Για το "μπαρ"

Όποιος μπήκε γιατί νομίζει ότι είναι υποχρεωτικό...
Να την "κάνει"!
ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

(Εκτός από όταν δεν έχουμε βιβλία... Τότε είναι υποχρεωτικό... Για γκελ μπουρντά, καμάρια μου!)

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Η Γ' Γυμνασίου Παραδεισίου ΑΞΙΑ ΕΣΤΙ!

Και να που έφτασε η ώρα για την αποχαιρετιστήρια ανάρτηση για τη φετινή Γ' τάξη... Μια τάξη με την οποία επί τρία χρόνια μοιραστήκαμε το μάθημα της Λογοτεχνίας (και όχι μόνο).
Τριάντα τέσσερα παιδιά που θα θυμάμαι πάντα με αγάπη και τους εύχομαι τα καλύτερα στη συνέχεια της πορείας τους. Η τελευταία τους εμφάνιση σε αυτό το ιστολόγιο (τουλάχιστον ως μαθητών Γυμνασίου γιατί κάπου πιο κάτω μπορεί να ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας -ποιος ξέρει;), αφορά τις εργασίες τους πάνω στο Άξιον Εστί του Ελύτη και συγκεκριμένα, στο απόσπασμα της Γενέσεως που περιλαμβάνεται στο σχολικό εγχειρίδιο.  

Άλλοι εικονογράφησαν με μολύβι και μπογιές στίχους του ποιήματος, άλλοι με κολάζ και άλλοι έγραψαν τη συνέχεια του ποιήματος ή μια δική τους εκδοχή, μια δική τους Γένεση-κοσμογονία, ή μια δική τους ερμηνεία για το πώς θα ήταν ο κόσμος αν δεν ήμασταν εναρμονισμένοι μαζί του.
Με χαρά και περηφάνια, 
σας παρουσιάζω τα άξια έργα μιας άξιας τάξης!

Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον Εστί, Η Γένεσις [απόσπασμα από τον τρίτο ύμνο]
Κατερίνα Χ.

Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
Αλέξανδρος Μ.
Και είδα και θαύμασα
Γιώργος Μ.
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνα και ομοίωσή μου:
Άντζελα Λ.

Κλεονίκη Γ.

Αγγελική Σ.
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
Άρμπρι Ζ.
Κλεμεντίνο Σ.
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
«Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε
Μαρία Κ.
Αθανασία Μ.
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
Παρασκευή Α.
Σταύρος Γ.
Χάιδω Δ.
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
Χανόρα Α.
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του
Ευρυδίκη Ζ.
και το δέντρο μονάχο του
Κυριακή Θ.
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα 
Μαρία Α.
φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις πού ν' απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη.
Κατερίνα Ζ.
Ειρήνη Σ.
ΑΥΤOΣ
Ειρήνη Σ.
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

Πηγή Κ., Γένεση
Είναι μια τελεία στο σύμπαν αλλά είναι σημαντική, μπορεί να 
προσφέρει πολλά, γι' αυτό θα αρχίσω από εκεί.
Ούτε ο ίδιος δεν πίστευε στα μάτια του,
κοντοστάθηκε και σκέφτηκε αυτό που είχε κάνει.
Η γη χωρίς ανθρώπους, ζώα, φυτά έμοιαζε ξένη. Ήταν ένα
απέραντο καφέ χωρίς καμία χρήση. Ύστερα ένα γαλάζιο
απέραντο, νόμιζες ότι δεν είχε τελειωμό. Αλλά μετά, λουλούδια
φυτά και δέντρα ξεπρόβαλαν από το πουθενά, το καθένα
με τη δικιά του μορφή και το πανέμορφο χρώμα του.
Αλλά δεν ήταν αρκετά. Έτσι, πρόσθεσε ζώα, το καθένα
είχε τη δική του μορφή και ήχο.
Νόμιζα πως κοιμόμουν και έβλεπα όνειρο, δεν
ήθελα να ξυπνήσω ποτέ.
Ένοιωθα γαλήνιος. Το θαύμα της ζωής στους ανθρώπους και
τα ζώα. Η μαγεία όταν ανοίγουν τα μπουμπούκια, το
χάιδεμα του χιονιού στα δέντρα και το πάγωμα των
κρυστάλλων, το αεράκι που παίζει με τα φύλλα, η βροχή που
πέφτει στο έδαφος, η μυρωδιά των λουλουδιών, το αλμυρό
νερό που χαϊδεύει τα βράχια, τα σύννεφα που σχηματίζουν
ό,τι έχεις στον νου σου, η χαρά της αυγής και η ομορφιά
του ηλιοβασιλέματος, η συσκότιση την νύχτα και η ελπίδα
από τα αστέρια, η ροή του νερού από την πηγή.
Ο τόπος αυτός μας δημιουργεί χαρά και γαλήνη. Γιατί
θα μπορούσαμε να ήμασταν σε άλλον, με χειρότερες
συνθήκες διαβίωσης.

