Η Αρετή διάλεξε το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας στην δημιουργική εργασία του Λυκείου και πιο συγκεκριμένα την ενότητα που σχετίζεται με την βιογραφικά είδη (μια δημιουργική εργασία που είχα σκοπό να βάλω σε όλη τη Β΄Λυκείου αλλά δεν τα κατάφερα διότι χάθηκε χρόνος με την... Δημιουργική Εργασία).
Μελέτησε τους στίχους αρκετών τραγουδιών και τους σύγκρινε με διάφορα βιογραφικά είδη [βιογραφικό σημείωμα, (αυτο)βιογραφικό σημείωμα, απομνημονεύματα, ημερολόγιο, πιο συγκεκριμένα], καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι συχνά οι στιχουργοί χρησιμοποιούν στοιχεία από τα βιογραφικά είδη και μάλιστα για να επιτύχουν τους ίδιους στόχους με αυτά (να τέρψουν, να αποτίσουν φόρο τιμής, να διδάξουν, να πληροφορήσουν, να εκφραστούν κ.ο.κ.).
Στο τέλος, διάλεξε δυο τραγούδια και μετέτρεψε τους στίχους τους σε βιογραφικό σημείωμα (την "Μπαλάντα για τον Γιάννη Κ.", σε στίχους του Ανδρέα Τσιλιφώνη ) και σε (αυτο)βιογραφικό σημείωμα (τη "Σφεντόνα" , σε στίχους του Βασίλη Παπακωνσταντίνου).
Ας τα δούμε...
Ο Γιάννης Κ. (Βιογραφικό σημείωμα)
Ο Γιάννης Κ. γεννήθηκε στην Αθήνα. Από πολύς νωρίς έμπλεξε με τα
ναρκωτικά. Βρέθηκε να είναι άστεγος και κοιμόταν όπου μπορούσε. Κάποτε
βρέθηκε στον Πειραιά και χωρίς να το σκεφτεί ανέβηκε σε ένα καράβι
τυχαία. Από τότε συνήθιζε να ταξιδεύει χωρίς προορισμό αναζητώντας
εφήμερες ερωτικές σχέσεις. Η ερωτική του ζωή ήταν άστατη και συνέχισε
να είναι τέτοια στα ταξίδια που έκανε ως ναυτικός. Πέρασε δύσκολη ζωή
καθώς έστηνε κάποιες απάτες σχετικές με ινδική κάναβη και πέρασε κάποια
χρόνια στη φυλακή. Όταν αποφυλακίστηκε, με πλάγια μέσα, όπως
υποστηρίζεται, φαίνεται ότι ταξίδεψε στη Βομβάη σε ένα ταξίδι για να
βρει τον εαυτό του. Η μοίρα του είναι άγνωστη από τότε. Άλλοι λένε πως
συνελήφθη κάπου από την Αστυνομία, άλλοι πως περιπλανιέται ακόμα στην
Αφρική. Το πιθανότερο είναι να αυτοκτόνησε πηδώντας από κάπου γιατί
αισθανόταν ότι δεν ταίριαζε πουθενά σ΄αυτόν τον κόσμο. Παρ' όλα όσα
έκανε στη ζωή του. ο Γιάννης δεν ήταν κακός άνθρωπος, μόνο αταίριαστος,
και οι φίλοι του τον εκτιμούσαν και λυπήθηκαν από αυτά που του συνέβησαν.
εφήμερες ερωτικές σχέσεις. Η ερωτική του ζωή ήταν άστατη και συνέχισε
να είναι τέτοια στα ταξίδια που έκανε ως ναυτικός. Πέρασε δύσκολη ζωή
καθώς έστηνε κάποιες απάτες σχετικές με ινδική κάναβη και πέρασε κάποια
χρόνια στη φυλακή. Όταν αποφυλακίστηκε, με πλάγια μέσα, όπως
υποστηρίζεται, φαίνεται ότι ταξίδεψε στη Βομβάη σε ένα ταξίδι για να
βρει τον εαυτό του. Η μοίρα του είναι άγνωστη από τότε. Άλλοι λένε πως
συνελήφθη κάπου από την Αστυνομία, άλλοι πως περιπλανιέται ακόμα στην
Αφρική. Το πιθανότερο είναι να αυτοκτόνησε πηδώντας από κάπου γιατί
αισθανόταν ότι δεν ταίριαζε πουθενά σ΄αυτόν τον κόσμο. Παρ' όλα όσα
έκανε στη ζωή του. ο Γιάννης δεν ήταν κακός άνθρωπος, μόνο αταίριαστος,
και οι φίλοι του τον εκτιμούσαν και λυπήθηκαν από αυτά που του συνέβησαν.
Βασίλης Παπακωνσταντίνου (αυτοβιογραφικό σημείωμα)
Κοντεύω να φτάσω στα πενήντα ωστόσο αισθάνομαι αιώνια έφηβος. Πέρασα όλη του τη ζωή
μου αντιδρώντας και αντιτιθέμενος με το μέσο όρο. Ζω τη ζωή του με βάση συγκεκριμένες δονικιχωτικές αντιλήψεις ψάχνοντας και αναζητώντας το ονειρικό και το ιδανικό και το άπιαστο. Γεννήθηκα σε ένα χωριό μια Τετάρτη μεσημέρι, στο σπίτι από μια μαμή. Οι συγγενείς μου αλλά και ο κόσμος γύρω του ΄έμειναν έκπληκτοι από την ιδιαίτερη εξωτερική μου εμφάνιση και κυρίως τη μεγάλη μου μύτη. Ήμουν έξυπνος στο σχολείο΅, αλλά τεμπέλης και ονειροπόλος. Δεν ήθελα να με αποκοιμίσουν από αυτά που μου λέγανε και προτιμούσα να αλητεύω κρατώντας μια σφεντόνα με την οποία κυνηγούσα αεροπλάνα. Μεγάλωσα και έγινα τραγουδιστής αλλά ακόμα έχω κρατήσει μέσα μου την εικόνα του αλητάμπουρα που κράταγε σφεντόνα κι αυτό το αίσθημα θέλω να μεταφέρω με τα τραγούδια μου σε αυτούς που με ακούνε, να ξαναθυμηθούν και να κρατήσουν την ανεμελιά και την αθωότητά της παιδικής τους ηλικίας .
μου αντιδρώντας και αντιτιθέμενος με το μέσο όρο. Ζω τη ζωή του με βάση συγκεκριμένες δονικιχωτικές αντιλήψεις ψάχνοντας και αναζητώντας το ονειρικό και το ιδανικό και το άπιαστο. Γεννήθηκα σε ένα χωριό μια Τετάρτη μεσημέρι, στο σπίτι από μια μαμή. Οι συγγενείς μου αλλά και ο κόσμος γύρω του ΄έμειναν έκπληκτοι από την ιδιαίτερη εξωτερική μου εμφάνιση και κυρίως τη μεγάλη μου μύτη. Ήμουν έξυπνος στο σχολείο΅, αλλά τεμπέλης και ονειροπόλος. Δεν ήθελα να με αποκοιμίσουν από αυτά που μου λέγανε και προτιμούσα να αλητεύω κρατώντας μια σφεντόνα με την οποία κυνηγούσα αεροπλάνα. Μεγάλωσα και έγινα τραγουδιστής αλλά ακόμα έχω κρατήσει μέσα μου την εικόνα του αλητάμπουρα που κράταγε σφεντόνα κι αυτό το αίσθημα θέλω να μεταφέρω με τα τραγούδια μου σε αυτούς που με ακούνε, να ξαναθυμηθούν και να κρατήσουν την ανεμελιά και την αθωότητά της παιδικής τους ηλικίας . 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου