Μουσικά Ρεπορτάζ, μέρος 2ο: Από το Ε1 του Μουσικού Σχολείου Ροδου

Και τα μουσικά ρεπορτάζ συνεχίζονται...

   Όπως λέει και η θεωρία του βιβλίου  ("Έκφραση- Έκθεση"  Β' Λυκείου), "ο δημοσιογράφος αναπτύσσει την είδηση σε τρεις βαθμίδες: πρώτα συνοψίζει τα γεγονότα σε μια περίοδο που αποτελεί τον τίτλο της είδησης· ύστερα τα εκθέτει περιληπτικά στις δύο πρώτες παραγράφους και τέλος τα διηγείται αναλυτικά στο κύριο σώμα του κειμένου. Έχει δηλαδή το κείμενο τη μορφή που ονομάζεται στη δημοσιογραφική γλώσσα «ανεστραμμένη πυραμίδα», γιατί αρχίζει από το πιο σημαντικό και προχωρεί στο λιγότερο σημαντικό."
    Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β'  Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου ανέλαβαν να επιλέξουν ένα τραγούδι (από μια λίστα που τους είχε δοθεί ή κάποιο άλλο αν ήθελαν) και να το μετατρέψουν σε ρεπορτάζ, αξιοποιώντας τα στοιχεία του αναφέρονται στους στίχους και προσθέτοντας, κατά το εικός και το αναγκαίο,  ό,τι άλλο χρειάζεται με βάση τη δημιουργικότητά και τη φαντασία τους. Για περισσότερες λεπτομέρειες ως προς το πλαίσιο της δημιουργικής αυτής εργασίας μπορείτε να ανατρέξετε σε αυτήν εδώ την ανάρτηση στην οποία δημοσιεύονται τα κείμενα που έγραψαν οι μαθητές του Ε2   Στην παρούσα ανάρτηση θα δημοσιευτούν τα κείμενα που έγραψαν οι μαθητές και οι μαθήτριες από το Ε1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου.  (Η παραδειγματικού τύπου μετατροπή από εμένα και την gia_des εδώ)

Ακολουθούν οι  εργασίες των παιδιών...

Βύρων (Ήταν ένα μικρό καράβι- Παραδοσιακό)

Κανιβαλισμός στη μέση του Αιγαίου...  !

   Απάνθρωπο γεγονός αποκαλύφθηκε χθες το βράδυ ότι συνέβη στη μέση του Αιγαίου Πελάγου, όταν πεινασμένοι ναύτες του  αγνοούμενου καραβιού "Goldengold" έφαγαν ζωντανούς τέσσερις άντρες και τρεις γυναίκες αφού είχαν παίξει σε κλήρο τις ζωές τους! Όταν οι ναύτες τελείωσαν το αποτρόπαιο γεύμα τους, πέταξαν τα πτώματα στην θάλασσα η οποία τα μετέφερε  στις ακτές γειτονικών νησιών όπου και ανερεύθησαν αποκαλύπτοντας παράλληλα τη φριχτή ιστορία.

     Πιο αναλυτικά,  όπως έγινε γνωστό, το εμπορικό πλοίο "Goldnengold"  ξεκίνησε προ μηνών το  συνηθισμένο εβδομαδιαίο ταξίδι μεταφέροντας εμπορεύματα στα νησιά της άγονης γραμμής σε όλο το Αιγαίο. Ωστόσο, πρόβλημα στη μηχανή ακινητοποίησε το σκάφος, κάτι που αποδείχτηκε υπεραρκετό για να γίνει το μοιραίο.  Οι ναυτικοί δεν είχαν προβλέψει τέτοια περίπτωση και δεν είχαν εφοδιαστεί με αρκετά τρόφιμα, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα σύντομα να τελειώσουν και να μείνουν νηστικοί. Όπως αποκαλύπτουν οι διασωθέντες, μετά από πέντε ημέρες πείνας το κτήνος δεν άργησε να βγει από μέσα τους καθώς το καράβι μετατράπηκε σε μια τεράστια ζούγκλα όπου ο καθένας πάλευε να επιβιώσει χωρίς να έχει συναίσθηση του τι κάνει.  Τελικά, απελπισμένοι αποφάσισαν να ρίξουν κλήρο για να δούνε ποιος θα φαγωθεί, όπως κι έγινε.

   Η αποκάλυψη αυτής της φριχτής ιστορίας έχει προκαλέσει μεγάλη ταραχή στους κατοίκους των γειτονικών νησιών καθώς φοβούνται για τη ζωή των ίδιων και των παιδιών τους, επειδή οι κανίβαλοι ναύτες αρνήθηκαν να επιστρέψουν στον πολιτισμό και εξαφανίστηκαν πάνω σε μια βάρκα,  καθώς εθίστηκαν στην κατανάλωση ανθρωπίνου κρέατος κι επιθυμούν  να συνεχίσουν να το τρώνε.

    Τα ονόματα των νεκρών δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά. Αυτό ωστόσο που είναι σίγουρο είναι πως ο άνθρωπος δυστυχώς  θα επιστρέφει πάντα στη ζωώδη φύση του όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.

Κατερίνα Ατ.      ( Η εικόνα του χειμώνα - Φίλιππος Πλιάτσικας)

 Βρέθηκε ο δολοφόνος της οικογένειας

      Εξιχινιάστηκε η φρικτή μαζική  δολοφονία  που  διαπράχθηκε προχθές τη νύχτα. Δράστης είναι ο  24χρονος ....... ο οποίος αφαίρεσε τη ζωή από μια ολόκληρη οικογένεια άνευ λόγου, όπως φαίνεται.

     Ο δολοφόνος φαίνεται ότι παρακολουθούσε συστηματικά την οικογένεια μέσα από ένα παράθυρο, ακόμα και μέσα στη βροχή, ακόμα κι όταν η κακοκαιρία λύγιζε τα δέντρα. Γνωρίζοντας ότι την νύχτα του φόνου δεν κυκλοφορούσε κανείς, παραφυλούσε κρυμμένος για να μην τον δουν και όταν βρήκε την κατάλληλη στιγμή, έσπασε το παράθυρο και μπήκε στο σπίτι. Αρχικά έσφαξε τον πατέρα, στη συνέχεια την μητέρα, ακολούθησε η μεγάλη αδερφή και στο τέλος ο μικρός γιος της οικογένειας. Μετά την ειδεχθή του πράξη, με ματωμένα χέρια λέρωσε τους καθρέφτες του σπιτιού.

    Μετά τη σύλληψη του ο νεαρός φερόταν ως ψυχοπαθής, καθώς συχνά συνομιλούσε μόνο με τον εαυτό του. Δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο ο νεαρός έβαλε στόχο τόσο άκαρδα μια ολόκληρη οικογένεια, το μόνο που αποδείχθηκε ήταν ότι ο νεαρός είχε κλέψει ένα παλιό ραδιόφωνο του '50 και τα αποτυπώματά του βρέθηκαν μόνο σε ένα δωμάτιο με κίτρινες παλιές φωτογραφίες. Τα στοιχεία αυτά βοήθησαν την αστυνομία, που κατάφερε να βρει τα ίχνη του και να τον συλλάβει. Κατά την διάρκεια της κράτησής του ο συλληφθείς δεν ησύχαζε, μέχρι που τον έβαλαν  μόνο του σε ένα κελί μόνο δικό του,  καθώς φώναζε συνεχώς ότι θέλει να νιώθει μοναξιά.

   Κατά την προανάκριση ο δολοφόνος ρωτήθηκε τι καλό θα έχει να θυμάται από όλο αυτό και η απάντηση του σόκαρε τους ανακριτές τους που έμειναν άφωνοι με αυτά που έβγαινα από το στόμα του: "Το έκανα για τα κόκκινα παραμυθένια χρώματα αίματος και για την αθώα γεύση του θανάτου". Ο 24χρονος, που αποδείχθηκε ότι έκανε χρόνια χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, φαίνεται ότι είναι ο δράστης παρόμοιων ανεξιχνίαστων εγκλημάτων. Σε κάθε βήμα και πνοή το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος έκανε κατά καιρούς διάφορα εγκλήματα κατορθώνοντας μέχρι  τώρα να διαφεύγει. Το κοινό στοιχείο που συνδέει τα εγκλήματα και μαρτυρούν τον δράστη  και την παρουσία τους στους χώρους των επιθέσεων είναι οι ματωμένοι καθρέφτες. Τουλάχιστον με την σύλληψη του δράστη δικαιώθηκαν οι ψυχές των θυμάτων καθώς δεν θα κυκλοφορεί ελεύθερος αλλά ,  είτε κλειστεί στο ψυχιατρείο είτε καταδικαστεί σε ισόβια όπως αναμένεται και οδηγηθεί στη φυλακή. θα περάσει τη  άθλια ζωή του στην απομόνωση.

     Συγκλονισμένοι είναι από τις εξελίξεις  και οι συγγενείς των θυμάτων οι οποίοι προσπαθούν να παρηγορήσουν παρηγορήσουν ο ένας τον  άλλον για να απαλύνουν τη ψυχή τους.  Τραγικές φιγούρες είναι και οι συγγενείς του δράστη  που προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τις πράξεις του. "Όλη του η ζωή  ήταν ένα τασάκι κι ένα μπουκάλι" λένε  "και να που έσβησε τα όνειρα τόσο πολλών αθώων ανθρώπων".

   Θα σας ενημερώνουμε για τις εξελίξεις.

Νεκταρία   (Αντρονίκη- Παραδοσιακό)

Τραγικό τέλος δίχως λόγο

    Την  πεποίθηση ότι σε μια εποχή σαν τη δική μας έχουν ξεπεραστεί στερεότυπα που θέλουν τις γυναίκες κατώτερες από τους άντρες και δεν τους επιτρέπουν να φορούν παντελόνια και να βγαίνουν από το σπίτι ανέτρεψε βάναυσα το τραγικό περιστατικό που συγκλόνισε την πόλη μας, η δολοφονία της νεαρής Αντρονίκης από τον ίδιο της  αδερφό της επειδή τον αψήφησε και να βγήκε να διασκεδάσει.

     Εχθές το πρωί η νεαρή Αντρονίκη τόλμησε να φορέσει ευρωπαϊκά ρούχα και να πάει στον καφενέ. Σύμφωνα με μαρτυρίες, αγνοώντας όλα τα βλέμματα που καρφώθηκαν πάνω της, ζήτησε από τον καφετζή να της  φτιάξει καφέ   και να της φέρει έναν ναργιλέ. Στη συνέχεια κάθισε σε ένα τραπέζι, ζήτησε την τράπουλα και άρχισε να παίζει με έναν νεαρό άνδρα με τον οποίο όπως φαινόταν σχετιζόταν. Το γεγονός ώθησε δυο φίλους  του Βαγγέλη,  αδερφού της Αντρονίκης,  που για κακή της τύχη ήταν στο καφενέ και την αναγνώρισαν, να θεωρήσουν ότι κάτι τέτοιο είναι ανήθικο και ανεπίτρεπτο.  Έτρεξαν λοιπόν. στον Βαγγέλη και, όπως δήλωσαν αυτόπτες μάρτυρες, του είπαν "Τρέξε, Βαγγέλη, τρέξε στον καφενέ να δεις την Αντρονίκη που πίνει ναργιλέ".

      Όταν το άκουσε αυτό ο Βαγγέλης, θύμωσε, έπιασε ένα μαχαίρι και ξεκίνησε για το καφενείο. Οι μαρτυρίες συνηγορούν ότι  όταν βρήκε την Αντρονίκη την κατηγόρησε ότι ντρόπιασε και τον ίδιο αλλά και όλο τους το σόι. Η Αντρονίκη προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας "Αφες με, ρε Βαγγέλη, να παίξω τα χαρτιά με τούτο το παλληκάρι όπου με αγαπά". Ο Βαγγέλης όμως, μη μπορώντας να κρατήσει τον θυμό που τον κατέκλυζε, τράβηξε το μαχαίρι, έκοψε το λαιμό της αδερφής του και περίμενε ήσυχα την αστυνομία που είχε ειδοποιηθεί  να τον συλλάβει.

     Ο  τραγικός χαμός της νεαρής  Αντρονίκης προκάλεσε θλίψη  σε όλη την πόλη η οποία έσπευσε να την αποχαιρετήσει σήμερα το μεσημέρι  συνοδεύοντας την στην τελευταία της κατοικία. Συγκινητικές ήταν οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν κατά την διάρκεια της μεταφορά της σορού στο νεκροταφείο. Καθώς περνούσε η πομπή από το καφενέ, οι πελάτες έσπαζαν φλιτζάνια προς τιμή της και στη μνήμης της και ο θρήνος για το χαμό της κορυφώθηκε περνώντας κάτω από το σπίτι της νεκρής.  Ενώ, την ώρα της ταφής οι δυο φίλοι του αδερφού  που είχαν το κρίμα της δεν άντεξαν από τις τύψεις και κατέρρευσαν.

Ευαγγελία    (Ο Χαραλάμπης - Παραδοσιακό)

Γάμος με το ζόρι; 

    Τραγελαφικές σκηνές διαδραματίστηκαν το περασμένο Σάββατο  σε χωριό της Αττικής, όταν ο νεαρός Χαραλάμπης Χ. βρέθηκε ξαφνικά να παντρεύεται χωρίς καν να το γνωρίζει.

    Σύμφωνα με πληροφορίες, όλα ξεκίνησαν όταν η Φιλιώ Π., ανύπαντρη κόρη γνωστού τσιφλικά, ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή τον νεαρό Χαραλάμπη. Παρά τις προσπάθειές της να κάνει τον Χαραλάμπη να καταλάβει πως αισθάνεται γι' αυτόν, ο νεαρός δεν κατάλαβε κάτι. Αυτό όμως, όπως είπαν οι φιλενάδες της... νύφης, δεν την πτόησε καθόλου.  Απέκρυψε από τον πατέρας της ότι δεν γνωριζόταν καν με τον νεαρό και τον έπεισε  πως ο Χαραλάμπης την είχε δει και την είχε χαιρετήσει. Ο πατέρας της τότε, που όπως ακούγεται στην γειτονιά είχε το άγχος ότι η κόρη του θα μείνει ανύπαντρη και θα τον κοροϊδεύει η κοινωνία του χωριού, ειδοποίησε τους γιους του για το συμβάν. Κι εκείνοι αποφάσισαν να του στήσουν παγίδα, ώστε να τον εξαναγκάσουν να δεχτεί την αδερφή τους.

      Σύμφωνα με όσα φέρεται να δήλωσε ο ταβερνιάρης του χωριού, τα αδέρφια προσκάλεσαν τον Χαραλάμπη να πιει ένα ποτήρι κρασί μαζί τους κι εκείνος, καθώς είναι γνωστό στο χωριό ότι πρόκειται για ιδιαίτερα φιλόξενα άτομα, δέχθηκε ανυποψίαστος. "Μετά του είπανε να κάτσει για φαΐ κι εκείνος δεν αρνήθηκε και μου είχανε πει να έχω πάντα το ποτήρι του γεμάτο, πράγμα που έκανα. Πού να το ξέρω;" πρόσθεσε.

    Αφού μέθυσαν τον... μέλλοντα γαμπρό τους τα δυο αδέρφια,  τον οδήγησαν στο σπίτι της αδερφής τους και αμπάρωσαν την πόρτα.  Έπειτα βγάλαν τα καριοφίλια τους και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα για να τους ακούσει όλο το χωριό φωνάζοντας "να μας ζήσουν, να μας ζήσουν".  Οι γείτονες ακούγοντας της φασαρία έσπευσαν να δουν τι συμβαίνει και τα αδέρφια τους έλεγαν "Αρραβωνιάσαμε τη Φιλιώ μας με τον Χαραλάμπη".  "Να σας ζήσουν", απάντησαν οι γείτονες αλλά, όπως μας δήλωσαν ανώνυμα κάποιοι, παρατήρησαν ότι ο Χαραλάμπης έδειχνε εμβρόντητος από αυτά λέγονταν, αλλά   ήταν φανερά σουρωμένος και  δεν μπορούσε να αντιδράσει.

          Πληροφορίες που συλλέξαμε αποκαλύπτουν ότι τελικά ο Χαραλάμπης ξεμέθυσε όταν ήταν πλέον αργά, ήταν ήδη αρραβωνιασμένος τη Φιλιώ  και αυτό το ήξερε όλο το χωριό. Θεώρησε πως  δεν μπορούσε  να κάνει πίσω καθώς πίστευε ότι κανείς δεν πίστευε ότι ήταν μεθυσμένος.  Οπότε,  υπέκυψε στην αγκαλιά  της νύφης...

   Κι από τα  δικά μας ! (Και προσεκτικά...)

Ειρήνη  ( Ήταν ένα μικρό καράβι- Παραδοσιακό)

  Ένα καράβι διαφορετικό από τ' άλλα

    Δεν κατάφερε τελικά να αποφύγει την καταστροφή και χρεοκόπησε χθες  η ναυτιλιακή εταιρία "....", ως συνέπεια των σκανδάλων που άρχισαν να αποκαλύπτονται μετά το παρθενικό ταξίδι του πλοίου "..." που παραλίγο να οδηγήσει σε ένα τραγικό γεγονός.

    Υπενθυμίζεται ότι το "..." ξεκίνησε το πρώτο  του ταξίδι, μια κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, στις 26 Νοεμβρίου του 2016.  Στη μέση του ταξιδιού ωστόσο, αντιλήφθηκαν ότι τους είχαν τελειώσει τα τρόφιμα, γεγονός που οδήγησε τους επιβαίνοντες σε κατάσταση πανικού.  Η κατάσταση σύντομα έφτασε στο απροχώρητο καθώς το καράβι καθηλωμένο από μηχανικά προβλήματα και με κατεστραμμένες τις συσκευές επικοινωνίας  αδυνατούσε φτάσει στον προορισμό του.  Οι επιβάτες και το πλήρωμα, εφόσον είχαν μείνει νηστικοί για πολλές μέρες και λιμοκτονούσαν, αποφάσισαν με κλήρο να δουν ποιους θα φάνε. Ευτυχώς για όλους,  λίγες ώρες μετά το εμπορικό πλοίο "..."  εμφανίστηκε, τους προμήθευσε τρόφιμα και τα απαραίτητα ανταλλακτικά  ώστε και να ΄καταφέρουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς  της Ιταλία. "Πολλοί χάσαμε τα παραπανίσια κιλά μας", χαριτολόγησε ανακουφισμένος ένας από τους επιβάτες μετά την λήξη της περιπέτειας.

    Το γεγονός αυτό προκάλεσε την επέμβαση των αρχών. Με αποτέλεσμα να αποκαλυφθούν πολλά σκάνδαλα σχετικά με την  σωστή λειτουργία των καραβιών, και από την συγκεκριμένη εταιρία αλλά και γενικά, και σχετίζονται με τις ελλιπείς στην πραγματικότητα τροφές που εφοδιάζονται τα καράβια  με πλαστά δικαιολογητικά.

   Αναλογιζόμενος, ωστόσο, κανείς τι θα μπορούσε να έχει γίνει αν τελικά ενεργοποιούνταν οι... κλήροι του θανάτου, αντιλαμβάνεται ότι το σημαντικό είναι ότι δεν υπήρξαν θύματα και πως όλοι έφτασαν  σε καλή κατάσταση και ήταν όλοι υγιέστατοι στο τέλος του ταξιδιού . 

Κατερίνα Αν. ( Ο Μαύρος Γάτος - Θανάσης Παπακωνσταντίνου)

Μαύρος κι άφαντος

Για την εφημερίδα "Κουτσομπολίστικα Νέα"

    Συγκλονιστικά γεγονότα διαδραματίστηκαν εχθές στην Γλυφάδα καθώς ο γνωστός κωμικός  Ορέστης Γάτος εμφανίστηκε  ξανά στο σπίτι του  μετά από μια βδομάδα. Κι εξαφανίστηκε αμέσως κι επεισοδιακά...

   Ήταν τις πρώτες πρωινές ώρες όταν  ο  30χρονος Ορέστης Γάτος βγήκε από το σπίτι του στο  δρόμο  μαζί με τη γυναίκα του , φωνάζοντας. Φαίνεται  πως αποκαλύφθηκε ότι ο γνωστός κωμικός διατηρούσε καιρό τώρα  διάφορες εξωσυζυγικές σχέσεις , με αποτέλεσμα να φέρει στον κόσμο πολλά... αντίγραφά του.  Κι εξαιτίας αυτού.... μην είδατε τον Ορέστη.

   Σύμφωνα με μαρτυρίες από την γειτονιά ο Ορέστης  ήταν γνωστός  με το όνομα "Μαύρος", καθώς ήξερε πολύ καλά να κρύβεται από τη γυναίκα του. Κάθε βράδυ σύχναζε εκεί που υπήρχε "καπνός", στα πιο κρυφά μέρη της Αθήνας,  για να μη γίνει αντιληπτός. Το αγαπημένο του παιχνίδι ήταν να ντύνεται γαμπρός με κόκκινο παπιγιόν και περούκα με μπούκλες. Τα κορίτσια που γνώριζε μαγεύονταν από την ομορφιά του κι έπεφταν στην παγίδα... Φαίνεται όμως ότι δράση του τελικά αποκαλύφθηκε χωρίς να το καταλάβει.

    Μάθαμε πως η γυναίκα του ισχυρίζεται πως δεν πρόκειται να τον συγχωρήσει και θα τον πάει στα δικαστήρια.... Μην ανησυχείς, Ορέστη! Θα τους τουμπάρεις τους δικαστές όπως κάνεις και με κάθε άλλον....

Ανδρέας (Ήταν ένα μικρό καράβι- Παραδοσιακό)

Ευρέθησαν... επί της σχεδίας

     Μετά από περίπου 90 μέρες εξαφανίσεως βρέθηκαν το πρωί  σε άθλια κατάσταση και πάνω σε μια σχεδία οι 30 ναυτικοί του καραβιού "Ελληνικό", το οποίο, θυμίζουμε, είχε εξαφανιστεί  εδώ και καιρό μυστηριωδώς χωρίς καμιά πληροφορία για το τι θα μπορούσε να του έχει συμβεί να υπάρχει.

     Υπενθυμίζουμε ότι η ιστορία ξεκίνησε όταν το αταξίδευτο σκαρί ξεκίνησε το πρώτο του δοκιμαστικό ταξίδι με σκοπό να ακολουθήσει σταθερή πορεία ως τον προορισμό του κι εξαφανίστηκε. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το καράβι εξήλθε της πορείας του επειδή χάλασαν οι πυξίδες του και δεν υπήρχε τρόπος να αποτραπεί η άσκοπη περιπλάνηση τού εκτός πορείας.  Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης του, το καράβι χτύπησε σε έναν ύφαλο και διαλύθηκε το μεγαλύτερό μέρος του.  Το μεγαλύτερο μέρος των εφοδίων τους χάθηκε κατά την σύγκρουση και, όπως καταθέτει σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ένας από τους διασωθέντες, σε πεντέξι εβδομάδες τελειώσαν όλες οι τροφές.  Οι επιζώντες αναγκάστηκαν να επιβιβαστούν σε σχεδία που έφτιαξαν με απομεινάρια του πλοίου.  Για να επιβιώσουν δε χρειάστηκε να καταφύγουν στο ύστατο μέσο του κανιβαλισμού. Μάλιστα, όπως λέχθηκε ανεπίσημα, έριχναν κλήρο για να δουν ποιος θα φαγωθεί. Το μαρτύριο όσων είχαν παραμείνει ζωντανοί τέλειωσε εχθές όταν  τους βρήκαν δυο ψαράδες, ειδοποίησαν τις αρχές και διασώθηκαν.

   Θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα σας ενημερώνουμε...

 Σταμάτης (Πυροσβεστήρας- Λεωνίδας Μπαλάφας)

Χορεύω και για το φίλο μου

Η τρυφερή ιστορία δυο φίλων που έγινε γνωστή πρόσφατα μέσω του Διαδικτύου αποδεικνύει σε όλους μας ότι καμιά ελπίδα δεν μπορεί να πάει χαμένη, όση στεναχώρια και να υπάρχει, ακόμη κι αν είναι το τέλος του κόσμου. Πάντα υπάρχει μια λύση για κάθε πρόβλημα. Πολλούς τους κράτησε πίσω η στεναχώρια όπως έγινε και με τον Δημήτρη που του έχασε το φίλο του τον Γιάννη σε ατύχημα, αλλά τελικά τα κατάφερε.

     Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, ήταν μια Τρίτη τον περασμένο Αύγουστο. Οι δυο φίλοι, ο Δημήτρης κι ο Γιάννης, περπατούσαν μόνοι τους σε μια παραλία στις ακτές της Αττικής. "Ήταν η ώρα του ηλιοβασιλέματος", λέει ο Δημήτρης  "που ήταν τόσο μαγευτικό, ώστε σε μάγευε περισσότερο από την ομορφιά του τοπίου". Οι δυο φίλοι συζητούσαν τα πολύ σημαντικά τους προβλήματα. "Εμένα με απέλυσαν από την δουλειά, τον Γιάννη τον παράτησε η γυναίκα του γιατί είχε πολλά χρέη από τυχερά παιχνίδια. Σαν μη φτάναν όλα αυτά ,χρωστούσα πολλά νοίκια για το σπίτι κι ο Γιάννης είχε πολλούς απλήρωτους λογαριασμούς λόγω έλλειψης ευρώ.Λογικό δεν είναι αυτήν την εποχή;"

     Κάποια στιγμή, φορτισμένοι συναισθηματικά, οι δυο φίλοι κουρασμένοι πήραν το αυτοκίνητο για να φύγουν, συνεχίζοντας να συζητούν τα προβλήματά τους και κατέληξαν ότι τουλάχιστον είχαν ο ένας τη φιλία του άλλου κι άμα έχεις στη ζωή σου φιλία και αγάπη δεν υπάρχει στεναχώρια. "Του λέω άντε ρε,  Σουμάχερ - έτσι τον έλεγα όποτε οδηγούσε-  πάμε να φάμε" θυμάται συγκινημένος ο Δημήτρης σήμερα. "Η πείνα μας έπιασε στα πράσα τόσες ώρες". Εκείνη τη στιγμή έγινε το κακό. Μια νταλίκα χτυπάει το αυτοκίνητο και το πετάει ακυβέρνητο τριάντα μέσα μακριά.  "Φωτιές, γυαλιά, σπασμένα κομμάτια του αυτοκινήτου, χαμός, ρε φίλε. Κατάφερα να βγω πανικόβλητος από το σπασμένο παρμπρίζ και αμέσως τηλεφώνησα την Πυροσβεστική" δακρύζει ο Δημήτρης καθώς ξαναζεί τα γεγονότα με τον νου του.  Με το που έφτασε ωστόσο Πυροσβεστική και πριν προλάβει να επέμβει ακούστηκε ένα μεγάλο μπαμ από το αμάξι κι εκτινάχθηκαν παντού θραύσματα γυαλιού, μέταλλο και φωτιά. "Λιποθύμησα, έχασα το φίλο μου" μας είπε κλαίγοντας ο Δημήτρης.

     Τα επόμενα δυο χρόνια, όπως μας είπε, τον είχε κυριεύσει η στεναχώρια.  Μέχρι που  μια Τρίτη του Αυγούστου αποφάσισε να την νικήσει τη στεναχώρια προς τιμή του φίλου του και βγήκε για κάνα ποτό. "Πήγα σε ένα μπαρ, χόρεψα, μέθυσα, άφησα όλα τα προβλήματα στην άκρη  και μετά πήγα σπίτι" λέει. Και την επόμενη μέρα έκανε το ίδιο και την άλλη... Υπήρχαν όμως  φορές που τον νικούσε η κατάθλιψη λόγω της απουσίας του Γιάννη κι αναγκαζόταν να χρησιμοποιεί φάρμακα, κυρίως χάπια για την αϋπνία.

   "Όλη η ζωή μου ήταν τηλέφωνα από την Εφορία και προβλήματα υγείας, ρε φίλε. Μέχρι που στο τέλος κατάλαβα!  Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Ο Γιάννης δεν έφυγε! Το νοιώθω, είναι μέσα στη καρδιά μου. Και δεν θα ήθελε να στενοχωριέμαι! " Μέσα σε αυτές τις  λίγες  στιγμές  άλλαξε η ζωή του. Και αποφάσισε να κάνει τον γύρω του κόσμου χορεύοντας προς τιμή του φίλου του. Κάνοντας μια καινούργια αρχή...    

Ευηάννα   (Προσκυνητής - Αλκίνοος Ιωαννίδης)

Περπατάει για την αγάπη

    Πέρασε τελικά  εχθές το πρωί και από την πόλη μας  ο Ρώσος προσκυνητής Νικολάι Χ. ο οποίος λέγεται πως γυρνάει  περπατώντας από τόπο σε τόπο και προσκυνάει μετά τον θάνατο της γυναίκας του, στην προσπάθειά του να φτάσει στο Άγιο Όρος.  Η άφιξη του μάλιστα έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από αρκετούς θαυμαστές και υποστηρικτές του, κάποιοι από τους οποίους, όπως ακούσαμε, πιστεύουν ότι ο προσκυνητής γεννήθηκε τον... 18ο αιώνα και έκτοτε περπατάει από τόπο σε τόπο κι από προσκύνημα σε προσκύνημα προς τιμήν της νεκρής συντρόφου του.

    Συμφωνά, πάντως με πληροφορίες που συλλέξαμε, ο προσκυνητής έζησε διάφορα δυσάρεστα γεγονότα με αποκορύφωμα το θάνατό της γυναίκας του. Πληροφορίες από τη Ρωσία κάνουν λόγο για έντονη κατάθλιψη και στενοχώρια που του προκάλεσε το γεγονός. "Μετά το θάνατό της", είχε δηλώσει συγγενικό του πρόσωπο, "έφυγε για να προσκυνήσει σε κοντινό τόπο προσκυνήματος. Δεν γύρισε ποτέ, πρέπει να έχει διανύσει τεράστιες αποστάσεις πηγαίνοντας από το ένα προσκύνημα στο άλλο". " Μου είχε πει πως ο τελικός του προορισμός  είναι το Άγιο Όρος" είχε δηλώσει το 1989 σε ρωσική εφημερίδα ένας φίλος του .

    Αναμφίβολα συγκινητική η ιστορία αυτού του ανθρώπου, η οποία δείχνει περίτρανα την δύναμη της αγάπης.  Τόσο δυνατό και έντονο ήταν το συναίσθημα που κατέχει τον Ρώσο προσκυνητή για την γυναίκα του που προφανώς την αγαπούσε πολύ!  Και οι πράξεις του δείχνουν ότι κάποιος θα έκανε τα πάντα , θα γυρνούσε όλον τον κόσμο  για όποιον αγαπούσε πάρα πολύ

     Οι δυνατές αδύνατες αποστάσεις για την αγάπη

    Θέλοντας να διερευνήσουμε καλύτερα το φαινόμενο αυτού του παράξενου ανθρώπου απευθυνθήκαμε στην κυρία Ευηάννα  Π..... , η οποία  είχε ασχοληθεί παλαιότερα με την περίπτωσή του.

   "Υπήρχε αυτή η στενοχώρια που τον έπνιγε και δεν άντεχε ούτε λεπτό να μείνει στο σπίτι του μόνος του. Σκέφτηκε ότι ήταν καλή ιδέα να πάει να προσκυνήσει κάπου εκεί κοντά, για να του φύγει ένα βάρος και ο κόμπος στη ψυχή του που ένιωθε πως τον κυρίευε.  Βάδισε, λοιπόν, βουνά και πέρασε ακτές και θάλασσες για την αγάπη που τον κατείχε. Προχωρούσε  συνεχώς επαναλαμβάνοντας δυο ευχές και κάνοντας  δυο τάματα χωρίς να χάνει την ελπίδα του. Κι ευχόταν να μπορούσε να γυρίσει πίσω ο χρόνος και να ζήσει ξανά  κάποιες στιγμές μαζί με τη γυναίκα του. Λόγια αγάπης είχαν πλημμυρίσει τις σκέψεις και τα όνειρά του  από τα έντονα συναισθήματά του.  Κι έλεγε πως αν μάθαινε πως η αγάπη σε ένα αστέρι κατοικεί, αύριο το βράδυ θα ήταν εκεί.  Και πως ο αν ο έρωτας για μια στιγμή κράτα, το επόμενο βράδυ θα ήταν αργά.

     Βυθισμένος σε αυτές τις σκέψεις φαίνεται πως αφαιρέθηκε  χάνοντας την αίσθηση του τόπου και του χρόνου και πρέπει να πέρασαν κάποιες στιγμές μέχρι να συνειδητοποιήσει πως είχε βυθιστεί σε βαθιές σκέψεις. Μετά προχώρησε στο μονοπάτι που βάδιζε  και, καθώς περπατούσε, μιλούσε στα πουλιά και τραγουδούσε στα δέντρα, πράγμα που δεν του φαινόταν παράξενο γιατί, πολύ απλά, το μόνο που κυριαρχούσε στο μυαλό του ήταν οι σκέψεις. Και καθώς συνέχισε να περπατάει, παραμιλούσε προσευχές στις οποίες ευχόταν να γίνουν τα πάντα όπως πριν και να ξαναζήσει την ευτυχία.

     Κάποιες φορές σταματούσε, έμενε ακίνητος και δεν μπορούσε να να συνειδητοποιήσει που βρισκόταν, τα είχε χαμένα. Θυμήθηκε που κάποτε, όταν ήταν παιδί, ένας άνδρας ξένος τον πλησίασε και του ψιθύρισε στο αυτί  πως ο ο δρόμος είναι η φλέβα της φωτιάς και για αυτό δεν πρέπει να σταματήσει να κυλά. Κι αυτό τελικά είναι που χαρακτήρισε τη ζωή του, να ζει το παρόν και να περιμένει το μέλλον μπροστά του.  Ο ξένος, έλεγε,  δεν είχε παραλείψει να του ψιθυρίσει και κάτι ακόμα που το σκέφτεται από τότε συνεχώς. Πως το ταξίδι είναι μόνο η προσευχή και να ζει μέχρι το τέλος τη ζωή.

   Φαίνεται πως ο λόγος που του είχε πει τότε ο ξένος ήταν εκείνος που ουσιαστικά τον οδήγησε να τα κάνει όλα αυτά. Οι συμβουλές του ξένου φαίνεται πως τον έκαναν να θυμηθεί πως δεν έπρεπε να το βάλει κάτω όσα εμπόδια κι αν φανούν μπροστά του κι όσο κι αν στεναχωρηθεί. Έπρεπε να τα ζήσει μέχρι το τέλος. Του ήταν δύσκολο, ίσως, να τα εφαρμόσει στην πράξη, αλλά το μόνο που τον κρατούσε ζωντανό ήταν η γυναίκα του ."

Αντώνης  (Θανατοποινίτης - Ραψωδός Φιλόλογος)

Ανατριχιαστικά φαινόμενα σε παλιά φυλακή.  

Από τον απεσταλμένο μας  "Φιλόλογο Ραψωδό"

     Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση τα  θεωρούμενα παραψυχολογικά από κάποιους φαινόμενα στην πτέρυγα θανατοποινιτών της Φυλακής Τάδε. Τα γεγονότα που  δικαίως προκάλεσαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, φαίνεται να σχετίζονται με την εκτέλεση  θανατοποινίτη που έγινε το περασμένο έτος στη φυλακή. Σίγουρα πάντως πρόκειται για μια  τουλάχιστον περίεργη κατάσταση,όπως διαπιστώθηκε και από την δικής μας έρευνα σε  δημοσιογραφική αποστολή που κάναμε εκεί.

     Όλα φαίνεται να σχετίζονται με γνωστό θανατοποινίτη που παρέμεινε φυλακισμένος επί 23 χρόνια στο ίδιο κελί. Ένας από τους φύλακες με τον οποίο είχε χτίσει μια υποτυπωδώς φιλική σχέση μας είπε  πως όλον εκείνο το καιρό δεν περίμενε χάρη από κάποιον ευαίσθητο δικαστή και δεν περίμενε να δει τον ήλιο και το φεγγάρι ξανά. Πληροφορίες από τη φυλακή αναφέρουν ότι περίμενε απλά να εκτελεστεί η ποινή του χωρίς να περιμένει τίποτα πλέον από κανέναν. Δεν τον συγκινούσαν τα επισκεπτήρια και όλα τα γνωστά του πρόσωπα του φαίνονταν ξένα. Μέσα στη φυλακή δεν είχε ενδιαφέροντα, χόμπι και ασχολίες, και με τους άλλους φυλακισμένους δεν είχε ποτέ φιλίες. "Καθόταν απλά και περίμενε το χρόνο να περάσει, μέχρι να εκτελεστεί και η ψυχή του να ξεχάσει" Αυτά αναφέρει πρώην τρόφιμος της φυλακής που τον είχε  γνωρίσει. 

   "Ώσπου μια μέρα μέσα στο κρύο του κελί, ανακάλυψε κάτι που άλλαξε τη ζωή του" συνεχίζει ο ίδιος. "Κάτω απ' το μουχλιασμένο τσιμέντο σε μια γωνία βρήκε μια άσπρη μισοφαγωμένη κιμωλία κι άρχισε να γράφει στίχους στο κελί του, ενώ ακούγονταν μόνο τα βήματα των φυλάκων στην απομόνωση. Κάνοντας με μανία κάθε λέξη ραψωδία μέσα σε μπουντρούμια κρύα. Αυτό ήταν η μόνη του εκτόνωση. Γράφοντας τους στίχους του ο καιρός περνούσε". 

   "Τον θυμάμαι, τον δυστυχισμένο" αποκάλυψε ένας από τους φύλακες που ήθελε να μείνει ανώνυμος. "Νόμιζε πως είχε μια κιμωλία, την έπαιρνε στην αγκαλιά του και της μιλούσε, παραληρούσε και νόμιζε ότι του απαντούσε. Να μην τελειώσει πριν πεθάνει την παρακαλούσε κι ορκίζονταν πως το σώμα του  θα 'ταν το μόνο που θα τους  επέτρεπε να  περιορίσουν. Ώσπου στην ηλεκτρική καρέκλα να είναι καθιστός, το πνεύμα του θα είναι  ζωντανό κι αφού τον ψήσουν". 

   Με τα παραπάνω συμφώνησε και ο  πρώην κατάδικος που αναφέραμε πιο  πάνω. "Πίστευε ότι το σώμα του θα ήταν ζωντανό κι αφού τον ψήσουν ,μέσω της κιμωλίας. Και μάλιστα στη φυλακή, όσο η μέρα της  εκτέλεσης της καταδίκης πλησίαζε, η φήμη ότι θα επέστρεφε οργίαζε. Πολλοί δεν τον παίρνανε στα σοβαρά, αλλά τα πρόσωπά τους τα επισκίαζε λαμπρά κάτι άγνωστο. Λίγες μέρες μετά δεν είχε μείνει  σημείο κενό πάνω στους τοίχους. Είχε γράψει στο πάτωμα στο ταβάνι, στα κάγκελα  λόγια ψυχασθενικά, επιθετικά, παράλογα. Η κιμωλία του είχε σχεδόν τελειώσει, από την αϋπνία τα μάτια του είχαν θολώσει. Ήθελε το μυαλό του να κρατήσει ανόθευτο, μέχρι την ώρα που θα ερχόταν το αναπόφευκτο.   " 

    Πρώην φύλακας που παρευρίσκονταν στα γεγονότα περιγράφει σοκαρισμένος τι έγινε όταν  αυτή η μέρα ξημέρωσε εν τέλει: "Για τελευταίο γεύμα τον ρώτησαν τι θέλει. Τους κοίταξε ατάραχος κι είπε τα παρακάτω: "Δεν θέλω γεύμα μόνο τα τελειώσω αυτό που γράφω". Κι αφού το έκανε λούφαξε στη γωνία, εκεί που είχε πρωτογνωρίσει την κιμωλία. Και μέσα στους λυγμούς τους ψιθύριζε συλλαβές: "Δεν θα σε αφήσω μόνη σου, αγάπη μου, να κλαις". Την έκλεισε προσεκτικά στο χέρι του κι αφού σκούπισε όλα τα δάκρυά του κοίταξε τελευταία φορά το κελί-τεφτέρι του κι έπειτα έφυγε για πάντα μακρυά του.  Τον πήραμε από την πτέρυγα, περπάταγε κι ένοιωθε τα πόδια του τόσο γέρικα. Ο αέρας γύρω του μύριζε νέκρα μέχρι που φτάσαμε στο δωμάτιο με την καρέκλα. Τον έβαλαν να καθίσει, του φόρεσαν χειροπέδες, ξεχωριστά στους δυο καρπούς και στις δυο φτέρνες. Φέραμε ένα ρασοφορεμένο και τον διάβαζε, μα αυτός χαμένος μέσα στις σκέψεις του, δεν τον άκουγε. Δεν κατάλαβε κανένας ότι έκλαιγε πνιχτά, κράτησε την κιμωλία στο δεξί του πιο σφιχτά. Κοίταξε γύρω του  για τελευταία φορά και ψιθύρισε στην κιμωλία μη φοβάσαι πια".  

     Τα ανεξήγητα φαινόμενα φαίνεται να ξεκίνησαν αμέσως μετά την εκτέλεση του θανατοποινίτη. Την άλλη μέρα στείλανε καθαριστές να καθαρίσουνε το κελί από τις βρομιές εκείνου του τρελού, όπως νόμιζαν, που  όλο λέρωνε τους τοίχους. Μα όσοι επιχείρησαν να μπουν μέσα έλεγαν πως άκουγαν μόνο ήχους, παράξενες κραυγές χωρίς καμιά σημασία και μετά από λίγο στίχους με ομοιοκαταληξία. Στη συνέχεια, όποιον έβαζαν στο κελί πάντοτε έβγαινε τρελός τραγουδώντας ρίμες ακατανόητες συνεχώς. Λένε πως κάποιοι φυλακόβιοι μπήκαν μόνοι τους στο κελί για στοίχημα λίγα τσιγάρα και βγήκαν νεκροί. Λένε ακόμα πως κάποιος άλλος μπήκε να βιάσει έναν καινούργιο τρόφιμο κι αμέσως βγήκε έξω ουρλιάζοντας "δεν είναι ανθρώπινο". 

   Ως αποτέλεσμα αυτών των συμβάντων, φύλακες στους οποίους δεν έκανε τίποτα αίσθηση μέσα σε λίγες μέρες δήλωσαν παραίτηση. Οι φυλακισμένοι οργανώθηκαν και κάναν εξέγερση. Το αίτημα τους; Κανένας να μην μπει χωρίς εξαίρεση. "Δεν είχα άλλη επιλογή",  μας είπε ο διεθυντής της φυλακής. "Διέταξα όλη η πτέρυγα να εκκενωθεί. Σφράγισαν το κελί και κατέστρεψαν το κελί, ώστε ποτέ κανένας να μην μπει. Οι στίχοι του τρελού φυλακισμένου γίνανε θρύλοι ,που τους ξέρανε στη φυλακή εχθροί και φίλοι. Όσοι εκτίσαν την ποινή τους και λύθηκαν τα δεσμά τους, γύρισαν και είπαν την ιστορία στη γειτονιά τους. Και από στόμα σε στόμα διαδόθηκε ο θρύλος και κάποιοι όπως εσείς έτυχε να τους ακούσουν Όλοι λένε πως τους καρφώθηκε η ιδέα πως είχαν κάτι κοινό με τον τρελό και θέλουν να γράψουν κάτι στη μνήμη του ". Κι όταν ο  γράφων  ρώτησε τον διευθυντή   και τους φύλακες το όνομα του, μου είπαν: "Το λέγαν Φιλόλογο Ραψωδό... "

"The Raft of the Medusa", Jean Louise Gericoult, 1819

"Χαραλάμπη μου"