Νικόλας Κ., Συνέχεια της Γενέσεως του Ελύτη
... Εγώ θα ήθελα ο κόσμος μου να μην έχει κακία, μα μην έχει πονηριά. Οι άνθρωποι να εκδηλώνουν αγάπη ο ένας για τον άλλο διότι, αν έχουν αγάπη μεταξύ τους, θα πάψουν να κάνουν κακό στους άλλους. Τα βράδια να μη χρειάζεται να κλειδώνουμε τις πόρτες μας, ούτε να ζούμε με την ανησυχία πως αύριο που θα ξυπνήσουμε μπορεί να μην έχουμε δουλειά.
Θα ήθελα στον κόσμο μου να μη μολύνουν τον πλανήτη κι οι θάλασσες να είναι καθαρές. Να δω όλους τους Ανθρώπους να γίνονται ξανά νέοι. Να βρίσκεται λύση στις πάμπολλες ασθένειες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι μέρα με τη μέρα εκατομμύρια άνθρωποι.
Στον κόσμο μου θα ήθελα επίσης να εξαλειφθεί κάθε δάκρυ από τα μάτια των ανθρώπων και ο θάνατος δε θα υπάρχει πια, ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θα υπάρχει πια και θα κοιτάς στον τόπο της πονηριάς και αυτός δεν θα υπάρχει. 
Τα παλιά έχουν περάσει.

Αμαρίλντο Μ., Η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα
Κάποιοι λένε πως ο άνθρωπος προήλθε από τα ζώα, πιο συγκεκριμένα από τους πιθήκους. Μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι δεν έχουν όλοι καλή σχέση με τα ζώα: άλλοι τα απεχθάνονται, άλλοι τα λατρεύουν και τα έχουν για κατοικίδια -όχι όλα γιατί υπάρχουν και επικίνδυνα.
Πέρσι το καλοκαίρι, μια οικογένεια πήγε διακοπές στην Αυστραλία. Επειδή περνούσε ο καιρός εκεί ευχάριστα, αποφάσισαν τρεις μέρες πριν γυρίσουν να κάνουν κάμπινγκ σε ένα δάσος. Πήρανε τα απαραίτητα πράγματα και τρόφιμα και ξεκίνησαν. 
Μόλις έφτασαν, ο μικρός γιος της οικογένειας, ο Τζον, θέλησε να εξερευνήσει το μέρος -γι' αυτό, πήγε μια βόλτα. Καθώς ο μικρός Τζον προχωρούσε ολομόναχος, συναντάει ένα φίδι. Φοβισμένος ο μικρός, δεν ξέρει τι να κάνει για να γλιτώσει από το φίδι, όταν εμφανίστηκε ένα καγκουρό που σκότωσε και έφαγε το φίδι!
Οι γονείς του Τζον ανησυχούσαν πολύ όσο περνούσαν οι ώρες, μήπως του έχει συμβεί κάτι. Ο μικρός Τζον, ταραγμένος αλλά και χαρούμενος ταυτόχρονα που γλίτωσε από το φίδι, τώρα φοβάται μήπως τον βλάψει το καγκουρό. Το καγκουρό τον πλησιάζει και πιάνει το μικρό παιδί. Ο Τζον δεν αντιστέκεται από τον φόβο του. Το καγκουρό τον πιάνει, λοιπόν, και τον επιστρέφει στους γονείς του, από εκεί ακριβώς που ήρθε. 
Ο πατέρας, ανήσυχος που ο γιος του έχει αργήσει τόσο πολύ, μόλις βλέπει το καγκουρό να πλησιάζει, αρπάζει την καραμπίνα γιατί νόμιζε πως θα κινδύνευε. Ο πατέρας του πέρασε για άγριο ζώο το καγκουρό, πάτησε τη σκανδάλη και το σκότωσε -και μαζί, και τον γιο του. Όταν κατάλαβε ότι το καγκουρό κρατούσε τον γιο του, από τη λύπη και τη στενοχώρια για αυτό που έκανε, αυτοκτόνησε. Η γυναίκα του σκότωσε τα άλλα δυο τους κοριτσάκια και σκοτώθηκε και η ίδια.

Ρονάλντο Μ., Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό
Κάποτε ένας παντοδύναμος άνθρωπος κατέβηκε στη γη για να σώσει τους ανθρώπους και να τους ενώσει. Πολλοί άνθρωποι τον ακολούθησαν αλλά άλλοι πολλοί τον απέρριψαν. Κάθε του λέξη και κίνηση ήταν πολύ σημαντική. 
Προσπάθησε με πολλούς τρόπους και πειστικούς να δείξει στους ανθρώπους ότι είναι σταλμένος από τον Θεό για έναν μοναδικό σκοπό, τη σωτηρία των ανθρώπων. Αλλά οι άνθρωποι τον κατηγόρησαν και τον αντιμετώπισαν με τον χειρότερο τρόπο. Αλλά ποτέ του δεν τους απομάκρυνε και τους συγχώρησε και ας υπέφερε τόσο πολύ.

Ευαγγελία Ε.
... απεραντοσύνη
Και η θάλασσα γαλάζια
Για να κάθεσαι και να κοιτάς
Τους άλλους κόσμους τους μακρινούς
Συντροφιά με τα ζώα να κάθονται δίπλα σου
Άλλα να πετούν ψηλά από πάνω σου
Και να σου σκιάζουν τον ήλιο τον δυνατό
Που μόνο εκεί υπάρχει
Και άλλα που υπάρχουν μέσα στο γαλάζιο.
Ένα προς ένα όλα ξεχωριστά
Όμως όλα αυτά στο σύνολο κάνουν ένα
Υπερθέαμα που είναι ξεχωριστό
Ειδικά σε άτομα που ξέρουν
Και ξεχωρίζουν το πραγματικό
Και βλέπουν όσα οι άλλοι δεν βλέπουν και απλά προσπερνούν
Σαν ασήμαντα, σαν κάτι συνηθισμένο
Χωρίς να αντιλαμβάνονται την ιδιαιτερότητα
που έχουν καθένα από αυτά τα πράγματα
Και ότι μπορεί ακόμα να είναι η τελευταία φορά που τα βλέπουν
Και να το εκτιμήσουν αυτό
Γιατί κάποιοι άλλοι δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν αυτό το "συνηθισμένο"
"Μια εικόνα χίλιες λέξεις
Και συναισθήματα", λένε κάποιοι
Και πόσο δίκιο έχουν αυτοί που το λένε
Εκείνη τη στιγμή σε εκείνο το σημείο
Χιλιάδες συναισθήματα και λέξεις περνάνε από μπροστά σου
Χαρούμενες αλλά και δυστυχισμένες
Που σε κάνουν από τη μια να χαρείς
Και να απολαύσεις τη θέα
Αλλά από την άλλη, σε κάνουν να προβληματιστείς
Για πράγματα που σου φαίνονται δεδομένα
Ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι

Αυτός ο κόσμος
ο απλός αλλά τόσο σύνθετος παράλληλα

Υ.Γ. 1) Για το τέλος, σας έφτιαξα ένα βιντεάκι... Περιέχει αποσπάσματα από τα γραπτά που συγκέντρωσα στο τελευταίο μας μάθημα. Θυμάστε: αυτό για το "τέλος που δεν είναι τέλος"! Σας ευχαριστώ για όλα!


2) Και μην ξεχνάτε πως χρέος σας είναι να φτιάξετε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά τον δικό σας κόσμο! Καλή συνέχεια, παίδες!!!





Δεν υπάρχουν σχόλια: