Ένας ... Χαρούλης και πολλές τρομάρες! Ο Γιάννης Χαρούλης στη Ρόδο.

Ήταν η σειρά του Γιάννη Χαρούλη να κατέβει και να παίξει χθες, 28/4/20011, στο νησί, πράγμα που οδήγησε κι εμένα στο να πάρω το καράβι και να γυρίσω λιγάκι νωρίτερα...
Ήταν μια ιδιαίτερα κακοδιοργανωμένη βραδιά  σε κάθε επίπεδο. Τα εισιτήρια προανήγγειλαν την έναρξη της συναυλίας στις 22.00, ενώ οι αφίσες  την όριζαν στις 23:00  και αυτό τελικά ίσχυε προφανώς, μιας και η συναυλία ξεκίνησε στις 23:15. Το χάος στις κρατήσεις τραπεζιών οδήγησε   τους δυσαρεστημένους θεατές  και τους εκτελούντες χρέη ταξιθέτη υπαλλήλων του "Κολοράντο", που προσπαθούσαν να βρουν μια λύση ("Ρε φιλαράκι, άμα φέρνεις τέτοιους καλλιτέχνηδες..." που έλεγε και ο ...ντόρμαν), σε αλλεπάλληλα σούρτα- φέρτα και εμάς στο ................... βάθος της αίθουσας όπου τουλάχιστον ακούγαμε καλά (ως προς το "βλέπουμε", αφήστε το καλύτερα.
Την ύπαρξη του βιολοντσελίστα την αντιλήφθηκα στο  τέλος, στην αναγγελία των μουσικών . Και την κρίσιμη στιγμή, στην κορύφωση της συναυλίας, οι διοργανωτές αποφάσισαν να κάνουν ένα ... άνοιγμα στη βόρεια Ευρώπη ανοίγοντας τις πόρτες  για τους ξέμπαρκους τουρίστες  που τριγυρνούσαν απ' έξω μισομεθυσμένοι, ξεκινώντας ένα ατελείωτο γαϊτανάκι εισόδων/εξόδων και  διαλύοντας έτσι την όποια ατμόσφαιρα  πήγαινε να δημιουργηθεί... (Το παραδέχομαι, ο μόνος λόγος που δεν πλάκωσα τον δίμετρο τετράγωνο που ήρθε και κατσικώθηκε μπροστά μου είναι το ότι υπολείπομαι κατα τι - πολλά "τι" όμως- των δυο μέτρων και έχω γίνει λίγο ... στρογγυλούλης τελευταία.... :PP ) Το μόνο που δεν είδα- κι ίσως δεν έπρεπε να το αναφέρω, μην τους βάζω ιδέες - ήταν φιάλες στα πρώτα τραπέζια πίστα, γαρύφαλλα και ντόπιους "παράγοντες" να χλαπακιάζουν μοσχαρίσια φιλέτα  την ώρα που ο Χαρούλης αφηγούταν τα "Θλιβερά μαντάτα".

Εντάξει, όμως, ας μην είμαστε τόσο γκρινιάρηδες. Κρασί είχαμε -μπύρα, δηλαδή- θαλασσίτσα είχαμε, (το αγόρι ήμουν εγώ)  και το "κρητικό ροκ" του Χαρούλη ήταν το μόνο που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ο Γιάννης Χαρούλης απέδειξε ότι είναι διακριτό και ισότιμο μέλος της μουσικής παρέας των  Χαΐνηδων, του Πασχαλίδη κ.λπ., και αδικεί τον εαυτό του με επιλογές που κάνουν πολλούς, μεταξύ αυτών και εμένα, να τον θεωρούν  μονάχα "κλώνο" του Ξυλούρη... Μας κράτησε παρέα με πάθος και ευαισθησία  περίπου μέχρι τις 02:00 τα ξημερώματα, με ένα πρόγραμμα αντλημένο από τους προσωπικούς του δίσκους και τις συνεργασίες του αλλά και διασκευές - εκπλήξεις...(που δεν θα δείτε εσείς από δω, γιατί περισσότερο ακούγομαι εγώ παρά ο Χαρούλης... Χμ,  φαίνεται  ότι η gia_des  θα σώσει την κατάσταση...)

Το ιστολόγιο έχει και μια αποκλειστικότητα, ένα απόσπασμα από την αναμενόμενη συνεργασία του Χαρούλη με τον Παπακωνσταντίνου τον καλό (τον Θανάση δηλαδής). Θα περιμένουμε την gia_des να το ανεβάσει εδώ...

Υ.Γ.:  Όχι, δεν θα πάμε στον Πασχάλη σήμερα... Το σκεφτήκαμε, είναι η αλήθεια, αλλά τελικά η σκέψη αυτή ήταν ...."στιγμιαίο λάθος".