Για το "μπαρ"

Όποιος μπήκε γιατί νομίζει ότι είναι υποχρεωτικό...
Να την "κάνει"!
ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

(Εκτός από όταν δεν έχουμε βιβλία... Τότε είναι υποχρεωτικό... Για γκελ μπουρντά, καμάρια μου!)

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

Το τραγούδι της ημέρας, για τις βραβευθείσες και τις συμμετέχουσες στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Μορφωτικού Συλλόγου Πετρούπολης μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

   Στον 7ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Μορφωτικού Συλλόγου Πετρούπολης έλαβαν μέρος οι μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου, Μαρία Αθ. , Κοραλία. Δήμητρα, Μαριλένα και Ζωή με μεγάλη επιτυχία.
  Η Κοραλία  πήρε το α΄ βραβείο στην κατηγορία "Ερωτικό διήγημα" με το "Σαν συνταγές μαγειρικής", η Μαριλένα το β' βραβείο στην κατηγορία "Κοινωνικό διήγημα" με το "Γιατί;" και η Ζωή έπαινο στην κατηγορία "Κοινωνικό διήγημα" με το"Ένα δάκρυ στον ωκεανό".
   Τα συγχαρητήρια, τα δικά μου και όλου του σχολείου,  σε όλες σας, κορίτσια! 
 Κι αυτό το τραγουδάκι αφιερωμένο με την ευχή να διατηρήσετε  για πάντα την ίδια φρεσκάδα, την ίδια ορμή , την ίδια ευαισθησία...
    Πρόκειται για ένα μελοποιημένο από τον Θάνο Μικρούτσικο σε μετάφραση του Σπύρου Σκιαδαρέση ποίημα του μεγάλου Γάλλου ποιητή Φρανσουά Βιγιόν με τίτλο "Η μπαλάντα του ποιητικού διαγωνισμού του Μπλουά"... (Ναι, είναι το ποίημα με το οποίο μετείχε σε ποιητικό διαγωνισμό....).
    Κορίτσια σας εύχομαι ανάλογες δάφνες με τις ποιητικές του Βιγιόν και πλήρη απουσία των προβλημάτων που ταλάνισαν τη ζωή του ( τα ...ζητούσε, άλλωστε, ο οργανισμός του)...


Η Μπαλάντα Του Ποιητικού Διαγωνισμού του  Μπλουά

Πλάι στη βρύση παθαίνω διψασμένος
Καίω σα φωτιά και τρέμω, τουρτουρώ
Στον τόπο μου ενώ ζω, είμαι πλέρια ξένος
Κοντά στη ‘στιά τα δόντια κουρταλώ
Σα σκούληκας γυμνός στολή φορώ
Γελώντας κλαίω χωρίς ελπίδα πια
Χαίρουμαι κι όμως δεν έχω χαρές
Θεριό είμαι δίχως δύναμη καμιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές

Στ’ «αβέβαιος» πάντα βρίσκω τ’ «ορισμένος»
Το ξάστερο το βλέπω σκοτεινό
Διστάζω για ό,τι πλέρια είμαι πεισμένος
Για κάθε ξαφνικό φιλοσοφώ
Κερδίζω και χαμένος θε να ‘βγω
Όταν χαράζει, λέω, -«Καλή νυχτιά!»
Ξαπλώνω, λέω, θα φάω καμιά βροντιά
Είμαι πλούσιος κι όλο έχω αδεκαριές
Μαγκούφης, καρτερώ κληρονομιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές

Έγνοιες δεν έχω κι είμ’ ιδεασμένος
Πλούτια να βρω, μα δεν επιθυμώ
Απ’ όσους μ’ επαινούνε προσβαλμένος
Και κοροϊδεύω ό,τι είναι σοβαρό
Φίλο έχω όποιον με πείσει πως γλυκό
Κελάηδημα είν’ της κάργιας η σκουξιά
Για όποιον με βλάφτει λέω πως μ’ αγαπά
Το ίδιο μου είναι κι οι αλήθειες κι οι ψευτιές
Τα ξέρω όλα, δε νιώθω τόσο δα
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές

Πρίγκιπα μου μακρόθυμε, καμμιά
γνώση δεν έχω και μυαλό σταλιά
Μα υπακούω στους νόμους, τι άλλο θες;
Πώς, τους μιστούς να πάρω είπες, ξανά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές.

2 σχόλια:

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, Ηλία! Πάντα διακρίσεις!!

Kakos Lykos είπε...

Σε ευχαριστούμε, Γιώτα... Στα μάτια τα δικά μου μόνο και μόνο για το γεγονός ότι έκατσαν κι έγραψαν κάτι, ένα ποίημα, είναι διήγημα, τα καθιστά νικητές