πηγαίνεις στο Δημοτικό, ακριβώς  γιατί δεν θέλεις να νομίσει ο  αναγνώστης σου ότι πηγαίνεις στο Δημοτικό.

   Η άλλη εναλλακτική  σου είναι να ξεδιπλώσεις επιτέλους το εκφραστικό σου ταλέντο και να χρησιμοποιήσεις μακροπερίοδο λόγο, επιλέγοντας κατά κόρον χρήση της υποτακτικής σύνδεσης των προτάσεων. Μόνο που η λαβυρινθώδης πρόζα σου ενδέχεται να μην είναι όσο εντυπωσιακή νομίζεις, με αποτέλεσμα, αφενός, να συσκοτίσεις αυτό για το οποία θες να μιλήσεις κι αφετέρου, να βαρεθεί ο αναγνώστης σου να σε διαβάσει, αρνούμενος να περιηγηθεί στον στρυφνό πολυκομματισμό που εκ των πραγμάτων θα έχεις επιλέξει, εφόσον ο πολυκομματισμός όσον αφορά την δημοκρατία είναι πολύτιμος, αλλά όσον αφορά τον γραπτό λόγο επιζήμιος, γιατί πόσοι, ας πούμε, αντέξατε και διαβάσατε όλη αυτή την περίοδο;

    Δράμα!

     Ουπς! Μισό λεπτό όμως! Υπάρχει και τρίτη εναλλακτική, την οποία σκοτεινά κέντρα προσπαθούν να συσκοτίζουν  (αυτό το 'γραψα για να κλέψω κάνα χιτ από τους συνομωσιολάγνους, μην ασχολείστε οι υπόλοιποι). Πρόκειται για την άνω τέλεια, γνωστή και ως άνω στιγμή, ένα σημείο στίξης που μπορεί να σας λύσει τα χέρια. Με την άνω τελεία χωρίζουμε το λόγο σε ημιπεριόδους. Η χρήση της σηματοδοτεί παύση μεγαλύτερη από  το κόμμα και μικρότερη από την  τελεία και δηλώνει την στενή νοηματική σχέση μεταξύ των ημιπεριόδων. Η μία αποτελεί επόμενο στάδιο της άλλης, η μία επεξηγεί την άλλη, η μία στέκεται αντιθετικά απέναντι στην άλλη κ.ο.κ..   Μέχρι την εμφάνιση της τελείας, λοιπόν,  που σηματοδοτεί και  το τέλος της περιόδου, το νόημα μένει εκκρεμές. Ένα πράγμα σαν την συνεχώς χωρίζουμε -τα ξαναβρίσκουμε  δύσκολη σχέση που περιγράφει ως μια διαρκή εκκρεμότητα το τραγούδι  "Άνω τελεία"  ...

Ενώ "άμα έμπαινε έτσι  απλά μια τελεία όλα θα 'χανε σωθεί". Άντε τώρα, κάνε το Παρίσι - Αθήνα Κολιάτσου -Παγκράτι...

 Τέλος πάντων, για να επιστρέψουμε στα δικά μας,  ήτανε που ‘τανε στραβό το κλίμα, καθώς η χρήση της άνω τελείας είχε ήδη ατονήσει (για να μην αναφερθώ στην μελοποίηση της "Άρνησης"
- - που θα αναφερθώ δηλαδή, δεν το γλιτώνετε, αλλά σε άλλη ανάρτηση-  στην οποία αγνοήθηκε τελείως...), το 'φαγε κι ο γάιδαρος, ο οποίος είναι στην περίπτωση μας τα πληκτρολόγια τα οποία δεν διαθέτουν πλήκτρο ή εύκολο συνδυασμό  πλήκτρων για την άνω τελεία. Ως εκ τούτου οι πραγματιστές τουλάχιστον την έχουν κόψει κι έχουν καθαρίσει (επισύροντας όμως την οργή μας). Εμείς οι ρομαντικοί πάλι ταλαιπωριόμαστε. Η μία εναλλακτική είναι να κάνεις εισαγωγή το σύμβολο που παρέχει το word.. Μόνο που  πρόκειται για επιλογή που μπορείς να χρησιμοποιήσεις μόνο στο word  ενώ, επιπλέον, το εν λόγω σύμβολο  είναι περισσότερο μέση τελεία πάρα άνω. Άμα είναι να κάνεις κάτι, κάνε το σωστά.... Η άλλη εναλλακτική, την οποία είναι η αλήθεια κατά καιρούς κι εγώ χρησιμοποιώ, είναι να βρεις μια άνω τελεία από το Διαδίκτυο και να την κάνεις επικόλληση. Ήμουνα νιός και γέρασα. Μισό λεπτό όμως. Το google,  που είναι φίλος μας, μας αποκαλύπτει  με ποιο τρόπο μπορούμε να βάλουμε την άνω τελεία μας άκοπα και αβίαστα. Και για να μη κουράζεστε, έκανα εγώ τον κόπο και βρήκα  από όλους τους συνδυασμούς εκείνον που αποδεδειγμένα λειτουργεί στο σύνολο των εφαρμογών: Με πατημένο το αριστερό Alt πληκτρολογείτε 249 στο αριθμητικό πληκτρολόγιο. (Αλλά να θυμηθείτε να είναι αναμμένο το NumLock...). Συγχαρητήρια, μόλις έβαλε κι εσύ την πρώτη σου άνω τελεία!

Μισό λεπτό όμως. Γιατί γράφω ανάρτηση αφιερωμένη στην άνω τελεία και δεν έχω χρησιμοποιήσει καμία...

Να λοιπόν μερικές:  ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