"Μεξικανική μονομαχία/αντιπαράθεση" ( Mexican standoff) ονομάζεται η τυπική σκηνή σε γουέστερν, αστυνομικές ή γκαγκστερικές ταινίες κατά την οποία δύο ή (συνήθως) περισσότερα άτομα αλληλοσημαδεύονται.
Πράγμα που σημαίνει ότι κανένας από τους εμπλεκόμενους δεν μπορεί να πυροβολήσει χωρίς να εκτεθεί και ο ίδιος σε κίνδυνο, συνεπώς οι εμπλεκόμενοι είναι υποχρεωμένοι να διατηρήσουν την ένταση, καθώς δεν είναι εφικτή η επίλυση της σύγκρουσης με ασφαλή τρόπο για κανέναν τους.
Εμβληματική τέτοια σκηνή θεωρείται εκείνη της τριπλής μονομαχίας στο τέλος της ταινίας "Ο Καλός, ο Κακός κι ο Ασχημος" του Σέρτζιο Λεόνε
κι εκείνη από την ταινία"Ρεζερβουάρ Ντογκς" του Κουέντιν Ταραντίνο.
.
Ο όρος είναι βέβαια παλιότερος (ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα ) κι έχει χρησιμοποιηθεί
 |
| Στήλες (δεν είμαι φίλος του μπαμπινιωτισμού) του Ολυμπίου Διός, Αθήνα |
μεταφορικά για να περιγράψει την κατάσταση μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Αμερικής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ωστόσο, η κατάσταση που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των Ελληνιστικών Χρόνων [η εποχή που αρχίζει από το θάνατο τον Μ. Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) και
τελειώνει με την κατάληψη της Αιγύπτου από τους Ρωμαίους (30 π.Χ.) ] αποτελεί επί της ουσίας μια εκδοχή μεξικανικής αντιπαράθεσης, καθώς ο κόσμος δεν ήταν πια ίδιος μετά την εκστρατεία και τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου.
Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος, που λέτε, ο γιος του ήταν ακόμα βρέφος κι ο μικρός του αδερφός ήταν άτομο με ειδικές ανάγκες, γεγονός που γέννησε σε πολλούς από τους στρατηγούς του την σκέψη και την επιθυμία να τον υποκαταστήσουν. Αφού εξολόθρευσαν πρώτα όσους στρατηγούς ήταν πιστοί στον Αλέξανδρο και τα μέλη της οικογένειας του, επιδόθηκαν τα επόμενα χρόνια σε συνεχείς ανηλεείς συγκρούσεις μεταξύ τους. Στο τέλος αποδείχθηκε ότι κανένας τους δεν είχε την δύναμη να εξαφανίσει τους άλλους, καθώς κάθε φορά που ένας από τους τέσσερις επικρατέστερους φαινόταν να υπερισχύει, άμεσα συνασπίζονταν οι άλλοι τρεις εναντίον του κι έτσι μετά την μάχη της Ιψού (301 π.Χ. )διαμορφώθηκε μια ευαίσθητη ισορροπία δυνάμεων.
Στην Ανατολή, η οποία έγινε επίκεντρο των εξελίξεων αντικαθιστώντας τον ελλαδικό χώρο,
δημιουργήθηκαν τα εξής βασίλεια:
α) Το βασίλειο των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο.
β) Το βασίλειο των Σελευκιδών που περιορίστηκε γρήγορα στη Συρία και τη Μεσοποταμία χάνοντας τις ανατολικές επαρχίες.
γ) Το βασίλειο του Λυσίμαχου στη Θράκη και την Μικρά Ασία το οποίο ήταν βραχύβιο.
δ) Μετά την κατάρρευση του κράτους του Λυσίμαχου, αναπτύχθηκε στην Μικρά Ασία το βασίλειο της Περγάμου. Ο τελευταίος βασιλιάς του το κληροδότησε στους... Ρωμαίους.
Στο ελλαδικό χώρο η κατάσταση ήταν ως εξής.
Α) Βασίλεια
α) Το βασίλειο της Μακεδονίας το οποίο όλη την εποχή αυτή προσπαθούσε να ελέγξει την νότια Ελλάδα και να βάλει πόδι στην Ανατολή.
 |
| Η Αφροδίτη της Μήλου |
β) Το βασίλειο της Ηπείρου, ο βασιλιάς του οποίου Πύρρος προσπάθησε ανεπιτυχώς να γίνει ο Μέγας Αλέξανδρος της Δύσης και να καταλάβει την Ιταλία.
Β) Πόλεις- Κράτη. Με σημαντικότερες
α) Την Αθήνα η οποία διατήρησε μόνο το κύρος της πνευματικής πρωτεύουσας.
β) Τη Σπάρτη η οποία ήταν σκιά του εαυτού της και αντιμετώπισε πολλά πολιτειακά ζητήματα.
γ) Τη Ρόδο που αναδείχθηκε σε σημαντική εμπορική δύναμη.
δ) Τη Δήλο η οποία έγινε κάτι σαν αυτό που είναι η Ελβετία σήμερα εξαιτίας του θρησκευτικού χαρακτήρα της, της επίκαιρης θέσης της και της αναγόρευσης της σε ελεύθερο δασμών λιμάνι.
Γ) Οι Συμπολιτείες, ομόσπονδα κράτη που ίδρυσαν πόλεις της νότιας Ελλάδας εξαιτίας της παρακμής του θεσμού της πόλης κράτους και για να αντιμετωπίσουν την επεκτατικότητα των βασιλιάδων της Μακεδονίας. Οι σημαντικότερες ήταν:
α) Η Αιτωλική Συμπολιτεία, η οποία κατόρθωσε μεν στις Θερμοπύλες να αποκρούσει τους Γαλάτες αλλά είχε την ατυχή έμπνευση να ζητήσει την βοήθεια των Ρωμαίων για να αντιμετωπίσει τους Μακεδόνες.
β) Η Αχαϊκή Συμπολιτεία, η πτώση της οποίας σηματοδοτεί το τέλος της πολιτικής αυτοτέλειας των Ελλήνων.
Όλοι αυτοί, σε ελλαδικό χώρο και Ανατολή, στρέφονταν ο ένας εναντίον του άλλου δημιουργώντας ευκαιριακές συμμαχίες και λυκοφιλίες στην προσπάθεια τους να επιβληθούν επί των αντιπάλων τους με την ελαφρότητα και την ανεμελιά που εμφανίζουν οι αναφερόμενοι στο χιουμοριστικό τραγουδάκι του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Σε μια μεξικανική μονομαχία οι εμπλεκόμενοι είναι υποχρεωμένοι να διατηρήσουν αυτήν την ισορροπία του τρόμου, καθώς δεν μπορούν να εξολοθρεύσουν κάποιον αντίπαλο χωρίς να κινδυνεύσουν ταυτόχρονα να εξολοθρευθούν. Η κατάσταση αυτή διαιωνίζεται, καθώς είναι υποχρεωτικά άλυτη μέχρι κάποια εξωτερική δύναμη να παρέμβει ώστε να επιλυθεί το ζήτημα. Στην περίπτωση μας η εξωτερική αυτή δύναμη ήταν οι Ρωμαίοι και η απάντηση που έδωσαν ήταν επωφελής μόνο για τους ίδιους...
 |
"The Death of Cleopatra" (by R. Arthur, 1892): Η αυτοκτονία της Κλεοπάτρας (30 π.Χ),της τελευταίας Ελληνίδας βασίλισσας της Αιγύπτου, ουσιαστικά και συμβολικά σηματοδοτεί το τέλος της ελληνιστικής εποχής
|
Κι αφού- λιγάκι φλύαρα- είδαμε το γενικό πλαίσιο της εποχής, ας δούμε και ένα σχεδιάγραμμα αυτών που είναι εντός ύλης....
1.2 Τα χαρακτηριστικά του ελληνιστικού κόσμου
α) οικονομικά:
Ο ελληνιστικός κόσμος, που
αποτελούνταν από Έλληνες και αλλοεθνείς, λειτουργούσε με ένα
ενιαίο οικονομικό σύστημα. (κοινό
νομισματικό σύστημα, κοινή δημοσιονομική πολιτική, κοινός τρόπος συναλλαγών).
 |
| Νίκη της Σαμοθράκης |
Οι βασιλείς κατείχαν τη γη και το μεγαλύτερο μέρος της
παραγωγής.
Για να γίνει ευκολότερο το εμπόριο, χρησιμοποιήθηκαν
τα ελληνικά νομίσματα και τα περσικά αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία.
Δημιουργήθηκαν τράπεζες και οι συναλλαγές γίνονταν και
με επιταγές.
β) Κοινωνικά.
Οι έμποροι, οι
τραπεζικοί και οι βασιλικοί υπάλληλοι, αποτέλεσαν την αστική τάξη, που την αποτελούσαν Έλληνες αλλά και ντόπιοι που είχαν
εξελληνιστεί.
Οι περισσότεροι
ντόπιοι όμως ήταν εργάτες και μικροκαλλιεργητές που πήγαν στις μεγαλουπόλεις
για μια καλύτερη τύχη.
Ταυτόχρονα, εξαπλώθηκε και η δουλεία. Όπου χρειάζονταν περισσότερα εργατικά χέρια,
χρησιμοποιούνταν δούλοι.
Επιπλέον οι δούλοι χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες
της πλούσιας ζωής των ηγεμόνων και των ανώτερων στρωμάτων.
γ) Πολιτικά
Στα ελληνιστικά βασίλεια το
πολίτευμα ήταν η απόλυτη μοναρχία.
Ο ηγεμόνας συγκέντρωνε όλες τις εξουσίες και
κυβερνούσε μαζί με Έλληνες και λίγους εξελληνισμένους γηγενείς ανώτερων
κοινωνικών στρωμάτων.
Οι υπήκοοι λάτρευαν τους ηγεμόνες ενώ κάθε υπήκοος
ενδιαφερόταν μόνο για το προσωπικό του συμφέρον και όχι για το κοινό καλό.
Γενικά
Μεταφορά του κέντρου βάρους από τον ελλαδικό χώρο στην
Ανατολή.
Οι πόλεις της Ανατολής (Αντιόχεια, Αλεξάνδρεια,
Πέργαμος) ήταν τα μεγαλύτερα διοικητικά, οικονομικά και πολιτιστικά κέντρα του
ελληνιστικού κόσμου.
 |
| Το ψηφιδωτό του Διονύσου |
Κάποιες πόλεις-κράτη (Αθήνα, Σπάρτη, Ρόδος κλπ)
διατήρησαν την αυτονομία τους αλλά υπάκουαν και στις εντολές του βασιλιά.
Κάποιες άλλες περιοχές για να διατηρήσουν την
αυτονομία τους, δημιούργησαν ομοσπονδίες
(Αιτωλική Συμπολιτεία, Αχαϊκή Συμπολιτεία).
2.2. Γλώσσα
Οικουμενική
χρήση της Κοινής Ελληνικής ή Κοινής .
Ήταν
απλοποιημένη εκδοχή της αττικής διαλέκτου με κάποια στοιχεία και από τις άλλες.
Η
μάνα της νέας ελληνικής γλώσσας.
Ήταν
η γλώσσα που χρησιμοποιούταν στις καθημερινές συναλλαγές και από τους
συγγραφείς.
Σ’ αυτή γράφηκε η Βίβλος και μέσω αυτής διαδόθηκε
ο χριστιανισμός.
2.4.
Τα γράμματα
Μαζική
παραγωγή βιβλίων εξαιτίας της διάδοσης της γραφικής ύλης (πάπυροι και
περγαμηνές) και
της δημιουργίας
πνευματικών κέντρων (Βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου).
 |
| Το σύμπλεγμα του Λαοκόντα. Πατριωτάκι σας. |
Χαμηλή
η ποιότητα των πρωτότυπων έργων, κυρίως μιμητές των κλασικών.
Εμφάνιση
γραμματικών (οι πρώτοι φιλόλογοι) οι
οποίοι συγκέντρωναν αντέγραφαν και
σχολίαζαν τα έργα των κλασικών.
(Άλλα
σχόλια, εκτός ύλης:
Ιστορία:
Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης
Νέα Κωμωδία: Μένανδρος
Φιλοσοφία: Επικούρειοι (Επίκουρος) και στωικοί
(Ζήνων)
Επιστήμες:
Φυσική(Αρχιμήδης) Γεωγραφία (Νέαρχος, Ερατοσθένης), Μαθηματικά (Ευκλείδης) Αστρονομία
(Αρίσταρχος) Ιατρική (Γαληνός)
Τέχνες
Σκοπός
της τέχνης η πρόκληση θαυμασμού στους ανθρώπους και η αποτύπωση των ανθρώπινων παθών και συναισθημάτων .
Αρχιτεκτονική: ογκώδη κτίρια πάσης φύσης (
όπως το Σεράπειον, ο Φάρος, Η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας) και κοσμικού
χαρακτήρα πια.
Γλυπτική:
εκφράζει την αγωνία και το πάθος του ανθρώπου. Ανδριάντες.
Ζωγραφική ψηφιδωτά
Θρησκεία: Θρησκευτικός συγκρητισμός (Τεχνική
συνένωση στοιχείων από διάφορες θρησκείες με σκοπό την δημιουργία μιας
καινούργιας.)
Δημιουργία
των πρώτων Μουσείων )
 |
| Η Αφροδίτης της Ρόδου (όχι, τον Κολοσσό δεν τον βάζω). Κάντε μια βολτίτσα να τη δείτε, Στην Παλιά Πόλη είναι, στο Μουσείο, |
Περισσότερα για την τέχνη και τον πολιτισμό της ελληνιστικής εποχής στις ακόλουθες παρουσιάσεις που αλίευσα από το Διαδίκτυο.
 |
| Πάρτε και μια εσάνς επικαιρότητας... |
Άλλες σχετικές αναρτήσεις
2) "Από την κλασική εποχή στο Βυζάντιο: Ελληνιστικοί Χρόνοι και ρωμαϊκή επέκταση. "
Υ.Γ.: Είπα να βάλω και εικόνες των πρώτων προπατόρων του σιναφιού μου, των γραμματικών, αλλά προφανώς και δεν έχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου