Για το "μπαρ"

Όποιος μπήκε γιατί νομίζει ότι είναι υποχρεωτικό...
Να την "κάνει"!
ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

(Εκτός από όταν δεν έχουμε βιβλία... Τότε είναι υποχρεωτικό... Για γκελ μπουρντά, καμάρια μου!)

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

"Killing in the name of" (vs) "Σατραπεία"

Νοέμβρης του 1992 μ.Χ:
 Ολόκληρη η   μοναδική  υπερδύναμη που έχει απομείνει είναι καλυμμένη από ένα πέπλο σκοταδισμού που έχουν επιβάλλει  ο Πρόεδρος της Αμερικής πατήρ Μπους κι υποστηρικτές του, το στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο των εμπόρων όπλων, οι τηλευγαγγελιστές και οι  κρυφουποστηρικτές της Κου Κλουξ Κλαν,  οι οποίοι οργανώνουν ακόμα έναν πόλεμο για   την ελευθερία και την δημοκρατία  τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής.
Όλη;  Όχι....
    Tον ίδιο μήνα της ίδιας χρονιάς, το πολιτικοποιημένο ραπ μέταλ συγκρότημα Rage Against the Machine  κυκλοφορεί τον ομώνυμο πρώτο δίσκο του και το τραγούδι   τους "Killin in the name of ", παρά το γεγονός ότι  με πρόφαση τη  συνεχή επανάληψη της λεξούλας από "f"  δεν παίζεται στα ραδιόφωνα, εξελίσσεται σε σύμβολο αντίστασης, και στη Αμερική αλλά και παγκοσμίως, όλων εκείνων που τάσσονται υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας (χωρίς διαγραφή όπως παραπάνω), της ειρήνης, της διαφορετικότητας  κι ενάντια στην στρατοκρατία και την αστυνομοκρατία, τον ρατσισμό, την πολεμοκαπηλεία και εν γένει οποιαδήποτε εκδοχή ομογενοποίησης και καλλιέργειας της ομοιομορφίας επιχειρείται να επιβληθεί στην ανθρωπότητα.

Νοέμβρης του 2015 μ,Χ:
 Μυστηριωδώς πως το τραγούδι επιλέγεται στο ρεπερτόριο της μπάντας του Ελληνικού Στρατού, μαζί με άλλα, ανώδυνα  τραγουδάκια όπως το "Θα πάρω μια βαρκούλα, καρδούλα μου",  κι ακούγεται  κατά την διάρκεια γιορτής των Ενόπλων Δυνάμεων!

Μάρτης του 2016:
 Μπλόγκερ, κινούμενος σε πολιτικό χώρο που τα δελτία των 9:00 αποκαλούν "περιθώριο" κι είναι παραπλήσιος με το χώρο στον οποίο κινείται ιδεολογικά το συγκρότημα,  τυχαίνει να παρευρίσκεται στο γεγονός (καλά, οκ, του το στείλανε) και αντιλαμβάνεται το οξύμωρο του να παίζεις με ομοιόμορφη στολή, ομοιόμορφη κούρεμα και ομοιόμορφα ρούχα ένα τραγούδι που σαρκάζει αυτό ακριβώς, με την ειρωνεία να κορυφώνεται στο στίχο "And now you do  what  they told you ".  Κι αποφασίζει  να χρησιμοποιήσει το γεγονός για ένα βίντεο που φτιάχνει για το ιστολόγιό του και στο οποίο εκφράζει διάφορους δικούς του προβληματισμούς. 

Φθινόπωρο του 2016:
Ιδεαλιστομηδενιστομισανθρωπανθρωπιστοκυνικορομαντικός φιλόλογας με πειραγμένη αίσθηση του χιούμορ,  που αρνήθηκε μετά βδελυγμίας σε εποχή σκληράς ανεργίας να τον "βολέψουνε" στο Λιμενικό,  βλέπει το βίντεο, συναισθάνεται το δράμα  εκείνου/ων από την ....march metal μπάντα  που - δεν μπορεί- θα ξέρει/ουν τι παίζει/ουν κι αποφασίζει να το χρησιμοποιήσει ως παράλληλο κείμενο στην "Σατραπεία" του Καβάφη (οι υπογραμμίσειςστο ποίημα είναι από τον  φιλόλογα)

"Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις. "




Καλή σχολική χρονιά.

Το παρακάτω είναι άσχετο με την ανάρτηση, το ακούω κάθε φορά που χρειάζεται να ανανεώσω την εμπιστοσύνη μου στο ανθρώπινο είδος...


Δείτε κι αυτό: Αυθεντικά ντανταϊστικό έργο τέχνης (και δεν κάνω πλάκα).


Δεν υπάρχουν σχόλια: